777 Freeport Parkway
Coppell, Texas 75019-4411
U. S. A.
telefon: (972) 393-8700
Faks: (972) 393-8550
strona internetowa: http://www.minyards.com
prywatna firma
włączona: 1932
pracownicy: 5,200
sprzedaż: $1.5 billion (2005 est.)
NAIC: 445110 supermarkety i inne sklepy spożywcze (z wyjątkiem wygody)
Minyard Food Stores, Inc., jest prywatną i prowadzoną siecią sklepów spożywczych w Teksasie. Firma prowadzi 23 supermarkety, 18 sklepów spożywczych Sack 'n Save Warehouse i 22 sklepy spożywcze Carnival w sześciu okolicznych hrabstwach w obszarze metropolitalnym Dallas–Fort Worth. Minyard posiada również własne centrum dystrybucyjne o powierzchni 722 000 stóp kwadratowych i wiele stacji paliw. Karnawałowe sklepy spożywcze firmy zaspokajają rosnącą populację Latynosów. W październiku 2004 roku rodzinna sieć spożywcza została sprzedana grupie inwestorów z Teksasu, którzy od tego czasu przekształcili wiele jej sklepów w Latynoskie banery karnawałowe.
budowanie obecności regionalnej
nadszedł czas wielkiego kryzysu lat 30. A. W. „Eck” Minyard, pracownik US Postal Service, obawiał się, że jego młodsi bracia, którzy właśnie ukończyli szkołę średnią, będą mieli trudności ze znalezieniem pracy. Aby zapewnić pracę rodzeństwu, Eck kupił mały sklep w East Dallas za 1200 dolarów. Pierwszy sklep spożywczy Minyard, który miał niewiele ponad 500 stóp kwadratowych, został otwarty 12 lutego 1932 roku. Eck prowadził sklep z trzema braćmi-H. C. „Henry” Minyard, M. T. „Buddy” Minyard i H. J. „Hap” Minyard – a także jego siostra, Fay Minyard. Sklep okazał się na tyle udany, że pod koniec lat 30. XX wieku otwarto kolejny sklep i sklep spożywczy.
ekspansja sklepu spowolniła w latach 40., gdy młodsi bracia wyruszyli do walki z wojskiem amerykańskim podczas ii Wojny Światowej. Eck i Fay zarządzali oryginalnym sklepem, ale tymczasowo zamknęli pozostałe sklepy, gdy ich bracia byli daleko. Znaki na zamkniętych drzwiach informowały klientów, ” zamknięte. Poszedł na wojnę. Wróć po pogrzebie Hitlera.”Po powrocie braci, Minyard stale się rozwijał, dodając trzy nowe sklepy w 1940 roku. w następnej dekadzie Minyard dodał sześć nowych sklepów. Firma rozwinęła się również poza hrabstwem Dallas wraz z otwarciem lokalizacji w McKinney w 1957 roku. W 1959 roku rodzina założyła Minyard Properties Inc., co umożliwiło spółce pozyskanie i zagospodarowanie terenu oraz budowę centrów handlowych. Również pod koniec lat 50.Minyard otworzył swój największy do tej pory sklep.
wzrost był kontynuowany w latach 60. i 70., a pod koniec lat 60. Miniarnie posiadały i prowadziły 16 sklepów, o pięć więcej niż na początku dekady. Lata 70. to okres szybkiego rozwoju Minyard, a firma otworzyła 21 nowych sklepów spożywczych. Ponadto Minyard Properties nabyło dziewięć centrów handlowych. Aby dostosować się do takiej ekspansji, Klan Minyard potrzebował centralnej siedziby i ośrodka dystrybucji. W 1961 roku rodzina kupiła kompleks budynków o powierzchni 70 000 stóp kwadratowych w Dallas i przeniosła swoje biura korporacyjne i działalność dystrybucyjną.
