24 przełomowe momenty w historii bourbona

Bourbon był kiedyś tak prosty: skromny, ekonomicznie wyceniony duch z Kentucky. Można go pić schludnie lub z lodem, może nawet zmieszać z sodą-nie musi być fetyszyzowany. Przez dwa wieki istnienia bourbon miał swoje wzloty i upadki, ale zawsze był niezawodny. Często mniej niż 20 dolców za butelkę też, czy faworyzowane Jim lub Jack lub nawet jeden z ” Olds „(Crow, Grand-Dad, Weller).

i wtedy przybyli aughtowie i Burbon postradał zmysły.

destylarnie zaczęły wypuszczać bourbony, które kosztowały setki dolarów. Pijacy oczyścili je z półek sklepowych. Pojawiły się czarne rynki, aby sprzedawać te butelki online za Jeszcze więcej pieniędzy.

nagle, jedynym bourbonem, który można było znaleźć, były te skromne, niedrogie Jimy, Jacks i Olds, które zawsze były przy nas. W bourbonie im więcej rzeczy się zmienia, tym bardziej pozostają takie same.

to są 24 chwile, które zbudowały przemysł, pomogły mu przetrwać w trudnych czasach, podniosły go do ducha czasu i sprawiły, że stał się tym, czym jest dzisiaj.

1785: Basil Hayden sprowadza imigrantów do Kentucky

Katolik mieszkający w Maryland, Hayden otrzymał zadanie sprowadzenia 25 lokalnych rodzin do Nelson County, Ky., aby pomóc w założeniu wspólnoty kościelnej. Wielu z tych ludzi było szkockimi, irlandzkimi i angielskimi imigrantami, a wielu już miało destylację we krwi. Hayden był również destylatorem i dziś dwa bourbony są nazwane jego imieniem, Basil Hayden ’ s i Old Grand-Dad.

1791: Bunt whisky wysyła więcej destylatorów do Bluegrass

Sekretarz Skarbu Alexander Hamilton stawia podatek akcyzowy na whisky-pierwszy podatek kiedykolwiek nałożony na produkt krajowy przez ten nowy amerykański rząd-aby spróbować spłacić długi Rewolucji Amerykańskiej. To rozgniewało wielu rolników w zachodnich Appalachach, którzy często destylowali swoje ziarno akcyzowe do whisky. Z kolei wielu z nich przeniosło się do rajów podatkowych Kentucky i Tennessee.

1790s: Bourbon przypadkowo starzony w beczkach

Kentucky nie tylko miał destylatorów, ale także wyjątkową kukurydzę indyjską i dostęp do wody filtrowanej wapieniem. Co ważniejsze, znajdowała się nad rzeką Ohio, gdzie beczki tej nowej produkcji whisky kukurydzianej były ładowane na płaskie łodzie w Lexington i wysyłane do Nowego Orleanu. (Wielu twierdzi, że pastor i gorzelnik Hrabstwa Bourbon o imieniu Elijah Craig był pierwszym, który odkrył, że najtańszą metodą przechowywania było wyczyszczenie beczki rybnej poprzez spalenie jej wnętrza, a następnie dodanie do niej whisky.) Zanim „bourbon” przybył do portu 90 dni później, zwęglone dębowe beczki zmieniły kolor płynnego karmelu i uczyniły go o wiele smaczniejszym.

1818: zrobił zacieru, kwaśny zacieru

chociaż wynalazca tego procesu jest zwykle przypisywany Dr. James C. Crow (z Old Crow fame), jego użycie zostało prześledzone dalej niż to. Na początku XIX wieku gorzelnicy zaczęli „zakwaszać” swój zacier whiskey, dodając trochę kwaśnej cieczy naprężonej z poprzedniego zacieru, znanej jako backset. To nie tylko hamowałoby rozwój bakterii, ale dodałoby smaku gotowemu produktowi. Dziś prawie każdy bourbon jest „kwaśnym zacierem”, a wielu nawet podaje go na etykietach.

