een arme edelman uit Asturië, Spanje, werd Pedro Menendez de Aviles een succesvolle en welvarende Kapitein-Generaal van de Spaanse Indische vloot.Op 20 maart 1565 selecteerde Karel V Deze zeer loyale katholieke soldaat om de Fransen uit Fort Caroline te verdrijven en een Spaanse kolonie in La Florida te ontwikkelen. In tegenstelling tot eerdere missies, richtte Menendez zijn rijkdom en interesse in het bouwen van een sterke kolonie in St. Augustinus, die de Indianen met steekpenningen tevreden stelt, en forten bouwt langs de kust om piraterij te stoppen. Hij was zeer teleurgesteld in het gebrek aan financiële hulp die hij kreeg van Spanje om Florida te koloniseren en bouwde extra nederzettingen.Filips II was inderdaad van plan om de Franse Hugenoten uit Florida te verwijderen. Ironisch genoeg het Franse voorbeeld navolgend, ontdekte de Spaanse koning zijn keuze voor leider in de gevangenis van de Gouden Toren in Sevilla. Pedro Menendez de Aviles was gevangen gezet door het House of Trade voor het negeren van orders. Filips II wist echter dat deze voormalige kapitein-generaal van West-Indië de perfecte Adelantado voor Florida zou zijn. Pedro Menendez de Aviles was een bekwame Zeeman, een rijke supporter van Spanje, en een fervent Rooms-Katholiek, alle kwaliteiten die nodig zijn om de controle over La Florida te nemen.In Augustus 1565 bereikte Menendez ‘ aanvalsvloot de monding van de St.Johns River in Florida, om te ontdekken dat de Fransman Jean Ribaut en zijn vijf schepen de ingang blokkeerden in een gunstige positie. Menendez trok zich terug in een diepe en beschermde haven die hij had gezien op 28 augustus 1565, St. Augustine ‘ s day. Hij begon een kamp op de plaats die hij “St. Augustine” noemde, niet wetende dat hij de oudste permanente nederzetting zou beginnen in wat de Verenigde Staten werd.Jean Ribaut besefte dat hij het aandurfde de Spanjaarden te confronteren, dus zette hij koers om de Spanjaarden aan te vallen terwijl ze voorraden losten. Helaas voor de dappere Fransman, een plotselinge storm duwde zijn vloot langs St. Augustine ‘ s beschermde haven. De meeste Franse schepen stortten neer op de Atlantische kust bij het huidige Daytona Beach.Menendez realiseerde zich dat de Fransen in een storm ten zuiden van St. Augustinus besloot zijn eigen verrassingsaanval te beginnen, een overlandmars naar Fort Caroline. Hij liet zijn vloot de ingang van St. Augustine bewaken, terwijl hij vijfhonderd professionele soldaten door de moerassen van Noordoost Florida stuurde. Ondanks een zware regenbui en diep water trokken de troepen drie dagen naar het noorden.De mannen dachten dat hun leider krankzinnig was, maar Menendez ‘ plan werkte perfect. Hij had een Franse verrader als informant. Ze bereikten Fort Caroline in de vroege ochtend en ontdekten het fort onvoorbereid voor een aanval aan land. Laudonniere ‘ s fort was zelfs lager dan de omringende bluffs zodat de Spanjaarden elke Franse defensieve positie en sentinel konden aangeven.
de Spanjaarden lieten het weerloze garnizoen aan drie kanten oprukken. De meeste Fransen waren geen getrainde soldaten en deserteerden snel hun posities. Laudonniere en kunstenaar Jacques Le Moyne, wiens schilderijen van de Indianen vandaag de dag belangrijk zijn, vluchtten met een vijftigtal overlevenden naar de kust. De Spanjaarden doodden 142 Fransen voordat de overlevenden zich overgaven. De Spanjaarden verloren een soldaat. Menendez hernoemde het fort San Mateo.Ribaut ‘ s troepen, verpletterd op de Daytona stranden, hadden geen andere optie dan naar het noorden te marcheren in de hoop St.Augustinus aan te vallen. De inspanning had kunnen slagen als ze niet werden gestopt bij Matanzas Inlet, de zuidelijke ingang van St.Augustine Harbor. Zonder gereedschap en voldoende hout konden de Fransen de waterweg niet oversteken.
