zjawisko Tullio, wywołane dźwiękiem zawroty głowy, nudności lub ruch oka (oczopląs) zostało po raz pierwszy opisane w 1929 roku przez włoskiego biologa prof. Pietro Tullio. (1881-1941) podczas swoich eksperymentów na gołębiach Tullio odkrył, że wiercąc małe otwory w półkolistych kanałach swoich poddanych, może następnie spowodować problemy z równowagą pod wpływem dźwięku.
przyczyną jest zwykle przetoka w uchu środkowym lub wewnętrznym, pozwalająca na nieprawidłowe zsynchronizowane dźwiękiem zmiany ciśnienia w narządach równowagi. Takie otwarcie może być spowodowane przez barotraumę (np. podczas nurkowania lub latania) lub może być efektem ubocznym operacji fenestracji, kiły lub boreliozy.Pacjenci z tym zaburzeniem mogą również odczuwać zawroty głowy, zaburzenia równowagi i ruchy oczu wywołane zmianami ciśnienia, np. podczas wydmuchiwania nosa, połykania lub podnoszenia ciężkich przedmiotów.
zjawisko Tullio jest również jednym z powszechnych objawów zespołu dehiscencji kanału superior (SCDS), zdiagnozowanego po raz pierwszy w 1998 r.przez dr Lloyda B. Minora, Johns Hopkins University, Baltimore, Stany Zjednoczone.