MD ACL, do tej pory, był rzadkim podmiotem patologicznym, ponieważ został słabo zdiagnozowany i pomylony z innymi patologiami.1) charakteryzuje się infiltracją substancji mukoidalnej (glikozaminoglikanów) przeplatanej w substancji ACL, powodując ból i ograniczony ruch kolana.2) wydaje się, że nie tylko badanie kliniczne i MRI są niezbędne do diagnozy, ale histologia pomaga w jego wykryciu. Diagnostyka różnicowa musi być wykonana przede wszystkim z torbieli zwojowej ACL. Obie zmiany ACL są dwoma różnymi jednostkami, które czasami współistnieją.18) celem niniejszego badania było wyszczególnienie klinicznych, radiologicznych, artroskopowych i patologicznych wyników tego stanu oraz przedstawienie wyników klinicznych po leczeniu artroskopowym MD ACL.
przegląd literatury na ten temat ujawnia wiele przypadków klinicznych i krótkie serie heterogeniczne (Tabela 4).1, 2, 4, 5, 7, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 19, 20) Jak wspomniano w poprzednich doniesieniach, objawy kliniczne MD ACL obejmują niespecyficzny ból kolana z ograniczeniem ruchu zakresu i stabilności więzadła.7, 9, 18, 19, 20) żaden z naszych pacjentów nie wiedział dokładnie, kiedy zaczęły się objawy, ale wszyscy mieli uporczywy ból kolana w końcowym zgięciu przez co najmniej 12 miesięcy, który różnił się od ostrego bólu wyprostu spowodowanego łzami wiaderka łąkotki. Fakt, że nasi pacjenci nie mieli urazu przed wystąpieniem bólu kolana, a ich objawy nie reagowały na niesteroidowe leki przeciwzapalne i fizjoterapię, pomógł nam podejrzewać MD o ACL. Wyniki MRI i artroskopii u naszych pacjentów również zgadzają się z wcześniejszymi badaniami.1, 6)
|
kliknij na powiększenie 
Pobierz jako plik Excel
artroskopowe całkowite i częściowe wycięcie MD ACL, w połączeniu z lub bez notchplasty, stwierdzono, że powoduje złagodzenie bólu i poprawę w zakresie ruchu kolana. W naszym badaniu wykonaliśmy 18 kompletnych resekcji i 7 częściowych resekcji ACL. Po operacji zauważyliśmy, że deficyty zginania uległy poprawie w okresie pooperacyjnym. Średni ruch kolana wzrósł o 23,32°. Chociaż wszyscy pacjenci odzyskali pełne zgięcie po usunięciu śluzówki ACL, niektórzy z nich nadal odczuwali łagodny ból podczas chodzenia lub wchodzenia po schodach. Można to wyjaśnić prawdopodobnie obecnością towarzyszących zmian, takich jak uszkodzenie chrząstki lub łzy łąkotki. Kwee i in.21) wykazano silny związek między ACL MD a uszkodzeniem chrząstki, zwłaszcza u pacjentów > 50 lat. Niektórzy autorzy donoszą również, że związane z tym łzy łąkotki i uszkodzenia chondralne sugerują, że MC ACL może być częścią ogólnego procesu zwyrodnieniowego.22) w naszym badaniu wykonaliśmy meniskektomię u ośmiu pacjentów. Chociaż nie były one bezbolesne w końcowej obserwacji, stwierdziliśmy zmniejszenie liczby punktów bólu (wynik VAS zmniejszył się średnio o 6 punktów) poprawę wyników klinicznych (IKDC poprawił się średnio o 54 punkty, a Lysholm poprawił się średnio o 38 punktów). Wartości te są ważne, ponieważ w większości badań nie uwzględniono wyników klinicznych w ocenie pooperacyjnej. Według naszej wiedzy tylko w dwóch badaniach oceniono wartości przed i pooperacyjne.14, 15)
nasze badanie różni się od innych badań, ponieważ w większości badań MD był leczony częściowym oczyszczeniem ACL, podczas gdy w naszym badaniu tylko 28% przypadków było leczonych częściowym oczyszczeniem.11, 14) kwestia niestabilności po resekcji ACL jest przedmiotem debaty; tylko w jednym opublikowanym badaniu wykorzystano systematyczny test Lachmana i dynamiczne zdjęcia radiologiczne Telos pooperacyjnie do oceny funkcji ACL po resekcji MD. W badaniu tym 93% pacjentów miało przedni rozluźnienie pooperacyjne, a dwóch pacjentów wymagało późniejszej rekonstrukcji ACL.12) niestety, autorzy nie wyjaśnili, czy u tych dwóch pacjentów rozwinęła się niestabilność z powodu przewlekłego rozciągania po częściowej resekcji lub