Menendez vond de Versleten Fransen aan de zuidkant van de inham. Enkele rijke Fransen boden betaling aan voor hun leven, maar Menendez weigerde. Hij bracht Ribaut over de inham in een roeiboot en accepteerde formele overgave. Tien Fransen tegelijk werden over de waterweg gebracht, en met hun handen achter hen gebonden, marcheerden achter zandduinen om te worden geëxecuteerd.Toen Ribaut aan de beurt was om te sterven, vertelde hij Menendez dat hij er trots op was een Lutheraan te zijn. Slechts tien Katholieke Fransen en zes hutjongens werden gespaard van de beproeving. De inlet werd bekend als “Mantanzas” of “massacre” inlet.Pedro Menendez de Aviles plaatste de Spaanse vlag bij San Mateo en St. Augustine en vestigde uiteindelijk een Spaanse voet aan de grond op het schiereiland Florida. Hij had Spanje beloofd dat hij zijn hele fortuin zou besteden aan een succesvolle kolonie. Hij zou al snel beseffen, als de eerste Spaanse koloniale gouverneur van Florida, dat het dat geld en meer zou kosten om Spaans Florida operationeel te houden.In Januari 1566 ontving Menéndez een bericht dat de Fransen zouden proberen een andere nederzetting in Florida te vestigen, dus verzamelde hij een vloot schepen en zeilde vanuit St. Augustine naar het noorden om die inspanning tegen te gaan. Hij zag geen enkel teken van Franse aanwezigheid op deze reis, maar hij besloot een buitenpost te vestigen op het huidige Parris eiland nabij Beaufort, South Carolina. Hij koos deze plek omdat Ribaut ‘ s oorspronkelijke nederzetting in Florida in 1562-1563 op of in de buurt van Parris Island was geweest, en hij vreesde dat de Fransen zouden terugkeren naar hetzelfde gebied. Santa Elena werd de tweede van de” twee of drie steden ” die Menéndez had afgesproken om zich in Florida te vestigen onder zijn contract met Phillip II.De buitenpost van Menéndez bij Santa Elena bestond uit een klein fort, Fort San Salvador (de locatie van dit fort is momenteel onbekend), met een garnizoen van ongeveer 80 man. In de late zomer, 1566, arriveerde kapitein Juan Pardo in Santa Elena met een extra leger van 250 man, wat de bouw van een groter fort, Fort San Felipe, noodzakelijk maakte. In December 1566 werden kapitein Pardo en 125 van zijn mannen landinwaarts gestuurd op een expeditie om vriendschappelijke betrekkingen aan te knopen met de Indianen in het binnenland en uiteindelijk een route over land naar Mexico te vinden. Dit was de eerste van twee Pardo expedities in het binnenland in 1566-1568; geen van Pardo ‘ s expedities bereikte voorbij de Appalachen.Terwijl zijn collega-Spanjaard Juan Pardo betrokken was bij het binnenland, richtte Pedro Menéndez zich op het versterken van zijn greep op heel het Spaanse Florida. In zijn contract met Phillip II was Pedro Menéndez overeengekomen om 100 boeren onder de oorspronkelijke expeditieleger te brengen, en hij was ook verplicht om nog eens 400 kolonisten naar Florida te brengen binnen drie jaar na zijn aankomst. In 1568 