Monument Mountain

przegląd

na północ od Great Barrington, położona w dolinie rzeki Housatonic, leży mała góra o dużej historii.
Góra Mounment, czyli Squaw Peak, otrzymała swoją nazwę od jednej z jej najważniejszych cech – dużego stosu kamieni ułożonych u podstawy jej południowego zbocza. Folklor mówi, że kamienie zostały umieszczone tam przez Mohikanów jako pomnik upamiętniający miejsce ostatecznego spoczynku Mohikańskiej Panny po wybraniu skoku z górskich klifów na jej śmierć, zamiast poślubić męża, którego nie wybrała. Inne opowieści sugerują, że jest to miejsce pochówku lokalnego wodza lub masowe pochówki wrogów Mohikanów.
Mounment Mountain to jedna z wielu działek należących do powierników rezerwatów, grupy w Massachussetts poświęconej zakupowi i zachowaniu Stanów ostatnich wielkich dzikich miejsc. Z zaledwie 530 akrów ziemi i mniej niż 5 mil szlaków, ta góra jest bardziej dla tych, którzy szukają łatwej wędrówki, aby przejść kilka godzin, a nie kogoś na poważną wspinaczkę.
ale, jeśli docenisz to, co to jest, może zapewnić turystom wiele nagród, w tym widoki na Nowy Jork, South Taconic Range, Butternut Mountain i Mount Greylock. Nie wspominając o własnych białych klifach kwarcytowych, które zanurzają się 400′ do podstawy góry i kolumnie z luźnego kamienia znanego jako Diabelska ambona.

chociaż istnieją trzy nazwane szlaki – Indian Monument, Hickey i Squaw Peak – tylko Squaw Peak prowadzi na szczyt. Z blisko 20.000 odwiedzających rocznie szlaki są dobrze podróżowane i mogą być odwiedzane przez ludzi w każdym wieku i kondycji.

jak dojechać

dojazd-Mapa
od skrzyżowania dróg 7 i 102 W hotelu Red Lion Inn w Stockbridge center należy skręcić w drogę nr 7 na południe i jechać przez 3 km. Wejście i parking są po prawej stronie. Z Great Barrington Skręć W drogę nr 7 na północ i jedź przez 4 km. Wjazd i parking (56 samochodów) po lewej stronie.

biurokracja

nie ma żadnych opłat ani zezwoleń wymaganych do wejścia do rezerwacji, chociaż darowizna jest mile widziana. Biwakowanie, pożary i podróże poza szlakiem są zabronione. Podczas gdy klify mogą wydawać się być prime do wspinaczki wspinaczka jest zabronione, podobnie jak kolarstwo górskie.

Kemping

w najbliższej okolicy nie ma kempingów (promień 5 mil), a campig jest zabroniony na górze.

warunki pogodowe

Pogoda dla Great Barrington, MA

inspirowane pisanie

1824
MONUMENT MOUNTAIN
William Cullen Bryant
MONUMENT MOUNTAIN –
ty, który chcesz zobaczyć piękne i dzikie
zmieszane w harmonii na twarzy Natury,
wspiąć się na nasze Góry Skaliste. Niech stopa twoja

