telkens als ik gaten zie in een gazon gegraven door stinkdieren, moet ik denken aan mijn eerste blik op wat ik dacht dat een Sluipvlieg was. Een vriend van een entomoloog had het meegenomen en, getraind in de studie van vlinders, motten, vliegen, kevers, insecten en andere insecten, vertelde me snel dat ik een Amerikaanse Pelecinide (pel-e-SY-nid) WESP bewonderde.
de meeste mensen zouden kijken naar deze glinsterende zwarte wesp met zijn lange, slanke buik, misschien een beetje achter in de rug, en vragen, ” wat voor soort bug is dat?”Weinig realiseren ze zich dat niet alle insecten insecten zijn. Ja, er zijn ongeveer 50.000 soorten wantsen in de wereld, waaronder de Soldaatwants, Stinkwants, hinderlaag wants, bedwants, schaatsenrijder, cicaden, Spittlebugs, Bladhoppers en bladluizen. Er zijn echter ook honderdduizenden andere insectensoorten die geen insecten zijn.
de angstaanjagend uitziende, maar onschadelijke, Amerikaanse Pelecinide speelt een vitale rol in het beheersen van de June Bug populatie.
verrassend genoeg is de houding van veel mensen ten opzichte van insecten over het algemeen niet goed. Hun motto zou heel goed kunnen zijn, ” insecten bug me!”Weinig begrijpen ze het belang van veel insecten, bijvoorbeeld, in de bestuiving van verschillende fruit en andere voedselgewassen.
duizenden voedselketens voor dieren omvatten insecten. Veel vogels komen vooral voor op insecten. Het aantal insecten dat op andere insecten jaagt is erg groot. Inderdaad, zonder roofzuchtige insecten zouden we in grote problemen komen.
helaas overlappen de gemeenschappelijke belangen van mensen en veel insecten elkaar. Neem bijvoorbeeld boerderij -, boomgaard-en tuingewassen en men kan honderden insecten of hun larven specificeren die precies datgene eten wat je hoopt te oogsten. Helaas, pesticiden en zelfs die zeer inefficiënte elektronische bug “zappers”, als dat de gekozen uiteindelijke oplossingen, uiteindelijk het doden van zo veel of meer nuttige insecten als schadelijke soorten.
Eén insect, de “meikever” of “juni-wants”, was de indirecte oorzaak van grote schade door hongerige stinkdieren in de afgelopen zomers. De grote, glanzende, roodbruine tot bijna zwarte VOLWASSENE, een van de ongeveer 1300 Noord-Amerikaanse soorten, legde een paar zomers geleden eitjes in iemands gazon. De eieren zijn uitgekomen in witte larven met bruine koppen. Uiteindelijk, tegen het einde van de derde zomer, waren ze gegroeid tot ongeveer vijf centimeter in lengte.
hun favoriete habitat omvat loofbossen, graslanden en gazons. De ondergrondse rupsen voeden zich voornamelijk met rottend plantaardig materiaal, maar Eten ook de wortels van levende bomen, struiken en kruiden zoals gras. Tenslotte, na drie zomers eten, verpoppen de larven zich in door de aarde gemaakte cellen in de bodem, waar ze hun laatste veranderingen ondergaan en uiteindelijk als volwassen in het voorjaar verschijnen.
de naam van de kever in Juni is misleidend omdat het geen insecten zijn, maar kevers die op hun beurt ook insecten zijn.
om terug te komen op het kenmerk van dit verhaal, De Amerikaanse Pelecinide WESP, de meeste mensen zouden weinig zien, maar een gevaarlijk stekend wezen in dit knappe insect. Dit is de enige Pelecinide wesp in het hele land. Vrouwtjes komen vaak voor, terwijl mannetjes relatief zeldzaam zijn.
het wijfje heeft een extreem lang, slank achterlijf en legboor, waardoor haar eitjes worden gelegd. Ze duwt haar naaldachtige achterlijf diep in de grond om waardlarven (LAR-vee, meervoud van larve) daaronder te lokaliseren. Als ze er een vindt, legt ze een ei per keer, elk op een afzonderlijke waardellarve. De Pelacinide larven komen uit en graven zich in de gastheren en doden hen. Op zoek naar de resten, verpoppen ze zich daar uiteindelijk.
nu de verrassing. De waardlarven waarop de Amerikaanse Pelecinidewespen hun eitjes leggen zijn toevallig de Juni wantsen! Hier is een geval waarin de onwetende persoon geneigd zou zijn om de slanke zwarte wespen plat te maken terwijl hij de gapende gaten in zijn gazon zou dichten door een stinkdier op zoek naar dezelfde larven waar de WESP naar zocht.
in dit geval zijn het de angstaanjagende maar totaal ongevaarlijke wespen die je moet beschermen, zodat hun natuurlijke parasitaire neigingen (van de larven) zullen helpen om de juniwantpopulatie onder controle te houden. Zeer waarschijnlijk hebben de duizenden vierkante mijlen van zorgvuldig en duur verzorgde gazons samen met de enorme areaal van voedselgewassen geholpen om de Juni Bug populatie te verhogen. Als we nu maar een manier konden vinden om het aantal Pelecinide wespen te vergroten, zouden mensen niet zoveel moeite hebben met stinkdieren die hun gazon opgraven!