Udostępnij:
w upalne popołudnie zeszłego lata w Monticello, Peter Hatch szedł w kierunku pawilonu kolonialnego z czerwonej cegły przebitego łukowymi oknami od podłogi do sufitu, a następnie mijał schludne rzędy młodych roślin okry (Abelmoschus esculentus), a następnie zatrzymał się na krawędzi roślin pomidorów. Hatch, który spędził ostatnie 35 lat na odbudowie legendarnego ogrodu Thomasa Jeffersona, nie prowadził grupy odwiedzających (prawie pół miliona przybywa rocznie) przez 200-niektóre odmiany roślin, ani nie sprawdzał postępów kwitnienia Karakalli lub papryki Teksańskiej.
Ogród Monticello oferuje teraz tansy, karczoch „Green Globe”, szkarłatną fasolę (na słupkach), cebulę drzewną i pomidory (na kracie), pokazane tutaj. Zdjęcie: Robert Llewellyn.
Zobacz więcej zdjęć tego ogrodu
Z winorośli wyrwał pomidora, ciepłego od słońca na południowym stoku. „Chociaż nie znamy dokładnych odmian dziedzicznych, które uprawiał Jefferson”, mówi Hatch, którego oficjalny tytuł był dyrektorem ogrodów i terenów w Monticello, dopóki nie przeszedł na emeryturę, „uprawiamy tutaj odmianę prekolumbijską, popularną w XIX wieku, zwaną „Purple Calabash”, o wysokim, bogatym, kwaśnym smaku. To najsłodszy pomidor jaki znam i uwielbiam go na kanapce.”
przez dziesięciolecia tarasowy ogród warzywny o długości 1000 stóp i szerokości 80 stóp był bez nadzoru i pokryty warstwami brudu. Był znany tylko dzięki pismom, dopóki archeolodzy nie rozpoczęli jego wykopalisk pod koniec lat 70. XX wieku.z Hatchem na czele, działka została przekształcona w kwitnące przybliżenie własnego eksperymentalnego ogrodu Jeffersona na jego plantacji w Charlottesville w Wirginii. W okresie rządów Hatch ’ a jako zarządcy ogrodu pielęgnował wiele XIX-wiecznych odmian, ale jego najnowsza bylina to nowa książka, bogata Ziemia: Thomas Jefferson ’ s Revolutionary Garden at Monticello (Yale University Press; $35). „Stanowi kulminację mojego zainteresowania Jefferson i moje dbanie o ogrodzie,” mówi Hatch, który może mówić o eksperymenty Jeffersona z wtedy nieznanych odmian okra, papryka, słodkie ziemniaki, fasola lima, orzeszki ziemne, bakłażan, pomidory, groszek, i szparagi, które Jefferson „dostosowane do specjalnie stworzonej uprawy Ogolone od południowej strony góry i położony w mikroklimacie.”
książka jest szczególnie aktualna ze względu na rosnące znaczenie praktyki farm-to-table. Od działek na dachu miejskich restauracji, przez organiczny ogród w Białym Domu Michelle Obamy, po Rzeszę mieszkańców przedmieść zastępujących trawniki kukurydzą i jarmużem, łatwy dostęp do zrównoważonych produktów ekologicznych stał się coraz większym imperatywem w obliczu zbliżających się problemów zdrowia publicznego i problemów ekologicznych—nie wspominając o satysfakcji epikurejczyków. Jefferson, w swoim poświęceniu pielęgnacji tak różnorodnego i smacznego ogrodu, który karmił dziesiątki, wyróżnia się jako ojciec założyciel ruchu farm-to-table.
Jefferson lubił sezam, który rośnie tutaj (po lewej). Uprawiał też fasolę „Red Calico” (po prawej). Po pobraniu oleju sezamowego napisał: „Jest to jeden z najcenniejszych nabytków, jakie nasz kraj kiedykolwiek dokonał.”Hodował go przez dziesięciolecia, ale dziś nie jest tu powszechnie uprawiany. Zdjęcie: Robert Llewellyn.
Zobacz więcej zdjęć tego ogrodu
świadectwo aktualności Jeffersona i wpływu przedsięwzięć Hatch ’ a, Przedmowa książki została napisana przez szefową kuchni Alice Waters, jedną z najbardziej oddanych i cenionych zwolenniczek ekologicznych, lokalnie uprawianych produktów. „Żywa i entuzjastyczna pasja Petera do zachowania dziedzictwa rolniczego Thomasa Jeffersona w Monticello przypomina nam wszystkim o sprawdzonej ciągłości i historycznych korzeniach tego rodzaju rolnictwa”, pisze. „Rozpaczliwie musimy ponownie połączyć się z pastoralną samowystarczalną tradycją, którą zbudował Jefferson; nic nie jest bardziej istotne niż powrót tej tradycji do samego serca amerykańskiej kultury.”
