Niti i Niyama, moralność i etyka hinduizmu

autor: Jayaram V

Streszczenie: ten esej zawiera wyczerpujące informacje na temat znaczenia cnoty, etycznego postępowania, moralności i prawości (Dharmy) w hinduizmie.

hinduizm jest znany jako sposób życia. Ta droga jest wybrukowana sprawiedliwym postępowaniem. Świat śmiertelników jest światem złudzeń i ignorancji, z powodu którego istoty nie mają rozróżnienia i angażują się w działania związane z pożądaniem, które wiążą je z cyklem narodzin i śmierci i powodują dla nich cierpienie. Mogą uciec od ciemności świata śmiertelników tylko przez poznanie dobra od zła i podejmowanie prawych działań. Etyka hinduizmu ma pomóc im zrozumieć, co stanowi właściwe postępowanie, a co prowadzi do ich wyzwolenia.

wiedza dotycząca moralności, czystości, etycznego postępowania, sprawiedliwego zachowania, przyzwoitości, rozeznania, WŁAŚCIWEGO osądu itp. nosi nazwę rodzajową Dharma. Moralność lub etyczne postępowanie jest ważnym aspektem. Można również wspomnieć o dwóch innych słowach, które są związane z hinduskim kodeksem moralnym, niti i niyama. Możemy je luźno przetłumaczyć jako odpowiednio etykę i moralność. Wskazówki, nauka, filozofia lub instrukcje dotyczące moralności, zasad i postępowania są znane jako Niti. Nijamas są moralnością, zasadami, przepisami lub ograniczeniami, które zapewniają sprawiedliwe postępowanie lub rozróżnianie dobra i zła, które zapewniają właściwe przestrzeganie Dharmy.

podczas gdy Dharma obejmuje cały szereg praktyk, Niti zajmuje się głównie wskazówkami dotyczącymi konkretnego postępowania, myślenia i zachowania, które prowadzą do konkretnych celów. Stąd niekoniecznie musi zajmować się tylko moralnością lub etyką, ale szerokim zakresem tematów, takich jak polityka (raja niti), wojna (yuddha niti) lub Ekonomia (ardha niti). Może również dostarczać praktycznych wskazówek dla dobra, zła lub doczesnych celów. Na przykład Kutila Niti jest odniesieniem do taktyki Machiawelicznej stosowanej w Polityce lub zarządzaniu. Asura Niti jest nauką o demonicznej taktyce. W związku z tym może istnieć wiele Niti Sastras, dostarczających praktycznych wskazówek na szeroki zakres tematów moralnych, duchowych lub światowych.

źródła

etyka hinduizmu wywodzi się głównie z Dharmy Śastry (Księgi Prawa lub księgi obowiązków moralnych). Manusmriti jest wśród nich przede wszystkim. Inne obejmują Yājñavalkya Smriti Nāradasmṛti, Viṣususmṛti i sutry Dharmy, takie jak Gautama Sutry, Apastamba Sutry, Vashishta Dharma Sutry, Baudhayana Sutry, Srauta Sutry, Smarta Sutry, itp. Dodatkowe informacje na ich temat można znaleźć w Darszanach (filozofie), Puranach (starożytne legendy) i Itihasach (epiki). Wszystkie one pochodzą albo z Wed, albo opierają się na zasadach, które są zapisane w Wedach.

uznają również Wedy jako słowne świadectwo (Sabda Pramana) wiecznych prawd i ich ostatecznego źródła lub inspiracji. Tak więc Wedy są podstawą hinduskiego kodeksu moralnego. Manu stwierdza: „jakiekolwiek prawo zostało ustanowione dla jakiejkolwiek osoby przez Manu, które zostało w pełni ogłoszone w Wedzie.”Smritis (tradycyjne poglądy) oparte są wyłącznie na Wedach. Tych ” dwóch nie wolno kwestionować w żadnej sprawie, ponieważ z tych dwóch świeciło święte prawo.”Sutry Dharmy Baudhajany stanowią podobne twierdzenie: „”bramami” Świętego prawa są Wedy, Smritis i reguły praktykowane przez mędrców (szisztów). Jest ich wiele, ponieważ redagowania Wed i Smritis są liczne, a praktyki różnią się w różnych krajach.”

