Testowanie Jezusa artykuł

testowanie Jezusa
Jerome Murphy O ’ Connor.

jedną z najbardziej dramatycznych historii Nowego Testamentu jest konfrontacja Jezusa z diabłem, znana jako Kuszenie lub próba Jezusa. Zaraz po chrzcie Jezusa przez Jana, diabeł prowadzi Jezusa z rzeki Jordan na pustynię. Przez czterdzieści nocy Jezus modli się i Pości. Wreszcie, kiedy Jezus jest głodny, diabeł rzuca mu wyzwanie na serię prób: „Jeśli jesteś Synem Bożym,” żąda w Ewangelii Mateusza, ” rozkaż tym kamieniom stać się chlebem.”Jezus odmawia. Diabeł następnie prowadzi Jezusa do Jerozolimy i kieruje go, aby rzucił się ze świątyni, aby zobaczyć, czy Bóg go zbawi. Ale Jezus odmawia wypróbowania Boga. W końcu diabeł wyprowadza Jezusa na wysoką górę i obiecuje mu, że jeśli będzie czcił Szatana, zdobędzie panowanie nad całym światem. Niezłomny, Jezus odpiera diabły, wołając: „Zejdź mi z oczu, Szatanie.”
scenariusz jest tak oderwany od rzeczywistości, że łatwo jest wzbudzić wątpliwości co do jego dosłownej prawdy. To bardzo dramatyczna historia. Ale czy to wszystko? Czy coś się naprawdę stało?

niektórzy uczeni by powiedzieli nie. Ale wierzę, że istnieje historyczny substrat do testowania Jezusa. Każdy test, będę argumentować, reprezentuje prawdziwą walkę, że Jezus musiał stawić czoła w jego życiu.

wymiar historyczny
najwcześniejsi chrześcijanie rozumieli Jezusa jako człowieka w takim samym sensie, w jakim byli, i uznali, że jako człowiek Jezus stanął przed bardzo ludzkimi próbami: Zobaczyli, jak walczył, aby zrównoważyć swoją misję z obowiązkiem wobec rodziny, jak przezwyciężył atrakcje bogactwa i władzy, i jak walczył przeciwko naturalnemu instynktowi samozachowawczości. Jak zobaczymy, to właśnie ta ludzka strona Jezusa kryje się za niezwykłą opowieścią o jego próbie.

aby osiągnąć ten historyczny wymiar trzech spraw Jezusa, musimy zacząć od uważnego przyjrzenia się samym tekstom. Musimy zastanowić się, jak autorzy pracowali z wcześniejszymi źródłami, zręcznie cytując pismo hebrajskie. Musimy ustalić, co te cytaty oznaczałyby w czasach Jezusa i jak zostały zastosowane do niego.

Test jest bardzo krótko opisywany przez Marka: „i natychmiast Duch wypędził go na pustynię. I był na pustyni przez czterdzieści dni, będąc doświadczany przez Szatana. I był z dzikimi zwierzętami. A aniołowie służyli mu ” (Marka 1:12-13).

Ewangelie Mateusza i Łukasza dostarczają znacznie bardziej rozbudowanych relacji, zaspokajając ciekawość czytelnika, podając wyraźne szczegóły każdego testu. Próba nie jest opisana w Ewangelii Jana. Chociaż Mateusz i Łukasz zawierają wiele z tych samych informacji, nawet powierzchowne czytanie ujawnia różnice, najbardziej znaczące w kolejności drugiego i trzeciego testu. Mateusz i Łukasz zgadzają się, że pierwsza próba ma miejsce na pustyni, ale u Mateusza druga próba ma miejsce w świątyni w Jerozolimie, a trzecia na szczycie góry, podczas gdy u Łukasza druga jest na szczycie góry, a trzecia w Jerozolimie.

uczeni generalnie zgadzają się, że kolejność Mateusza jest bardziej oryginalna. Ze wszystkich ewangelistów, Łukasz wykazuje największe zainteresowanie Jerozolimą. Kiedy Mateusz i Łukasz dzielą materiał, którego brakuje w Marku, powszechnym założeniem jest, że Mateusz i Łukasz zależą od utraconego źródła, które uczeni nazywają Q. kiedy tak jak w tym przypadku, wspólny materiał jest przedstawiony inaczej, natychmiast pojawia się pytanie: która Ewangelia najdokładniej reprezentuje hipotetyczne źródło Q?

Ewangelia Łukasza koncentruje się na podróży do Jerozolimy (Ew.Łukasza 9.51), a w drugim dziele Łukasza, Dzieje Apostolskie, misja Kościoła promieniuje z Jerozolimy (Dzieje Apostolskie 1.8). Byłoby całkowicie w zgodzie z Łukaszem, aby zmodyfikować kolejność prób tak, aby punkt kulminacyjny miał miejsce w Jerozolimie.

ale czyniąc to, Łukasz zakłóca staranny projekt fragmentu w Ewangelii Mateusza, który wykazuje pewien stopień wyrafinowania literackiego, który jest wyjątkowy w Nowym Testamencie.