begon hij met het vestigen van boeren en ambachtslieden in Santa Elena, en in Augustus 1569 woonden er bijna 200 kolonisten in een gemeenschap bestaande uit ongeveer 40 huizen; de stad werd gecontroleerd door een georganiseerde stadsregering.Jezuïetenmissionarissen werkten vanaf 1569 aan de bekering van de Indianen rond Santa Elena tot het katholicisme. Deze missionarissen, waaronder Juan Rogel die eerder in het zuidwesten van Florida bij de Calusa had gediend, ondervonden al snel moeilijkheden bij hun taak omdat de Indianen bij Santa Elena mobiel waren en weigerden zich in permanente steden te vestigen.Epidemieën van de ziekte teisterden de Kolonisten van Santa Elena tijdens hun eerste jaren, met grote uitbraken in 1570 en 1571. Bevoorradingsschepen arriveerden met onregelmatige tussenpozen, en er waren momenten dat zowel kolonisten als soldaten veel leden als gevolg daarvan. Korte voorraden zorgden ervoor dat de bewoners van Santa Elena zich tot de lokale Indianen wendden om hulp, en al snel waren de Indianen in opstand als gevolg van de steeds toenemende vraag naar voedsel door de Spanjaarden. Een deel van het garnizoen van Fort San Felipe werd in 1570 door Menéndez teruggetrokken, maar werd later versterkt tot volle sterkte.Terwijl Menéndez’ eerste nederzetting was in St. Augustine, maakte hij al snel Santa Elena zijn hoofdstad in Florida. Toen zijn vrouw en haar bedienden in Juli 1571 arriveerden, vestigden ze zich in Santa Elena. Santa Elena was een kleine, worstelende gemeenschap met een totale bevolking van 179 kolonisten en 76 soldaten in augustus 1572. Kolonisten waren voornamelijk boeren, die tegen die tijd waren de teelt van een verscheidenheid van gewassen, waaronder maïs, pompoen, meloenen, gerst, en druiven; vee, met inbegrip van varkens en runderen, evenals kippen, was geïntroduceerd en werden opgevoed met beperkt succes.Pedro Menéndez de Avilés, Adelantado van Florida, stierf in 1574 tijdens een missie naar Spanje. Tijdens de afwezigheid van Menéndez diende Don Diego de Velasco, een van Pedro Menéndez’ twee schoonzonen en luitenant-gouverneur, als interim-gouverneur; hij bleef in die positie na de dood van Menéndez. Menéndez ‘ dochter, Catalina, erfde de titel van Adelantado van Florida, en uiteindelijk werd haar man, Hernando de Miranda, benoemd tot gouverneur. Miranda kwam echter pas in Februari 1576 aan in Santa Elena. Tijdens de jaren dat Velasco diende als interim gouverneur, had hij verschillende botsingen met kolonisten,en hij mishandelde de Indianen die in de buurt van Santa Elena. Deze slechte relatie met de Indianen leidde tot een reeks aanvallen op Santa Elena. Het verlies van dertig soldaten bij deze aanvallen dwong uiteindelijk tot het tijdelijk verlaten van zowel het fort als de stad in Santa Elena in de late zomer van 1576. Terwijl de soldaten en kolonisten wachtten om de bar over te steken in vertrekkende Port Royal Sound, konden ze de stad en het fort zien branden door Indianen.