1870: Old Forester Is Bottled

były sprzedawca farmaceutyczny, George Garvin Brown, miał udar geniuszu, kiedy zdecydował się sprzedać swój stary Bourbon Forester nie z beczek, ale z zamkniętych szklanych butelek. To było sprytne posunięcie; Old Forester dosłownie nigdy nie został wycofany z produkcji od tego czasu, nawet podczas prohibicji, najdłużej działającego dziś bourbona w USA.

1897: Ustawa Bottled-in-Bond

ale to nie wszystko było wysokiej jakości-wielu wątpliwych rozlewników i prostowników brało swoją whisky i dodawało wszystko, od soku ze śliwek po plucie tytoniu do butelek ” bourbona.”W ten sposób powstała potrzeba zapewnienia jakości i legalne gorzelnie lobbowały na kongresie w celu uchwalenia przepisów. Aby uzyskać oznaczenie „Bottled-in-Bond”, whisky musiały pochodzić z jednego sezonu destylacji dzięki uprzejmości jednego gorzelnika w jednej gorzelni, a następnie starzone w federalnym magazynie celnym przez co najmniej cztery lata, zanim zostały butelkowane w dokładnie 100 proof.

1919: Bourbon znajduje lukę w prohibicji

gdyby w hrabstwie Bourbon istniało kilka dobrych destylarni, po ratyfikacji 18.poprawki, jak na ironię, Hrabstwo nigdy więcej nie produkowałoby bourbona. Tymczasem sześć dużych gorzelni Kentucky wykorzystało lukę i zaczęło produkować” leczniczą ” whisky-w rzeczywistości po prostu naklejając etykiety na butelki bourbona. („Chorzy” Amerykanie musieliby mieć lekarza twierdzącego, że cierpią na jedną z 27 dolegliwości.) Do czasu zakończenia „szlachetnego eksperymentu” prohibicji w 1933, konglomeraty takie jak Schenley, Seagram i National nabyły wiele rodzinnych destylarni.

1935: „Pappy” Van Winkle otwiera Stitzel-Weller

podróżujący sprzedawca alkoholi zaczynający w wieku 18 lat, Julian” Pappy ” Van Winkle wraz z partnerem przejął W. L. Weller & Sons w 1915 roku i od razu zaczął produkować znakomity bourbon we współpracy z A. Ph.Stitzel, nawet podczas prohibicji. W Kentucky Derby Day 1935, pierwsza Destylarnia Van Winkle, Stitzel-Weller, otworzyła się, ostatecznie robiąc fale na ich unikalnie pszenicznym bourbonie widzianym w takich produktach jak Old Fitzgerald, Cabin Stiller i Weller. Kiedy zmarł w 1965 roku, kto by pomyślał, że pewnego dnia Pappy będzie przydomkiem Burbonów XXI wieku?

1947: Frank Sinatra zaczyna łykać Jacka Daniela

być może apokryficzna historia pochodzenia, Sinatra twierdzi, że Jackie Gleason powiedział mu, że Tennessee whiskey była „męskim napojem.”Szybko stał się największym fanem marki, wywieszając flagę Jacka w swoim domu w Palm Springs i kończąc całą butelkę Old No.7 każdego dnia, dwa palce nad trzema kostkami lodu w szklance typu whisky. Wielu twierdzi, że Sinatra przekształciła tę małą markę Tennessee w dosłownie największą markę bourbonów na świecie (tak, frajerzy, Tennessee whiskey to bourbon). W 2013 roku Jack Daniel ’ s odwdzięczył się wydaniem Sinatra Select, limitowanej edycji z wyższej półki.