niezrównana ekspansja
sklepy spożywcze Minyard odniosły pięć dekad sukcesu, a firma zamierzała kontynuować rozwój i rozwijać działalność zgodnie z potrzebami społeczności, którym służyła. Ze względu na rozwój firmy w latach 70., Minyard został zmuszony do ponownego przeniesienia swoich biur administracyjnych i centrum dystrybucyjnego. W 1981 roku powstała siedziba Minyard w Coppell, mieście położonym pomiędzy Dallas i Fort Worth, które było dwie minuty jazdy od międzynarodowego lotniska Dallas–Fort Worth. Duży kompleks miał prawie 400 000 stóp kwadratowych i siedział na 81-akrowej działce ziemi.
w 1982 roku Minyard odbiegał od standardowego formatu sklepu spożywczego, otwierając pierwszy magazyn spożywczy Sack ’ n Save. Sack ’ n Save stosował format magazynowy i oferował produkty luzem, co obniżało ceny. Klienci pakowali również własne zakupy w Sack ’ n Save. Nowa koncepcja została uznana za niezbędną do utrzymania konkurencyjności w branży spożywczej, która w połowie lat 80. odnotowała powolny wzrost.
wzrost Minyard w latach 70. zmalał w porównaniu do wzrostu w 1987 roku. W kwietniu 1987 roku Minyard zakupił 24 Sklepy od Safeway Stores Inc., która planowała wyjść z rynku w Dallas i sprzedać swoje 141 sklepów. W tym czasie Minyard prowadził 56 sklepów, a tym samym przejęcia znacznie zwiększyły obecność firmy w regionie Dallas–Fort Worth. Minyard kupił 12 sklepów w hrabstwie Dallas, dziewięć w hrabstwie Tarrant i trzy w odległych hrabstwach. Minyard był w stanie ponownie otworzyć wszystkie 24 sklepy w rekordowym czasie, w ciągu pięciu dni. W sierpniu Minyard zakupił od Safeway kolejne trzy sklepy. Do końca roku Minyard posiadał i zarządzał 62 sklepami spożywczymi Minyard oraz 10 sklepami Sack 'n Save. Przed przejęciem Minyard zajął czwarte miejsce i miał udział w rynku w obszarze Dallas w wysokości 15 procent, zgodnie z Supermarket News, publikacją handlową. Tom Thumb-Page był najlepszym supermarketem na rynku w Dallas, z udziałem 24 procent. Tom Thumb-Page prowadził 48 sklepów w Dallas-Fort Worth market i miał plany zakupu dziesięciu lokalizacji Safeway. Za Tomem Thumb-Page ’ em podążał Kroger, z 19-procentowym udziałem. Kroger miał 29 sklepów w Dallas i 16 w hrabstwie Tarrant. Kroger planował dodać dziewięć sklepów Safeway. Trzecie miejsce przypadło Safeway.
niecały rok po przeprowadzeniu firmy przez jej najbardziej wymagające przedsięwzięcie ekspansji, prezes i dyrektor generalny Buddy Minyard, ostatni z pierwotnych założycieli, zmarł na atak serca w wieku 78 lat. Buddy był aktywnie zaangażowany w codzienną działalność firmy od momentu otwarcia pierwszego sklepu. Mocno zaangażowany w społeczność Dallas, Buddy uczestniczył w wielu organizacjach usługowych i przyczynił się do wielu celów, w tym do szkockiego Zakonu masońskiego, Leukemia Society of America i harcerzy. Był członkiem założycielem Dallas Urban League Inc. Buddy był również prezesem Dallas Retail Grocers Association w 1959 roku i zasiadał w zarządzie National Retail Grocers Association. Zaangażowanie Buddy ’ ego Minyarda na rzecz społeczności znalazło odzwierciedlenie w sklepach spożywczych Minyard, które miały filozofię pracy odpowiadania na potrzeby zakupowe klientów.
