Fashoda Incident, (September 18, 1898), the climax, at Fashoda, Egyptian Sudan (obecnie Kodok, South Sudan), of a series of territorial dispute in Africa between Great Britain and France.
spory wynikały ze wspólnego pragnienia każdego kraju, aby połączyć swoje różne posiadłości kolonialne w Afryce. Celem Wielkiej Brytanii było połączenie Ugandy z Egiptem koleją z Przylądka Dobrej Nadziei do Kairu, podczas gdy Francja, forsując na wschód od zachodniego wybrzeża, miała nadzieję rozszerzyć swoje panowanie na Afrykę Środkową i Sudan.
aby spełnić ekspansjonistyczne aspiracje Francji, francuski minister spraw zagranicznych Gabriel Hanotaux poprowadził w 1896 roku ekspedycję 150 ludzi na wschód z Gabonu pod dowództwem Jean-Baptiste Marchanda. Zdecydowane na odzyskanie Sudanu siły brytyjskie pod dowództwem Sir (późniejszego Lorda) Horatio Herberta Kitchenera otrzymały jednocześnie rozkaz przejścia na południe z Egiptu (gdzie Brytyjczycy byli okopani od 1882 roku) w górę Nilu. Marchand dotarł do fasady 10 lipca 1898 roku i zajął opuszczony egipski fort; Kitchener, który jako pierwszy zajął Omdurman i Chartum, dotarł do fasady dopiero 18 września. W napiętej konfrontacji, która nastąpiła, ani Marchand, ani Kitchener nie byli gotowi zrezygnować ze swoich roszczeń do fortu, ale ponieważ obaj chcieli uniknąć zaangażowania wojskowego, zgodzili się, że nad fortem powinny wisieć flagi Egipskie, Brytyjskie i francuskie.
nowy francuski minister spraw zagranicznych, Théophile Delcassé, świadomy międzynarodowych implikacji tego incydentu i pragnący zdobyć poparcie Wielkiej Brytanii przeciwko Niemcom, postanowił zignorować reakcję oburzonych opinii publicznej. 4 listopada polecił Marchandowi wycofanie się z fasady, ale nadal naciskał na francuskie roszczenia do szeregu mniejszych stanowisk, które utrzymywałyby otwarty Francuski korytarz do Białego Nilu. Choć brytyjski premier i minister spraw zagranicznych, Lord Salisbury, również odrzucił tę propozycję, rządy francuskie i brytyjskie ostatecznie zgodziły się (21 marca 1899), że wododział Nilu i Kongo powinien wyznaczać granicę między ich strefami wpływów.
następnie Francuzi skonsolidowali wszystkie swoje zdobycze na zachód od działu wodnego, potwierdzono natomiast pozycję Brytyjczyków w Egipcie. Rozwiązanie kryzysu doprowadziło do angielsko-francuskiej Ententy z 1904 roku.