w dziedzinie prawa termin „grzesznik” jest używany w odniesieniu do przestępstwa, które ma miejsce, gdy dana osoba ma pieniądze publiczne, którymi miała dysponować. Tak więc grzesznik jest częścią tego, co jest powszechnie nazywane korupcją.
ten, kto popełnia tę zbrodnię, kradnie fundusze należące do państwa i którymi teoretycznie miał rządzić. Pojęcie pochodzi od peculio (którego pochodzenie etymologiczne znajduje się w łacińskim peculium), który jest kapitałem, który dana osoba przyznała swojemu potomkowi lub jego słudze, aby z niego korzystać.
osoba, która popełniła to wykroczenie, podważa zaufanie państwa, którego władze powierzyły mu tę lub inną funkcję i zapewniły mu dostęp do zasobów państwowych. Niewłaściwie wymiarowe czasami nie odnosi się w szczególności do kradzieży pieniędzy, a także może wystąpić, gdy urzędnik, o którym mowa, korzysta z niektórych obiektów, które w rzeczywistości powinny być dostępne dla wspólnego dobra.
na przykład: „Sekretarz Środowiska został skazany za defraudację funduszy”, „przez przywłaszczenie i potwierdzone, gdy naukowcy byli w stanie wykazać, że minister użył obiektów użyteczności publicznej do organizowania uroczystości personelu”, „kierownik telefonicznego państwa wyjaśnił problemy finansowe na defraudację środków popełnionych w niektórych menedżerów”.
tym, co odróżnia sprawcę od innych rodzajów rabunków lub oszustw, jest to, że sprawca jest osobą pełniącą funkcje publiczne i przywłaszczającą zasoby publiczne, które miał strzec i zarządzać, nadużywając swojej pozycji. Ta funkcja oczywiście pogarsza stan kradzieży.
zgodnie z kolumbijskim kodeksem karnym uznaje się następujące rodzaje Greków:
* za przywłaszczenie: kiedy urzędnik państwowy przejmuje własność publiczną, firmy lub instytucje, w których uczestniczy, własność prywatną powierzoną mu lub środki parafiskalne i kieruje je na swoją korzyść osobistą. W takim przypadku kara może wynosić co najmniej sześć lat pozbawienia wolności lub grzywnę w wysokości wartości skradzionego, a także pozbawienie go urzędu i praw publicznych na okres równy uwięzieniu;
* przez wykorzystanie: jeżeli pracownik wykorzystuje lub dopuszcza się nadużywania mienia publicznego lub firm, w których uczestniczy, a także mienia, którym zarządza lub strzeże ze względu na swoje funkcje. Minimalny okres pozbawienia wolności za taki grzech wynosi jeden rok, co jest równoznaczne z zakazem zajmowania stanowiska publicznego. Przestępstwo to obejmuje również osobę korzystającą z oficjalnych usług lub pozwalającą innym na to;
* przez czyjś błąd: w przeciwieństwie do dwóch poprzednich przypadków, tego rodzaju upadek ma miejsce, gdy strona trzecia omyłkowo przyznaje urzędnikowi publicznemu własność, której nie jest właścicielem, i wykorzystuje ją do celów innych niż te, które posiada zgodnie z prawem. Podlega karze pozbawienia wolności na okres jednego roku i zakazowi wykonywania funkcji i praw publicznych, a także grzywnie (jeśli nie ma zatrzymania lub przywłaszczenia, kara jest zmniejszona o połowę);
* za inne oficjalne zastosowanie: jak wspomniano powyżej, grzeszność nie zawsze polega na korzystaniu z dóbr publicznych w celu zaspokojenia osobistych potrzeb lub kaprysów. Słusznie, że w tym przypadku urzędnik państwowy wykorzystuje nieruchomość (lub firmy znajdujące się pod jego opieką lub zarządzaniem z powodu powierzonych mu funkcji) do celów innych niż oficjalnie ustalone lub wykonuje rozkazy dotyczące jej użytkowania, ale zobowiązuje się do kwot przekraczających kwoty przewidziane w budżecie. Kara pozbawienia wolności na okres co najmniej sześciu miesięcy, jednego roku pozbawienia wolności i grzywny.