Odświeżanie: patogeneza i zapobieganie CDI
najważniejszym czynnikiem ryzyka CDI jest ekspozycja na środki przeciwdrobnoustrojowe. Nabycie C difficile jest bardzo rzadkie w warunkach szpitalnych w przypadku braku niedawnej ekspozycji przeciwdrobnoustrojowej. Na uwagę, pacjenci z nowym C difficile nabycie po ekspozycji przeciwdrobnoustrojowej prawdopodobnie stanowią większość przypadków CDI hospital-początek.
tylko kilka badań zostało zaprojektowanych w celu określenia okresu inkubacji od CDI do CDI, ale wszystkie te badania wykazały, że mediana okresu inkubacji wynosi < 7 dni.Inną ważną kwestią w patogenezie CDI jest to, że nowo objawowi pacjenci, którzy nie otrzymali jeszcze diagnozy i nie są jeszcze leczeni, zrzucają najbardziej trudne zarodniki CDI. Poza tym, że pacjenci Ci nie są w trakcie leczenia, często nie są jeszcze w kontakcie środków ostrożności. Zarodniki C-difficile zanieczyszczają najbliższe otoczenie pacjenta i są rozsiewane na innych pacjentów na rękach pracowników służby zdrowia i sprzętu medycznego wprowadzonego do pomieszczenia.
zarówno ryzyko CDI po leczeniu przeciwdrobnoustrojowym, jak i okres największego zarażenia podkreślają dwie podstawowe zasady zapobiegania CDI: zapobieganie transmisji CDI i minimalizacja ryzyka dla CDI, jeśli wystąpi transmisja. Obecnie jedynym sposobem zapobiegania CDI w przypadku wystąpienia transmisji jest zarządzanie antybakteryjne. Jeśli mikrobiom okrężnicy nie jest zakłócony przez środki przeciwdrobnoustrojowe, ryzyko kolonizacji z C difficile i rozwoju CDI są znacznie niższe, nawet przy ekspozycji na C difficile.
Około 25% pacjentów przyjmujących środki przeciwdrobnoustrojowe w szpitalu nie ma zakażenia bakteryjnego. Nie przepisując środki przeciwdrobnoustrojowe do tych pacjentów zmniejszy ich ryzyko rozwoju CDI, jeśli c difficile ekspozycji występuje. Prowadzi to do cnotliwego cyklu: mniej pacjentów przyjmujących środki przeciwdrobnoustrojowe prowadzi do mniej pacjentów rozwijających CDI, a zatem mniej osób przyczyniających się do rozprzestrzeniania C difficile. Tak, ulepszony przeciwdrobnoustrojowe przepisywanie zarówno zmniejsza ryzyko dla CDI w tym pacjencie, Jeśli C difficile transmisji występuje i zmniejsza transmisję C difficile.
przed przepisaniem środków przeciwdrobnoustrojowych należy najpierw ustalić, czy pacjent ma infekcję bakteryjną, która wymaga środków przeciwdrobnoustrojowych—na przykład:
-
bezobjawowa bakteriuria: nie
-
objawowe zakażenie dróg moczowych: tak;
-
zakażenie górnych dróg oddechowych: nie; lub
-
zapalenie płuc: tak.
jeśli wskazane są środki przeciwdrobnoustrojowe, badania wykazały również, że przepisywanie środków przeciwdrobnoustrojowych związanych z niższym ryzykiem CDI (zamiast środków przeciwdrobnoustrojowych wyższego ryzyka) może zmniejszyć częstość występowania CDI (tabela).
stół. Examples of High-, Medium-, and Low-Risk Antimicrobials for C difficile Infection
| High Risk | Medium Risk | Low Risk |
|
Aminopenicillins Clindamycin Cephalosporins Fluoroquinolones |
Beta-lactam/beta-lactamase inhibitor combinations Carbapenems |
Macrolides Trimethoprim/sulfamethoxazole Tetracyclines |
Of note, when using this approach, pierwszym priorytetem powinien być skuteczny środek pierwszego rzutu w przypadku infekcji. Na przykład, leczenie niepowikłanego objawowego zakażenia dróg moczowych trimetoprimem/sulfametoksazolem zamiast fluorochinolonu ze względu na podatny szczep jest właściwe, ponieważ szybkość wyleczenia jest identyczna w przypadku zakażenia dróg moczowych. Z drugiej strony, jeśli pacjent z alergią na penicylinę tolerujący cefalosporyny ma zapalenie wsierdzia wywołane przez wrażliwy na metycylinę Staphylococcus aureus, powinien być leczony odpowiednią cefalosporyną, a nie wankomycyną, pomimo zwiększonego ryzyka wystąpienia CDI w przypadku cefalosporyny, ponieważ badania wskazują na wyższe wskaźniki niepowodzenia w przypadku wankomycyny w tej infekcji.
aby zapobiec przenoszeniu, stosujemy środki ostrożności dotyczące kontaktu pacjentów. Ponieważ pacjent z CDI jest najbardziej zaraźliwy przed rozpoczęciem leczenia, ważne jest, aby szybko zidentyfikować pacjentów z CDI, aby mogli być umieszczeni na kontakt środków ostrożności i rozpoczął leczenie. Kluczem do szybkiej diagnozy jest identyfikacja pacjentów z klinicznie istotną biegunką. Kundrapu i współpracownicy odkryli, że mediana czasu od wystąpienia biegunki do diagnozy CDI w ich placówce opieki zdrowotnej wynosiła 3,2 dnia. Aby dodatkowo zminimalizować ryzyko przeniesienia C difficile do innych pacjentów, pacjenci mogą być umieszczone na kontakt środków ostrożności podczas testu C difficile jest w toku.