ponieważ Bóg jest źródłem wszystkiego, cnota i moralność również emanują od Boga. Dlatego ludzie nie są twórcami ani Dharmy, ani Niti. Rządzące nimi prawa (nijamas) istnieją wiecznie i powszechnie we wszystkich światach stworzenia. Bogowie mogą mieć wrodzoną świadomość prawowitej wiedzy, ale ludzie muszą odkryć zasady i praktykę Dharmy i zrealizować je poprzez własne postępowanie i wnikliwą mądrość. Księgi Prawa (Shastry Dharmy), które określają szczególne zasady postępowania dla każdej klasy istot, mogą być uważane za Shruti lub stworzone przez człowieka, ale ich korzenie są tylko w niebie. Ludzie mają wybór, aby rządzić swoim życiem, znając etykę i zasady postępowania z ksiąg prawa lub innych pism, a tym samym chronić się przed grzeszną karmą.

cel etyki i moralności

w hinduizmie etyczne zachowanie ma prowadzić ludzi na drodze wyzwolenia, zachęcając ich do angażowania się w sprawiedliwe działania i chroniąc ich przed złym czynieniem. Cel moralności lub etyki w hinduizmie jest głównie trojaki. Po pierwsze, ma zapewnić porządek i regularność świata. Ponieważ ludzie czynią sprawiedliwe czyny i wypełniają obowiązkowe obowiązki, które ludzie muszą wykonywać na ziemi, aby wypełnić swój obowiązek i obowiązki wobec siebie, swoich rodzin, bogów, przodków itp., nie ma zbyt wiele miejsca na zamieszanie lub chaos, lub przewaga zła. Życie będzie się rozwijać na ziemi normalnie i naturalnie, zgodnie z zarządzeniem Stwórcy, bez większych wstrząsów i nieprzewidzianych okoliczności.

po drugie, zapewnia pokój i szczęście, prowadząc ludzi we właściwym kierunku, ostrzegając ich o konsekwencjach złego działania i pomagając im podejmować właściwe decyzje i podejmować właściwe działania. Bez znajomości dobra i zła, świat zginie. Po trzecie, zapewnia ludziom niezbędne wskazówki, aby mogli przezwyciężyć swoje nieczystości i braki oraz pracować na rzecz wyzwolenia. Ludzie są mieszaniną światła i ciemności. Mogą być dobrzy lub źli. Dlatego są podatni na wpływy zarówno bogów, jak i demonów. Dzięki odpowiednim wskazówkom etycznym i wiedzy mogą chronić się przed własnymi słabościami i słabościami.

moralność i boskość

w hinduizmie moralność lub prawość jest nierozerwalnie związana z Bogiem i Dharmą. System etyczny, którego ludzie powinni przestrzegać na ziemi jako obowiązkowy obowiązek zapewnienia porządku i regularności świata, jest jednym z centralnych aspektów Dharmy hinduistycznej, z Bogiem jako jej źródłem i wsparciem. Chociaż Dharma jest złożonym słowem o wielu znaczeniach i trudnym do zdefiniowania, oznacza przede wszystkim zbiór moralnych i świętych praw, które ludzie muszą przestrzegać na ziemi, aby wypełnić swoje obowiązkowe obowiązki, aby doświadczyć pokoju i szczęścia oraz osiągnąć wyzwolenie. Jego zasadniczym celem jest podtrzymywanie stworzenia, zapewnienie jego porządku i regularności oraz pomoc ludziom w osiągnięciu pobożności lub boskości w śmiertelnym ciele. Jest to nie tylko siła (shakti) Boga i sprawca światów, ale także aspekt Bogini Matki. Dlatego jest czczony przez Hindusów jako boskość (Dewata) i obrońca dobra i boskości. Przejawia się u ludzi poprzez praktykowanie moralności lub etycznego życia lub świętego sposobu życia, którego sam Bóg jest przykładem w najwyższym niebie i który prowadzi ludzi na ziemi do ostatecznego celu wyzwolenia (Moksza) lub najwyższego świata (Parandhama).

Bóg jest źródłem wszystkiego. W swoim absolutnym stanie jest wolny od cech i atrybutów (nirguna), ale w swoim przejawionym aspekcie, jakim jest Iswara, Pan wszechświata, uosabia czystość, doskonałość i boskie cechy czyli najwyższą moralność. Są one również obecne w nas jako potencjały i możliwości. Moralność lub sprawiedliwe postępowanie jest projekcją Boskości Boga w świecie śmiertelników, podobnie jak odbicie słońca na powierzchni jeziora. Możemy wysunąć ją na pierwszy plan i pozwolić jej zabłysnąć poprzez sprawiedliwe postępowanie i praktykę Dharmy, podążając za wiecznymi cnotami Boga i wzorowym postępowaniem na ziemi w wykonywaniu naszych obowiązków.

