Urodzona: Paryż, 1 kwietnia 1776
Rewolucyjna matematyczka
według wszystkich źródeł Sophie Germain była nieco wycofanym dzieckiem.Była drugą z trzech córek paryskiego kupca jedwabiu, Ambroise-François Germaina. Jedna siostra wyszła za mąż za urzędnika rządowego, a druga za lekarza. Zofia nigdy nie wyszła za mąż, całe życie mieszkała w domu i kontynuowała studia matematyczne z tym, co jej biografowie nazywają „nieograniczoną pasją i oddaniem.”*
jej pierwszy biograf, włoski matematyk libri, jest źródłem dwóch opowieści o Germainie, które wydają się kształtować jego osobowość. Jako 13-latka, podczas rozmowy o rewolucjach w jej domu, wycofała się do biblioteki ojca.Tam czytała o Archimedesie, tak pochłonięta jego matematycznymi przemyśleniami, że zignorował Rzymskiego najeźdźcę Syrakuz, który następnie go zabił. Być może widziała w matematyce Archimedesa „środowisko, w którym ona również mogła żyć nietknięta przez pomieszanie rzeczywistości społecznej.”**Studiowała matematykę na własną rękę, a Libri relacjonuje, że jej rodzice byli tak przeciwni jej zachowaniu,że zabrała się do studiowania w nocy. Odpowiedzieli, zostawiając jej ogień nie zapalony i biorąc jej świece. Sophie i tak się uczyła, owinięta kocami, przy świetle przemycanych świec.
po utworzeniu w 1795 r.Ecole Polytechnique, w której kobiety nie mogły uczestniczyć, Germain zaprzyjaźnił się ze studentami i uzyskał ich notatki z wykładów. Złożyła pamiętnik matematykowi. L. Lagrange – imię męskie. Lagrange dostrzegł w dziele talenty, odszukał autora i został nakłoniony do odkrycia, że został napisany przez kobietę. Kontynuowała naukę, korespondując z czołowymi matematykami tamtych czasów.
jej prace matematyczne przesunęły się z teorii liczb do bardziej zastosowanejmatematyki. Okazją była demonstracja przez gościa toParis, niejakiego E. F. F. Chladniego, ciekawych wzorów wytwarzanych na małych szklanych płytach pokrytych piaskiem i granych, jak gdyby płyty były skrzypcami, za pomocą łuku. Piasek poruszał się, aż osiągnął węzły, a szereg wzorów wynikających z”gry” różnych nut wywołał wielkie podniecenie wśród paryskich Polimatów. Była to pierwsza „naukowa wizualizacja” dwuwymiarowego ruchu harmonicznego. Napoleon zatwierdził nadzwyczajną nagrodę za najlepsze matematyczne wyjaśnienie tego zjawiska, a także ogłoszono konkurs.
wpis Sophie Germain był jedyny. Chociaż zawierała matematyczne flawy i została odrzucona, jej podejście było poprawne. Wszyscy pozostali uczestnicy konkursu byli więźniami zasadniczego paradygmatu, uwzględniającego podstawową strukturę molekularną materiałów. Metodologia matematyczna przypisywana poglądowi molekularnemu nie mogła poradzić sobie z tym problemem. Ale Germain nie był tak obciążony.
różni matematycy pomogli jej w realizacji nowego wniosku i zdobyła nagrodę za trzecią próbę, w 1816 roku. Bardzo publiczna nagroda przyciągnęła jej uwagę. Ale jej płeć ” zawsze na zewnątrz, jak cudzoziemiec, na dystans od profesjonalnej kultury naukowej.”
być może tylko samotny geniusz, taki jak Germain, został stworzony, aby zniwelować taką izolację, pozostawiając swoją pracę czystego intelektu, jak latarnię dla późniejszych pokoleń kobiet, które ośmieliły się robić matematykę dla radości z tego.
* Louis L. Bucciarelli and Nancy Dworsky, 1980: Sophie Germain: An Essay in the History of Theory of Elasticity (Dordrecht: D. Reidel), P. 10.
* * Tamże. (Ale w rzeczywistości narysowała niewłaściwą konkluzję. Archimedes nie umarł za swój roztargniony umysł, ale był celem rzymskich żołnierzy właśnie dlatego, że był „mózgiem” za obronami Syrakuz, kierował budową katapult, a nawet rozwijał system lustrzany, aby skupić światło na rzymskich statkach i podpalić ich żagle.)
Tamże., s. 30.