Ring of Fire: The Emile Griffith Story bada konsekwencje jednego z najbardziej niesławnych momentów w historii boksu zawodowego. 24 marca 1962 w Madison Square Garden W Nowym Jorku, Emile Griffith pobił Benny 'ego” The Kid ” Pareta na śmierć, na żywo w national television. Mimo że został pięciokrotnym mistrzem świata, zbierając niewielką fortunę w nagrodach pieniężnych, garderobę pięćdziesięciu designerskich garniturów i różowego Lincolna Continental, horror zabicia człowieka nawiedzał Griffitha przez ponad czterdzieści lat. Mimo to osiągnął sukces zawodowy, ponieważ na początku swojej kariery stwierdził: „nie byłem niczyim pedałem.”
kiedy Griffith zaczął dominować w wadze półśredniej na początku lat 60., homoseksualizm został uznany za chorobę, zbrodnię przeciwko naturze, tak jak to jest do dziś, choć w nieco mniejszym stopniu, postęp człowieka jest grą cali. Być może dlatego, że oprócz prizefightingu Griffith był profesjonalnym projektantem kapeluszy, inni bokserzy na torze myśleli, że jest gejem i wyśmiewali go za to, zwłaszcza Pareta, ze śmiertelnymi konsekwencjami. Mściwy gniew Griffitha poprowadził go długą, krętą ścieżką ku mądrości i przebaczeniu, nie oferując ani pocieszenia, ani nie zmniejszając udręki wynikającej z jego tragicznego zwycięstwa.
dokument doskonale zgłębia zarówno Griffitha, jak i Pareta jako złożonych ludzi, niszcząc stereotyp boksera jako brutala bez serca. Ponad cztery dekady po śmierci Pareta, jego żona Lucy nie wyszła ponownie za mąż, ponieważ ” nie chciała, aby dziecko było wychowywane przez nikogo innego.”Opisuje Pareta jako oddanego męża i kochającego Ojca dla jego niemowlęcego syna Benny’ ego Jr., którego chciał zostać lekarzem lub prawnikiem, a nie takim analfabetą jak on.
Emile Griffith
ale jak wielu innych zawodników, został wykorzystany przez swojego menedżera, Manuela Alfaro, który sprowadził Pareta z Kuby i myślał, że jest właścicielem dwukrotnego mistrza świata. Film zrzuca większość winy za śmierć Pareta na Alfaro. Paret przegrał pięć ostatnich walk, a zaledwie trzy miesiące przed fatalnym starciem z Griffithem, został pobity w kończącej karierę rout przez Gene ’ a Fullmera, który powiedział: „Nigdy nie pokonałem nikogo gorszego od niego.”Po takim pobiciu menedżer miał dać swojemu „chłopcu” kilka łatwych walk, aby odbudować jego pewność siebie, ale Alfaro, głodny gotówki, rzucił Pareta z powrotem do ringu z Griffithem, jednym z jego najtwardszych przeciwników. Gdy Paret leżał umierający na macie, Alfaro rzekomo powiedział: „Teraz muszę znaleźć nowego chłopca.”
Paret i Griffith na ważeniu.
Paret jednak szydził z Griffitha przed ich drugą i trzecią walką, nazywając go mariconem, po hiszpańsku „pedałem”.”Przed trzecim meczem, artykuł w The New York Times, zatytułowany „Paret and Hat Designer Griffith Gird for Welter Title Fight”, określał Emile jako ” unman.”W filmie Griffith opowiada o wpływie obelg Pareta i Medialnej fiksacji na jego domniemany homoseksualizm (ujawnił się w 2008 roku): „kiedy byłem w rogu w dwunastej rundzie, byłem bardzo zły. Nikt wcześniej nie nazywał mnie pedałem.”A jednak Griffith nie jest brutalnym zabójcą.
Paret walczył z Fullmerem 14 tygodni przed fatalną walką z Griffithem.
według biografa Rona Rossa, na początku swojej kariery Griffith był „niechętny do zostania zawodnikiem. Jego trener Gil Clancy musiał zaszczepić w nim zabójczy instynkt.”Griffith był oddany swojej rodzinie i wykorzystał pieniądze, które zarobił z pierwszych ośmiu walk, aby sprowadzić matkę i siedmiu braci i siostry, jeden po drugim, z Wysp Dziewiczych do Nowego Jorku. Przedstawiany jako człowiek głębi i wrażliwości, posłuszny swoim trenerom, tęskniący zarówno za postacią ojca, jak i za samym ojcem, Griffith później adoptował młodocianego przestępcę, gdy po przejściu na emeryturę z boksu został oficerem poprawczym domu młodzieżowego.
sympatyczny portret Griffitha jest sprzeczny z obrazem autora Normana Mailera namalowanym przez niego w strojach Grossa hiperboli. Według Mailera, podczas dwunastej rundy knockout Griffith wydawał ” stłumiony szept cały czas, gdy atakował, prawa ręka biczowała jak tłoczysko, które przebiło się przez skrzynię korby, lub jak kij baseballowy niszczący dynię … Griffith był niekontrolowany . Jego trener wskoczył na ring, jego menedżer, jego cut man. Trzymały go cztery osoby, ale on był na orgii … gdyby był w stanie się uwolnić, rzuciłby Pareta na podłogę i zawodził na niego.”
sędzia Goldstein wkracza, zdecydowanie za późno. Już nigdy nie będzie odprawiał nabożeństw.