nie zawodzi ze znużeniem, bo na ich szczytach
piękno i majestat ziemi,
szeroko rozpostarte pod spodem, sprawi, że zapomnisz
stromą i mozolną drogę. Tam, gdy stoisz,
nawiedzenia ludzi pod tobą i wokół
szczytów gór, Twoje rozszerzające się serce
poczuje się pokrewne z tym wzniosłym światem
, na który jesteś przetłumaczony, i weź udział
w powiększeniu twojej wizji. Spojrzysz
na zielone i pofałdowane szczyty lasów,
i w głąb sekretów glinów,
i strumieni, które swoimi graniczącymi zaroślami starają się
ukryć swoje uzwojenia. Od razu wpatrzysz się
tu na białe wsie, i zboże, i stada,
i rojące się drogi, a tam na solitudach
, które słyszą tylko potok, i wiatr,
i krzyk orła. Jest przepaść
, która wydaje się fragmentem jakiegoś potężnego muru,
zbudowanego ręką, która ukształtowała Stary Świat,
aby oddzielić jego narody, i zburzonego
, gdy Potop je utopił. Na północ, ścieżką
prowadzi cię wąskim blankiem.
stroma jest strona Zachodnia, kudłacza i dzika
z drzewami omszałymi i szczytami krzemienia,
i wieloma wiszącymi skałami. Ale, na wschód,
sama do doliny zejść gołe stare klify-
Ogromne filary, że w środku nieba upbear
ich pogoda pobity stolice, tutaj ciemne
z mchem, wzrost wieków, i tam
kredowej bieli, gdzie piorun
rozszarpał je. Jest to straszna rzecz
stanąć na skraju burak, i zobaczyć
gdzie burza i błyskawica, z tej ogromnej szarej ściany,
spadły na ogromne bloki, a u podstawy
przerywa je we fragmentach, i położyć swoje ucho
na zawrotnej głębokości i usłyszeć dźwięk
wiatrów, które walczą z lasem poniżej,
pojawiają się jak szmer Oceanu. Ale scena
jest piękna okrągła; piękna rzeka tam
wędruje wśród świeżych i żyznych miodów pitnych,
raj, który sobie stworzył,
wydobywając ziemię od wieków. Z każdej strony
pola puchną ku Wzgórzom; za,
nad wzgórzami, w niebieskiej odległości, wznoszą się
góry-kolumny, którymi Ziemia podpiera niebo. –
jest opowieść o tych wielebnych skałach,
smutna tradycja nieszczęśliwej miłości,
i smutki zrodzone i zakończone, dawno temu,
kiedy nad tymi pięknymi walami dzikus szukał
swojej gry w gęstym lesie. Była Pokojówka,
najpiękniejsza z indyjskich pokojówek, jasnooka,
z bogactwem Kruczych warkoczy, lekką formą,
i gejowskim sercem. O jej domku-drzwi
rozległy Stary las rozbrzmiewał jej piosenką
i bajkowym śmiechem przez cały letni dzień.
kochała swojego kuzyna; taka miłość została uznana,
przez moralność tych surowych plemion,
Kazirodczo, i walczyła ciężko i długo
przeciwko swojej miłości, i rozumowała sercem,
jak zwykła Indyjska dziewica. Na próżno.
wtedy jej oko straciło blask, a jej krok
jego lekkość, a siwowłosi mężczyźni, którzy przeszli
jej mieszkanie, zastanawiali się, że nie słyszeli już
przyzwyczajonej piosenki i śmiechu jej, której spojrzenia
były jak wesoły uśmiech Wiosny, powiedzieli
w zimie ich wieku. Poszła
płakać tam, gdzie nie widziało oka, i nie została znaleziona
gdzie wszystkie wesołe dziewczyny spotkały się do tańca,
i wszyscy myśliwi plemienia wyszli;
ani kiedy zebrali się z szelestowej łuski
lśniące ucho; ani gdy nad brzegiem rzeki,
wyciągnęli winogrono i zaskoczyli Dzikie odcienie
dźwiękami radości. Bystrookie Indianki
szepczały do siebie, jak zobaczyły
jej marnotrawną formę i mówiły, że dziewczyna umrze. –
pewnego dnia w łono przyjaciółki,
towarzyszki jej młodych i niewinnych lat,
wylała swoje smutki.
ty wiesz i ty sam

bo ja ci powiedziałem, cała moja miłość
i wina, i smutek. Mam dość życia.
całą noc płaczę w ciemności, a poranek
spogląda na mnie, jak na rzecz przeklętą,
która nie ma interesu na ziemi. Nienawidzę
rozrywek i przyjemnych trudów, które kiedyś
kochałem; radosne głosy moich przyjaciół
brzmią w moim uchu jak drwiny, a w nocy
w snach, moja matka, z krainy dusz,
wzywa mnie i strofuje. Wszystkie te spojrzenia na mnie
zdają się znać mój wstyd; nie mogę znieść
ich oczu; nie mogę z serca wykorzenić
miłości, która tak je wykręca, i muszę umrzeć!”-
to był letni poranek i poszli
do tej starej przepaści. O klifach,
leżały girlandy, kłosy kukurydzy i kudłate Skórki

Dodatki i korekty