Tweede Spaanse bezetting in Santa Elena (1577-1587):
in oktober 1577 werd Santa Elena opnieuw bezet door een leger onder leiding van Pedro Menéndez Marqués, die benoemd was tot gouverneur van Santa Elena om Hernando de Miranda te vervangen. Miranda werd in Spanje aangeklaagd wegens het verlaten van Santa Elena. Menéndez Marqués verwachtte dat de Indianen elk leger zouden aanvallen dat probeerde terug te keren naar Santa Elena, dus nam hij een geprefabriceerd fort mee dat hij en zijn 53 mannen in slechts zes dagen konden opbouwen. Op dit punt was Santa Elena slechts een militaire buitenpost, en St.Augustinus behield zijn nieuwe positie als hoofdstad van Florida. Gutierre de Miranda, broer van de voormalige gouverneur Hernando de Miranda, werd benoemd tot gouverneur en kapitein van het nieuwe fort dat San Marcos heette. Menéndez Marqúes vond echter al snel andere taken voor Miranda, en kapitein Tomás Bernaldo de Quirós werd benoemd tot interim gouverneur in Santa Elena in Augustus 1578. Tussen 1577 en 1580 vielen Miranda, gouverneur van Santa Elena en interim-gouverneur, kapitein Bernaldo de Quirós, samen met de gouverneur van Florida Menéndez Marqués, de verschillende Indiase groepen aan die betrokken waren bij de vernietiging van de eerste stad Santa Elena.In de herfst van 1578 bracht kapitein Alvaro Flores de Valdés twee bezoeken aan Santa Elena. Zijn geschreven verslagen geven een uitstekende beschrijving van Fort San Marcos, zijn bewapening en zijn garnizoen. Een plattegrond van dat fort toont het precies zoals het werd beschreven door Flores; het auteurschap van dat plan is niet bekend, maar het kan wel door Flores zijn getekend.
nadat de Indianen waren onderworpen, keerden de kolonisten terug naar Santa Elena. Bernaldo de Quirós herbouwde de stad tijdens zijn ambtstermijn, en toen hij in November 1580 vertrok, bevatte de stad meer dan dertig huizen. In 1580 was de bevolking van Santa Elena gegroeid tot ongeveer 400 mensen.Gutierre de Miranda hervatte zijn commando in Santa Elena in November 1580 en bouwde een groot landgoed in de buurt. Na de nederlaag van de lokale Indiase bevolking, het bestaan in Santa Elena was relatief vreedzaam, en het is gemakkelijk voor te stellen dat de mensen die er wonen moet hebben groot optimisme over hun toekomst in dit nieuwe land.
dit optimisme kan zijn geschud door het bericht van een Engelse nederzetting in het noorden. In 1584 deden de Engelsen hun eerste poging om een deel van het Spaanse Florida op te eisen door een kolonie te vestigen bij Roanoke aan de kust van North Carolina.Twee jaar na die eerste poging tot nederzetting bij Roanoke, kwam het bericht in Florida dat Francis Drake en een grote expeditiemacht verschillende grote Spaanse nederzettingen in het Caribisch gebied hadden aangevallen, en dat hij mogelijk van plan was om Florida aan te vallen. Als gevolg van deze waarschuwing werd een poging gedaan om de vestingwerken in zowel St.Augustinus als Santa Elena te versterken. Gutierre de Miranda ondernam het werk in Santa Elena, en al snel werd Fort San Marcos omringd door een nieuw opgegraven gracht, versterkte vliesgevels en nieuwe kazematten en kanonneerplatforms. Een hedendaags diagram met het werk van Miranda in Fort San Marcos. In juni 1586 viel een Engelse vloot onder leiding van Francis Drake de stad St.Augustine aan en vernietigde deze. Santa Elena werd niet aangevallen door Drake. De vernietiging van St. Augustine dwong de Spanjaarden om hun beperkte voorraden en personeel te consolideren in een enkele Buitenpost in Florida, en St. Augustine werd gekozen vanwege de nabijheid van Cuba. Santa Elena werd verlaten in de zomer van 1587; de stad en het fort werden ontmanteld, en materialen die niet geschikt zijn voor berging werden verbrand.Na deze tweede verlating werd Santa Elena nooit meer bezet door de Spanjaarden. In de daaropvolgende decennia onderhield de Spanjaarden een reeks missies langs de Georgische kust met priesters die af en toe de Indianen in de buurt van Santa Elena bezochten, maar de stad Santa Elena werd nooit hersteld.Niet gerelateerd aan de Carolinas maar interessant, hier is een korte beschrijving van Potanou, een Indiaans opperhoofd dat Pedro Menendez de Aviles trotseerde toen hij in Florida was.