wojsko

otwierając Front Syryjsko-śródziemnomorski w 2015 r., Rosja ominęła całą sieć wojskową, którą NATO i Stany Zjednoczone umieściły wzdłuż zachodnich granic lądowych Federacji Rosyjskiej.

Piotr Wielki był władcą bezludnego narodu. Bałtyk był praktycznie jeziorem szwedzkim, a Morze Czarne w całości należało do Turków. Od blisko dwustu lat konsekwentnie realizowana jest polityka pozyskania, utrzymania i powiększania wybrzeża. Jeśli polityka ta została zapoczątkowana przez Piotra Wielkiego, to jednak była to absolutnie zasługa działania nieodpartych sił naturalnych.

wielki naród musi szukać wybrzeża odpowiadającego jego potrzebom, a Rosja nie mogła być bardziej powstrzymana w swojej ekspansji na morzu, niż Stany Zjednoczone w przepełnianiu Gór Skalistych w marszu na Pacyfik. Polityka narzucona Rosji przez Warunki jej istnienia wiązała się z wieloma wojnami i wielkimi poświęceniami. Przyjęte metody były różne i, podobnie jak te, które pochwaliły się wszystkim narodom, nie były całkowicie bez winy; ale tylko ciekawa niezdolność Brytyjczyków do uświadomienia sobie potrzeb innych może nas zaślepić na fakt, że ekspansja rosyjska była tak nieunikniona jak nasza. Dla pięćdziesięciu milionów Wielkiej Brytanii swobodny dostęp do morza jest tchnieniem życia narodowego; przez osiemdziesiąt milionów Rosji instynktownie odczuwana jest ta sama życiowa potrzeba.

rzut oka na mapę pokazuje, że po prawie dwóch wiekach starań Warunki Rosji, z morskiego punktu widzenia, pozostają wyjątkowo niekorzystne. Imperium Brytyjskie miało swobodny dostęp do wszystkich oceanów i mórz świata. Francja zmierzyła się z Atlantykiem i zajęła 1400 mil wybrzeża Morza Śródziemnego. Hiszpania jest wspaniale przygotowana do uprawiania potęgi morskiej. Niemcy, za pomocą kanału Morza Północnego, trzymali ujście błękitnej wody we własnych rękach. Stany Zjednoczone front two oceans. Japonia jest prawie tak korzystnie usytuowana Jak Wyspy Brytyjskie.

Rosja, z drugiej strony, przez dziwaczne okoliczności, niefortunne dla siebie i innych narodów, miała swoją łączność morską w Europie zablokowaną na lądzie i częściowo zablokowaną na lodzie, a efekt tych wielkich geograficznych niedogodności przejawiał się w wojnie krymskiej. Na Dalekim Wschodzie zaanektowana w 1697 roku Kamtschatka ma wiosnę, lato i jesień skompresowane w cztery miesiące. Władywostok, który stał się rosyjskim portem w 1860 roku, jest zablokowany lodem przez około cztery miesiące* i znajduje się na prawie śródlądowym Morzu Japonii. Nawet Port Arthur, najnowszy nabytek, nie zapewnia takiego niezakłóconego dostępu do oceanu, jaki daje Brest, Kadyks, Nowy Jork czy San Francisco, a dodatkową wadą jest to, że jest w pełni cztery tysiące czterysta Mil najkrótszą trasą kolejową ze stolicy Rosji.

chociaż Rosja jest dominującą władzą na kontynencie euroazjatyckim, Geografia była dla niej bardzo „okrutna” w tym sensie, że pozostawiła ją praktycznie bez dostępu do morza. Na północy jej dostęp do świata jest zamarznięty zimą. Na zachodzie. Europa blokuje jej wejście do Oceanu Atlantyckiego i Morza Śródziemnego. Na południu Iran, Afganistan i Pakistan odmawiają jej przejścia do Morza Arabskiego. Wreszcie, na wschodzie Chiny i Korea oddzielają ją od Morza Południowochińskiego, podczas gdy Władywostok, jej jedyny port ciepłej wody, jest „zneutralizowany” przez południowokoreańską i japońską dominację cieśniny Cuszima. Jej problemy były niewygodnie podkreślane przez fakt, że jej głównymi przeciwnikami byli Dominująca na świecie potęga morska, najpierw Wielka Brytania, a następnie Stany Zjednoczone. Rosyjscy strategowie przez ostatnie dwieście lat starali się temu zaradzić poprzez stały, ale nieustępliwy ruch w morze. W tym względzie wydaje się, że korzystali z rad i myślenia dwóch swoich wielkich strategów, Piotra Wielkiego i księcia Gorczakowa.

„Port ciepłej wody” to port, w którym woda nie zamarza w zimie. Ponieważ są one dostępne przez cały rok, porty ciepłej wody mogą mieć duże znaczenie geopolityczne lub gospodarcze, z portami w Petersburgu i Valdez są godnymi uwagi przykładami. Rosja potrzebowała portu ciepłej wody, aby mieć dobrze zaokrągloną gospodarkę, taką jak Chiny czy Ameryka. W miarę jak Imperium Rosyjskie rozszerzało się na wschód, spychało się także do Azji Środkowej w kierunku morza, w poszukiwaniu portów ciepłej wody.

