БЕЛЛЕРОФОНТ

mitologia Grecka >> Bohaterowie >> Беллерофонт (Беллерофонт))

BELLEROPHONTES (Bellerophon) był jednym z najbardziej znanych bohaterów mitu. Był synem boga Posejdona i Eurynome, żony króla Glaukos (Glaucus) z Koryntu. W młodości Bellerophontes złapał skrzydlatego konia Pegasosa, który przyszedł pić z miejskiej fontanny.

został później wygnany za zabójstwo członka rodziny i udał się na dwór króla Proitosa (Proetus) w Argos w celu oczyszczenia. Królowa rozwinęła jednak żądzę bohatera, a gdy ją odrzucił, powiedziała mężowi, że próbował ją naruszyć.

Proitos następnie wysłał go do króla Iobatesa w Lykii (Licja) z zamkniętym listem z prośbą o uśmiercenie młodzieńca. Iobates nie chciał tego zrobić sam, więc nakazał Bellerophontesowi zabić ziejącą ogniem Chimerę (Chimerę), która spustoszyła ziemię. Ruszył do walki z bestią na grzbiecie Pegasos i zabił ją, wbijając ołowianą włócznię w jej ognisty przełyk.

król rozkazał mu podporządkować barbarzyńskie plemię Solymoi, a później Amazonki, ale ponownie okazał się zwycięski. W końcu Iobates nakazał swoim strażnikom zasadzkę i zabić młodzież, ale zabił ich wszystkich. Król został zmuszony do uznania, że Bellerophontes musi być synem Boga i powitał go w swoim domu jako swojego zięcia i dziedzica.

mimo wszystkich sukcesów Bellerophontes wciąż nie był zadowolony i starał się wznieść do nieba na grzbiecie Pegasosa. Zeus był rozgniewany przez jego domniemanie i wysłał gadfly, aby użądlić konia, powodując, że zgnieci i zrzuci bohatera z powrotem na ziemię. Potem wędrował samotnie po świecie, wzgardzony zarówno przez bogów, jak i przez ludzi.

mitologiczna etymologia imienia Bellerophontes brzmiała „Pogromca Belleros” od greckiego Belleros i Fonos. Jest jednak prawdopodobne, że nazwa pierwotnie oznaczała „władcę pocisków” od greckich słów belos i phoreô.

rodzina BELLEROPHONA

rodzice

potomstwo

ISANDROS, HIPPOLOKHOS, LAODAMEIA (Homer Iliada 6.154)
LAODAMEIA (by Philonoe) (Apollodorus 2.33 & 3.1)