Dharma jest podtrzymywana przez wieczną czystość i boskość Boga. Jest to ich aspekt w świecie śmiertelników. W stworzeniu nie jest to siła statyczna, ale siła poruszająca, moc regulująca, moc motywująca, moc tworząca, moc podtrzymująca i moc transformująca. Stąd w ikonografii hinduistycznej przedstawiany jest jako obrotowe koło. Cnota, moralność, zasady postępowania, prawa etyczne, prawość, religijność i pomyślne cechy wynikają z Boga tylko jako aspekty jego wiecznej Dharmy i jego samej istoty. Charakteryzują się czystością, doskonałością i moralnością, tak jak Bóg. Te trzy są ze sobą powiązane i równoległe i nie mogą być rozdzielone, ponieważ nie może być czystości bez moralności ani doskonałości bez czystości i moralności.

moralność i karma

wartości etyczne hinduizmu kierują się wieloma zasadami. Jednym z nich jest to, że cnota jest podstawą pokoju i szczęścia, a praktyka cnoty musi nieść pokój i szczęście nie tylko swoim praktykującym, ale także innym, którzy są częścią ich życia i środowiska. Ponieważ stworzenie jest projekcją Boga, a wszystkie przejawiane rzeczy są połączone i połączone przez jego obecność, nasze działania muszą przynosić pokój i szczęście nie tylko nam, ale także innym. Innymi słowy, egoizm jest niepodzielny i nieetyczny. Należy żyć dla siebie i dla innych, a każdy jest zobowiązany do Boga, który jest Stwórcą, i służyć jego celom i celom w ich ograniczeniach. Zasada ta jest również podstawą prawa karmy.

w hinduizmie karma jest nieubłaganym prawem. Karma i Dharma są ze sobą powiązane. Trudno je rozdzielić. Centrum koła karmy jest Dharma, a koło Dharmy jest poruszane tylko mocą karmy. Dlatego działania (karma) powinny być wykonywane wyłącznie zgodnie z zasadami Dharmy. Kiedy oboje są w harmonii, działania prowadzą do pokoju i szczęścia, w przeciwnym razie do grzesznych konsekwencji, cierpienia i niewoli. Znajomość Dharmy i przestrzeganie zasad Dharmy są niezbędne nie tylko dla dobra ludzi, którzy angażują się w działania i obowiązki, ale także dla dobra świata.

nikt nie może uciec przed konsekwencjami własnych działań, do których nie jest wymagany żaden zewnętrzny świadek ani egzekucja. We wszystkich działaniach, myślach i intencjach, jaźń, która rezyduje we wszystkich żywych istotach, stoi jako ich świadek i trzyma je odpowiedzialnym przed. Prawo karmy jest zatem nienaruszalne. Jako mechanizm regulujący i korygujący, obejmuje wszystkie zasady i prawa, które rządzą ludzkim postępowaniem na ziemi. Co więcej, rządzi się mocą Bożą. W miarę jak karma każdego działania owocuje w swoim czasie, ludzie uczą się własnych lekcji i poprawiają się. Stąd, chociaż stworzone przez człowieka instytucje mogą zrezygnować ze sprawiedliwości, w rzeczywistości karma jest egzekutorem Dharmy i moralności na ziemi.

ramy hinduskiej etyki i moralności

Hinduskie księgi prawne ustanawiają szerokie ramy zasad, nagród, kar i procedur zapewniających Dharmę, moralność, sprawiedliwe postępowanie, porządek i regularność świata oraz rozwój życia na ziemi. Zasady dotyczą głównie żywności, higieny osobistej, edukacji, kasty, rodziny, życia pozagrobowego, zaangażowania społecznego, traktowania rodziców, nauczycieli, starszych i innych, wykonywania ofiar, sakramentów i rytuałów, relacji wojennych, obyczajów seksualnych, dziedziczenia, przodków i życia pozagrobowego, bogów i bogiń oraz wyzwolenia.

