Drogo był dzieckiem flamandzkiej szlachty. Jego matka zmarła, gdy się urodził. Poznał przyczynę jej śmierci, co wywarło na niego emocjonalny wpływ. Wziął na siebie odpowiedzialność. W późniejszym okresie życia popadł w skrajne pokuty, być może w celu złagodzenia jego winy. Drogo został osierocony, gdy był nastolatkiem.
w wieku osiemnastu lat pozbył się całej swojej własności i stał się pielgrzymem pokutnym. Jako pielgrzym podróżował do Rzymu około dziewięć lub dziesięć razy. Został pasterzem przez około sześć lat, pracując w Sebbourg, niedaleko Valenciennes, gdzie pracował dla kobiety o imieniu Elizabeth de l ’ Haire.
podobno Drogo był w stanie bilokować, aby utrzymać swoją rzeczywistą obecność w dwóch zupełnie różnych miejscach jednocześnie. Świadkowie twierdzili, że widzieli Drogo pracującego na polach jednocześnie i chodzącego na Mszę Św. w każdą niedzielę.
podczas pielgrzymki został dotknięty nieestetyczną dolegliwością cielesną. Stał się tak strasznie zdeformowany, że przestraszył mieszczan. W latach dwudziestych zbudowano dla niego celę, aby chronić mieszkańców wioski przed jego wyglądem. Ponieważ był tak święty, jego cela została dobudowana do kościoła. Św. Drogo przebywał w swojej celi bez kontaktu z ludźmi, z wyjątkiem małego okienka, w którym przyjął Eucharystię i otrzymał pokarm. Pozostał tam do końca życia, około czterdziestu lat, żyjąc tylko na jęczmieniu, wodzie i Świętej Eucharystii.