1954: Jimmy Russell siedzi w dzikiej Turcji

jakieś 66 lat temu, w dniu 10 września 1954 roku 19-letni chłopiec wychowany zaledwie sześć mil od destylarni JTS Brown w Lawrenceburgu, przyszedł na swój pierwszy dzień pracy zamiatając podłogi. Wkrótce w sztuce produkcji bourbona Wild Turkey w gorzelni poprowadzi go drugi w historii mistrz destylacji tej marki, a także Ernest W. Ripy, Jr., syn pierwotnych właścicieli gorzelni. Pod koniec lat 60. Russell miał klucze do zamku. Jako mistrz destylacji, sympatyczny „Bourbon Buddha” podróżował po świecie jako ambasador bourbonu, wreszcie widząc owoce swojej pracy w ciągu ostatnich kilku dekad. Dziś, w wieku 86 lat, Russell pozostaje najdłużej zatrudnionym mistrzem destylacji na świecie, wciąż wytwarzając jedne z najlepszych whisky, wraz ze swoim synem i innym mistrzem destylacji Wild Turkey, Eddiem Russellem.

1958: Marka Maker ’ s Mark tworzy kategorię Premium Bourbon

Bill Samuels SR. słynął z zig, gdy inni zaginali, wprowadzając whisky premium w eleganckim opakowaniu w czasie, gdy ludzie odchodzili od bourbona. Gambit w końcu się opłaci. W latach 80. kultowa, woskowana na Czerwono, kwadratowa butelka była uważana za branżowego Rolls Royce ’ a wśród parkingów Pintos. Bourbon turyści odwiedzali destylarnię Loretto już w 1968 roku, a dziś wielu z nich zawdzięcza Samuels i Maker ’ S Mark zapoczątkowując obecny boom na bourbon.

1964: Bourbon staje się”wyróżniającym się produktem”

martwiąc się, że reszta świata ma oczy na kradzież rodzimego produktu Ameryki, w 1958 r.utworzono Instytut bourbona, którego jedynym celem było zapewnienie burbonowi tych samych międzynarodowych zabezpieczeń prawnych, z których korzystają kategorie produktów, takie jak koniak i szampan. 4 maja 1964 roku Burbon został oficjalnie uznany za ” wyróżniający się produkt Stanów Zjednoczonych.”Bourbon mógł być teraz produkowany tylko w Ameryce (nie tylko w Kentucky, jak niektórzy komentatorzy internetowi będą twierdzić), kładąc kres meksykańskiemu bourbonowi.

1969: pojawiają się białe alkohole, powstaje Lekka Whisky, A pojawia się Glut

do lat 60.białe alkohole, takie jak wódka i gin, przejmują scenę barową, dostarczając poważny cios przemysłowi bourbonów. Gorzelnie wpadły na pomysł stworzenia zupełnie nowego produktu do konkurowania: lekkiej whisky, destylowanej tak wysoko, że smakowała jak wódka. To była straszna katastrofa. Na początku lat 80. sprzedaż bourbonów spadła, a mnóstwo beczek i butelek siedziało bez nikogo, kto mógłby je kupić-los, którego kiedyś będą żałować kolekcjonerzy, ponieważ vintage bourbon z tej epoki jest teraz bardzo pożądany.

1976: dziki indyk dodaje trochę miodu

, jeśli musisz, ale kolejną próbą odepchnięcia białych alkoholi i umieszczenia bourbona jako mniej „napoju staruszka” było dodanie smaków. Jimmy Russell był pierwszym, który pomyślał o zrobieniu likieru poprzez zmieszanie Dzikiego indyka z czystym miodem. To był ogromny hit, a inne marki bourbonów zaczęły oferować własne koncepcje smakowe. W końcu doprowadziłoby to do braterskich doznań smakowych whisky, takich jak Fireball i Skrewball Peanut Butter Whiskey.