Dharma hinduistyczna uznaje złożoność i kompulsje ludzkiego życia. Stąd nie nakazuje sztywnych praw, które powszechnie rządzą wszystkimi ludźmi. Sutra Baudhayana stwierdza problem: „wąska i trudna do znalezienia jest droga Świętego prawa, do której prowadzi wiele bram. Stąd, jeśli istnieje wątpliwość, nie może być głoszony tylko przez jednego człowieka, niezależnie od tego, jak się dowiedział, że może być … tysiące Brahmanów nie może utworzyć legalnego zgromadzenia, aby określić święte prawo, jeśli nie wypełnili swoich świętych obowiązków, nie są zaznajomieni z Wed i utrzymują się tylko z nazwy swojej kasty. „

prawość nie jest zdeterminowana przez autorytet kasty lub statusu lub przez ślepe przestrzeganie sztywnego Kodeksu postępowania ustanowionego w Piśmie Świętym, ale przez okoliczności, w których ludzie się znajdują i działania, które wykonują w różnych warunkach, zgodnie z najlepszym ich osądem, wiedzą i rozeznaniem. Mimo to, prawa są ważne dla przewodnictwa ludzi, zwłaszcza dla tych, którzy nie posiadają wymaganej wiedzy lub myślą za siebie. Nie można ich jednak ślepo interpretować, bez odniesienia do kontekstu, w jakim zostały wykonane działania i przymusu, jakim podlegają jednostki. Dlatego Hinduizm podkreśla znaczenie oczyszczenia umysłu i inteligencji oraz kultywowania rozeznania, aby można było odróżnić dobro od zła poprzez uważną obserwację i refleksję, w świetle panujących praw i ustalonych zwyczajów, tradycji, norm i praktyk. Należy również wziąć pod uwagę przemijającą naturę świata i zmiany zachodzące w moralnych, społecznych, politycznych i świeckich aspektach życia ludzkiego.

czynniki rządzące moralnością lub etycznym postępowaniem

ze względu na różnorodność i złożoność jego porządku społecznego oraz praktyki religijnej i duchowej, prawa oraz standardy etyczne i zasady hinduizmu są regulowane przez różne czynniki. Obejmują one wszystkie klasy ludzi i wszystkie aspekty życia i stanowią część hinduskiego stylu życia. Książki prawnicze biorą te czynniki pod uwagę, aby ustalić sprawiedliwe postępowanie lub przepisać odpowiednie prawa lub zalecić odpowiednie nagrody i kary w zależności od kontekstu lub sytuacji, w której ludzie znajdują się i angażują się w działania lub bezczynność. Prawa dotyczące etyki i moralności hinduskiej są zatem złożone i wymagają głębszej analizy.

narodziny lub kasta

w przeszłości narodziny odgrywały ważną rolę w określaniu kasty osoby oraz praw regulujących jej życie i postępowanie. Shastry Dharmy wyraźnie rozróżniały ludzi według ich kasty. Na przykład ci, którzy urodzili się w wyższych kastach, mieli inny zestaw praw niż ci, którzy urodzili się w niższych kastach. Przepisy karne również różniły się według tych samych kryteriów. Wyższe kasty podlegały najsurowszym karom za niektóre przestępstwa, a niższe kasty za niektóre inne. Manu Smriti ustanowił wyższe standardy postępowania dla Brahmanów, ponieważ mieli oni prowadzić wzorcowe życie jako podtrzymywacze Dharmy i umiłowani przez bogów. Podczas gdy kasta określiła idealny Kodeks Postępowania dla każdej osoby, zachowanie miało również wpływ na status kasty danej osoby. Na przykład Vashista Sutra mówi, że ” Brâhmanowie, którzy ani nie studiują, ani nie uczą Wedy, ani nie utrzymują świętych ogni, staną się równi Sûdrasowi.”Morał tego polega na tym, że jeśli jesteś ważną osobą w społeczeństwie, masz obowiązek prowadzić przykładne życie i przestrzegać wyższych standardów zachowania.

obowiązek lub zawód

w książkach prawniczych określa się również inny zbiór zasad dla osób wykonujących różne zawody. W przeszłości Narodziny i kasta człowieka decydowały o jego zawodzie, co nie ma miejsca teraz. Mimo to nie można ignorować znaczenia zawodu lub obowiązku w zachowaniu osoby. Na przykład osoba, która podjęła funkcje kapłańskie lub obowiązki nauczyciela duchowego, musi żyć sprawiedliwym życiem i wykazywać wzorowe postępowanie, podczas gdy lutnik musi wykazać się przykładną odwagą na polu bitwy i wykonać swoją część jako wojownik w ochronie i utrzymaniu porządku i regularności świata. Niezależnie od zawodu, jest to ważny aspekt ludzkiego życia, w którym ludzie mają możliwość angażowania się w sprawiedliwą karmę, służąc sobie, innym i samemu Bogu, a tym samym pracując dla swojego wyzwolenia, pokoju i szczęścia.