Bellerophon lub BELLEROPHONTES (Bellerophôn lub Bellerophontês), właściwie zwany Hipponusem, był synem króla Korynckiego, glauca i Eurymedesa, a wnukiem Syzyfa. (Apollod. i.9. § 3; Hom. Il. vi. 155.) Według Hyginusa (Fab. 157; komp. Pind. Ol. xiii, 66), był synem Posejdona i Eurymedesa. Mówi się, że otrzymał imię Bellerophon lub Bellerophontes od zabicia szlachetnego Korynta, Bellerusa. (Tzetz. ad Lycoph. 17; Eustath. Hom. S. 632.) Inni relacjonowali, że zabił własnego brata, Deliadesa, Peirena czy Alcimenesa. (Apollod. ii. 3. § 1, & c.) aby być oczyszczonym z morderstwa, cokolwiek by to nie było, uciekł do Proetusa, którego żona Anteia zakochała się w młodym bohaterze; ale jej oferty zostały odrzucone przez niego, oskarżyła go do męża o niewłaściwe propozycje do niej i nalegała na jego śmierć. Proetus, nie chcąc zabić go własnymi rękami, wysłał go do swojego teścia, Iobatesa, króla Licji, z zapieczętowanym listem, w którym ten ostatni został poproszony o zabicie młodego człowieka. Iobates wysłał go, aby zabił potwora Chimaerę, myśląc, że na pewno zginie w konkursie. Bellerophon wsiadł do skrzydlatego konia, Pegaza, i wzniósł się wraz z nim w powietrze, zabił Chimerę z wysokości swoimi strzałami. Iobates, rozczarowany tym sposobem, ponownie wysłał Bellerophona, najpierw przeciwko Solym, a następnie przeciwko Amazonkom. Również w tych zawodach odniósł zwycięstwo; a kiedy po powrocie do Licji został zaatakowany przez najodważniejszych Licjanów, których Iobates umieścił w zasadzce w tym celu, Bellerophon zabił ich wszystkich. Iobates, widząc, że próba zabicia bohatera jest beznadziejna, pokazał mu list, który otrzymał od Proetusa, dał mu córkę (Philonoë, Anticleia lub Cassandrę) za żonę i uczynił go swoim następcą na tronie. Bellerophon został ojcem Isandra, Hippolochusa i Laodamei. Tutaj Apollodorus przerywa opowiadanie, a Homer, którego relacja (vi. 155-202) różni się w niektórych punktach od Apollodorusa, opisuje późniejszy okres życia Bellerophona tylko tym, że czerpał on z nienawiści do bogów i, pochłonięty smutkiem, wędrował samotnie po polu Aleiańskim, unikając dróg ludzkich. Musimy tu zwrócić uwagę Eustatiusza, że Homer nie wie nic o tym, że Bellerophon zabił Chimerę z Pomocą Pegaza, co należy zatem uznać z całą pewnością za późniejszą ozdobę opowieści. Sposób w jaki zniszczył on Chimerę tak opisuje Tzetzes (l. c.): naprawił ołów do punktu swojej lancy i wepchnął go do oddychającego ogniem pyska Chimery, która została zabita przez stopiony ołów. Według innych Bellerophon był wspomagany przez Atenę Chalinitis lub Hippię. (Paus. ii. 1. § 4; Pind. l. c.; Strab. viii. S. 379.) Niektóre tradycje mówiły, że próbował wznieść się z Pegazem do nieba, ale Zeus wysłał much gad, który użądlił Pegaza tak, że zrzucił jeźdźca na ziemię, który stał się kulawy lub ślepy w konsekwencji. (Pind. Isth. vii. 44; Schol. ad Pind. Ol. xiii. 130; Horat. Carm. iv. 11. 26.) Osobliwą historię o Bellerophonie opowiada Plutarch. (De Virt. Mul. P. 247, &c.) Bellerophon był czczony jako bohater w Koryncie i miał Sanktuarium w pobliżu miasta w cypress grove, Craneion. (Paus. ii. 2. § 4.) Sceny z historii Bellerophona były często przedstawiane w starożytnych dziełach sztuki. Na tronie Amyclae (ii. 18. § 7) oraz w przedsionku świątyni delfickiej. (Eurip. Ion, 203.) Na monetach, klejnotach i wazach często widziany jest jako walczący z chimerami, opuszczający Proetusa, oswajający Pegaza lub dający mu do picia lub spadający z niego. Ale, aż do ostatnich odkryć w Licji przez Pana Fellowsa, nie było reprezentacji Bellerophon w żadnym ważnym dziele sztuki było znane; w rzeźbach Licyjskich, jednak, jest on postrzegany jazda na Pegazie i podbój Chimaera.

źródło: Słownik biografii i mitologii greckiej i rzymskiej.

postacie & miejsca mitu

znaki

Syzyf (Syzyf). Wczesny król Korinthos (Korynt) i dziadek Bellerophontesa, który za swoje zbrodnie został skazany na męki w podziemiu.
GLAUKOS (1) (Glaucus). Król Koryntu (Korynt), którego był ojcem Bellerofontesa.
GLAUKOS (2) (Glaucus). Lykian (Licyjski) książę i wnuk Bellerofontesa, który walczył w wojnie trojańskiej.
EURYNOME. Żona króla Glaukos z Koryntu (Korynt), która była matką Bellerofontesa przez boga Posejdona
Posejdona. Bóg morza i ojciec Bellerofontesa.
BELLEROPHONTES (Bellerophon). Bohater-książę Koryntu (Korynt), władca skrzydlatego konia Pegasos i pogromca Chimery (Chimery).
PEGASOS (Pegasus). Skrzydlaty koń, syn Posejdona i Gorgony Meduzy (meduzy), która była Rumakiem-i przyrodnim bratem-Bellerofontesa.
Atena. Patronka bogini bohaterów, która pomagała Bellerophontesowi podczas jego licznych prób.
Delikatesy. Syn króla Glaukos z Korinthos, który został zabity przez swojego przyrodniego brata Bellerophontesa.
BELLEROS. Koryntianin zabity przez Bellerofontesa.
AITHRA (Aethra). Księżniczka z Troizenos (Troezen) w Argolidzie, która została zalotna przez Bellerophontesa, a później została matką Tezeusza.
PROITOS (Proetus). Król Argos.
STHENEBOIA (Stheneboea) lub ANTEIA (Antia). Żona króla Proitosa z Argos i córka króla Iobatesa z Lykii.
IOBATES. Król Lykii (Lycia) i teść Króla Proitosa z Argos, który rozkazał Bellerophontesowi zabić Chimerę (Chimerę).
KHIMAIRA (Chimera). Trzygłowy, ziejący ogniem lew, który spustoszył łykańską wieś.
AMISODAROS (Amisodarus). Człowiek Lykijski, który wychował Chimerę (Chimerę).
SOLYMOI (Solymi). Barbarzyńskie plemię, które nękało granice Lykii (Licji).
Amazonki (Amazonki). Plemię wojowniczych kobiet.
FILONOE. Córka króla Iobatesa z Lykii (Licji) i żona Bellerofontesa.