wraz ze śmiercią Buddy 'ego Minyarda, Pochodnia przywództwa Minyarda została przekazana dwóm córkom Buddy’ ego, Lisbeth „Liz” Minyard i Gretchen Minyard Williams. „Minyard girls”, jak były znane w lokalnej społeczności spożywczej, służyły jako wiceprezesi podczas kadencji ojca jako dyrektor generalny. Inni członkowie rodziny związani z firmą byli kuzyn Bob Minyard i mąż Gretchen, J. L. Sonny Williams, który był prezesem firmy. J. L. rozpoczął pracę w Minyard jako pakowacz w wieku 13 lat.
perspektywy firmy
jeśli nie jest wystarczająco dobra dla naszej rodziny, nie sprzedamy jej Twojej.
zwiększona konkurencja i innowacyjność
gdy sklepy spożywcze Minyard wkroczyły w nową dekadę, stanęły przed wieloma nowymi wyzwaniami, w tym szybko zmieniającym się środowiskiem konsumenckim. Robiąc odważny krok, aby sprostać zmieniającym się potrzebom społeczności, Minyard ogłosił w 1990 roku, że otworzy nowy format sklepu przeznaczony do obsługi rosnącej, a w większości niedostatecznie obsługiwanej, populacji mniejszości i etnicznych dzielnic. Chociaż sklepy spożywcze Minyard zawierały niektóre produkty etniczne, nowe sklepy, które działałyby pod nazwą carnival food Stores, oferowałyby towary etniczne, oprócz tradycyjnych produktów spożywczych, w całym sklepie, w tym dział produktów i mięsa. Sklepy byłyby skierowane na potrzeby konsumentów afroamerykańskich, hiszpańskich lub azjatyckich, w zależności od dzielnicy. J. L. Williams z firmy Minyard wyjaśnił w Supermarket News: „obszar Dallas-Fort Worth jest mozaiką różnych ludzi, społeczności i kultur, obejmującą rynek, który jest praktycznie niewykorzystany. … Przewidywania, że do roku 2000 liczba ludności tego obszaru drastycznie się zmieni, a rosnące zapotrzebowanie klientów na różnorodność produktów to dwa podstawowe powody, dla których opracowaliśmy tę nową koncepcję sklepu dla naszej sieci.”
Minyard otworzył w Fort Worth latem 1990 roku trzy karnawałowe sklepy spożywcze, przekształcone z Minyard Food Stores;dwa skierowane były do Afroamerykanów, a jeden do Latynosów. W sklepach zorientowanych na Hiszpanię pojawiły się znaki w języku angielskim i hiszpańskim oraz przysmaki rzadko spotykane w tradycyjnych sklepach spożywczych, takie jak głowice wołowe. Hiszpańskie sklepy oferowały również pojemniki luzem z takimi zszywkami, jak kukurydza, fasola pinto i ryż, a także popularne produkty, takie jak meksykańskie napoje bezalkoholowe i pomoce zdrowotne i kosmetyczne. Koncepcja karnawału była bardzo skuteczna, a sprzedaż wzrosła o 30 do 40 procent na sklep, a Minyard ogłosił plany otwarcia dodatkowych sklepów karnawałowych, aby pod koniec 1991 roku zwiększyć liczbę do siedmiu.
wraz z rozwojem i dywersyfikacją Minyard stawiał czoła coraz bardziej agresywnej konkurencji. Rynek w Dallas bardzo się rozgrzał,a supermarkety rywalizowały o dolary konsumenckie, oferując potrójne rabaty i inne promocje. Nie tylko Minyard zmierzył się z konkurencją ze strony wieloletnich sklepów, takich jak Tom Thumb-Page, który wyszedł poza tradycyjną ofertę spożywczą, oferując połączony sklep spożywczy i aptekę, i Kroger, ale firma stanęła przed nowymi rywalami, gdy firmy zewnętrzne szlifowały się na rynku w Dallas. Północna Karolina sieć spożywcza Food Lion ogłosiła plany otwarcia do 50 sklepów na rynku Dallas-Fort Worth. Food Lion CEO Tom E. Smith skomentował wejście sieci na rynek Teksański w supermarketach News i powiedział: „nasze badania Dallas-Fort Worth wykazały wysokie ceny, ponadgabarytowe sklepy i brak dogodnie zlokalizowanych sklepów.”Food Lion twierdził, że Dallas-Fort Worth generowało sprzedaż spożywczą w wysokości 7 miliardów dolarów rocznie, a wejście Food Lion na rynek spowodowałoby spadek cen żywności o 6 procent. Analitycy branżowi stwierdzili, że 11-Okręgowy region znany jako Metroplex oferuje jeden z największych i najbardziej konkurencyjnych sklepów spożywczych w kraju.