Waters wcześniej przygotował kolację w Monticello dla 250 gości, w tym kilku znanych szefów kuchni, wykorzystując wiele składników zebranych z ogrodu na miejscu. Tymczasem Michelle Obama, kolejny ważny głos ruchu farm-to-table, odwiedziła Monticello po inspirację dwa razy w ciągu ostatnich kilku lat. Hatch dał jej małe figowe drzewo, które wyhodował Jefferson, a teraz kwitnie w ogrodzie Białego Domu.
Hatch szybko zauważa, że jego praca była bardziej kwestią przywrócenia „ducha” ogrodu Jeffersona niż jego replikacji. „To mniej testament Jeffersona jako czarodzieja niż odzwierciedlenie jego niestrudzonego optymizmu, jego miłości do dobrej, zdrowej żywności i jego nieustających tendencji ekspansjonistycznych, które są u podstaw amerykańskiego doświadczenia”, mówi. W poszukiwaniu bardzo zróżnicowanego, dobrze zaokrąglonego ogrodu, Jefferson niestrudzenie eksperymentował z odmianami niekonwencjonalnymi. „Ciągle sadzał i sadzał i sadzał. Gdyby coś umarło, podłożyłby coś innego. Sam zasadził winnice sześć razy.”
Thomas Jefferson pielęgnował ogród warzywny w Monticello ze słynnym zapałem, wymieniając nasiona z korespondentami na całym świecie i stale eksperymentując z roślinami, aby sprawdzić, czy i jak będą rosły w klimacie i glebie Charlottesville.
Jefferson również uwielbiał marchew i ustanowił roczny kontyngent 10 buszli na plantację. Warzywo korzeniowe-pomarańczowe i żółte – było obecne w wielu potrawach w Monticello, w tym owsiance.
tu jest Dacus carota. Zdjęcie: Robert Llewellyn.
Zobacz więcej zdjęć tego ogrodu
z około 330 odmian i 99 gatunków warzyw i ziół, które Jefferson próbował wyhodować, Hatch szacuje, że około 15 procent oryginalnych odmian i gatunków jest obecnie w dowodach. „Oczywiście, możemy uprawiać fioletowy kalafior, o którym pisał, ale nie jesteśmy pewni odmiany” – mówi Hatch.”Jego sałata Marsylska jest jednym z przykładów czegoś, czego dziś nie możemy znaleźć. Ale jeśli chodzi o kości i strukturę tego ogrodu, gdyby Jefferson tu wrócił, odkryłby, że to, co widzi, jest znajome.”
Hatch przybrał wiele kierunków w ciągu ostatnich kilku dekad od Jeffersona 66-stronicowej „Garden Book Kalendar” (sic), szczerego pamiętnika zwycięstw i porażek w ogrodzie Jeffersona od 1766 do 1824 roku. Oprócz dostarczania cennych not degustacyjnych, udokumentował, gdzie znajdowały się rośliny i daty, w których zostały zasiane, przeszczepione i podane. Przede wszystkim jest to lekcja wytrwałości dla tych, którzy dziś pielęgnują ogrody warzywne. „Niewielu ogrodników pisało o porażce tak często, jak Jefferson” – mówi Hatch. „Gdy coś się nie udało, często odnajdywał nowe miejsce na posesji, aby je wyhodować, być może niższe, bardziej wilgotne, chłodniejsze miejsce, co robił z kapustą.”
jego nieustające wysiłki, wyjaśnia Hatch, również przełożyły się na poważną nagrodę. „Ciągle sadzał, aby nie było ciągłych zbiorów”, mówi. „To dobra lekcja, której wielu ogrodników dzisiaj nie stosuje. Powiedział, że ważne jest, by co dwa tygodnie siać naparstek pełen sałaty.””
podczas gdy Ogród karmił rodzinę Jeffersona, pracowników i niewolników, a także członków lokalnej społeczności, dziś produkty są wykorzystywane do imprez w zabytkowym pomniku i wręczane pracownikom.
jedną z najsilniejszych tradycji, która pozostaje, jest holistyczne, zrównoważone podejście do szkodników, chwastów, podlewania i nawożenia. Stosowane są naturalne pestycydy, jak również nawadnianie i kompostowanie. Jefferson był naprawdę „pierwszym amerykańskim smakoszem”, mówi Hatch. Dziś oznacza to nie tylko poszukiwanie najbardziej smacznego pożywienia, ale także pielęgnowanie go w sposób zapewniający dobrobyt ziemi dla przyszłych pokoleń.
Ten artykuł został opublikowany w numerze Wrzesień / Październik 2012 Projektowanie Ogrodów jako ” rolnik założyciel.”
podobne:
Top 20 ogrodów publicznych i botanicznych w USA
uprawa pomidorów