miejsca

KORINTHOS (Korynt). Miasto na Przesmyku greckiego Peloponezu.
Efyra. Stara nazwa Korinthos.
ARGOS. Miasto na greckim Peloponezie, na zachód od Korinthos.
LYKIA (Licia). Państwo na wybrzeżu Morza Egejskiego Anatolii (współczesna Turcja), w którym znajdowało się wiele greckich Kolonii.
KRAGOS (Cragus). Góra w Lykii, która była domem Chimery (Chimery).

cytaty z literatury klasycznej

Homer, Iliada 6. 144-221 ff (trans. Lattimore) (Grecki Epik C8 p. n. e.):
„lśniący syn Hippolochosa (Hippolochus) odpowiedział:” O wielkim sercu synu Tydeusza, dlaczego pytasz moje pokolenie? . . . Jeśli chcesz się tego wszystkiego nauczyć i być pewnym mojej genealogii : jest wielu ludzi, którzy o tym wiedzą. Jest miasto Ephyre, w rogu koń-pasterstwo Argos; żył Syzyf, syn Aiolosa (Aeolus) i miał syna o imieniu Glaukos (Glaucus), a Glaukos z kolei spłodził Bellerophontesa nienagannego. Bellerophontesowi bogowie przyznali piękno i pożądaną męskość; ale Proitos (Proetus) w gniewie wymyślił złe rzeczy przeciwko niemu i wypędził go z jego własnej domeny, ponieważ był znacznie większy, z kraju Argive Zeus złamał się do kołysania berłem. Piękna Anteia żona Proitosa z pasją kochała się w nim, a jednak nie mogła zwieść dzielnych Bellerofonów, których wola była cnotliwa. Poszła więc do króla Proitos i wypowiedziała swoje kłamstwo : „czy zostaniesz zabity, o Proitos? Potem zamordował Bellerophontesa, który próbował się ze mną zakochać, choć nie chciałem.”I rzekła, a rozgniewał się król na jej opowiadanie. Skurczył się od zabicia go, ponieważ jego serce było zdumione takim działaniem, ale odesłał go do Lykii (Licji) i podał mu mordercze symbole, które wyrył w składanej tablicy, na tyle, aby zniszczyć życie, i kazał mu pokazać je ojcu żony, aby mógł zginąć.
’Bellerophontes udał się do Lykii w bezbłędnym konwoju bogów; kiedy przybył do biegnącego strumienia Ksantos (Xanthus) i Lykia, Pan szerokiej Lykii obdarzył go pełnym honorem. Przez dziewięć dni zabawiał go poświęceniem dziewięciu Wołów, ale potem, gdy pojawiły się palce róży dziesiątego świtu, zaczął go wypytywać i poprosił, aby pokazał symbole, cokolwiek może nosić od swojego zięcia, Proitosa. Potem po tym, jak dostał złe symbole swojego zięcia, najpierw odesłał go z rozkazem zabicia Chimery (Chimery).; coś nieśmiertelnego, Nie człowieka, lwią twarz i węża z tyłu, kozę w środku, i wciąga oddech strasznego płomienia jasnego ognia. Zabił Chimairę, posłuszny zapowiedziom nieśmiertelnych.
” następnie walczył przeciwko chwalebnym Solymoi (Solymi), i to uważał za najsilniejszą bitwę z ludźmi, do której przystąpił, ale po trzecie zabił Amazonki (Amazonki), które walczyły z ludźmi w bitwie. Teraz, gdy wrócił, król splątał kolejną uwikłaną zdradę.; za wybór najodważniejszych ludzi w szerokiej Lykii zastawił pułapkę, ale ci ludzie nigdy nie wrócili do domu, ponieważ wszyscy zostali zabici przez bezbłędnego Bellerofontesa. Gdy król poznał go z powodu potężnego stada Boga, zatrzymał go tam, i ofiarował mu rękę córki swojej, i dał mu połowę całego Królewskiego przywileju. Do tego ludzie z Lykii wycięli kawałek ziemi, przewyższając wszystkie inne, piękny orkę i sad dla niego do administrowania.
jego narzeczona urodziła trójkę dzieci walecznego Bellerofontesa, Isandrosa (Isander) i Hippolochosa (Hippolochus) oraz Laodameię . Laodameia leżała w miłości u boku Zeusa z rad i urodziła mu podobnego do Boga Sarpedona z bezczelnego hełmu. Ale po tym, jak Bellerophontes został znienawidzony przez wszystkich nieśmiertelnych, wędrował samotnie po równinie Aleos (Aleus), zjadając swoje serce, czając się na uboczu deptanego szlaku ludzkości. Jeśli chodzi o syna Isandrosa, Ares nienasycony walką zabił go w bliskiej walce z chwalebnym Solymoi, podczas gdy Artemida ze złotych wodzów zabiła córkę w gniewie. Ale Hippolokhos mnie spłodził, a ja twierdzę, że jest moim ojcem.; posłał mnie do Troi i ponaglał do mnie powtarzające się nakazy, abym zawsze był wśród najodważniejszych i trzymał moją głowę ponad innymi, nie zawstydzając pokolenia moich ojców, którzy byli najwspanialszymi ludźmi w Efyrze i ponownie w szerokiej Lykii. Takie jest moje pokolenie i krew, z której się rodzę.”
przemówił, a Diomedes o wielkim krzyku wojennym ucieszył się . . . i w zwycięskich słowach życzliwości przemówił do pasterza ludu : „widzisz teraz, jesteś moim przyjacielem z daleka w czasach naszych ojców. Genialny Oineus (Oeneus) gościł kiedyś Bellerophontesa nienagannego w swoich salach i dwadzieścia dni Go przetrzymywał, a ci dwaj dawali sobie nawzajem piękne prezenty na znak przyjaźni. Oineus dał swojemu gościowi pas wojenny jasny z czerwonym barwnikiem, Bellerophontes złoty i Dwuręczny kubek do picia, coś, co zostawiłem w moim domu, kiedy przyjechałem w podróż.'”