zaangażowanie

w hinduizmie zarówno działanie, jak i bezczynność mają konsekwencje moralne i etyczne. Moralność może być konsekwencją zarówno działań bezpośrednich, jak i pośrednich. Ludzie nie żyją w izolacji. Ich działania wpływają na innych, a działania innych wpływają na nich. Istnieje również problem zbiorowej karmy. W ten sposób osoba może ponieść grzech, angażując się lub nie angażując się w pewne działania. Na przykład, podczas gdy prawdomówność jest jedną z najwyższych cnót, osoba może powodować cierpienie innych, mówiąc prawdę. Chociaż osoba nie może bezpośrednio ranić lub krzywdzić innych, zachowując milczenie lub nic nie robiąc, może pozwolić, aby osoba agresywna skrzywdziła innych. Dlatego Śastry Dharmy określają prawa nie tylko regulujące bezpośrednie działania, ale także zaangażowanie lub współudział. Osoba nie może mówić prawdy, jeśli zamierza skrzywdzić lub zranić kogoś. Podobnie, osoba, która jest świadkiem złego działania, ale nic nie robi, również ponosi grzech przez swoją bezczynność, strach lub tchórzostwo. Pomaganie innym w ich grzesznych czynach, ochrona osoby przed karalnym przestępstwem itp. są uważane za nieetyczne i złe.

Intencja

jedną z zasad rządzących hinduistycznymi księgami prawnymi jest to, że etyczny charakter działań lub zachowań jest determinowany nie tylko przez działania, ale także przez ukryte za nimi intencje. Według nich działania, które są wykonywane z samolubnymi intencjami, są złe i prowadzą do grzesznych konsekwencji. Pozornie dobre działanie może być napędzane przez złe lub samolubne intencje i odwrotnie. Ofiara może być wykonana z próżności lub egoizmu. Dlatego Etyka hinduistyczna kładzie równy nacisk na wszystkie działania fizyczne, mentalne i werbalne. Deklarują również, że pożądanie jest główną przyczyną zła. Dlatego należy kultywować dystans i angażować się w działania bez pragnień, aby kultywować czystość i przezwyciężać grzeszną karmę. Jeśli intencja jest dobra, gwałtowny akt, taki jak walka w wojnie dla dobra Dharmy, nie wiąże się, podczas gdy jeśli intencja jest zła, nawet słowna przemoc prowadzi do niewoli i cierpienia.

wiek

wedyjska Varnasharama Dharma (która nie jest już przestrzegana przez większość Hindusów) przepisuje inny zestaw zasad i kodeksu postępowania dla czterech faz ludzkiego życia, a mianowicie wieku celibatu (Brahmacharya), wieku obowiązków domowych (Grishasta), wieku kontemplacyjnego życia w odosobnionym miejscu lub lesie (Vanaprastha) i wieku wyrzeczeń (Sanyasa). Na przykład uczeń musi żyć żebractwem, gospodarz-poświęceniem, służbą i zapewnieniem ciągłości swojej rodziny, a asceta-wyrzeczeniem się życia doczesnego i praktykowaniem wyrzeczeń. Studentowi zabroniono korzystania z jakichkolwiek luksusów lub kontaktu z kobietami, podczas gdy gospodarz miał pozwolenie na poślubienie jednej lub więcej kobiet i angażowanie się w czynności małżeńskie, aby urodzić dzieci i ułatwić odrodzenie swoich przodków. Codzienne ofiary z ognia były obowiązkowe dla gospodarzy, podczas gdy wyrzeczony musiał zrezygnować z używania ognia nawet po to, aby ogrzać swoje ciało i polegać tylko na cielesnym ogniu.

płeć

chociaż podstawowa moralność i moralne postrzeganie są takie same zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet, Hinduski Kodeks postępowania określa różne standardy i zbiór zasad dla obu płci w sprawach edukacji, praktyki religijnej lub duchowej, małżeństwa, wolności osobistej, kar za różne przestępstwa i dziedziczenia. Książki prawnicze wyraźnie ograniczają swobodę kobiet w podejmowaniu ważnych dla siebie decyzji, jednocześnie przyznając im honorowe miejsce w porządku społecznym i uznając ich znaczenie w praktyce Dharmy i kontynuacji rodziny. Na przykład Manu oświadczył, że ojciec, który weźmie choćby odrobinę z majątku swojej córki (streedhanam) pójdzie do piekła, podczas gdy on miał prawo domagać się wsparcia finansowego od swoich synów. Vashista stwierdza: „kobieta nie jest niezależna, mężczyźni są jej panami. Jak oświadczyły Wedy: „kobieta, która ani nie chodzi Naga, ani nie jest chwilowo nieczysta, jest rajem.Ich ojcowie chronią ich w dzieciństwie, ich mężowie chronią ich w młodości, a ich synowie chronią ich w podeszłym wieku. Kobieta nigdy nie nadaje się do niezależności.”