w reakcji na rosnącą konkurencję, a także w celu realizacji misji firmy służącej potrzebom konsumentów, Minyard skupił się na poprawie obsługi klienta i przetestował nowe pomysły na początku lat 90. na przykład ekskluzywny sklep spożywczy Minyard w Dallas zapewniał bezpłatne parkowanie samochodu i oferował usługi czyszczenia butów wewnątrz sklepu. Liz Minyard wyjaśniła w Dallas Times Herald: „w ciągu ostatnich 50 lat sklepy spożywcze przeszły dramatyczną zmianę – pod względem wielkości sklepów, objętości towarów, komputeryzacji oraz zakresu oferowanych produktów i usług. … Staramy się, aby każdy sklep był nieco inny, aby spodobał się klientom w sklepie.”Chociaż firma spowolniła ekspansję, nadal otwierała nowe sklepy w strategicznych lokalizacjach. Na przykład w 1991 roku Minyard ponownie wkroczył na rynek Plano w Teksasie, który stawał się coraz bardziej konkurencyjny, kiedy otworzył 70 000 stóp kwadratowych worka i oszczędzania.
najważniejsze daty
1932: A. W. ” Eck ” Minyard otwiera pierwszy sklep spożywczy Minyard w east Dallas w Teksasie. 1957: założenie spółki Minyard Properties Inc. 1982: Minyard otwiera swój pierwszy sklep spożywczy Sack 'n Save Warehouse. 1987: Minyard nabywa 27 lokalizacji sklepów od Safeway Stores Inc. 1988: Lisbeth Minyard i Gretchen Minyard Williams przejmują kierownictwo firmy. 1990: firma uruchamia karnawałowe sklepy spożywcze, aby zaspokoić etnicznych kupujących. 1997: Minyard otwiera stacje benzynowe pod nazwą „Minyard’ s On The Go.”1998: sprzedaż firmy przekroczyła 1 miliard dolarów po raz pierwszy w historii firmy . 2004: Minyard zostaje sprzedany prywatnym inwestorom.
w 1992 roku sklepy spożywcze minyard obchodziły 60-lecie istnienia. Aby podkreślić lokalne korzenie firmy, Minyard uruchomił promocję w całym sklepie, która zawierała motyw „Made in Texas”. Promocja Texas Lone Star Jackpot obejmował główną nagrodę w wysokości 60 000 USD, a także wiele innych nagród i prezentów, w tym telewizory, Zegary, bezpłatne wycieczki i bilety na koncerty. Promocja na dużą skalę była tak udana, że Minyard kontynuował koncepcję w kolejnych latach. W przeciwieństwie do promocji oferowanych przez inne sieci spożywcze, które skupiały się na promocjach marketingowych marek krajowych, Minyard opracowała własne kampanie, a następnie szukała dostawców do udziału. Promocje Minyard, które zawierały takie kampanie, jak loterie Great American Dream Home—które miały główną nagrodę o wartości ponad 170 000 USD—Tour The Ballparks z kampanią Texas Rangers i loterie Summer Safari, zapewniły firmie przewagę nad konkurentami. Według firmy, łączna sprzedaż sklepów wzrosła o 3,5 procent podczas dużych promocji.
zagrożenie ze strony Food Lion nie przyniosło owoców i do 1994 roku Food Lion ogłosił zamknięcie około połowy swoich sklepów w regionie Dallas–Fort Worth. W 1997 roku Food Lion opuścił Teksas. Pozycja Minyard na rynku była bezpieczna, a firma cieszyła się stałym, imponującym rocznym wzrostem sprzedaży: w 1993 roku firma osiągnęła sprzedaż w wysokości około 760 milionów dolarów, a w 1996 roku sprzedaż Minyard wyniosła 950 milionów dolarów.
