Turgot | Kathryn Coltrin

urodzony w Paryżu w 1727 roku, syn Rektora paryskich kupców, Anne Robert Jacques Turgot został przyjęty jako przeor Sorbony w 1749 roku. W 1751 roku zdecydował się nie przyjmować święceń i zamiast tego wstąpił do Parlement de Paris, gdzie piastował różne stanowiska, zanim w 1753 roku otrzymał tytuł mistrza próśb. Ściśle współpracował z Vincentem de Gournayem, intendentem handlu i gorliwym orędownikiem liberalizmu gospodarczego, któremu towarzyszył podczas podróży prowincjonalnych. Turgot był również związany z Fizjokratami, szkołą myśli ekonomicznej, która powstała w XVIII wieku.

Turgot napisał kilka artykułów do Encyklopedii, a w 1760 roku zaprzyjaźnił się z Voltaire ’ em. Mianowany intendentem Limoges w 1761 roku, zaczął wprowadzać w życie swoją liberalną filozofię: sporządził księgę ziemską, zniósł system korwety (obowiązkowej) pracy, zwalczał biedę, budował nowe drogi i kanały do transportu zboża, zakładał nowe fabryki…

w 1774 roku Ludwik XVI, niedługo po objęciu tronu, mianował go kontrolerem Generalnym Finansów.

Turgot przedstawił swoje plany w słynnym liście do króla z 24 sierpnia, szczegółowo opisując środki niezbędne do sfinansowania reform strukturalnych, których Królestwo tak bardzo potrzebowało: „nie ma bankructwa, nie ma podwyżek podatków, nie ma więcej pożyczek.”Ta polityka redukcji wydatków publicznych pozwoliła Turgotowi ograniczyć deficyt budżetowy w 1775 roku i przywrócić rating kredytowy Państwa.

pozostając wiernym zasadom liberalizmu gospodarczego, Turgot usunął wewnętrzne bariery handlowe i zakończył ustalanie cen zbóż. Jednak seria słabych zbiorów doprowadziła do wzrostu cen chleba, co doprowadziło do zamieszek w prowincjonalnych miastach i w Paryżu. W 1776 roku Turgot stanął przeciwko potężnym gildiom handlowym i wprowadził wolny handel i konkurencję. Zastąpił on również system obowiązkowej pracy podatkiem od właścicieli nieruchomości. Niepopularność tych środków, które drażniły ludzi nie mniej niż klasy wyższe, podważyła pozycję Turgota. Za namową królowej i konkurencyjnego ministra Maurepasa podał się do dymisji 12 maja 1776 i spędził resztę życia pisząc traktaty o ekonomii, literaturze i fizyce.