wyniki
histamina odgrywa kluczową rolę w patogenezie migreny: podtrzymuje szlak neurogennego zapalenia. Interakcja między komórkami tucznymi (MC) i białkiem związanym z genem kalcytoniny (CGRP) powoduje uczulenie aferentów trójdzielnych i zwojów trójdzielnych (TG). Histamina wiąże się z różnymi powinowactwami do czterech różnych histaminergicznych receptorów sprzężonych z białkiem G, aktywując kinazy białkowe lub wyzwalając uwalnianie wapnia z późniejszym sposobem działania. Antagoniści receptora histaminy 1 (H1R) i receptora histaminy 2 (H2R) są często stosowane odpowiednio w leczeniu alergii i wydzielania kwasu żołądkowego, ale ich antagonizm jest prawdopodobnie nieskuteczny w przypadku migreny. Receptor histaminy 3 (H3R) i receptor histaminy 4 (H4R) mają trzykrotnie większe powinowactwo niż H1R/H2R do histaminy i znajdują się prawie wyłącznie odpowiednio na neuronach i tkankach odpornościowych. H3R działa jako autoreceptor lub jako heteroreceptor, zmniejszając uwalnianie histaminy i innych neuroprzekaźników. Jest to potencjalny cel anty-nocycepcji i anty‐neurogennego zapalenia. Do tej pory kilka małych badań klinicznych z zastosowaniem małych dawek histaminy lub Na-metylohistaminy wykazało profilaktyczną skuteczność migreny, prawdopodobnie poprzez H3R lub inne nieokreślone szlaki.