biust zaczyna się od pływaka leżącego w wodzie twarzą w dół, ramiona wyciągnięte prosto do przodu i nogi wyciągnięte prosto do pleców.
ruch Ramionedytuj
istnieją trzy kroki do ruchu ramion: outsweep, insweep i recovery. Ruch zaczyna się od outsweep. Z pozycji opływowej dłonie wychodzą, a ręce oddzielają się do nieco powyżej szerokości ramion. Po outweep następuje insweep, gdzie ręce wskazują w dół i popychają wodę do tyłu. Łokcie pozostają w płaszczyźnie poziomej przez ramiona. Ręce odepchnąć do tyłu, aż w przybliżeniu do płaszczyzny pionowej przez ramiona. Na końcu owsianki ręce łączą się z dłońmi skierowanymi przed klatkę piersiową, a łokcie znajdują się z boku przy ciele. W fazie odzyskiwania ręce są ponownie przesuwane do przodu w początkowej pozycji pod wodą. Cały skok ramienia zaczyna się powoli, zwiększa prędkość do maksymalnej prędkości ruchu ramienia w fazie insweep i spowalnia ponownie podczas regeneracji. Celem jest uzyskanie maksymalnego ciągu podczas fazy insweep i minimalnego oporu podczas fazy odzyskiwania. Innym wariantem jest podwodny pull-down, podobny do fazy push butterfly stroke. Ten skok kontynuuje fazę wsuwania i popycha ręce aż do tyłu po boki biodra. To znacznie zwiększa nacisk z jednego skoku, ale także utrudnia powrót do zdrowia. Ten styl doskonale nadaje się do pływania podwodnego. Jednak FINA zezwala na ten skok tylko dla pierwszego skoku po starcie i każdej turze. Pod koniec 2005 roku FINA wprowadziła również nową zasadę, która pozwala na pojedynczy rzut w dół po odepchnięciu ściany.
jako wariant można odzyskać ramiona nad wodą. Zmniejsza to opór, ale wymaga większej mocy. Niektórzy zawodowi pływacy używają tego wariantu w zawodach.
ruch Nogajedytuj
ruch nóg, potocznie znany jako „kopnięcie żabą” lub „kopnięcie batem”, składa się z dwóch faz: doprowadzenia stóp do pozycji w fazie ciągu I Fazy insweep. Od początkowej pozycji z nogami wyciągniętymi do tyłu, stopy są przesuwane razem w kierunku tyłu, podczas gdy kolana pozostają razem. Kolana nie powinny opadać zbyt nisko, ponieważ zwiększa to opór. Następnie stopy wskazują na zewnątrz, przygotowując się do fazy ciągu. W fazie ciągu nogi są przesuwane eliptycznie z powrotem do pozycji początkowej. Podczas tego ruchu kolana są trzymane razem. Nogi poruszają się wolniej podczas wprowadzania nóg do pozycji dla fazy ciągu i poruszają się bardzo szybko podczas fazy ciągu. Ponownie, celem jest uzyskanie maksymalnego ciągu podczas fazy insweep i zminimalizowanie oporu podczas fazy odzyskiwania. W fazie odzyskiwania dolną nogę i stopy są w ślad za górną nogą, a stopy są skierowane do tyłu. W fazie ciągu wszystkie trzy części tworzą własne OBUDZENIE, a płaski koniec stóp działa jak wodolot wyrównany, aby dać maksymalny ciąg do przodu. Wynikający z tego współczynnik oporu (a dokładniej obszar przedni) jest w ten sposób podwajany w fazie ciągu.
sprawny dorosły tworzy stypę. Opór spowodowany przebudzeniem to opór Newtonowski, zwiększający się wraz z kwadratem prędkości. Na przykład, jeśli względna prędkość między wodą a nogą jest dwa razy większa w fazie ciągu niż w fazie odzyskiwania, siła ciągu jest cztery razy większa niż opór. Zakładając, że nogi są odzyskiwane ze względną prędkością między nogą a ciałem, która jest taka sama jak prędkość względna między wodą a ciałem, nogi muszą zostać odkopane z pięciokrotną średnią prędkością pływaka. To ogranicza prędkość maksymalną. Oba efekty razem, prędkość i obszar czołowy, dają stosunek ciągu do oporu wynoszący 8 dla nóg.
jako wariant, niektórzy pływacy rozsuwają kolana podczas fazy przygotowawczej i utrzymują je osobno aż do prawie końca fazy ciągu. Poruszanie zarówno kolanem, jak i stopą na zewnątrz, jak prawdziwa żaba, pozwala uniknąć ekstremalnych obrotów w dolnej części nogi.