Homer, Iliada 16. 327 ff:
” dwóch braci . . . Szlachetni towarzysze sarpedona i rzucający włócznią synowie Amisodarosa, który nakarmił wściekłą Chimerę (Chimerę), aby była dla wielu złem.”

Hezjod, Katalog kobiet Fragment 7 (from Berlin Papyri No. 7497; Oxyrhynchus Papyri 421: 3) (trans. 3580 > ” Eurynome, córka Nisosa (Nisusa), syna Pandiona, któremu Pallas Athene nauczała całej swojej sztuki, zarówno rozumu, jak i mądrości; była bowiem tak mądra jak bogowie. Z jej srebrnej szaty unosił się cudowny zapach, a z jej oczu wydobywało się piękno. Jej, wówczas Glaukos (Glaucus) starał się zwyciężyć dzięki radom Ateny, a on zapędzał dla niej woły. Ale nie znał w ogóle intencji Zeusa, który trzyma Egidę. Więc Glaukos przyszedł szukać jej do żony z darami; ale chmura jazdy Zeus, król bogów bezmiernych, pochylił głowę w przysięgę, że ((lacuna)). . syn Syzyfa (Syzyf) nigdy nie powinien mieć dzieci urodzonych z jednego ojca. Leżała więc w ramionach Posejdona i obnażona w domu Glaukos bez winy Bellerofontesa, przewyższając wszystkich ludzi w ((lacuna)). . nad bezkresnym morzem. A kiedy zaczął wędrować, jego ojciec dał mu Pegasos (Pegasus), który nosił go najprędzej na skrzydłach, i latał unwearing wszędzie nad ziemią, bo jak wichury przebiegał wzdłuż. Wraz z nim bellerophontes złapał i zabił ziejącą ogniem Chimerę (Chimerę). I poślubił drogie dziecko Wielkiego Serca Iobates, czcigodnego króla . . lord (of) . . i naga . . „

