kiedy jestem w pracy wykonując publiczne programy edukacyjne z naszymi gadami, dostaję od naszych Gości różne szalone pytania i wypowiedzi. Istnieją niezliczone mity i nieporozumienia dotyczące gadów, zwłaszcza węży, które wywołały wiele strachu ludzi o te stworzenia. Dlatego czuję, że moja praca jest tak ważna; po prostu dostarczając trochę wyjaśnień i informacji, jestem w stanie uspokoić wiele lęków i rozwiać wiele niechęci ludzi do tych niesamowicie ważnych zwierząt. W końcu pierwszym krokiem w kierunku ochrony jest edukacja!
słyszałem kilka historii, które ludzie przysięgają, że są prawdziwe, ale słyszałem jedną miejską legendę. Wszystko. THE. Czas. I przez większość czasu gość opowiadający tę historię obiecuje mi, że to musi być prawda. Wielu z was prawdopodobnie słyszało tę opowieść w pewnym momencie lub innym (jest już od wieków!):
była kobieta, która miała węża jako zwierzaka, pytona, którego tak bardzo kochała. Wąż miał 4 metry długości i wyglądał zdrowo. Jednak pewnego dnia po prostu przestał jeść. Zdesperowana kobieta próbowała wszystkiego, co mogła i oferowała wszystko, co wąż by chciał. Mimo to wąż wydawał się ignorantem i nie chciał jeść. W końcu kobieta zabrała swojego kochającego zwierzaka do weterynarza w ostateczności.
Weterynarz uważnie wysłuchał opowieści i zapytał kobietę, czy wąż śpi z nią w nocy, owija się wokół niej i czy ma tendencję do rozprzestrzeniania się na całej długości.
ciesząc się z tego, kobieta odpowiedziała pozytywnie. Następnie wyjaśniła, że wygląda na to, że wąż o coś prosi, ale nie jest w stanie pomóc i sprawić, że poczuje się lepiej.
wtedy weterynarz powiedział coś szokującego. Mianowicie, pyton nie był chory, ale przygotowywał się do zjedzenia jej zamiast!
jak tłumaczył, za każdym razem, gdy wąż skradał się i owijał wokół ciała kobiety, sprawdzał jej rozmiar i ważył, jak smaczny jest posiłek i jak powinien być przygotowany przed atakiem. Mówiąc o przyczynach odmowy jedzenia, w rzeczywistości robił wystarczająco dużo miejsca, aby łatwiej było przełknąć i strawić następny posiłek (sama pani). (Źródło)
OK, więc mam nadzieję, że przeczytałeś to, dobrze się pośmiałeś i zrozumiałeś, że to zmyślona opowieść z tandetnym morałem (coś o rozpoznawaniu prawdziwych motywacji innych). Niestety, jest wielu ludzi, którzy wierzą, że ta opowieść jest prawdziwa; to oczywiście nie zmniejsza ich strachu przed tymi zwierzętami. Muszę nie tylko poinformować ich, że ta historia jest właśnie taka, ale muszę również wyjaśnić, dlaczego legenda jest całkowicie fałszywa. Oto kilka powodów, dla których ta opowieść jest kompletną fikcją.
1. Wąż zjadający człowieka jest zdumiewająco mało prawdopodobny (praktycznie niemożliwy):
tak mało prawdopodobny, że debata szaleje, czy jest to w ogóle fizycznie możliwe. Podczas gdy węże mogą wyginać szczęki, aby połykać jedzenie znacznie większe niż ich własne głowy, ludzkie ciało stanowi główną przeszkodę: nasze szerokie, Nie składane ramiona. Nawet największe węże (do 30 stóp) nie miałyby praktycznie żadnych szans na objęcie naszych ramion pyskiem, nie mówiąc już o czterometrowym wężu w legendzie. Spójrz na zdjęcie poniżej; to ogromny wąż, ale nigdy nie byłby w stanie połknąć żadnego z trzymających go ludzi! Być może wąż mógłby zjeść człowieka, ale musiałoby to być pechowe spotkanie absolutnie masywnego węża i mniejszego od przeciętnego człowieka o wąskich ramionach. (Wcześniej w tym roku, Indonezyjski reticulated python uważano, że zjadł człowieka. Eksperci zwracają uwagę, że jeśli historia jest prawdziwa, to dlatego, że ofiarą była rodzima Agta, lud łowiecko-zbieraczy, którzy są fizycznie Mali jak dorośli). (Źródło)