Siostry pracowały w sklepach od najmłodszych lat, otrzymując cenne wykształcenie. „Od czasu, gdy mieliśmy 13 i 16 lat, mieliśmy szkolenie w pracy”, wspominała Gretchen Minyard Williams w Fort Worth Star-Telegram. „Nigdy nie dano nam kieszonkowego. Musieliśmy pracować, jeśli chcieliśmy wydać pieniądze.”Obaj uczęszczali na Texas Christian University i specjalizowali się w administracji biznesowej. Chociaż obaj mieli kontynuować karierę, nigdy nie byli zmuszeni do dołączenia do rodzinnego biznesu. Siostry postanowiły jednak pójść w ślady ojca i wspięły się po drabinie wykonawczej.
po śmierci ojca siostry zostały współprzewodniczącymi firmy, z Liz skupioną na relacjach społecznych i obsłudze klienta, a Gretchen specjalizującą się w marketingu i relacjach z pracownikami. The Minyard sisters znalazły się na liście 50 najlepszych właścicieli firm w Stanach Zjednoczonych od 1992 roku. Obie przyznały, że czasami trudno jest pracować w przemyśle zdominowanym przez mężczyzn, ale stwierdziły, że jako kobiety zapewniają wyjątkową i cenną perspektywę. Liz Minyard powiedziała progresywnemu Sklepikarzowi: „wielu mężczyzn, którzy pracują w branży, nawet nie robi zakupów spożywczych, co zawsze mnie zaskakuje. … Moja siostra i ja zawsze robiliśmy zakupy, ponieważ wierzymy, że daje nam to perspektywę klienta na nasze sklepy.”
w połowie i pod koniec lat 90.Minyard nadal się rozwijał i wzmacniał działalność sklepu. W 1997 roku firma wzbogaciła swoją ofertę, otwierając stacje benzynowe o nazwie „Minyard’ s On The Go” w dwóch sklepach spożywczych Minyard. W ciągu kilku lat firma miała w planach otwarcie do 35 stacji benzynowych.
oprócz poszerzania lokalizacji w celu obsługi rosnącej populacji, Minyard skupił się również na oferowaniu możliwości zakupów społecznościom, które nie są obsługiwane. W 1995 roku firma otworzyła sklep spożywczy Minyard w dzielnicy South Dallas. Był to pierwszy duży supermarket otwarty w społeczności od około 30 lat i umożliwiał mieszkańcom robienie zakupów w ich społeczności. Dallas Morning News poinformował, że burmistrz Dallas Ron Kirk, który uczestniczył w wielkim otwarciu, powiedział kupującym: „nie mogę powiedzieć, ile to znaczy mieć dobrych ludzi korporacyjnych, takich jak Minyards, którzy wierzą w odkładanie tego, co zabrali i bycie bardziej częścią społeczności niż tylko zabieranie.”Minyard otworzył również sklep w west Dallas, innym zaniedbanym obszarze, aw 1998 zbudował sklep w southeast Fort Worth, również w regionie o niższych dochodach z dużą mniejszością i starszą populacją. Podobnie jak w południowym Dallas, wejście do Minyard w południowo-wschodnim Fort Worth oznaczało otwarcie pierwszego dużego sklepu spożywczego od około 30 lat. Minyard otworzył również sklep z żywnością karnawałową, największy do tej pory, w north Fort Worth, kolejna poważnie zaniedbana społeczność, w 1998 roku.