Pindar, Oda Olimpijska 13. 60 ff (trans. Conway) (liryka grecka ok. V p. n. e.) :
„Gdy bowiem przyszedł Glaukos (Glaucus) z Lykii (Lycia), serca Danan były przerażone śmiertelnym strachem, słysząc, jak chwali się, że w mieście Peirene jego przedmośc posiadała kiedyś władzę sowiecką, a wielkie dziedzictwo królewskiego pałacu i rozległe dziedzictwo : ten dziadek walczył kiedyś na próżno przy źródle Peirene i wiele wycierpiał, starając się jarzmo wężowłosego potomka Gorgo (Gorgony), Pegasosa (Pegaza). Aż Pallas, bogini służąca, przyniosła mu uzdę i złotą opaskę, a oto sen był prawdą. „Nie śpij, Królu Aiolid,” powiedziała, ” ale weź ten urok rumaków i zaoferuj Poskramiaczowi koni, twemu Panu, śnieżnobiałego byka, i pokaż mu tę uzdę.”
takie słowa, gdy leżał śpiący w ciemności, wydawało się, że dziewczyna z cienistej Egis przemówiła do niego, a on podskoczył na nogi i chwycił magiczny kawałek, który leżał obok niego na ziemi; i poszedł z radością, aby znaleźć proroka ludu swego kraju, syna Koiranosa (Coeranus). I oznajmił mu całą sprawę tej dziwnej sprawy-jak spędził całą noc na ołtarzu bogini, jak przepowiedział mu jasnowidz, i jak dziecko Zeusa, którego mieczem jest błyskawica, we własnych rękach przyniosło mu złoty urok, który oswoi dzikiego ducha. Prorok kazał mu natychmiast słuchać magicznej wizji i posejdonowi, posiadaczowi ziemi, złożyć w ofierze silnego byka. Potem też, że powinien zbudować ołtarz z całą szybkością do Atene, królowej rumaków. Jednak moc bogów może lekko doprowadzić do takich rzeczy, które zaprzeczą zarówno przysięgłym słowom, jak i wszelkim nadziejom ludzi. Tak więc z całą gorliwością potężny Bellerophontes chwycił skrzydlatego rumaka, ustawiając między jego szczękami kojący urok i montując go, w brązowym panoply grał go w sporcie, aby spróbować swojego tempa. I raz, wraz z nim, uderzył Amazones (Amazons), z chłodnego łona samotnego powietrza, że łukiem gospodarza kobiet rodzaju; i powalił Khimaira (Chimera) zionący ogniem, i zabił Solymoi. Jego los był niewypowiedziany. Ale Pegasos mieszka w starożytnych straganach Zeusa na Olympos.”

Pindar, Isthmian Ode 7. 44 ff :
„Pegasos (Pegasus) skrzydlaty wysoko zrzucił na ziemię swego pana Bellerophontesa, który myślał, że dotrze do siedziby nieba i podzieli się towarzystwem Zeusa. Słodycze zdobyte niesprawiedliwie czekają na koniec najbardziej gorzki.”

Eurypides, Bellerophon & Stheneboea (zagubieni) (tragedia grecka V p. n. e.):
historia Bellerophontesa była tematem dwóch zagubionych sztuk Eurypidesa zatytułowanych Bellerophontes i Stheneboia.

