Wczesne życie
Bett, lub Mumbet, jak nazywano ją czule, urodziła się około 1742 roku. Okazała się siłą napędową do zakończenia handlu zniewolonymi ludźmi w Nowej Wspólnocie Massachusetts, kiedy skutecznie pozwała o wolność w 1781 roku, stając się pierwszą Afroamerykanką, która wygrała wyjście z niewoli.
podobnie jak wiele tysięcy innych urodzonych w niewoli, niewiele wiadomo o wczesnej historii mamy Bett, na przykład kiedy i gdzie się urodziła. Jasne jest, że w 1746 roku stała się własnością zamożnego Sheffield w stanie Massachusetts, rezydenta Johna Ashley i jego żony Hannah. Bett i młodsza kobieta, która mogła być siostrą Bett, Lizzie, były wcześniej własnością rodziny Hannah. Kiedy wyszła za Johna Ashley, okazało się, że mama Bett i Lizzie zostały oddane parze.
życie w niewoli
Ashley, silny zwolennik rewolucji amerykańskiej, twierdził, że ma największą farmę w mieście, a jego majątek został zbudowany w dużej mierze na grzbietach małej grupy zniewolonych ludzi, których był właścicielem. Wokół niego jednak świat się zmieniał. Wraz z uzyskaniem niepodległości przez amerykańskie kolonie, ruch abolicjonistyczny zaczął zdobywać przewagę w Massachusetts. Już w 1700 roku purytański sędzia Samuel Seawall, który odegrał kluczową rolę w procesie czarownic z Salem, napisał utwór „The Selling of Joseph”, który zakwestionował praktykę posiadania innych ludzi.
w 1773 roku Bostońscy Czarni zorganizowali petycję przeciwko niewolnictwu. Został odrzucony, ale zaledwie siedem lat później Wspólnota Massachusetts ukończyła konstytucję, pierwszy stan w Unii, który to zrobił. Była w nim gwarancja, że ” wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi oraz mają pewne naturalne, niezbędne i niezbywalne prawa.”
Ashley, według wszystkich relacji historycznych, miała równy temperament. Jego żona jednak tego nie zrobiła. Jak mówi historia, Hannah wściekła się pewnego dnia na Lizzie i zaatakowała ją ognistą, gorącą łopatą kuchenną. Ale chcąc uratować siostrę, Mama Bett stanęła przed Lizzie i sama zniosła cios.
atak pozostawił trwałą bliznę na ramieniu mamy Bett. Co ważniejsze, skłoniło ją to do opuszczenia domu Ashley i zwrócenia się o pomoc do Theodore ’ a Sedgwicka, abolicjonisty, adwokata i przyszłego senatora USA, który mieszkał w pobliskim mieście Stockbridge.
Przez wszystkie rozmowy, które usłyszała w domu Ashley o prawach Kolonii, Bett uwierzyła, że miała zagwarantowane jej własne prawa. Dla jej uszu, nowa konstytucja Massachusetts rozszerzyła swoją ochronę na wszystkich ludzi we Wspólnocie, nawet zniewolonych.
w Sedgwick znalazła idealną osobę do reprezentowania jej. Chciał przeprowadzić prawny atak na praktykę niewolnictwa, a dzięki Bett i innej zniewolonej osobie, Brom, przywiązanej do sprawy, odkrył idealny przypadek testowy. 21 sierpnia 1781 Brom i Bett V. Ashley po raz pierwszy stanęli przed sądem powszechnym.
wystarczył tylko dzień, aby ława przysięgłych znalazła przychylność powoda. Bett i Brom zostali uwolnieni i otrzymali 30 szylingów odszkodowania. Ashley odwołał się od decyzji, ale szybko umorzył sprawę. Podczas gdy on błagał Betta o powrót do domu jako płatna służąca, ona odmówiła, wybierając zamiast tego pracę dla rodziny Sedgwick.
kolejne ważne wyzwanie prawne, kierowane przez afroamerykańskiego przywódcę Prince Hall, dotyczyło trzech mężczyzn, którzy zostali uprowadzeni i wzięci jako niewolnicy do Indii Zachodnich. Ich sprawa, wraz z Bett ’ s, pchnął zniewolonych ludzi handlu w Massachusetts do swoich ostatnich dni. Handel niewolnikami został oficjalnie zakończony we Wspólnocie 26 marca 1788 roku, czyniąc ją jednym z pierwszych stanów w Unii, które ją zniosły. (Vermont był pierwszym stanem, który zakazał niewolnictwa w 1777 roku.)
późniejsze życie i śmierć
tymczasem Bett, która zmieniła nazwisko na Elizabeth Freeman, bardzo zbliżyła się do rodziny Sedgwick, pracując dla nich przez kilka lat jako służąca domowa. Zaoszczędziła wystarczająco dużo pieniędzy, by ostatecznie zbudować własny dom, w którym wychowywała rodzinę. Około 100 lat później jej domniemany pra-pra-wnuk (najprawdopodobniej nie z krwi, ale z prawa) W. E. B. Dubois użył własnego pisma, aby zagłębić się w straszliwy wpływ rasizmu na wszystkie sektory amerykańskiego społeczeństwa. Mama Bett żyła do połowy lat 80., zmarła 28 grudnia 1829 roku. Została pochowana na działce rodziny Sedgwick w Stockbridge z następującym napisem na jej nagrobku:
ELIZABETH FREEMAN, znana również pod imieniem MUMBET, zmarła w grudniu 1601 roku. 28.1829. Jej przypuszczalny wiek to 85 lat. Urodziła się jako niewolnica i pozostała niewolnicą przez prawie trzydzieści lat; Nie potrafiła ani czytać, ani pisać, ale w swojej sferze nie miała ani jednego, ani drugiego. Nie traciła czasu ani majątku. Nigdy nie naruszyła zaufania, ani nie wykonała obowiązku. W każdej sytuacji procesu domowego była najskuteczniejszym pomocnikiem i najczulszym przyjacielem. Dobra Matko, Żegnaj.
Mama Bett jest jedyną nie-rodziną pochowaną na działce rodziny Sedgwick.