Minyard przekroczył po raz pierwszy w swojej historii 1 miliard dolarów sprzedaży w 1998 roku i od dziesięcioleci był silnym rywalem w regionalnych wojnach sklepów spożywczych. W miarę zbliżania się firmy do nowego tysiąclecia, planowała kontynuować budowanie tradycji obsługi potrzeb klienta. Chociaż na horyzoncie pojawili się nowi konkurenci, w tym Wal-Mart Stores Inc.’s Neighborhood Markets and H. E. Butt Grocery Co., największa sieć supermarketów w Teksasie, Minyard, przyzwyczajona do wiecznej konkurencji, pozostała niezauważona. J. L. Williams powiedział w Dallas Morning News w styczniu 1999 roku: „następny miesiąc to nasza 67 Rocznica. Jesteśmy tu od dawna i planujemy być tu od dłuższego czasu.”Pod koniec XX wieku Minyard posiadał i prowadził 44 Minyard Food Stores, 20 Sack 'n Save stores i 20 Carnival Food Stores. Firma była dziesiątą co do wielkości prywatną firmą w Dallas i największą prywatną firmą prowadzoną przez kobiety.
konkurencja nasila się
chociaż Minyard prosperował w latach 90., odpierając większość konkurencji, firma wkrótce napotykała nowych i większych rywali. Już konkurencyjny rynek spożywczy znacznie się nasilił po Wal-Mart Neighborhood Market, Costco Wholesale Corporation, Fleming Cos. Tak!Less, SuperTarget i centralny rynek h-E-B. W rezultacie Minyard musiał konkurować z największymi krajowymi graczami w branży o swój udział w rynku o wartości 10 miliardów dolarów rocznie w rejonie Dallas-Fort Worth.
począwszy od 2001 roku, z aż 19 konkurentami, w tym również drogeriami, sieciami dyskontowymi i klubami magazynowymi, Minyard zaczął dostrzegać swoje numery sprzedaży. Prawie wszyscy dotychczasowi sprzedawcy artykułów spożywczych i nowi uczestnicy poddali się działalności Wal-Mart, który odnotował największy wzrost udziału w rynku w 2000 roku zarówno w Dallas, jak i Fort Worth-Arlington.
w czerwcu 2001 roku, wraz z rosnącą konkurencją, Minyard zamknął cztery sklepy w Pantego, Mesquite, Plano i North Richland Hills. Sklepy Pantego i Mesquite były starsze lub mniejsze i nie mogły konkurować z większymi supermarketami. Pozostałe jednostki były jednak nowszymi sklepami o malejącej sprzedaży. Zamknięcia odzwierciedlały czasami wątły charakter sprzedawców artykułów spożywczych z cienkimi jak brzytwa marżami. W ramach strategii przetrwania, Minyard rozpoczął przebudowę niektórych sklepów, dodając stacje benzynowe i magazynując półki z towarami za dolara. Firma rozszerzyła również swój marketing na lokalną ludność latynoską, otwierając kolejne sklepy karnawałowe. Do 2003 roku Minyard prowadził prawie tyle sklepów karnawałowych, co własne sklepy minyard.
Nowa własność i nowe kierunki
w październiku 2004 roku 72-letnia sieć spożywcza została sprzedana grupie inwestorów. Siostry Liz Minyard i Gretchen Minyard Williams, współprzewodniczące i współprowadzące, oraz ich kuzyn Bob Minyard, sprzedały niezależną sieć spółce Acquisition Vehicle Texas II, LLC (Minyard Group), kierowanej przez inwestora Ronalda E. Johnsona i wspieranej przez inwestorów z Teksasu. W latach 90. Johnson był zaangażowany w sprzedaż lub likwidację trzech firm, w tym Kash n’ Karry Food Stores na Florydzie, Jitney Jungle Stores of America w Missisipi i Farm Fresh Inc. w Wirginii. Rodzina Minyard jako powód sprzedaży wymieniła rosnący rynek konkurencyjny. Minyard napotykał coraz większe trudności w swoich konwencjonalnych sklepach, które plasowały się za Wal-Martem i innymi głównymi sieciami krajowymi pod względem udziału w rynku zarówno w Dallas, jak i Fort Worth.