rosyjski car Iwan III (1462-1505) walczył o zjednoczenie Rosji i uwolnienie się od mongolskiego jarzma. Iwan IV (1533-84) podbił Mongołów i bezskutecznie walczył o zdobycie portu ciepłej wody. W XVII wieku Rosja rozszerzyła się na zachód kosztem Polski, przejmując w ten sposób Ukrainę, a następnie rozszerzyła się na Pacyfik i granice Chin. Po tym wszystkim, polityka zagraniczna Piotra może być zredukowana do trzech prostych celów: (1) dotarcie do Morza Bałtyckiego; (2) dotarcie do Morza Czarnego; i (3) ekspansja na południe kosztem Iranu. Ostatecznie tylko pierwsze z tych pchnięć odniosło sukces, chociaż ukończenie ich zajęło 21-letnią wojnę szwedzką lub Północną.

pięćdziesiąt jeden lat przed narodzinami Stanów Zjednoczonych Piotr Wielki zmarł, pozostawiając po sobie swoją świętą wolę, w której doradzał swoim poddanym ” … zbliż się jak najbliżej do Konstantynopola i Indii. Kto tam rządzi, będzie prawdziwym władcą świata. W konsekwencji, pobudzają ciągłe wojny, nie tylko w Turcji, ale w Persji i, w dekadencji Persji, przenikają aż do Zatoki Perskiej posuwają się aż do Indii.”(W dzisiejszym świecie „Indie” należy czytać jako „Pakistan”).

St. Petersburg jest nieubłaganie związany z osobowością jego założyciela, cara Piotra I. Piotr odziedziczył Rosję, która była zbyt zacofana jak na jego gust. Handel był stosunkowo nierozwinięty ze względu na brak dostępu do portu ciepłej wody (Bałtyk należał do Szwedów, a Morze Czarne było w rękach tureckich), a ludność, nawet arystokracja, była w większości niewykształcona. Noworosyjsk, największy port ciepłej wody w Rosji na Morzu Czarnym, był domem dla ulubionej winnicy prezydenta ZSRR Breżniewa, Myskhako. Pietropawłowsk Kamczacki jest ostatnim portem ciepłej wody wzdłuż północnego szlaku morskiego z Azji Południowo-Wschodniej do Europy. Kaliningrad, rosyjski region strategicznie położony ” w ” Europie, ma nr 1 w rankingu rozwoju społeczno-gospodarczego w północno-zachodnim regionie Federalnym. Gospodarka Kaliningradu szybko się rozwijała dzięki przemysłowi rybackiemu, eksportowi ropy naftowej i gazu oraz przemysłowi ciężkiemu, a także ma jedyny w Rosji Port ciepłej wody na wybrzeżu Bałtyku.

Kazdy naród pragnal przede wszystkim dostepu do tej wysokiej drogi do wszedzie, ktora najstarsza z poetow nazwala trzydzieści stuleci temu Szerokie Morze. Rosja była jedynym wielkim państwem, które znalazło ten dostęp przez swoje Północne porty zamknięte zimą przez lód, a przez swoje Południowe porty nad Morzem Czarnym, które mogły być w każdej chwili zamknięte przez władzę, która utrzymywała brzegi Bosforu i Dardaneli. Długo szukała ciepłego portu wodnego na Atlantyku i myślała o zakupie jednego z nich od Norwegii. Miała swego rodzaju Przystań na wybrzeżu Arktycznym, na zachód od ujścia Morza Białego, ale na wschód wzdłuż wybrzeży Syberii i Kamczatkanu nie było nikogo bliżej niż Władywostok na Morzu Japońskim, niezrównany jako Stacja Morska, ponieważ długi kanał podejścia jest wybitnie obronny i może być otwarty przez całą zimę przez lodołamacz.

niekorzystnym losem Rosji było dotarcie do brzegów Morza, aby odkryć, że nie jest to otwarte morze. Za każdym razem, gdy Rosja przygotowywała się do postawienia stopy na wybrzeżu, a jej żołnierze zmęczeni, ale zwycięscy, byli gotowi, jak Grecy z Anabasis, wypowiedzieć radosny okrzyk: „wreszcie morze!”spotkały się z rozczarowaniem. To nie był dostęp do wolnego, otwartego morza, które zdobyli dla swojego kraju, ale tylko słone jezioro kontrolowane przez inne siły. Bałtyk, do brzegów którego Rosja przybyła po ponad dwustuletniej walce z Polakami i Szwedami, został zamknięty lodem Zatoki Fińskiej i Cieśnin Duńskich. Wyjście z Morza Czarnego okazało się być pułapką, która w każdej chwili może zostać otwarta lub zamknięta przeciwko Rosji przez tureckiego woźnego działającego w jego własnym interesie lub, co poważniejsze, w interesie tych, którzy mogą go przekupić lub zastraszyć przeciwko Rosji. Ponure wybrzeża syberyjskie i żarliwe aspiracje japońskiego sąsiada pozbawiły Rosję wyjścia na ciepłe wody Pacyfiku. Ale to było Morze Czarne, które spowodowało Rosji wiele ciemny dzień jej historii, zamieniając nawet jej zwycięstwa w klęskę. Morze Czarne było jeszcze mniej gościnne dla Rosjan niż dla Greków, którzy nadali mu eufemistyczną nazwę Gościnnego morza.

carowie Rosji zawsze mieli oczy na portach ciepłej wody na południu, aby kontrolować światową gospodarkę. Sowieci, mając przewagę morską na Oceanie Indyjskim, od dawna mieli wystarczająco dużo okrętów i ich liczbę na tych wodach. Porty ciepłej wody zostały udostępnione przez Etiopię i Jemen Południowy na Zachodzie oraz Zatokę Kam Rahn na Wschodzie, aby z łatwością uchwycić ciepłe wody. Najnowsza technologia, pociski jądrowe dalekiego zasięgu zmniejszyła również zależność od baz na dużych odległościach. Ten historyczny przymus Rosjan był jednak już nieaktualny.