ścieżka

Hinduski Kodeks postępowania różni się również w zależności od ścieżki wyzwolenia lub stylu życia, który wybierzesz. Według Manu gospodarz ma pozwolenie, a także obowiązek angażowania się w obowiązkowe obowiązki i działania światowe, przestrzegając dziesięciokrotnie prawa (zadowolenie, przebaczenie, samokontrola, wstrzymanie się od głosu itp.), podczas gdy wyrzeczony musi zrezygnować ze wszystkich obrzędów i żyć w odosobnieniu, bez schronienia i bez przywiązań i związków. Takie prawa rozciągają się na wiele dziedzin życia. Na przykład Vashista sugeruje, ile jedzenia jest odpowiednie dla ludzi podążających różnymi ścieżkami życia: „osiem garści dla ascety, szesnaście dla pustelnika, trzydzieści dwa dla gospodarza i nieograniczona ilość dla ucznia.”Podobnie korzystanie z seksu, mięsa, alkoholu, środków odurzających itp., jest dozwolone w religijnych lub duchowych praktykach niekonwencjonalnych metod leworęcznych (vamachara), podczas gdy są one zabronione w tradycyjnych praktykach prawej ręki (vedachara).

miejsce i czas

w hinduizmie działania moralne i religijne mogą być również związane z miejscem i czasem. Niektóre miejsca są uważane za nieczyste i złe, takie jak miejsca odwiedzane przez prostytutki, hazardzistów, złodziei, morderców itp., których pobożni ludzie powinni unikać. Gdyby odwiedzili takie miejsca przez pomyłkę lub przypadek, musieliby przestrzegać zaleconych procedur, aby się oczyścić. Jedna z ksiąg prawa mówi, że gospodarz nie może jeść żywności na statku lub w drewnianej komorze lub w domu, w którym kobieta nadal śpi, gdzie śmierć nastąpiła w ciągu dziesięciu dni lub gdzie leżał trup. Uczniowie nie powinni spać w ciągu dnia. Brahmana może przyjmować jedzenie od kogokolwiek w chwilach ucisku, ale powinien przyjmować je od Brahmanów tylko w innych okolicznościach. Uczniowie nie powinni spać w ciągu dnia, a gospodarze nie powinni angażować się w aktywność seksualną z wyjątkiem nocy, a także w określone dni i w zależności od warunków. Księgi prawne zakazywały również aktywności seksualnej kobiet, gdy praktykowały pokuty (vratas) lub gdy miesiączkowały. Nauczycielowi zalecono, aby unikał współżycia w porze deszczowej i jesienią, a nie leżał z żoną przez całą noc.

dobro i zło

etyka hinduizmu wyznacza wyraźną granicę między dobrem a złem. Oczekuje się, że ludzie cnotliwi unikną związku ze złymi ludźmi, ponieważ sam kontakt może skutkować nagromadzeniem grzesznej karmy. Ta sama zasada ma zastosowanie w odniesieniu do praktyki Dharmy, przyjęcia miłości lub przestrzegania pokuty. Na przykład Apastamba zniechęca gospodarza do przyjmowania jedzenia od ” pijaka, szaleńca, więźnia, który uczy się Wedy od syna, wierzyciela, który siedzi ze swoim dłużnikiem (utrudniając wypełnianie jego obowiązków), dłużnika, który w ten sposób siedzi (ze swoim wierzycielem.”Podobnie, niektóre działania powodują utratę kasty (pataniya), takie jak kradzież, zabójstwo, zaniedbanie Wed, spowodowanie aborcji, kazirodcze związki, picie alkoholu i stosunek z osobami, z którymi jest to zabronione. Pismo Święte, takie jak epika i Purany, wskazuje, że samo skojarzenie ze złymi ludźmi może skutkować nagromadzeniem grzechu i odwiedzeniem piekła w zaświatach.

