Aposiopese

deze zin is onvolledig en wordt in stilte afgebroken. Een schrijver doet dit opzettelijk om een soort van effect op het schrijven en de lezer te creëren. Voorbeelden zijn een spreker die wordt afgeleid, overmand door een emotie zoals Passie of angst, of het vergeten van de woorden die ze op het punt stonden te zeggen. De techniek wordt vaak gebruikt om te zinspelen op iets donkerders, zoals de dood of verdwijning.

wanneer een zin onvoltooid blijft, is het aan de lezer om te bepalen wat er gebeurd is en wat er daarna gaat gebeuren. Dit betekent dat voorbeelden van aposiopese vaak subjectief zijn, met meerdere mogelijke interpretaties. Een lezer zou een regelafbreking kunnen interpreteren als iets dramatisch en opwindends, dat verwijst naar aangename mogelijkheden in de wereld van de personages. Terwijl een ander het zou kunnen zien als een voorafschaduwing van iets verschrikkelijks.

Bij het gebruik van deze techniek een schrijver kan in dienst van een em-streepje (“—” of een weglatingsteken “…”

Soorten Aposiopesis

• Emotieve aposiopesis: Deze eerste vorm van aposiopesis wordt gebruikt wanneer er sprake is van een conflict of verschil tussen de emotionele toestand van de spreker en hun omgeving. De omgeving is ongeschikt voor de emotie en reageert niet op de spreker. De pauze is meestal in het midden van een zin.
• empatische aposiopese: Dit is een soort aposiopese die vrij algemeen is in poëzie en proza. Het verwijdert een deel van een zin om het onuitsprekelijke uit te drukken. Een spreker zou kunnen stoppen met praten omdat ze echt niet weten hoe ze moeten zeggen wat ze willen.
• berekende aposiopese: in deze voorbeelden was een conflict tussen wat gezegd wordt en een kracht die verwerpt wat gezegd wordt. De inhoud wordt verwijderd door een externe kracht die op de luidspreker werkt. Aposiopese: dit gebeurt wanneer gedachten of woorden worden verwijderd omwille van het publiek. Ze kunnen op een of andere manier beledigend zijn. Een dash of stilte zal voor hen invallen.
• Transitio-aposiopese: bij dit soort aposiopese wordt een idee verwijderd van het einde van een zin of zin om iemand aan te moedigen verder te lezen of te luisteren. Het verwijst naar iets anders dat zou kunnen worden onthuld.

geschiedenis van Aposiopese

het woord “Aposiopese “is afgeleid van een Grieks woord dat”stil worden” betekent. Er zijn voorbeelden van deze techniek die teruggaat tot Vergilius en de Bijbel. Neem bijvoorbeeld deze passage uit de Bijbel. Het komt uit Psalm 27, vers 13. Er staat: “tenzij ik had geloofd dat ik de goedheid van de Heer zou zien in het land van de levenden …” terwijl je dit leest, kan je niet anders dan invullen wat ze denken dat er gaat komen. De spreker bedoelde dat dit het geval was en hij kon niet onder woorden brengen wat hij zou hebben gedaan in deze situatie.

voorbeelden van Aposiopese in de literatuur

Voorbeeld # 1 King Lear van William Shakespeare

neem deze regels uit King Lear, Act II, Scene iv als voorbeeld.

Nee, jullie onnatuurlijke heksen,

Ik zal zulke wraak op jullie beiden hebben,

dat de hele wereld-Ik zal zulke dingen doen, –

wat ze zijn, maar ik weet het niet: maar ze zullen

de verschrikkingen van de aarde zijn.

hier richt de spreker, King Lear, zich tot Regan en spreekt hij over zijn eigen dochters. De streepjes onderbreken zijn woorden terwijl hij nadenkt over wat hij met hen zou doen. Er zijn “zulke dingen” waar hij nog niet eens aan heeft gedacht.

Voorbeeld # 2 The Great Gatsby door F. Scott Fitzgerald

een van de beroemdste passages uit deze klassieke roman komt van het einde van het boek:

Gatsby geloofde in het groene licht, de orgastische toekomst die jaar na jaar verdwijnt voor ons. Het ontging ons toen, maar dat maakt niet uit—morgen zullen we sneller rennen, onze armen verder strekken…. En dan op een mooie ochtend –

dus we slaan op, boten tegen de stroom in, onophoudelijk teruggevoerd naar het verleden.

deze emotionele lijnen komen van de verteller van de roman, Nick Carraway. Hij becommentarieert Gatsby ‘ s mentale toestand en zijn intentie om naar de toekomst te reiken en zijn dromen te verwezenlijken. De ellips aan het einde van “one fine morning” is krachtig. Het leidt de lezer naar de laatste regel van het boek. Deze onderbreking van de toespraak vertegenwoordigt de hoop van de spreker dat hoop echt is en dat wat ze allemaal zoeken zichzelf zal openbaren.