de serie is het sterkste denkproces van Ruskin. Hij genoot ervan een potentieel eindeloze reeks associaties aan elkaar te rijgen op een ‘denkbeeldige’ draad en genoot van het borduurwerk, de complexiteit van involutie, de labyrintische omzwervingen van de aanwijzing, voortdurend verloren, voortdurend hersteld . . .’
‘ hij was een karakter van grote fascinatie en complexiteit . . . samengesteld uit tegenstrijdigheden:
intelligentie en dwaasheid; puritanisme en verfijnde sensualiteit; egoïsme en extreme vrijgevigheid . . . Het centrale drama van zijn leven, dat van de verwende estheet die zich geleidelijk bewust wordt van sociale onrechtvaardigheid en als gevolg daarvan zijn reputatie, zijn rijkdom en uiteindelijk zijn geestelijke gezondheid opoffert, is zo ontroerend als wat dan ook in de fictie . . . We zouden Ruskin moeten lezen voor de kwaliteit van zijn geest . . . zijn weigering om elk menselijk vermogen geïsoleerd te beschouwen.’
‘Ruskin was een van de meest opmerkelijke mannen, niet alleen van Engeland en onze tijd, maar van alle landen en alle tijden. Hij was een van die zeldzame mannen die denken met hun hart, en dus dacht en zei
niet alleen wat hij zelf had gezien en gevoeld,maar wat iedereen zal denken en zeggen in de toekomst.’
‘hij zal mij leren, want is hij ook niet in zekere mate de waarheid?’
‘de boeken van Ruskin wel . . . een soort openbaring.’
’tot deze laatste gevangen me en maakte me mijn leven te veranderen.’
‘er is niets aan de hand onder ons zo opmerkelijk voor mij als deze felle bliksemschichten Ruskin is overvloedig en wanhopig stromen in de zwarte wereld van anarchie overal om hem heen. Geen andere man in Engeland die ik ontmoet heeft in hem de goddelijke woede tegen ongerechtigheid, valsheid & laagheid die Ruskin heeft, en die ieder mens zou moeten hebben.’