Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu
Roślinożerność, konsumpcja materiałów roślinnych (na ogół liści, pędów i łodyg) przez zwierzęta, jest decydującym procesem w większości zbiorowisk roślinnych i ma duży wpływ na zbiorowiska roślinne w lasach tropikalnych. Roślinność lasów deszczowych jest nieustannie atakowana przez hordy pijących soki, zjadaczy liści, skrobaków do liści, noży do liści, górników do liści, odwiertów do łodyg, górników i innych typów. Bardziej szczegółowo, te roślinożercy obejmują larwy i dorosłych z rzędu owadów Lepidoptera (motyle i Ćmy), Hymenoptera (pszczoły, osy i mrówki) i Coleoptera (chrząszcze), w tym żółwie chrząszcze, a także dorosłych lub niedojrzałych Heteroptera i Homoptera (prawdziwe owady i inne owady ssące rośliny). Wiele owadów, zwłaszcza lepidopterans, jest specjalistami, żywiącymi się tylko określonym gatunkiem, rodzajem lub rodziną roślin. Z drugiej strony, orthopterans (koniki polne, katydids, świerszcze, i karaluchy) mogą być bardziej bezkrytyczne karmiących. Ssaki roślinożerne obejmują szczury kolczaste, jelenie, pekari, leniwce, małpy i wiele innych; często są generalistami, żywiącymi się różnymi dostępnymi taksonami roślin w zależności od pory roku lub miejsca. Zarówno owady, jak i ssaki roślinożerne mogą wpływać na demografię drzew poprzez spożywanie sadzonek drzew.
roślinność jest zwalczana przez rośliny poprzez niezliczoną ilość mechanizmów obronnych. Klasyczna obrona obejmuje produkcję chemikaliów obronnych, takich jak alkaloidy lub terpeny aromatyczne lub inne substancje obronne, takie jak Lateks porywający produkowany przez drzewa chlebowe i kauczukowe pochodzące z Ameryki Południowej. Struktury obronne obejmują utwardzone liście, substancje krystaliczne (kwasy szczawiowe) w tkankach roślinnych, trichomy (Owłosione rzędy) lub kolce i ciernie. Na przykład pnie Palm Astrocaryum są gęsto pokryte kolcami o długości do 30 cm (12 cali). Zabarwienie obronne to strategia stosowana przez niektóre rośliny, których liście zawsze wydają się niezdrowe ze względu na żółty odcień. Do mutualizmów obronnych zalicza się m.in. obronę cekropii przed gąsienicami i innymi owadami. Rośliny wykorzystują również wiele bardziej wyrafinowanych mechanizmów obronnych przeciwko roślinożerności, w tym produkcję wabików jaj motyli przez niektóre kwiaty pasji.
Większość (do 70 procent) roślinożerności liści w tropikach występuje na młodych liściach, które są bogate w azot i wodę i są stosunkowo łatwe do jedzenia, ponieważ są miękkie. Z tego powodu wiele roślin wykazuje wyższy poziom obrony chemicznej w rozwijających się tkankach niż w tkankach dojrzałych, które są zwykle bronione za pomocą środków strukturalnych. Ponadto większość roślin można podzielić na dwie grupy: te, które dają wiele nowych liści na raz, a tym samym zaspokajają roślinożerców poprzez ich synchroniczne płukanie lub produkcję liści, oraz te, które dają tylko kilka nowych liści na raz, starannie chroniąc te liście z dużymi przydziałami obrony chemicznej. W pierwszym przypadku rośliny często „obniżają” nowe liście, opóźniając alokację metabolicznie „drogich” związków, takich jak chlorofil, dopóki nowe liście nie stwardnieją i nie będą względnie chronione. U wielu roślin szybki wzrost odbywa się kosztem dobrej obrony; na przykład rośliny, które najpierw kolonizują luki w baldachimach, takie jak balsa i cecropia, są często poważnie dotknięte przez owady roślinożerne.