Jozue 5

1 I stało się, gdy usłyszeli wszyscy królowie Amorejscy, którzy byli od strony Jordanu na zachód, i wszyscy królowie Chananejscy, którzy byli nad morzem, że pan wyschł wody Jordanu przed synami Izraelskimi, aż przeszliśmy, że serce ich roztopiło się, i nie było w nich więcej ducha dla synów Izraelskich.2 Na on czas rzekł Pan do Jozuego: Uczyń sobie noże ostre, a obrzezaj zasię syny Izraelskie po wtóre.3 i uczynił mu Jozue noże ostre, i obrzezał syny Izraelskie na górze nieobrzezek.4 A toć jest przyczyną obrzezania Jozuego; wszystek lud, który wyszedł z Egiptu, mężowie, wszyscy mężowie waleczni, pomarli na puszczy w drodze, gdy wyszli z Egiptu.5 a wszystek lud, który wyszedł, obrzezany jest; ale wszystek lud, który się narodził na puszczy w drodze, gdy wychodził z Egiptu, nie był obrzezany.6 Albowiem przez czterdzieści lat chodzili synowie Izraelscy po puszczy, aż wyginął wszystek lud, który był mężami wojennymi, którzy wyszli z Egiptu, przeto, że nie usłuchali głosu Pańskiego; któremu przysiągł Pan, że im nie ukaże ziemi, o którą przysiągł Pan ojcom ich, że Nam Da, ziemię opływającą mlekiem i miodem.7 A synowie ich, których wzbudził Miasto nich, obrzezał je Jozue; bo nieobrzezani byli, przeto, że ich nie obrzezali w drodze.8 i stało się, gdy obrzezali wszystek lud, że zostali na miejscach swoich w obozie, aż byli zdrowi.9 i rzekł Pan do Jozuego: dziś usunąłem od was pohańbienie Egipskie. Dlatego nazwa tego miejsca nazywa się Gilgal aż do dnia dzisiejszego.10 i położyli się obozem synowie Izraelscy w Galgal, i obchodzili święto przejścia czternastego dnia tegoż miesiąca w wieczór na polach Jerycha.11 A nazajutrz po paschale jedli Zboże onej ziemi, placki przaśne, i zboże spieczone tegoż dnia.12 i przestała manna nazajutrz, gdy jedli Zboże stare onej ziemi; i nie mieli więcej Manny synowie Izraelscy; ale jedli z owocu ziemi Chananejskiej roku onego.13 I stało się, gdy Jozue był u Jerycha, że podniósłszy oczy swe, ujrzał, a oto stał mąż przeciwko niemu, mając miecz swój dobyty w ręce jego; i szedł do niego Jozue, i rzekł mu: Tyś jest za nami, albo za przeciwnikami naszymi?14 a on rzekł: Nie; ale jako hetman wojska Pańskiego przyszedłem. Tedy upadł Jozue Na twarz swoję na ziemię, i pokłonił się, i rzekł mu: Cóż mówi pan mój słudze swemu?15 I rzekł hetman wojska Pańskiego do Jozuego: Odepnij obuwie twoje od nogi twojej; bo miejsce, na którem stoisz, Święte jest. I Joshua tak zrobił.