1984: przybywają pojedyncze beczki i małe partie (ale tylko Japonia dba)

chcąc zaimponować japońskim konsumentom, nowo powstała Ancient Age Distillery poprosiła swojego mistrza destylacji Elmera T. Lee o stworzenie prawdziwie jedynego w swoim rodzaju produktu. Upolował kilka beczek primo „honey” z magazynu H I butelkował je tak, jak jest. Blanton ’ s byłby pierwszym na świecie komercyjnym bourbonem jednobarwnym – była to sensacja w Japonii, choć upadłaby w kraju. Mimo to dało to innym destylarniom bourbon nowe pomysły. Rok 1988 przyniósł Booker ’ s Jima Beama, małą partię, beczkowatą ofertę. W 1992 roku wydanie Knob Creek Jima Beama zaczęło przyciągać coraz więcej neofitów do świata Burbonów.

1994: Pappy Van Winkle trafił na półki

w 1972 roku, syn Pappy, Julian Van Winkle Jr., założył starą markę Rip Van Winkle, sprzedając Burbon, który nabył od Stitzel-Weller po wyprzedaniu jej marek w tym samym roku. Do 1981 roku jego syn, Julian Van Winkle III, prowadził działalność, ostatecznie sprzedając 12 – i 15-letniego Ripa Van Winklesa (bourbona, który istniał tylko ze względu na wspomniany wcześniej glut). W 1994 roku miał ochotę wydać niespotykany wówczas 20-letni bourbon, który nazwał Pappy Van Winkle, po swoim dziadku. Natychmiast zdobyłoby uznanie w całym kraju. 23-letni Pappy Van Winkle pojawi się w 1998 roku, a 15-letni w 2004 roku.

1999: oficjalnie powstaje szlak Bourbon Trail

dzięki ponownemu zainteresowaniu burbonem Turystyka zaczęła się rozwijać, a gorzelnie mądrze ruszyły, aby ją wykorzystać, otwierając sklepy z pamiątkami i oferując publiczne wycieczki. W miarę zbliżania się Y2K, Kentucky Distillers ’ Association zarejestrowało znak towarowy i uruchomiło oficjalny szlak Kentucky Bourbon Trail. Początkowo znajdowało się na nim siedem z ośmiu głównych gorzelni, a obecnie znajduje się na nim także osiem kolejnych destylarni rzemieślniczych, takich jak Wilderness Trail. Mówi się, że szlak Burbonów przyciągnął Kentucky 2,5 miliona turystów w ciągu ostatnich pięciu lat.

2002: Four Roses zaczyna ponownie sprzedawać Bourbon

niegdyś czcigodna marka, w 1967 roku Seagram ’ s przekształciła Four Roses w mieszaną whisky, krojąc ją z neutralnym spirytusem zbożowym i aromatem. A jednak w Japonii wciąż był sprzedawany jako zwykły bourbon i był wielkim hitem. Kiedy w 1995 roku Jim Rutledge objął stanowisko master distillera, zaczął lobbować na rzecz swoich szefów, aby Four Roses powróciło do dawnej świetności. W końcu spełniło się jego życzenie, gdy japońska firma Kirin kupiła markę w 2002 roku. Straight bourbon rzeczywiście powrócił do Ameryki, a w 2004 roku Four Roses sprzedawało nawet single-baryłkowe butelki, oferując pijącym możliwość wypróbowania jednej z 10 receptur drożdży mashbill (coś wyjątkowego w branży).

2006: Willett oferuje pojedyncze beczki

wszystko zmieniło się w Kentucky Bourbon Distillers, gdy w 2003 roku do rodzinnej firmy dołączył syn Kulsveen, Drew. Niemal natychmiast zaczął przejmować niesamowite akcje firmy (bardziej glut Bourbon pozyskiwany z takich miejsc jak Bernheim, Heaven Hill, a nawet Stitzel-Weller) i wypuszczać go jako mocne beczki, niefiltrowane na zimno. Takie dobrze starzone i odporne na wysokie temperatury bourbony i Rye były w tamtym czasie prawie niespotykane, a whisky takie jak Red Hook Rye i Doug ’ s Green Ink wkrótce stały się jednymi z najbardziej pożądanych amerykańskich whisky wszech czasów. Nawet dziś Willett inspiruje fanatyzm wśród cognoscenti, któremu nie dorównuje żadna inna marka, nawet Pappy.