Po wykupieniu Minyard Johnson przejął odpowiedzialność za codzienne operacje. Zarządzał również spółką jako partner zarządzający, prezes i dyrektor generalny Grupy Minyard, podmiotu przejmującego. Pod nowym właścicielem Johnson powiedział, że Minyard będzie nadal działał pod istniejącymi banerami, które obejmowały 26 konwencjonalnych sklepów spożywczych, 24 latynoskich sklepów karnawałowych w miastach, 19 sklepów magazynowych Sack 'n Save i 15 stacji paliw w podróży. Sprzedaż korporacyjna wyniosła prawie 1 miliard dolarów, ale Johnson uważał, że przychody mogą się poprawić dzięki nowemu strumieniowi kapitału na przebudowę sklepów i ponownemu skupieniu się na klientach.
w lipcu 2005 roku Minyard przerobił 11 swoich sklepów konwencjonalnych i Sack 'n Save na sztandar Karnawałowy skoncentrowany na Latynosku, aby służyć rosnącej populacji w rejonie Dallas-Fort Worth. Nawrócenie było jednak dopiero początkiem. W kwietniu 2006 firma ogłosiła, że w ciągu najbliższych trzech do pięciu lat zmieni większość pozostałych sklepów Minyard i Sack 'n Save na baner karnawałowy i zamknie lub sprzeda lokalizacje, które nie pasowały do motywu latynoskiego. Zwracając się bardziej ekskluzywnie i skutecznie do ludności latynoskiej, Minyard był w stanie wyrzeźbić dochodową niszę i uniknąć konkurencji Superstore. Konwersja miała kosztować od 80 do 100 milionów dolarów.
w Maju 2006 roku Minyard awansował Michaela Byarsa na prezesa i dyrektora generalnego ze stanowiska wiceprezesa wykonawczego ds. operacyjnych. Przedstawiciele firmy powiedzieli, że były dyrektor generalny Ron Johnson skupi się na szerokich możliwościach strategicznych jako przewodniczący Grupy Minyard. Johnson opuścił firmę w czerwcu bez publicznego komentarza.
w sierpniu Minyard otworzył nowy prototypowy Sklep Karnawałowy na przedmieściach Dallas. Nowy supermarket Carnival dał wygląd ekskluzywnego sklepu spożywczego z dużymi łatwo psującymi się produktami, ale z niskimi cenami skierowanymi do klas pracujących. Sieć 24 sklepów karnawałowych przewyższała 22 flagowe sklepy Minyard, a dwie kolejne lokalizacje karnawałowe zaplanowano w Fort Worth w ciągu najbliższych dwóch lat. Minyard uznał prototyp supermarketu za szczególnie ważny dla jego sukcesu, ponieważ Carnival banner stał się jego głównym pojazdem wzrostu. Na początku 2007 roku firma podpisała umowę z stowarzyszonymi hurtowniami spożywczymi na outsourcing operacji magazynowo-dystrybucyjnych. Transakcja umożliwiła Minyard obniżenie kosztów i skupienie większej uwagi na inwestowaniu w swoje sklepy.
Mariko Fujinaka
aktualizacja, Bruce P. Montgomery
główne filie
Minyard Properties Inc.
główni konkurenci
Fiesta Mart; firma Kroger; Sklep Wal-Mart Sp. Z O. O.
Czytaj dalej
Chater, Amanda, „Minyard to Boost Hispanic Offering”, Supermarket News, 18 lipca 2005, s. 29.
Donegan, Priscilla, „a Woman’ s Place: chociaż kobiety nadal dominują w alejkach sklepowych, są nieliczne i FarBetween w branży Executive Suites. Ale czasy się zmieniają-powoli, ” Progressive Grocer, 1 maja 1989, s. 37.
