„próbowałem nauczyć się kochać Bieganie-oto, co się stało”

z mojego okonia na budce telefonicznej, zauważyłem go—ten szok siwych włosów i wąsów marki. Przez tłumy biegaczy pędzących ulicą Boylston, mój tata zbliżał się do mety swojego pierwszego Bostońskiego Maratonu. Patrzyłem, jak przelewa krew, pot i łzy, aby przygotować się na tę chwilę. moje 9-letnie ręce nie mogły klaskać wystarczająco głośno nad ogłuszającymi okrzykami. Budki już dawno minęły, a setki tysięcy biegaczy przekroczyło tę legendarną linię mety. Ale dwie dekady później nigdy nie zapomnę wyrazu czystego uniesienia na jego twarzy tego ciepłego kwietniowego dnia.

dorastałem na uboczu wielu maratonów mojego ojca i wychowałem się, aby czcić bieganie jak Steve Prefontaine. Mieszkam w Bostonie, prawdopodobnie najbardziej kultowym mieście biegania w kraju. Zawsze chciałem być uciekinierem. Dlaczego więc minuty na bieżni są dla mnie godzinami? Dlaczego moje nogi zmieniają się w ciężar, gdy tylko się pobiegam? Grałem w każdy sport Młodzieżowy, a dziś jestem pisarzem o zdrowiu i ćpunem od fitnessu. Uderzę w barre lada dzień i przykucę do zachodu Słońca, ale… Po prostu nie jestem biegaczem. Jednak pragnienie bycia jednym trwa.

Related: 6 triumfalnych momentów biegaczy pomaganie innym biegaczom w maratonie Bostońskim

może to tęsknota za zrozumieniem i byciem częścią tej kultury, którą tak dobrze znałem, ale nigdy nie dołączyłem. A może, podświadomie, chcę, żeby mój tata był dumny, mimo że nigdy nie marzy o naciskaniu na mnie, abym realizowała jego pasję. Z jakiegoś powodu tęskniłam za momentem, w którym bieganie będzie klikać i będę mogła kołysać wahadłem naszego związku z nienawiści do miłości. Mam towarzystwo w tym obozie: w ankiecie z 2016 roku tylko 7% z ponad 10 000 biegaczy stwierdziło, że było zmotywowanych do rozpoczęcia biegu, ponieważ naprawdę im się to podobało; inne badania szacują, że aż 10% biegaczy kiedykolwiek odczuło wysoki poziom biegacza. A jednak coś ich trzyma w biegu.

więc po latach oczekiwania na jakieś wielkie objawienie, postanowiłem sam poszukać tego czegoś.

BIEGACZ WYSOKO… Jest złożony

jest to koktajl substancji chemicznych mózgu, które organizm wytwarza w odpowiedzi na wysiłek tlenowy. Masz podnoszące na duchu endorfiny, stymulujące dopaminę i serotoninę regulującą nastrój; wszystkie działają jako naturalne wzmacniacze wydajności.

ale tu jest haczyk: ten koktajl wpływa na wszystkich inaczej. Niektórzy biegacze opisują uczucie euforii; inni doświadczają wybuchów energii kilka godzin po biegu; a jeszcze inni wpadają w coś bardziej dyskretnego: medytacyjną, prawie transcelike przestrzeń. Może jednym z powodów, dla których tak wiele osób twierdzi, że nie odczuło wysokiego poziomu biegacza, jest to, że szukają wąskiej definicji tego zjawiska.

weź Meb Keflezighi, jedyną osobę w historii, która wygrała Maraton nowojorski, Maraton bostoński i medal olimpijski. „Kiedy biegłem w maratonie Bostońskim w 2014 roku, nie pamiętam, żebym przechodził przez półmetek. Byłem w strefie, a także doświadczałem haju biegacza”, mówi mi.

co?! Bardzo dobrze pamiętam ten dzień. Keflezighi wygrał rok po tym, jak wyścig został wstrząśnięty terroryzmem, kierując się do mety grzmiącym ” U-S-a! U-S-A!”pieśni. Jak on mógł, ze wszystkich ludzi, zapomnieć nawet o sekundzie?