cnoty powszechne lub kardynalne

chociaż etyka hinduistyczna jest złożona, poszlakowa i trudna do uogólnienia lub przełożenia na sztywny Kodeks postępowania, księgi prawne podtrzymują pewne kardynalne moralności, wartości i cnoty jako powszechnie obowiązujące i mające zastosowanie do wszystkich ludzi, niezależnie od ich kasty, zawodu, wieku lub pochodzenia. Uznają również znaczenie moralnego postępowania i sprawiedliwych działań dla pokoju i szczęścia tu i w przyszłości. Pismo Święte, takie jak Bhagavad-Gita, idzie o krok dalej i podkreśla, że moralność i sprawiedliwe obowiązki powinny być realizowane Nie w żadnym konkretnym celu, ale jako cel sam w sobie, bez żadnych pragnień i oczekiwań oraz jako obowiązkowy obowiązek i służba Bogu.

dzieje się tak dlatego, że wyrzeczenie się jest jedną z najwyższych cnót, która polega na wyrzeczeniu się sądu, światowych pojęć moralności, dobra i zła oraz preferowaniu jakiegokolwiek sztywnego Kodeksu postępowania. Absolutna rzeczywistość Brahmana jest kompletna i doskonała w każdym aspekcie i zawiera w sobie wszystko. Nie możemy powiedzieć, że jest on tylko prawdą lub światłem, ponieważ przekracza wszystkie znane podziały, dualizmy i polaryzacje. Dlatego, aby osiągnąć jedność z Brahmanem, trzeba wyrzec się wszelkich pojęć, moralności i niemoralności oraz kultywować identyczność, zawieszając osąd, przyciąganie i niechęć.

jednak Dharmy i moralności nie można porzucić nawet po wyrzeczeniu, jedynie lgnięcie, osąd i mentalne preferowanie ich. Karma istot na ziemi i ich istnienie w życiu pozagrobowym lub ich wędrówka są zdeterminowane przez czystość i sprawiedliwe postępowanie. Bez nich nikt nie może wejść do najwyższego nieba. Świat śmiertelników jest nieczysty. Śmiertelne ciała są wypełnione wieloma nieczystościami. Kiedy są usuwane przez sprawiedliwe postępowanie, objawia się boskość duszy. Dlatego w hinduizmie wielkie znaczenie mają praktyki transformacyjne, takie jak Yamas (ograniczenia) i Niyamas (obrzędy). Mają one na celu oczyszczenie istoty i usunięcie zanieczyszczeń, które gromadzą się wokół duszy, aby mogła ona świecić w swojej nieskazitelnej czystości, doskonałości i boskości.

według Vashista Sutras, życie według zasady postępowania jest najwyższym obowiązkiem. Dobre postępowanie prowadzi do duchowych zasług, bogactwa, piękna i usuwania złych znaków. „Ten, którego dusza jest splugawiona przez nikczemne postępowanie, ginie na tym świecie i w następnym.”Ten, którego postępowanie jest nikczemne i który zbłądził z tego obowiązku, nie może być odkupiony ani przez wyrzeczenia, ani przez Wedy, ani przez ofiary, ani przez hojne dary. Człowiek o złym zachowaniu jest obwiniany przez wszystkich. Jest nieustannie nawiedzany przez zło, cierpi na choroby i krótkie życie.

Manusmriti przepisał dziesięciokrotne prawo dla gospodarzy. Dziesięć cnót to determinacja (dhriti), przebaczenie (kshama), powściągliwość (dama), niekradanie (asteya), czystość (saucha), powściągliwość organów zmysłów (indriya-nigraham), błyskotliwość umysłu (DHI), właściwa wiedza (vidya), prawdomówność (satyam) i wolność od gniewu (akrodha). Ci gospodarze, którzy praktykują te dziesięć cnót, kwalifikują się do stania się ascetami lub osiągnięcia wyzwolenia.

Apastamba zadeklarowała następujące cechy, które są uniwersalne i mogą być kultywowane przez ludzi ze wszystkich kast: „wolność od gniewu, od uniesienia, od narzekania, od chciwości, od zakłopotania, od hipokryzji i hurtowni, prawdomówność, umiar w jedzeniu, wyciszanie oszczerstw, wolność od zazdrości, samozaparcie się liberalizmem, unikanie przyjmowania darów, prawość, uprzejmość, wygaszanie namiętności, podporządkowanie zmysłów, pokój ze wszystkimi stworzonymi istotami, koncentracja umysłu i jego kontemplacja âtmana, regulacja postępowania według Pisma Świętego, spokój i zadowolenie.”