Pseudo-Apollodorus, Bibliotheca 2. 30-33 (trans. Aldrich) (Grecki mitograf C2nd A. D.):
” Bellerophontes, syn Syzyfosa, Glaukos (Glaucus), mimowolnie zabił swojego brata, którego imię było, według różnych źródeł, Deliades lub Peiren lub Alkimenes (Alcimenes). Tak więc Bellerophontes przybył do Proitos (Proetus) w celu oczyszczenia. Stheneboia (Stheneboea) zakochała się w nim i wysłała mu pisemne zaproszenia na romantyczną schadzkę. Kiedy ją odrzucił, powiedziała Proitosowi, że Bellerophontes wysłał jej wiadomości o najbardziej obrzydliwej naturze.
Proitos uwierzył w to, co mu powiedziała , i dał Bellerophontesowi list do Iobatesa, w którym napisano, że ma zamordować Bellerophontesa. Kiedy Iobates ją przeczytał, rozkazał Bellerophontesowi zabić Chimerę (Chimerę), zakładając, że zamiast tego zniszczy się przez bestię, ponieważ nawet pewna ilość ludzi nie mogła go z łatwością opanować, nie mówiąc już o jednym. Bo była to jedna istota, która miała siłę trzech zwierząt: przednią część lwa, ogon smoka, a trzecia (Środkowa) głowa była kozą, przez którą zionęła ogniem. Spustoszył okolicę i spustoszył stada. Podobno był hodowany przez Amisodarosa, jak twierdzi Homer, a według Hezjoda jego rodzicami byli Tyfon i Ekhidna (Echidna). Bellerophontes wsiadł na Pegasosa (Pegaza), swojego skrzydlatego konia urodzonego z meduzy i Posejdona, a lecąc wysoko w powietrze strącił Chimairę swoim łukiem i strzałami.
po tym wyzwaniu Iobates rozkazał mu walczyć z Solymoi (Solymi), a kiedy to się stało, stawić czoła Amazonom. Kiedy ich zabił, Iobates wybrał spośród Lykijczyków tych najbardziej znanych z ich wigoru i polecił im zamordować Bellerophontesa w zasadzce; ale kiedy Bellerophontes zabił również każdego z nich, Iobates, oszołomiony swoją siłą, pokazał mu list Proitosa i powiedział, że będzie zaszczycony, jeśli Bellerophontes zostanie z nim. Dał mu swoją córkę Filonoe, a po jego śmierci pozostawił mu swoje królestwo.”

Pseudo-Apollodorus, Bibliotheca 1. 85:
” Syzyf osiedlił się w Efyrze – teraz zwanej Korinthos (Korynt) – i poślubił Merope, córkę Atlasa. Urodził im się syn Glaukos (Glaucus), który przez Eurymedesa spłodził Bellerophontesa, pogromcę ziejącej ogniem Chimairy.”

Pseudo-Apollodorus, Bibliotheca 3. 1:
„według Homera Sarpedon był synem Zeusa z Laodamii, córki Bellerofontesa.”

Parthenius, Love Romances 5 (trans.Gaselee) (grecki poeta C1 p. n. e.):
„z Leontion of Hermesianax. . . Leukippos (Leucippos) syn Ksanthiosa, potomek Bellerophontesa, znacznie przewyższał swoich współczesnych siłą i wojowniczym męstwem. W związku z tym był zbyt dobrze znany wśród Lykijczyków (Lycianów) i ich sąsiadów.”

Strabo, Geografia 8. 6. 20 (trans. Jones) (Grecki geograf od C1. p. n. e.do C1. n. e.):
„Peirene miał zwyczaj wznosić się ponad powierzchnię i spływać po bokach góry. A tutaj, jak mówią, Pegasos (Pegasus), skrzydlaty koń, który wyskoczył z szyi Gorgony Medousa (Medusa), gdy jej głowa została odcięta, został złapany podczas picia przez Bellerophontesa.”

Strabo, Geografia 14. 3. 5:
„Kragos (Cragus) , który ma osiem promontów i miasto o tej samej nazwie. W sąsiedztwie tych gór znajduje się scena mitu o Chimerze (Chimerze). Chimaira, wąwóz rozciągający się od brzegu, nie jest daleko od nich.”

Pausanias, opis Grecji 2. 4. 1 (trans. Jones) (Greek travelogue C2nd A. D.):
” to świątynia Ateny Chalinitis (Bridler). Mówią bowiem, że Atena była boskością, która udzieliła Bellerophontesowi największej pomocy, a ona dostarczyła mu Pegasosa (Pegasus), włamując się do niego i omdlewając go. Jej wizerunek jest z drewna, ale twarz, ręce i nogi są z białego marmuru. Że Bellerophontes nie był absolutnym królem, ale podlegał Proitosowi (Proetusowi), a Argives jest przekonaniem mnie i wszystkich, którzy uważnie czytali homeryckie wiersze. Kiedy Bellerophontes wyemigrował do Lykii (Licji), stało się jasne, że Koryntianie podlegali despotom z Argos lub Mykenai (Mykeny). Sami nie zapewnili żadnego dowódcy w kampanii przeciwko Troi, ale podzielili się w wyprawie w ramach sił Mykenajskich i innych, dowodzonych przez Agamemnona.
Syzyf miał innych synów oprócz Glaukosa, ojcem Bellerofontesa był Ornytion, a oprócz niego byli Thersandros (Thersander) i Almos.”