wszystkie inne warianty nie zwiększają powierzchni czołowej, ale pływacy używający ich nadal generują pewne pchnięcie przez zmianę prędkości i nie topią się. Innym wariantem kopnięcia piersiowego jest kopnięcie nożycowe, jednak to kopnięcie narusza zasady FINA, ponieważ nie jest już symetryczne. Nauczyciele pływania włożyli wiele wysiłku w to, aby odciągnąć uczniów od kopnięcia nożycami. W kopnięciu nożycowym jedna noga porusza się zgodnie z opisem powyżej, ale druga noga nie tworzy ruchu eliptycznego, a jedynie ruch góra-dół podobny do trzepotania kopnięcia przedniego czołgu. Niektórzy nauczyciele pływania uważają, że uczenie się przedniego czołgania daje większe ryzyko nieprawidłowego kopnięcia nożycowego podczas uczenia się udaru piersi.
bicie piersi może być również przepłukane kopnięciem delfina w motyla, ale to również narusza zasady FINA. Dozwolone jest jednak jedno kopnięcie na początku i na zakręcie, pod warunkiem, że jest to część naturalnego ruchu ciała.
ludzie mają silne mięśnie nóg i potrzebują płetw pływackich (jak żaba), aby wnieść całą swoją moc do wody i stanąć z podeszwą stóp na wodzie. Raczej noga chwyta prawie tyle wody, co stopa, a niewielka ilość wody jest przyspieszana do wysokiej energii kinetycznej, ale niewiele impulsów jest przenoszonych. Palce są zgięte, stopy skierowane są 45° Na Zewnątrz, podeszwa skierowana do tyłu, aby naśladować wodolot. Podczas zamykania w kształcie litery V do tyłu odczuwalna jest niewielka siła „podnosząca”. W przeciwieństwie do innych kopnięć, stawy są przesuwane w skrajne strony. Przed kopnięciem kolano jest maksymalnie wygięte, a górna noga obraca się wzdłuż swojej osi do skrajnej pozycji zewnętrznej, a dolna noga jest skręcona do skrajnej pozycji, pod koniec kopnięcia kostki są maksymalnie zwrócone do środka, tak aby podeszwy klaskały razem, aby uzyskać efekt dyszy jak u galaretowatej ryby. Dlatego trening wymaga elastyczności, oprócz sprawności i precyzji. Nagły boczny stres na kolanach przy kopnięciu może prowadzić do niewygodnego hałasu i uczucia dla początkujących i do noszenia dla seniora.
oddychanie
najprostszym sposobem oddychania podczas udaru piersi jest pozwolić głowie podążać za kręgosłupem. Kiedy łokcie pływaka osiągną linię oka i zaczną się podnosić, jego głowa zaczyna się unosić. Jeśli użyje swoich wysokich łokci jako zawiasu do wewnątrz swoich rąk i przedramion, stworzy dźwignię, której potrzebuje, aby użyć mięśni brzucha, aby wyprowadzić biodra do przodu. Kiedy jego biodra poruszają się do przodu, jego klatka piersiowa, ramiona i górna część pleców automatycznie podnoszą się. Oddychanie odbywa się zwykle na początku fazy insweep ramion, a pływak oddycha idealnie przez usta. Pływak oddycha przez usta i nos podczas fazy rekonwalescencji i szybowania. Breaststroke może pływać szybciej, jeśli zanurzy się całkowicie, ale Fina wymaga, aby głowa złamała powierzchnię raz na cykl, z wyjątkiem pierwszego cyklu po starcie i każdym zakręcie. W ten sposób zawodowi pływacy zwykle wykonują jeden podwodny Wyciąg, popychając ręce do tyłu Po starcie i każdym zakręcie.
pływacy rekreacyjni często trzymają głowę nad wodą przez cały czas, gdy pływają.
ruch Ciałaedit
ruch rozpoczyna się w pozycji początkowej z ciałem całkowicie prostym. Ruch ciała jest skoordynowany w taki sposób, że nogi są gotowe do fazy ciągu, podczas gdy ramiona są w połowie insweep, a głowa jest poza wodą do oddychania. W tej pozycji ciało ma również największy kąt do poziomu. Ramiona są odzyskiwane podczas fazy pchania nóg. Po skoku ciało jest utrzymywane w początkowej pozycji przez pewien czas, aby wykorzystać fazę ślizgania. W zależności od odległości i sprawności czas trwania tej fazy szybowania jest różny. Zazwyczaj Faza Szybowcowa jest krótsza podczas sprintów niż podczas pływania długodystansowego. Faza szybowania jest również dłuższa podczas skoku podwodnego po starcie i każdym zakręcie. Jednak Faza Szybowcowa jest zazwyczaj najdłuższą fazą w jednym całym cyklu udaru piersiowego.
