| Uitgever | Minority Rights Group International |
| Publicatie Datum | Kan 2018 |
| Noemen als | Minority Rights Group International, World Map van Minderheden en Inheemse Volkeren – Peru : Aymara, Mei 2018, beschikbaar op: https://www.refworld.org/docid/49749ccbc.html |
| Disclaimer | Dit is niet een UNHCR publicatie. Het UNHCR is niet verantwoordelijk voor de inhoud ervan, noch onderschrijft het noodzakelijkerwijs de inhoud ervan. De meningen die worden geuit zijn uitsluitend die van de Auteur of uitgever en komen niet noodzakelijk overeen met die van de UNHCR, de Verenigde Naties of haar lidstaten. |
profiel
de Aymara populatie wordt geschat op 500.000 tot 600.000. De meerderheid woont in kleine steden, dorpen en plattelandsgemeenschappen en is voornamelijk kleinschalige boeren die ook elders een deel van het jaar als dagloner kunnen werken. Terwijl op het platteland de meeste mannen Spaans spreken, kunnen veel vrouwen, die zelden de gelegenheid hebben om naar de stad te reizen, eentalig zijn in Aymara. Taal en kleding worden gezien als belangrijk in het behoud van de traditionele cultuur. Het Quechua concept van pachakuti, een omwenteling van wereld/tijd (pacha), houdt de mogelijkheid in van een tijd waarin de pre-koloniale orde, op dit moment onder de aarde, zal terugkeren (kuti) aan de macht. Dit geloof is een bron van inspiratie voor zowel Quechua en Aymara inheemse organisaties. Het grootste deel van Peru ‘ s Aymara leven in de zuidelijke Andes regio Puno. Hun manier van leven is in veel opzichten vergelijkbaar met die van de Quechua, maar ze hebben minder geleden door de handen van Sendero.
historische context
Aymara werden veroverd in het midden van de vijftiende eeuw en opgenomen in het Inca rijk. Tijdens de Spaanse koloniale overheersing werden veel Aymara ‘ s uitgebuit als bron van arbeid op boerderijen, mijnen en in Spaanse huishoudens. De Aymara begon in opstand te komen tegen de Spaanse koloniale overheersing in 1780 en bleef dit doen tot de Peruaanse onafhankelijkheid werd uitgeroepen in 1821.
Aymara vrouwen zijn actief geworden in sloppenwijken; er zijn ook lokale radioprogramma ‘ s geregisseerd door vrouwen. Deze zijn vooral gericht op migranten en bespreken onderwerpen als terrorisme, huiselijk geweld en economische Discriminatie, en waarschuwen voor de verkoop van onveilige voorbehoedsmiddelen en landbouwmest. In 2001 won een Aymara-vrouw uit Puno, Paulina Arpasi, een zetel in de Congresverkiezingen en werd daarmee de eerste vrouwelijke inheemse leider in het Peruaanse Congres.
huidige nummers
veel Aymara wijzen tweetalig onderwijs af en protesteren tegen de noodzaak van een beter Spaans onderwijs om vooruitgang te boeken en het racisme van de reguliere Peruaanse samenleving aan te pakken. Velen verkiezen dat hun kinderen Spaans spreken in plaats van hun moedertaal, en er zijn luidruchtige debatten geweest onder lokale NGO ‘ s en inheemse intellectuelen over deze kwestie.Het Instituto Nacional de Desarrollo de los Pueblos Andinos, Amazónicas y Afro-Peruanos (INDEPA) is een multiculturele staatsinstelling met vertegenwoordigers van Aymara. Tot nu toe is het echter nog niet in staat geweest om belangrijke wetgevende of constitutionele wijzigingen aan te brengen. Collectieve landrechten blijven een belangrijke eis van inheemse organisaties in Peru, maar er zijn geen fundamentele herzieningen gemaakt van het neoliberale beleid dat werd ingesteld tijdens het regime van Fujimori. Deze omvatten het wegnemen van de onvervreemdbaarheid en ondeelbaarheid van inheemse gemeentelijke gronden, met trage of weinig vooruitgang op het gebied van landeigendom claims, plus een algemene pro-winningsindustrieën houding.
een belangrijk probleem voor de Aymara-bevolking is de ernstig vervuilde staat Titicacameer, dat zich uitstrekt over de grens met Bolivia. Afvalwater van naburige steden en dorpen wordt onbehandeld en studies hebben aangetoond dat het water en de vis besmet zijn met hoge gehalten aan kwik, cadmium, zink en koper.In juli 2017 werd een rechtszaak tegen 18 Aymara-leiders afgesloten en werden alle aanklachten ingetrokken, behalve Walter Aduviri, die werd veroordeeld tot 7 jaar gevangenisstraf en een zware boete. Aanvankelijk werden honderd activisten onderzocht, na hun deelname aan de ‘Aymarazo’ – protesten in 2011 tegen de Santa Ana silver mine, eigendom van de Canadese Bear Creek Mining corporation. De protesten hadden betrekking op de dreigende milieuschade en waterverontreiniging, evenals het gebrek aan vrije, voorafgaande en geïnformeerde toestemming van de Aymara-gemeenschappen. De overheid annuleerde het contract, wat leidde tot een langdurige arbitrageclaim van het bedrijf. De eerste aanklachten tegen de leiders van de Gemeenschap – met veroordelingen tot 28 jaar gevangenisstraf – onderstrepen niettemin de pro-extractie houding van de regering.
Bijgewerkt Mei 2018