Samory, w całości Samory Touré, (ur. ok. 1830, koło Sarranko, Górna Gwinea-zm. 2 czerwca 1900, Gabon, Kongo Francuskie), muzułmański reformator i przywódca wojskowy, który założył potężne królestwo w Afryce Zachodniej i przeciwstawił się Francuskiej ekspansji kolonialnej pod koniec XIX wieku.
w 1868 roku Samory, członek grupy Mande, ogłosił się przywódcą religijnym i poprowadził bandę wojowników w ustanowieniu potężnego wodza w regionie Kankan w Gwinei. Jako utalentowany dowódca i administrator rozszerzył swoje rządy, aż na początku lat 80. rozciągnął się od regionu Górnej Wolty na Zachodzie do Fouta Djallon na wschodzie.
Samory sprzeciwiał się francuskim ambicjom budowy imperium w Afryce Zachodniej. Po raz pierwszy walczył z Francuzami w 1883 roku, kiedy zajęli Bamako nad rzeką Niger. Po tym, jak Francuzi przeprowadzili udaną ofensywę w 1886 roku, Samory przyjął ich ochronę z Nigrem jako swoją granicę. Po nieudanej ekspansji na wschód kosztem Tieba, króla Sikasso (w dzisiejszym południowym Mali), wznowił wojnę z Francuzami w 1891 roku. Kiedy jego siły zostały wyparte z Sudanu przez kolumnę wojskową, próbował założyć swoje królestwo w Kolonii górnego Wybrzeża Kości Słoniowej, gdzie splądrował Kong (1895) i Bondoukou (1898). Ścigany przez wojska francuskie, Samory został zdobyty na górnym biegu rzeki Cavally 29 września 1898 roku. Zmarł na wygnaniu.