StartEdit
Niektórzy pływacy używają wariantu o nazwie żaba start, gdzie nogi są gwałtownie wyciągane do przodu, zanim zostaną szybko przedłużone podczas fazy startu w powietrzu. Po rozpoczęciu następuje faza szybowania pod wodą, po której następuje jeden podwodny pulldown i dolphin kick, a następnie jeden whip kick, gdy ręce są odzyskiwane z powrotem do linii streamline. To jest znane jako pull-out. Głowa musi złamać powierzchnię, zanim ramiona osiągną swój najszerszy punkt przy pierwszym pociągnięciu po wyciągnięciu. The downward butterfly kick został zalegalizowany przez FINA, WWF i NCAA w 2005 roku i pozostaje opcjonalny. Kopnięcie w dół jest teraz dozwolone w MCSL.
zakręt i finishEdit
w przypadku pływania wyczynowego ważne jest, aby ściana na końcu pasa była zawsze dotykana obiema rękami (znana jako „dotyk obiema rękami”) w tym samym czasie ze względu na przepisy FINA.
zakręt inicjowany jest przez dotknięcie ściany podczas ślizgu lub podczas fazy odzyskiwania ramion, w zależności od tego, jak ściana może być dotykana szybciej. Po dotknięciu ściany nogi są ciągnięte pod ciałem. Ciało obraca się bokiem, podczas gdy jedna ręka jest przesuwana do przodu (tj. w kierunku głowy) wzdłuż boku ciała. Kiedy ciało jest prawie całkowicie obrócone, druga ręka zostanie przesunięta prosto w powietrze, tak aby obie ręce spotkały się z przodu w tym samym czasie. W tym czasie ciało powinno być również prawie poziome i częściowo lub całkowicie zanurzone. Po całkowitym zanurzeniu ciało zostaje zepchnięte ze ściany obiema nogami. Wykonanie tego pod wodą zmniejszy opór. Po fazie szybowcowej wykonuje się podwodne wyciąganie, po którym następuje kolejna faza Szybowcowa, a następnie regularne pływanie. Głowa musi złamać powierzchnię podczas drugiego skoku.
jako wariant, niektórzy pływacy eksperymentują z przewróceniem się podobnym do czołgu.
wykończenie jest podobne do dotykania ściany podczas zakrętu.
Stylówedytuj
trzy główne style breaststroke widziane dzisiaj są konwencjonalne (płaskie), pofałdowane i wave-style. Pofałdowany styl jest zwykle pływany przez niezwykle elastycznych pływaków (np. Amanda Beard), a niewiele osób ma elastyczność, aby to osiągnąć. Pionierem stylu falowego był Węgierski trener pływania Joseph Nagy. Wave-styl został przepłynął i rozsławiony przez Mike Barrowman, kiedy ustanowił rekord świata, używając go, i jest obecnie powszechnie przepłynął przez Olimpijczyków, choć Australijscy pływacy, najbardziej widocznym Leisel Jones, ogólnie wydają się unikać go. Olimpijczyk Ed Moses nadal pływa bardziej płaski styl, pomimo szybko rosnącej popularności stylu fali.
biust w stylu fali zaczyna się w opływowej pozycji, z ramionami wzruszonymi ramionami, aby zmniejszyć opór w wodzie. Podczas gdy konwencjonalny styl jest najsilniejszy na outsweep, styl fali kładzie duży nacisk na insweep, dzięki czemu głowa wznosi się później niż w konwencjonalnym stylu. Pociągnięcie w stylu fali to ruch okrężny z rękami przyspieszającymi do maksymalnej prędkości i powracającymi przed podbródkiem, łokciami pozostającymi na powierzchni i przed ramionami przez cały czas. Wysokie łokcie tworzą dźwignię dla potężnych mięśni tułowia i brzucha, aby pomóc w udarze. Podczas insweep, pływak przyspiesza ręce i wydrąża plecy i podnosi się z wody, aby oddychać. Aby to sobie wyobrazić, niektórzy mówią, że ręce zakotwiczają się w wodzie, podczas gdy biodra pchają się do przodu.
wydrążone plecy i przyspieszające ręce wyciągały głowę z wody. Głowa pozostaje w pozycji neutralnej, patrząc w dół i do przodu, a pływak wdycha w tym miejscu. Stopy chowa się do dołu bez poruszania udem, zmniejszając w ten sposób opór. Pływak jest w tym momencie najwyższy.
następnie pływak wzrusza ramionami i rzuca rękami i ramionami do przodu, lonżując jak kot z powrotem do wody (choć nacisk jest iść do przodu, nie w dół). Gdy pływak tonie, wyginają plecy i kopią. Czas jest bardzo ważny, aby kopnięcie przenosiło całą swoją siłę przez łukowy grzbiet, ale optymalny czas to czas, gdy ramiona są przedłużone o 3/4. Następnie pływak kopie i naciska na klatkę piersiową, pofalowując się trochę pod wodą i ściskając pośladek maximus, aby zapobiec wynurzaniu się nóg i stóp z wody. Pływak powrócił do opływowej pozycji i cykl zaczyna się od nowa.
nawiasem mówiąc, ruch fali nie powinien być nadmiernie podkreślany, a pływak powinien wznosić się tylko do momentu, gdy woda dotrze do jego bicepsów, zamiast wypychać cały tułów z wody, marnując dużo energii.