a good place to relax and that ‘ s no Blarney
By Larry Kirwan
mist iemand de oude Blarney Stones?
ze waren overal in Manhattan toen ik voor het eerst New York in de jaren 1970.
ik bedoel niet de Blarney Stone keten in het bijzonder. De laatste is nog steeds op Trinity Place.
volg ons op sociale media
blijf op de hoogte van het laatste nieuws met de Ierse Echo
Nee, Ik heb het over dat generieke type van kale arbeidersklasse saloon-een lange bar aan de linkerkant, een voedselbank aan de rechterkant, en wat gammele tafels en stoelen aan de achterkant.
wat je zag was wat je kreeg, en zelfs een zelden flush muzikant kon zich de prijzen veroorloven.
voor degenen onder u die nooit het geluk hebben om binnen te dwalen, een Blarney steen plaatste zijn prijzen boven de bar.
in afwachting van de aandacht van de barman kon men dus inschatten hoe ernstig een kater u zich kon veroorloven.
er moesten bepaalde onuitgesproken regels en strategieën in acht worden genomen.
hoewel ik deze etablissementen vaak berooid en zonder enig idee van waar de volgende bok vandaan kwam, liet ik altijd een fooi van $2 achter van de tien of twintig plaatsen waar ik mee was binnengekomen.
dit had weinig te maken met decorum en meer over het herinnerd worden als een man van inhoud, ondanks het feit dat ik een bebaarde, haar-tot-mijn-schouder “damned hippy from Wexford” was-zoals ik mezelf ooit heb horen beschrijven.
een van de gevaren van een Blarney Stone was dat hoe langer je bleef, hoe verleidelijker het aroma dat uit de Voedselbank wapperde.
u kunt binnenkomen na een uitgebreid ontbijt, lunch of diner, maar uiteindelijk zou het achter uw rug sudderen van maïsbief zijn wonderen doen.
toen werd u geconfronteerd met een dilemma.
toen uw kapitaal snel afnam, moest u kiezen voor een laatste biertje en een slok, of failliet gaan, een bord vol eten bestellen en wedden dat de barman uw dilemma zou herkennen en u een paar drankjes van het huis zou geven.
dit was een heel ander New York City dan de huidige toeristenval die we bewonen.Buybacks waren de rigueur na elke tweede of – God verhoede-derde drankje en konden betrouwbaar worden meegenomen in de economie van een nacht drinken.
ik heb nog nooit gehoord van een Blarney steen waar deze vriendelijkheid niet werd waargenomen.
in feite kon men vaak rekenen op een drankje voor de sloot, samen met een voor de weg, op uw wankele afslag.
u heeft geen datum gekozen voor mannen die hun eigen bedrijf in deze klasse van vestiging wilden houden.Het was niet zo dat vloeken of spugen op de vloer welig tierden, verre van dat.
inderdaad, het gebruik van het” F woord ” werd afgekeurd en de spittoon was allang verdwenen uit de saloons van New York.
niets van dit alles maakte veel uit, omdat geen enkele dame die haar mascara waard was, zou hebben gewild dat ze in een Blarney-steen werd gegeten.
laten we zeggen dat de kans op een tweede datum klein tot nul zou zijn geweest.Vreemd genoeg kwam ik in zijn hoftijd soms David Byrne, leider van Talking Heads, tegen in Glancy ‘ s of 14th Street.
maar hij had tenminste de goede smaak om zijn date aan de back tables te parkeren.
David is een sociaal antropoloog en vond Waarschijnlijk Blarney Stones exotisch.
Ah, Glancys, wat een joint!
Ik nam altijd aan dat het ooit Clancy ‘ s was genoemd, maar men verdiepte zich daar niet in. Een etablissement had recht op zijn geheimen.
het stond bijna tegenover de Muziekacademie – later het Palladium genoemd.In dit theater werden minstens twee volgepakte rockconcerten per week gehouden, voor en na de optredens van Glancy ‘ s met muziekkenners uit Woodlawn, Bay Ridge, the wilds of Jersey en Long Island, en God weet waar nog meer.
het gesprek van legendarische shows en muzikanten ketste rond de kale muren toen schoten werden neergehaald en kennissen werden vernieuwd.
helaas, nu allemaal weg.Zeckendorf Towers slokten Glancy ’s op en New York University vernietigde onze Tempel van rock’ N roll.
de dagen van de Blarney Stones zijn voorbij-aye en hun kameraadschappelijke nachten ook.
aan de vele eigenaren, barkeepers en mecenassen nog steeds verticaal, hef ik een glas en een eenvoudige toast: bedankt voor de herinneringen-en de buybacks!