Pauzaniasz, opis Grecji 2. 2. 4:
” jak idzie się do Korinthos (Korynt) są Grobowce . . . przed miastem znajduje się gaj cyprysów zwany Kraneion (Craneum). Znajdują się tu bellerophontes, Świątynia Afrodyty Melainis i Grób Laisa.”

Pauzaniasz, opis Grecji 2. 31. 9 :
” Troizeńczycy też mają fontannę zwaną koniem (Hippokrene), a legenda o niej nie różni się od tej, która panuje w Boiotii (Boeotia). Mówią bowiem, że ziemia spuściła wodę, gdy koń Pegasos (Pegasus) uderzył Kopytem w ziemię, i że Bellerophontes przybył do Troizenos (Troezen), aby poprosić Pitteusa, aby dał mu Aitrę (Aethrę) za żonę, ale przed ślubem został wygnany z Korinthos (Korynt).”

Pauzaniasz, opis Grecji 2. 1. 9 :
” wśród płaskorzeźb na podstawie posągu Posejdona znajdują się synowie Tyndareusa, bo i oni są zbawcami statków i ludzi morskich. Pozostałe ofiary to wizerunki spokoju i Morza, konia jak wieloryb od piersi, Ino i Bellerophontes oraz konia Pegasos.”

Pauzaniasz, opis Grecji 2. 3. 5:
” Koryntianie (Koryntianie) mają kąpiele w wielu częściach miasta . . . Najbardziej znany z nich znajduje się w pobliżu Posejdona. Został wykonany przez spartańskich Eurykles (Eurykles), którzy upiększali go różnymi rodzajami kamienia, zwłaszcza tym wydobywanym w Krokeai (Croceae) w Lakonii. Po lewej stronie wejścia stoi Posejdon, a za nim Artemida polująca. W całym mieście jest wiele studni, dla Koryntian mają obfity zapas płynącej wody . . . ale najbardziej godny uwagi jest ten obok obrazu Artemidy. Nad nim znajduje się Bellerophontes, a woda przepływa przez Kopyto konia Pegasos.”

Pauzaniasz, opis Grecji 2. 27. 2 :
” na siedzeniu są wyczyny bohaterów Argive, Bellerophontesa przeciwko Chimerze (Chimerze) i Perseuszowi, który odciął głowę Medousie.”

Pauzaniasz, opis Grecji 3. 18. 13:
” Bellerophontes niszczy bestię w Lykii (Lycia).”

Pauzaniasz, opis Grecji 9. 31. 3:
” wznosząc się około dwudziestu stad z tego gaju, nazywa się fontanną konia (Hippokrene). Zostało zrobione, jak mówią, przez konia Bellerofontesa uderzającego Kopytem o ziemię.”

Diodorus Siculus, Biblioteka Historii 6 Fragment 9 (trans. Bellerophontes, który był na wygnaniu z powodu morderstwa, którego nieświadomie popełnił, przybył do Proitos (Proetus), który wymienił gościnność z ojcem; a żona Proitosa zakochała się w Bellerophontesie z powodu jego urody, a ponieważ nie była w stanie go pozyskać przez perswazję, oskarżyła go przed mężem o oferowanie jej przemocy. Teraz Proitos nie chciał zabić swojego gościa, więc zamiast tego wysłał go do Lykii (Licji), z pisemną wiadomością do króla Iobatesa, który był jego teściem. Iobates otrzymał list i odkrył, że jest w nim napisane, że powinien zabić Bellerophontesa z całą szybkością, ale nie chcąc go zabić, nakazał mu dołączyć do walki z ziejącą ogniem Khimairą (chimerą).”

Pseudo-Hyginus, Fabulae 57 (trans. Grant) (Rzymski mitograf C2nd A.D.):
” kiedy Bellerophon przybył jako wygnaniec na dwór króla Proetusa, Stheneboea, żona króla, zakochała się w nim. Gdy nie chciał się z nią przespać, fałszywie powiedziała mężowi, że została przez niego zmuszona. Proetus, słysząc to, napisał o tym list I posłał go do Iobatesa, ojca Sthenebei. Po przeczytaniu listu, Iobates nie chciał zabić takiego bohatera, ale wysłał go, aby zabił Chimerę, trójkształtne stworzenie, które miało oddychać ogniem. To zabił, jadąc na Pegazie, i mówi się, że spadł na Równinie Aleian i zwichnął biodro. Ale król, chwaląc jego męstwo, dał mu drugą córkę za mąż, a Stheneboea, słysząc o tym, zabiła się.”