2. Węże nie planują posiłków.
wąż nie myśli z wyprzedzeniem, jeśli chodzi o jedzenie. Jeśli zobaczy rozsądną zdobycz, po prostu spróbuje ją zjeść tam i wtedy. W rzeczywistości, oni tak naprawdę nie planują żadnych środków do katowania swojej ofiary! Wślizgnie się i złapie, albo po prostu poczeka, aż się zbliży i złapie. Gdyby wąż uznał kobietę za posiłek, wpełzłby do łóżka i natychmiast zjadł ją tej pierwszej nocy. Nawet jeśli wąż właśnie zjadł, nie przepuści kolejnego posiłku (kto wie, kiedy będzie następny posiłek?). Żaden wąż nigdy nie przepuści posiłku, żeby później zjeść coś większego, jak ten w historii. Z pewnością nie oszczędzają jedzenia na później ani nie planują, co i jak planują zabić. Węże żyją chwilą.
3. Węże nie mierzą swojej ofiary.
wyobraź sobie, jak udany byłby wąż, gdyby rutynowo ustawiał się wzdłuż zamierzonej zdobyczy podczas polowania. Szybko zagłodziłoby się, ponieważ żadne zwierzę nie usiądzie bezczynnie, podczas gdy drapieżnik przytuliłby się do nich. Jak na węża, to tylko chwyć, a potem zjedz. Ogólnie rzecz biorąc, są w stanie połknąć większość wszystkiego, co zabiją, ale co jakiś czas wąż odgryzie więcej niż może przeżuć. Widziałem węże, które chwytały zdobycz, która była tylko trochę za duża, walczyły, by połknąć ją na chwilę, a w końcu przyznały się do porażki i zwróciły posiłek. Jednak takie przypadki są dość nietypowe; w większości przypadków węże mogą rozpracowywać każdą zdobycz, którą złowią, przy odrobinie pracy. Ale nie ma pomiaru zaangażowany, po prostu chwycić i nadzieję, że można pracować w dół!
wiemy, że węże nie zachowują się tak, jak pyton przedstawiony w tej historii. Ale nawet miejskie legendy opierają się przynajmniej trochę na prawdzie. Czy w tej opowieści jest jakieś jądro prawdy?
jasne.
Załóżmy, że posiadasz pytona lub innego dużego węża i postanowiłeś pozwolić mu swobodnie wędrować po domu (niezbyt dobry pomysł ,ale hej, to Twój hipotetyczny wąż). Nie byłoby zbyt zaskakujące obudzić się i znaleźć węża leżącego przeciwko Tobie w łóżku. Ale jeśli nie próbuje cię zjeść, to co robi? Szuka towarzystwa jak kot czy pies?
Nie! Wąż byłby tam z jednego powodu: ciepła. Węże są ektotermiczne (zimnokrwiste), co oznacza, że polegają na swoim środowisku, aby regulować temperaturę ciała. Jeśli zmarzną, muszą się przenieść, by znaleźć cieplejsze miejsce. Jako endotherm (ciepłokrwisty) jesteśmy praktycznie żywym piecem, wytwarzającym własne ciepło od wewnątrz. Każdy wąż byłby szczęśliwy, aby skorzystać z tego źródła ciepła, jeśli mogą (nasz program węże wydają się cieszyć z obsługi, ponieważ są one narażone na ciepło naszego ciała…jesteśmy jak wielkie ogrzane drzewo!). Pytony szczególnie mają doły cieplne na górnych wargach, które pozwalają im widzieć z rodzajem widzenia termicznego. Dla pytona ciepły człowiek byłby praktycznie świecący ciepłem! Wąż najprawdopodobniej wyczołgałby się przeciwko tej osobie, żeby się ogrzać.
więc ta historia jest tylko historią; ogólnie rzecz biorąc, nie odzwierciedla prawdziwego zachowania węża. Mam nadzieję, że wszystkim podobał się ten mały artykuł (prawdopodobnie przekazuję tę informację gościom co tydzień, ale co możesz zrobić?), a może nawet dowiedział się czegoś nowego o tych zwierzętach. Istnieje niezliczona ilość podobnych opowieści, które napędzają ogólny strach i niechęć do gadów, więc miejmy nadzieję, że możemy zacząć z nimi walczyć z odrobiną starej, dobrej edukacji modowej!
Linki Do Obrazków: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8