Duff, Mike, „Carnival’ S Services Resonate with Hispanic Shoppers”, Retailing Today, October 9, 2006, s. 6.
Fox, Bruce, „Minyard Prezentuje Nowy Format; Carnival Food Stores Target Minorities, ” Chain Store Age Executive, February 1, 1991, s. 35.
Gubbins, Teresa, „Minyard Pumps you Up”, Dallas Morning News, 22 stycznia 1997, s. F1.
Halkias, Maria, „Grocers Intensify Competition for Share of lukrative D-FW Market,” Dallas Morning News, April 11, 1998, s.F1.
–, „sieci spożywcze kwitną po” wojnach sklepowych”, Dallas Morning News, 26 lutego 1997, str. D1.
–, „in Dallas-Area’ s Crowded Market, Grocery Sellers Find Success Isn ’ t in the Bag,” Dallas Morning News, March 1, 2001, s. 5.
Hansard, Donna Steph, „Minyard Buying 24 Safeway Stores,” Dallas Morning News, April 14, 1987, P. D1 .
Harris, Joyce Saenz, „Gretchen Minyard Williams and Liz Minyard—Sisters Carrying on the Family Tradition,” Dallas Morning News, January 3, 1993, s. E1.
Ingram, Bob, „At Minyard,’ Big D 'Stands for Diversity,” Supermarket Business, May 1, 1994, s. 41.
Jackson, David, „Minyard Groceries’ Founder Dead at 79, ” Dallas Morning News, February 21, 1988, S. A1 .
Lundy, Audrey Steinbergen, „New Minyard Fills a Void for Many in South Dallas,” Dallas Morning News, September 16, 1995, s. A29.
Narayan, Chandrika, „Big Links in the Chain: Sisters Steer Steady Course at Minyard,” Dallas Times Herald, January 19, 1991, p. 1.
Rodriguez, June Naylor, „the Working Life: With a Nose-to-the-Grindstone Attitude Instiled by their Father, Success for Minyard 's Grocery Women Is in the Bag”, Fort Worth Star-Telegram, 5 maja 1994, s. 1.
Smith, Jack Z., ” Minyard Planuje $ 6 .5 Million Store in Southeast Fort Worth, ” Fort Worth Star-Telegram, 11 lutego 1997, s. 1.
Tanner, Lisa, „Minyard Shuts Stores as Competition Grows,” Dallas Business Journal, July 20, 2001, s. 8.
Tarnowski, Józef, „Rodzina Minyard sprzedaje sklepy”, progresywny sklep spożywczy, 15 listopada 2004, s. 2.
Turcsik, Richard, „Food Lion to Enter Dallas; Plans 30-50 Stores in ’91,” Supermarket News, April 16, 1990, p. 1.
–, „Minyard otwiera pierwsze 3 sklepy etniczne”, Supermarket News, 6 sierpnia 1990, s. 1.
–, „Minyard’ s Carnival Game Plan”, Grocery Headquarters, kwiecień 2006, s. 14.
–, „Minyard’ s Lone Star Jackpot Hits Home”, Supermarket News, 24 sierpnia 1992, s. 25.
–, „Trading Spaces: Minyard’ s Conversion of a Sack 'n Save into a Vibrant Carnival Supermarket Creates a’ muy Caliente ’ Shopping Experience,” Progressive Grocer, March 1, 2003, s. 5.
Weinstein, Steve, „Going Beyond Price”, Progressive Grocer, September 1, 1994, s. 54.
Wren, Worth, „Minyard Adds to Line of Ethnic Food Stores,” Fort Worth Star-Telegram, August 27, 1991, s. 1.
Zwiebach, Elliot, „Carnival Atmosphere”, Supermarket News, 11 Września 2006.
–, „Taking Over Minyard’ s: Ron Johnson, the New Owner of Minyard Food Stores, Talks About His Initial Plans for the 69-Store Chain, ” Supermarket News, November 8, 2004, s. 8.