Pseudo-Hyginus, Fabulae 157:
” Sons of Neptunus. . . Bellerophon po Eurynome, córce Nysusa.”

Pseudo-Hyginus, Fabulae 243:
” kobiety, które popełniły samobójstwo . . . Stheneboea, córka Iobasa i żona Proetusa, popełniła samobójstwo z miłości do Bellerofona.”

Pseudo-Hyginus, Fabulae 273:
” . . Jedenaste, które przeprowadzili Argonauci . . . Bellerophon wygrał w wyścigu konnym; w czterokonnym wyścigu rydwanów Jolaos, syn Ifiklesa, zwyciężył Glaucusa, syna Syzyfa, a jaskrowe konie glaucusa rozerwały go na strzępy.”

Pseudo-Hyginus, Astronomica 2. 18 (trans. Grant) (Rzymski mitograf C2nd A. D.):
” ten znak Aratus i wielu innych nazwali Pegazem, potomkiem Neptunusa i meduzy Gorgony . . . W tym czasie Bellerophon przybył odwiedzić Proetusa, syna Abasa i Króla Argivów, Antia, żona króla, oczarowana miłością do gościa, błagała go, obiecując mu królestwo swojego męża. Kiedy nie mogła uzyskać tej prośby, z obawy, że oskarży ją królowi, przewidziała go, mówiąc Proetusowi, że zaoferował jej przemoc. Proetus, który lubił Bellerophona, nie chciał sam wymierzyć kary, ale wiedząc, że ma konia Pegaza, wysłał go do ojca Antii (niektórzy nazywają ją Sthenoboea), aby bronił czystości córki i wysłał młodzieńca przeciwko Chimerze, która w tym czasie niszczyła płomieniami kraj Lycjan.Bellerophon był zwycięzcą i uciekł, ale po stworzeniu źródła, gdy próbował lecieć do nieba, a już prawie do niego dotarł, przestraszył się, patrząc na ziemię, spadł i został zabity. Ale mówi się, że koń wzniósł się i został umieszczony wśród gwiazdozbiorów przez Jowisza .
inni mówili, że Bellerophon uciekł z Argos nie z powodu oskarżeń Antii, ale po to, aby nie słyszeć więcej propozycji, które były dla niego niesmaczne, lub aby być zmartwionym jej błaganiami.”

Apulejusz, Złota Dupa 8. 16 ff (trans. Walsh) (powieść Rzymska C2nd A. D.):
„pomyślałem, że to panika bardziej niż cokolwiek, co skłoniło sławnego Pegaza do wzbicia się w powietrze, i że tradycja, że miał skrzydła, była uzasadniona, ponieważ skoczył w górę tak wysoko jak niebo w strachu przed ukąszeniem przez ziejącą ogniem Chimerę.”

Nonnus, Dionizy 11. 142 ff (trans. Rouse) (gr. epic C5th A. D.):
„Glaukos” (Glaucus) konie oszalały i wyrzuciły go na ziemię. Quickwing Pegasos wyrzucił Bellerophontesa i posłał go z nieba, chociaż był z nasienia Trzęsacza ziemi, a sam koń dzielił krew Posejdona.”

Nonnus, Dionizy 28. 167 ff :
„Pegasos (Pegasus) latający wysoko w powietrzu, tak szybki jak wędrowny wiatr, rzucił Bellerophontesem.”

starożytna grecka & Sztuka rzymska

P29. 1 Pegaz na wiosnę

Apulijska Czerwona figura Waza Obraz C4 p. n. e.

M14. 1 Bellerophon, Pegasus, Chimera

Lakoński czarny rysunek Wazon Obraz C6 p. n. e.

P29. 3 Bellerophon, Pegasus, Chimera

Ateński czarny rysunek Wazon Obraz C6 p. n. e.

M14. 5 Bellerophon, Pegasus, Chimera

Ateńska Czerwona figura Wazon Obraz C5 p. n. e.

źródła

Grecki

rzymski

Bibliografia

pełna Bibliografia tłumaczeń cytowanych na tej stronie.