dość łatwo, mówi psycholog kliniczny Jonathan Jenkins, Psy.D., na wydziale psychologii sportu Massachusetts General Hospital w Bostonie. Keflezighi nazywa to bycie w strefie, ale eksperci nazywają to „flow”, stanem, w którym twoje ciało i umysł są doskonale zsynchronizowane i możesz osiągnąć sukces bez świadomego myślenia o tym, co robisz. Jenkins porównuje to zjawisko do wślizgnięcia się w autopilota podczas jazdy znajomą trasą: docierasz do celu, ale nie do końca pamiętasz podróż. W samochodzie twój mózg dostraja znajome bodźce, których nie potrzebuje; podczas wyścigu celowo działa, aby złagodzić ból i zmęczenie.

(rozpocznij swoją nową, zdrową rutynę z 12-tygodniową transformacją Całego Ciała W Women ’ s Health!)

w tym scenariuszu wysoki poziom biegacza pomaga negować niektóre z tych czynników fizjologicznych, które mogą zakłócić twoje postępy, a jednocześnie pomaga organizmowi utrzymać stały rytm, aby uniknąć kontuzji, wyjaśnia Jenkins. Rodzaj ćwiczeń hipnozy, jeśli chcesz.

ale co jeśli nie wygrasz Maratonu Bostońskiego? Czy to samo zjawisko może zadziałać podczas biegu na dwie mile?

„jeśli zamierzasz chodzić lub biegać, to możesz tego nie czuć” – mówi Keflezighi. „Ale gdybyś powiedział,’ zamierzam iść na 6-minutowe Tempo Mil’, mógłbyś.”Na przykładzie Keflezighi, wysoki poziom biegacza jest skorelowany z wysiłkiem. Tylko wtedy, gdy przekroczysz swoją strefę komfortu, twój mózg zacznie ci pomagać.

moje okazjonalne 10-minutowe bieganie przydałoby się uaktualnienie. Korzystając z kilku kreatywnych rad Keflezighi (sześć minut Mil nie ma w kartach), wstaję rano po rozmowie z Beyoncé i stawiam na parę ośmiominutowych Mil. Wracam 90 sekund po moim czasie bramkowym, czując się jak śmierć. Płuca mi się palą, pęcherze na pięcie się otwierają, a moja twarz promieniuje ciepłem. Jeśli to jest Haj biegacza, to myślę, że nie chcę brać w tym udziału.

Related: 'przełączyłem się na poranne biegi przez 2 tygodnie-oto co się stało’

przedstawiłem Jenkinsowi moje mniej niż euforyczne wyniki, aby dowiedzieć się, co poszło nie tak. „To musi być trwały wysiłek, do tego stopnia, że twoje ciało rozpoznaje,” będziemy to robić przez jakiś czas, więc musimy się przygotować i być w tym zaangażowanym trybie”, mówi. Podczas gdy Keflezighi może być w stanie szybko wejść do strefy, większość biegaczy potrzebuje co najmniej 20 minut—a niektórzy bliżej godziny lub dwóch—aby osiągnąć ten „wysoki” stan. I pomaga biegać tam, gdzie nie będą przeszkadzać korki i piesi-dodaje Jenkins.

na szczęście rozmawiam z Jenkinsem z domu moich rodziców w wiejskim New Hampshire, stolicy spokojnego, nieprzerwanego działania, jeśli kiedykolwiek istniał. Następnego ranka wyruszyłem, aby biec przez co najmniej 45 minut – stosunkowo skromny wysiłek, ale dłuższy niż zwykle mogę zmusić się do wyjazdu.

przez około pół godziny mój krok przychodzi łatwo; wysoki biegacz wydaje mi się w zasięgu ręki, a moje podniecenie buduje. Potem dochodzę do wzgórza. W ciągu kilku sekund moje ciało odchodzi. Przechodzę od synchronizacji z wargami do mojej muzyki do mamrotania nieprzyzwoitości. Robię to pod górę, ale każdy rzut oka na wysoki zmienił się w bardziej niski biegacz.