z powodu subtotalnej lub całkowitej resekcji śluzówki ACL. Większość autorów uważa, że oczyszczanie substancji śluzowej z częściowym usuwaniem ACL jest najbezpieczniejszą opcją terapeutyczną.11, 14) jednak na początku uzgodniliśmy z Kumarem i wsp.4) who zasugerował, że całkowite usunięcie ACL jest bezpieczną opcją leczenia, która nie spowodowałaby niestabilności. Wykonaliśmy 18 kompletnych resekcji ACL, z których tylko jeden młody pacjent skarżył się na niestabilność i przeszedł rekonstrukcję ACL 2 lata po operacji podstawowej. Może to być również spowodowane wyższym średnim wiekiem naszych pacjentów niż w poprzednich seriach. Filbay i in.23) w metaanalizie nie stwierdzono istotnych różnic w jakości życia związanej z kolanem (QOL) między grupami z niedoborem ACL i zrekonstruowanymi ACL. Stwierdzono również, że średnia ocena QOL związana ze zdrowiem u osób z niedoborem ACL była podobna do tej zgłaszanej w populacji ogólnej, ale osłabiona w porównaniu z populacjami bardziej aktywnymi. Uważamy, że jeśli całkowite usunięcie ACL zostanie wykonane u młodego aktywnego pacjenta, rekonstrukcja ACL powinna być wykonana w tym samym czasie.6, 19) obecnie, chociaż wykonaliśmy 18 pełnych resekcji ACL i uzyskaliśmy dobre wyniki, zgadzamy się z obecną literaturą, która zaleca usunięcie zmiany bez naruszania integralności ACL.18)
dodatkowa notchplastyka jest uważana przez niektórych autorów za niezbędną. Niemniej jednak Motmans i Verheyden11) wyraźnie wspomnieli, że notchplastyka nie jest wymagana, ponieważ dokładne oczyszczenie ACL samo w sobie rozwiązuje impingement, a tym samym patologię. W naszym badaniu nie wykonaliśmy żadnej notchplastyki. Lintz i in.6, 12) wykonała 2 na 29 pacjentów, ale nie rutynowo. Wykonaliśmy resekcję lub skrupulatne oczyszczenie śluzu ACL w celu zmniejszenia objętości, osiągnięcia usunięcia masy śluzu i dekompresji wielkogabarytowego patologicznego ACL. Uważamy, że notchplastyka może być potrzebna w niektórych przypadkach, gdy notch jest dość stenotyczny i zaburzony przez osteofity, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Jednak nie może być konieczne u pacjentów w średnim wieku, gdzie notch jest wolny od osteofitów.
jednym z ograniczeń tego badania jest niewielka wielkość próby; jednak minimalny okres obserwacji wynosił 3 lata. Dla porównania, w badaniu Kim et al.1) obejmowało największą kohortę pacjentów z tą patologią (91 przypadków), kryterium włączenia opierało się wyłącznie na wynikach badań klinicznych i MRI bez patologii histologicznej, a okres obserwacji wynosił tylko 2 lata. Ponadto w innych badaniach biopsja nie była wykonywana u wszystkich pacjentów.14, 15) w naszym badaniu uwzględniliśmy stosunkowo mniej pacjentów, ponieważ analizowaliśmy tylko pacjentów, u których diagnoza została postawiona na podstawie wyników badań klinicznych, MRI, artroskopowych i histologicznych. Wykluczono również pacjentów z rezonansem magnetycznym wykonanym w innym szpitalu. Innym ograniczeniem jest brak porównania między grupami. Chociaż przeprowadziliśmy częściowe i całkowite oczyszczenie ACL ze względu na mały rozmiar próbki, nie byliśmy w stanie określić istotności statystycznej. Wieloośrodkowa długoterminowa obserwacja pacjentów określi, czy rozsądne usunięcie ACL jest bezpieczne i wystarczające, czy istnieje potrzeba całkowitego usunięcia ACL z rekonstrukcją lub bez rekonstrukcji.
podsumowując, MD należy rozważyć w diagnostyce różnicowej przewlekłego niespecyficznego bólu kolana i sztywności o niespecyficznej etiologii. Nasze badania dostarczają dalszych dowodów na to, że artroskopowe całkowite lub częściowe wycięcie ACL jest bezpiecznym i skutecznym leczeniem MD ACL, poprawiającym zadowolenie Pacjenta i jego funkcjonowanie bez powodowania niestabilności klinicznej w codziennych czynnościach. Jednak młodzi pacjenci powinni być uprzedzeni o tym ryzyku i może być konieczna rekonstrukcja ACL.