w rzeczywistości Griffith wyglądał na mierzonego i skupionego, gdy ukarał Pareta w kącie. Griffith nie poszedł „na orgię”, a kiedy sędzia-nigdy jego trener, menedżer, cut man lub ktokolwiek inny-w końcu wkroczył, Griffith posłusznie wycofał się i pokazał skromny entuzjazm dla swojego zwycięstwa. To właśnie ci wokół niego, a mianowicie oszuści tacy jak Mailer, a także gangsterzy i politycy w pierwszym rzędzie, poszli „na orgię” żądzy krwi dla przemocy boksu, przemocy, która rzadko konkuruje z tym, co wyolbrzymiamy, zniekształcamy i fetyszyzujemy w telewizji i w innych formach masowej rozrywki.
nagranie na żywo wydarzeń, które miały miejsce po upadku Pareta, dostarcza o wiele bardziej obciążających dowodów ludzkiego okrucieństwa i bezduszności. W chwili mrożącej krew w żyłach ironii, z paretem na macie powoli umierającym, Griffith zostaje przesłuchany w ring centre. Rozmówca pyta „odtworzyć nokaut w zwolnionym tempie”, a gdy oglądamy Griffitha walącego w głowę Pareta z wewnętrznymi cholewkami z precyzyjną precyzją, rozmówca żartuje: „to piękna praca kamery, prawda?”Ktoś poza kamerą krzyczy:” wspaniale!”Wyobrażam sobie, że byłoby jeszcze bardziej „wspaniale”, gdyby kawałki „dyni” Pareta obrzuciły publiczność, spryskując ze skroni płatkami i strunami.
fallout z telewizyjnej śmierci Pareta, po tym, jak były odtwarzane dzień i noc przez tygodnie, obejmowały sponsorów ciągnących reklamy z piątkowych walk. Następnie Boks został zakazany w telewizji na ponad dekadę, co prowadzi nas do drugiej mrożącej krew w żyłach ironii: powodem, dla którego Paret był tak popularny wśród swatów i sponsorów, było to, że mógł wziąć łomot przez dziesięć rund bez nokautowania, zabezpieczając dziewięć rund reklam, zanim widzowie zmienili kanał.
ale wraz ze śmiercią Pareta, Boks stał się kozłem ofiarnym dla zbiorowej winy Amerykanów z powodu jego gwałtownego ducha i historii. Kto by się przyznał do tego, co czuli oglądając śmierć człowieka w telewizji na żywo? Tragiczne widowisko i jego następstwa wywołały orgię hipokryzji i, w krojącym frazie Clancy 'ego,” okazję do jednej z tych epidemii pobożności.”Poza tym, rozkwit boksu już dawno minął, sport przetrwał powolny upadek, przezwyciężony przez jeszcze bardziej gwałtowne sporty, takie jak mieszane sztuki walki, gdzie widzowie mogą fantazjować o kopnięciu pięty roztrzaskującym kość oczodołową, gałka oczna kołysząca się z jej gniazda jak klaps.
opiekunowie Pareta na próżno próbują go ożywić.
„to zimny, okrutny świat! Dalej, ruszaj się!”O ile takie uczucia oferują mądrość i praktyczne rady dla tego, kto walczy, choć krótko, ze swoim sumieniem, gdy uważa, że miażdży drugiego, aby wspiąć się na drabinę sukcesu, w rzeczywistości reporter Jimmy Breslin użył tych słów, aby upomnieć Griffitha, aby przeboleć fakt, że zabił człowieka. Ale Emile nie mógł. Czterdzieści trzy lata po tragedii Griffith, oporny i drżący, mówi rozmówcy filmu: „Mój przyjacielu, siedzę tu i rozmawiam z Tobą, wciąż czuję … czuję … o rany … mam dreszcze, wiesz, mówię o nim. Czasem wciąż mam koszmary … budzę się kiedyś, czuję pot na całej twarzy, Nie wiem … wspomnienia wracają, nic na to nie poradzisz. Pozwól mu płynąć.”
nie wyobrażam sobie nieustannego strumienia winy, który płynie z zabicia człowieka, którego nie chciał zabić, człowieka, który zostawił żonę i dziecko. Kiedy Emile dowiaduje się, że Benny Jr.chce się z nim spotkać, „boi się, że może się na mnie zamachnąć.”Wtedy Emile drży, jakby widmo Benny’ ego przeniknęło przez jego ciało. „Nienawidzę o tym myśleć.”
Benny Paret Jr. z Emilem Griffithem
ale sumienie go do tego zmusza. Najbardziej przekonującymi elementami pierścienia ognia są wewnętrzne myśli, które petryfikują twarz Emile ’ a. Nie udaje skruchy, by wzbudzić współczucie. Nawet na starość, jego wspomnienia wymazane przez demencję Boxera, nie mogąc przypomnieć sobie, jak jego ukochana matka zmarła siedem lat wcześniej, wciąż jest torturowanym człowiekiem. Obwinia się nie z powodu wstrętu do siebie, ale dlatego, że jest rzadką osobą z cudownym sumieniem i magazynem empatii.
kiedy Emile i Benny Jr. w końcu spotykają się, surowy Patos leży poza zrozumieniem. Dostrzegamy prawdziwe współczucie i przebaczenie, nadając ludzkiemu zwierzęciu odrobinę godności. Tutaj dokument nie staje się mawkish, ale jeszcze drobniejszym osiągnięciem jest sposób, w jaki splata pięćdziesiąt lat amerykańskiej historii kultury poprzez zmagania jednego z imigrantów. Ze skrupulatnymi szczegółami film ujawnia, że w celu masowej rozrywki są ludzie, którzy cierpią bardziej niż możemy sobie wyobrazić. – Marko Sijan