jeśli w życiu biegałeś na bieżni, będziesz w stanie odnieść się do tych myśli, które każda kobieta miała na bieżni:

wszystko wydaje się nieudanym wysiłkiem. Ale kilka godzin po moim żałosnym występie, Molly Huddle, biegaczka z Rhode Island i rekordzistka USA na 10 000 metrów, mówi mi, że nawet ona ma bolesne biegi-i wiele ich. „Pięćdziesiąt procent moich biegów tak się czuje, szczerze mówiąc,” przyznaje. „To jedna z tych rzeczy, przez które przechodzisz.”

nie czuje tego często, ale gdy biegacz uderza wysoko, prawie zawsze jest to w postaci wzmocnienia endorfiny na końcu biegu. W dobre dni buzz trwa kilka godzin po wystygnięciu. Ale nie podniecaj się jeszcze: „Zwykle trwa kilka miesięcy, aby przejść przez ten punkt, który nie jest wystarczająco sprawny, aby się nim cieszyć”, mówi.

to jest opinia, której się obawiałem: może nie jestem na tyle sprawny, by jeszcze kochać bieganie. Jak długo trwa, aby uzyskać w bieganie kształt różni się od ciała do ciała, ale nie zdarza się to z dnia na dzień dla nikogo. W jednym z badań nowi biegacze przez dziewięć miesięcy biegali po dwie lub trzy godziny tygodniowo, aby zobaczyć 24 procentowy wzrost pułapu tlenowego (wskaźnik sprawności tlenowej). Dziewięć. Miesięcy.

podobne: 8 przedmiotów, które sprawią, że Twój następny bieg będzie łatwiejszy

myśl o cierpieniu przez powolne, bolesne biegi przez prawie rok sprawia, że chcę płakać lub rozerwać moje trampki na strzępy. Czując się przygnębiony, konsultuję się z Jeffem Levinem, trenerem życia w Nowej Anglii, który często pracuje z młodymi sportowcami.

okazuje się, że szukanie wysokiego biegacza może być najgorszym możliwym sposobem na jego odnalezienie. (Zachęcające, prawda?) „Wiele osób cierpi na gorączkę wynikową” – mówi. „To recepta na nieszczęście.”Levin mówi mi, że stresowanie się wynikami tylko odłącza Cię od ciała—a co za tym idzie, blokuje procesy fizjologiczne, dzięki którym biegacz może osiągać wysokie wyniki.

„Badania wykazały, że bardziej prawdopodobne jest, że zaprosisz biegacza na haju, jeśli masz pozytywne nastawienie, podczas gdy lęk może utrzymać go na dystans”, mówi. (Przykład: badanie z 2008 r.na sportowcach z uczelni wykazało, że pozytywne myślenie pomogło im dostać się do strefy, co potwierdzono w badaniu ultra i biegaczy długodystansowych z 2016 r. Tak więc, moje celowe poszukiwanie wysokiego biegacza może być właśnie rzeczą, która mnie od tego powstrzymuje. Dobrze wiedzieć.

Related :3 treningi, które spalają więcej kalorii niż bieg na 3 Mile

tydzień po rozmowie z Levinem budzę się przerażony porannym biegiem. Bolą mnie nogi, boli mnie głowa, a spokojne śniadanie przywołuje moje imię. W jakiś sposób skupiam się na Molly i wychodzę. Pierwsze kilka kilometrów to tortury, wiedziałem, że tak będzie. I wtedy dzieje się coś niesamowitego: zaczynam czuć się dobrze. Nie dokładnie, ale dobrze. Szybko. Silny. Czysto. Kończę szczęśliwszy niż zacząłem. Jest to zdecydowanie najlepszy bieg, jaki miałem podczas tego eksperymentu, i tak jak przewidział Levin, stało się to, kiedy najmniej się tego spodziewałem. Potem nie mogę przestać się uśmiechać.

znalezienie biegacza jest jak samo bieganie. Droga wydaje się długa i męcząca, gdy wyruszasz, ale jeśli możesz przez nią przejść, coś pięknego czeka na ciebie po drugiej stronie. Nie znajdziesz mnie bibbing na maratonie Bostońskim w najbliższym czasie, ale czuję, że może, tylko może, jestem coraz bliżej doświadczania tego uczucia mety dla siebie.

ten artykuł pierwotnie pojawił się w listopadowym numerze Zdrowia Kobiet 2017. Aby uzyskać więcej świetnych porad, odbierz kopię numeru w kioskach już teraz!