dit bericht is bijgewerkt op 15 juli om 10:12 uur
Ed Sheeran’ s nieuwe album is zo vurig als zijn Gember haar.Sheeran ’s vierde full-length release,” No. 6 Collaborations Project, ” liet Friday en totes vijftien tracks vallen – elk met een andere artiest. De release volgt Sheeran ‘S 2011 EP passend getiteld,” No. 5 Collaborations Project, ” die 11 artiesten in aanvulling op Sheeran over de acht tracks, maar kwam voor zijn wereldwijde bekendheid. Terwijl Sheeran begon met samenwerking met minder bekende artiesten, zijn nieuwe album bevat chart-topping namen zoals Travis Scott en Bruno Mars. Het geluid van elke track verschuift en morphs over genres om de stemmen van de aanbevolen artiesten het beste te markeren, wat laat zien dat Sheeran in staat is om verder te gaan dan zijn typische akoestische liefdesliedjes.Het openingsnummer, “Beautiful People”, presenteert Khalid ’s laid-back zang naast Sheeran’ s zachte zang als het genre journey van het album begint. Het nummer zorgt voor een zomers gevoel als het zich ontvouwt, met echoënde zang en vervormde synth geluiden die smeken om te worden gestraald in een auto met de ramen naar beneden. Khalid ’s easygoing stijl mengt goed met de zachtheid van Sheeran’ s stem als ze zich verenigen om de negatieve effecten roem kan hebben op iemands leven en persoonlijkheid te weerstaan. De twee dringen erop aan trouw te blijven aan wie ze zijn als ze zingen, “We don ’t fit in well’ cause we are just ourselves,” het instellen van een opbeurende toon voor het album te volgen.Na het door Spanje geïnspireerde “South of the Boarder”, met bijdragen van Camila Cabello en Cardi B, neemt het album een wending in de richting van hiphop. Chance The Rapper en PnB Rock lenen hun talenten aan het derde nummer, ” Cross Me.”Hoewel Chance the Rapper’ s vers bevat teksten die kunnen worden beschouwd als cringe-waardig – “No one say hi to me without her / Better pay your respect to the queen – – het nummer snelle synth beats naast Sheeran’ s hoge noten in het refrein maken het lief en vertederend.Hoewel Sheeran door het hele album met stijlen speelt, blijft hij trouw aan zijn kenmerkende zachtere sound op een aantal token tracks. “Best Part of Me” en “Way To Break My Heart” met respectievelijk YEBBA en Skrillex zijn kenmerkend voor Sheeran ‘ s gevoelige en langzamere hits. Gastoptredens blazen echter nieuw leven in wat een beproefde songstructuur had kunnen zijn. YEBBA ‘ s stem voegt een soulness toe die van het cliche liefdeslied iets verfrissends maakt. De beats die Skrillex toevoegt aan” Way To Break My Heart ” zetten het sombere nummer op zijn kop en voorkomen dat het te melancholisch wordt voor het vrolijke gevoel van de LP.Het zesde nummer van het album, I Don ‘ t Care, laat zien dat Sheeran de popstijl van Justin Bieber overneemt. Hoewel het vergelijkbaar is met andere liefde-geïnspireerde nummers door het album, het snelle tempo van de track geeft het een speelse sfeer. Bieber ‘ s ad-libbing tegen het einde van de track, gecombineerd met de klappende beat, resulteert in een feestelijke sound die cheesy is in de boodschap, maar leuk om mee te zingen.
net zoals het album stilistisch een pop richting lijkt te nemen, neemt het weer een wending. Travis Scott ’s auto-tuned en bas-heavy geluid geeft “antisociaal” een donker en afstandelijk gevoel. Het edgier geluid wordt gecombineerd met even edgy teksten als Sheeran herhaalt “Don’ t touch me” gedurende het refrein. Het nummer valt op tussen de positieve songs die het omringen, maar voegt wederom een indrukwekkende afwisseling toe aan het geluid en berichten die Sheeran kan portretteren binnen een enkel album.
als het album ten einde loopt, beginnen tracks als “Feels” en “Put It All On Me” samen te smelten vanwege de overeenkomsten in hun beats en synth functies. De R&B sound die H. E. R. brengt naar” I Don ’t Want Your Money” scheidt de opname van de nummers eromheen, maar is niet te vergelijken met het laatste nummer.
“BLOW” pikt de energie op en eindigt de LP met een knal. Sheeran ’s newfound’ 80s rock sound is iets wat luisteraars niet hebben gehoord in zijn verleden tracks. Chris Stapleton ’s intense zang gemengd met de gladheid van Mars’ vers en Sheeran ’s algehele gruizige zang worden bekroond met een vleugje grunge elektrische gitaarsolo’ s. Het is een track die de vrome fans van Sheeran zal shockeren, maar iedereen met een zwak voor hardrock zeker zal behagen.”No. 6 Collaborations Project” toont elk facet van geluid waartoe Ed Sheeran in staat is. Een verschuiving tussen rap, R&B en akoestische gitaar binnen een enkel album kan mogelijk onsamenhangend aanvoelen. Echter, Sheeran is opzettelijk in zijn missie om het onderscheidende geluid van elke artiest waarmee hij werkt vast te leggen, waaruit blijkt dat hij in staat is om alle muzikale genres met zijn eigen werk overspannen – zelfs iets zo ver van zijn stuurhuis als rock.