2007: Parker ’ s Heritage i inne „LEs” przybywają

Buffalo Trace ma już swoje limitowane wydawnictwa, takie jak Van Winkles i jego słynna kolekcja antyków Buffalo Trace, a inne destylarnie wkrótce rzucają własne kapelusze w pierścień Rzadkości. To coroczne wydanie limitowanej edycji Heaven Hill (lub” LE ” w mowie kolekcjonerskiej) byłoby jednym z pierwszych, które wywarło swój ślad, nazwany na cześć ukochanego (a teraz spóźnionego) mistrza destylarni, Parkera Beama.

2007: nie-Kentucky Bourbons pojawiają się

żeby nie zapomnieć, Kentucky nie jest jedynym stanem legalnie dopuszczonym do produkcji bourbona. I, jak craft whiskey zaczął rozkwitać w Ameryce w połowie sierpnia, inne stany zaczęły się dźgać go. Jednym z pierwszych był nowojorski Bourbon Hudson Baby, produkowany przez Tuthilltown Spirits w Dolinie Hudson. Dzisiaj, prawie każdy stan produkuje bourbona lub dwa, ale jeśli porozmawiasz z Kent, powiedzą ci, że żaden z nich nie jest nic wart. Ale zalecamy degustację i podjęcie decyzji dla siebie.

2012: Czarny rynek wyłania się

ponieważ bourbon zawsze był duchem everymana, destylarnie często były płochliwe z powodu zbyt wysokich opłat za niego. Ale kiedy wszyscy na świecie chcą Pappy 'ego Van Winkle’ a, MSRP w wysokości 80 dolców nie wystarczy. Tak więc na początku 2010 roku zaczął się tworzyć rynek wtórny, najpierw ad hoc na eBay i Craigslist, zanim stał się nieco bardziej zorganizowany za pośrednictwem prywatnych grup na Facebooku o nazwach takich jak Strong Water Showcase i BSM (Bourbon Secondary Market). Następowało rozdawanie i rozdawanie, a wydawnictwa takie jak George T. Stagg i Weller Full Proof zaczęły zbliżać się do ich prawdziwej wartości rynkowej. Nie wszyscy byli jednak zadowoleni; 13 czerwca 2019 roku Facebook zamknął wszystkie grupy rynku wtórnego.

2014: MGP Madness

tajemnicą przemysłu było to, że wiele z tych „destylarni” z Iowa, Zachodniej Wirginii lub Vermont nie destylowało własnych bourbonów i ryów, ale zamiast tego pozyskiwało je z Midwest Grain Products (lub MGP), mega-fabrycznej destylarni w Lawrenceburgu, Ind. Na szczęście MGP zrobiła całkiem dobrą whisky-i zaoferowała jedne z najstarszych zapasów żyta w okolicy-i pomogła markom takim jak High West i Smooth Ambler osiągnąć sławę wśród maniaków whisky.

2020: Naklejka Label Mania przepowiada czasy końca

po pierwsze, bary, punkty sprzedaży detalicznej i prywatne grupy whisky zaczęły kupować Single barrel „picks” z wiodących destylarni. Następnie niektórzy z nich zaczęli dodawać do butelki własne kreskówkowe naklejki. Nagle, samo posiadanie 50-centowej naklejki na jednym kilofie, powiedzmy, Eagle Rare lub Russell ’ s Reserve, magicznie zmieniłoby to w coś wartego setki dolarów. Przemysł może jeszcze nie w pełni skoczył na rekina, ale jeśli chcesz, prawdopodobnie możesz kupić butelkę z naklejką na rekina w dzisiejszych czasach.