Vashista zidentyfikował pięć grzechów śmiertelnych (mahapatakas), a mianowicie ” naruszenie łóżka nauczyciela, picie Sury (spirytusu), zabicie uczonego Brâhmana, kradzież złota z Brâhmana i związanie się z niegodnymi ludźmi.”Wymienia również kilka drobnych przestępstw (upa patakas), takich jak Brahmana, który porzuca święte ognie po ich zainicjowaniu, który obraża guru, który staje się ateistą, który przyjmuje ateizm jako zawód i który sprzedaje fałszywy alkohol lub substancje odurzające.

Bhagawadgita (Rozdział 16) określa następujące cechy jako cechy, które rodzą się z boskiej natury (daiva sampatti): „nieustraszoność, dominacja sattwy, ugruntowana w jodze wiedzy, (zaangażowana w) miłość, powściągliwość, samouczenie się Pisma Świętego, surowość i prostota, nieuszkodzenie, prawdomówność, wolność od gniewu, poświęcenie, pokój, nie oszczerstwo, współczucie wobec wszystkich istot, nie chciwość, łagodność, skromność, niezłomność, wigor, przebaczenie, męstwo, czystość, wolność od zdrady, brak poczucia własnej ważności.”Z drugiej strony, takie cechy jak” próżność, arogancja, duma z siebie, gniew, surowość, a nawet ignorancja ” są wynikiem demonicznej natury. Boskie cechy prowadzą do wyzwolenia, a demoniczne do niewoli i cierpienia.

można również wspomnieć o Yamach (wstrzymujących się) i Nijamach (obrzędach), które stanowią część wielu hinduistycznych praktyk duchowych, w tym jogi. Są to praktyki transformacyjne, które mają na celu usunięcie nieczystości i dolegliwości ludzkiego umysłu i ułatwienie jego wchłonięcia w transcendentalną jaźń. Niestosowanie przemocy, prawdomówność, nie-kradzież, celibat i nie-chciwość stanowią pięć Yamas. Pięć Nijam to czystość, zadowolenie, surowość (tapas), recytacja pism i oddanie. Praktyka Yamas i Nijamas wraz z innymi kończynami jogi, takimi jak wycofanie zmysłów, kontrola oddechu, koncentracja i medytacja prowadzą do oczyszczenia, tłumienia modyfikacji umysłu i utajonych wrażeń, które z kolei kończą się jednolitą świadomością lub Samadhi.

Etyka codzienna

poniżej przedstawiono kilka ważnych zasad etyki codziennej, które są praktykowane przez wielu Hindusów w dzisiejszym świecie, z kilkoma wyjątkami i rozbieżnościami.

1. szacunek dla rodziców, starszych, nauczycieli, Gości, ludzi pobożnych, świętych i jasnowidzów.
2. ofiary i ofiary dla bogów i bogiń, przodków i innych żywych istot w domu, w świątyniach lub w świętych miejscach.
3. obchody świąt i wydarzeń religijnych, takich jak narodziny lub śmierć świętego lub jasnowidza lub początek Nowego Roku lub sezonu.
4. Wykonywanie obrzędów i rytuałów związanych z ważnymi wydarzeniami w życiu jednostki, takimi jak poczęcie, narodziny, inicjacja, małżeństwo, śmierć itp.
5. miłosierdzie dla ubogich, słabych, niepełnosprawnych i potrzebujących.
6. współczucie wobec zwierząt takich jak krowy, byki, słonie, małpy itp.
7. Post i pokuta w szczególnych okazjach, aby przezwyciężyć przeciwności losu lub zdobyć zasługi.
8. Szukam pomocy rodziców i rodziny w sprawach edukacji, małżeństwa, zawodu itp. Większość Hindusów nadal preferuje małżeństwa zaaranżowane.
9. Publiczna niechęć do związków pozamałżeńskich, rozwiązłości, związków przedmałżeńskich, nagości, małżeństw miłosnych, małżeństw między-i międzyreligijnych, homoseksualizmu itp.
10. preferuj wegetariańskie jedzenie, aby uniknąć grzesznej karmy przemocy wobec zwierząt.
11. kąpiel w świętych rzekach i stawach świątynnych dla duchowego oczyszczenia i oczyszczenia.
12. pielgrzymowanie w celu złożenia hołdu bogom lub zdobycia zasług (punyam).