gdy uważnie przyglądamy się tekstowi Mateusza, zaczynamy wykrywać wiele wzorów, które mają tendencję do potwierdzania, że wersja Ewangelii testowania została skomponowana przed Łukaszem. na najprostszym poziomie trzy testy w Mateuszu odbywają się na coraz wyższych wysokościach. Na pierwszą próbę Jezus jest „wyprowadzony” z rzeki Jordan ” na pustynię.”Następnie wznosi się na szczyt, na którym zbudowana jest Jerozolima, miejsce drugiej próby. Na koniec historia kończy się na ” bardzo wysokiej górze.”

co więcej, w wersji Mateusza diabeł poprzedza pierwsze dwa testy słowami” jeśli jesteś Synem Bożym ” (Mateusza 4:3 i 4:6). Oprócz dzielenia się tą formułą, testy te są również powiązane tematycznie. Obaj zapraszają Jezusa, aby zgłębiał boskie intencje dotyczące samego siebie. Czy Bóg zapewni żywność dla Jezusa i uchroni go od szkód cielesnych? W trzecim teście przechodzimy do innej dziedziny, w której diabeł domaga się, aby Jezus całkowicie odrzucił Boga. Trudno wyobrazić sobie bardziej dramatyczny punkt kulminacyjny.

rola Deuteronomy
subtelne zdolności literackie Mateusza ujawniają się w odpowiedziach Jezusa na testy diabła. Za każdym razem, gdy diabeł rzuca mu wyzwanie, Jezus odpowiada cytatem z Księgi Powtórzonego Prawa. Kiedy w pierwszej próbie Jezus stawia wyzwanie, aby zamienić kamień w chleb, odpowiada: „nikt nie będzie żył samym chlebem” (Ew.Mateusza 4.4). Jego tajemnicza odpowiedź może wydawać się wymijająca, dopóki nie uświadomimy sobie, że Jezus cytuje Powtórzonego Prawa 8:3:

i uniżył was, i dał wam łaknąć, i nakarmił was manną, której nie znaliście, i nie znali ojcowie wasi, aby wam oznajmił, że nikt nie będzie żył samym chlebem, tylko na każdym słowie, które pochodzi z ust Bożych.

kiedy namawiany do rzucenia się ze świątyni w drugiej próbie, Jezus odpowiada: „nie będziesz testował Pana, Boga twego „(Mateusza 4:7), cytując Powtórzonego Prawa 6:16: „nie poddawaj Pana, Boga twego, próbie, jak go testowałeś w Massah.”

i wreszcie, Jezus odwraca trzecie i ostatnie wyzwanie diabła-czcić Szatana w zamian za panowanie nad wszystkimi królestwami-mówiąc: „będziesz czcił Pana, Boga twego, i tylko jemu będziesz służył „(Mateusza 4:10), który jest oparty na 5 Mojżeszowej 6:13: „Pana, Boga twego, będziesz się bać; jemu będziesz służyć, i tylko przez jego imię będziesz przysięgać.”
to coś więcej niż zbieg okoliczności: Autor Mateusza wysyła jasny sygnał do swoich wyrafinowanych czytelników, że kluczem do testowej narracji jest Powtórzonego Prawa 6 i 8, dwa rozdziały, z których pochodzą cytaty (w odwrotnej kolejności). Oprócz tych bezpośrednich cytatów, kilka słów z 5 Księgi Mojżeszowej 6-8 jest rozproszonych w opisie testów Jezusa. Na przykład, kursywą słowa w następującym fragmencie z Powtórzonego Prawa 8 również występują w historii pierwszej próby (Mateusza 4: 1-4):

przypomnij sobie wszystkie drogi, które prowadził cię Pan, Bóg twój, przez te 40 lat na pustyni, aby cię uniżył, doświadczając cię, abyś wiedział, co jest w sercu twoim, czy chcesz przestrzegać Jego przykazań. I uniżył was, i dał wam głód, i nakarmił was manną, której nie znaliście, i nie znali ojcowie wasi, aby wam oznajmił, że nikt nie będzie żył samym chlebem, tylko na każdym słowie, które pochodzi z ust Bożych. Twoje ubranie nie zużywają się na Ciebie, a twoja stopa nie puchnie, te czterdzieści lat. Wiedz więc w swoim sercu, że jako osoba dyscyplinuje syna, Pan, Bóg twój, dyscyplinuje Ciebie.
Deuteronomy 8:2-5

nikt nie będzie żył samym chlebem
pierwszy test Mateusza (4:1-4) musi być rozumiany w kontekście Powtórzonego Prawa 8, który cytuje. Wyraźnie, autor Ewangelii zamierza przedstawić Jezusa jako przeżywającego na nowo doświadczenie Izraela na pustyni, w ciągu 40 dni, a nie 40 lat. Różnica w czasie trwania tłumaczy się zasadą, że dzień w życiu jednostki jest równoważny rokowi w życiu narodu. Zasada ta wyłania się z wielu tekstów, na przykład, „według liczby dni, w których szpiegował ziemię, 40 dni, na każdy dzień w roku, będziesz nosić swoją nieprawość 40 lat” (IV Mojżeszowa 14:34), przydzielić ci liczbę dni, 390 dni, równa liczbie lat ich kary, i tak będziesz ponosić karę domu Izraela. Gdy je ukończysz, położysz się po raz drugi, ale po prawej stronie i ponosisz karę domu Judy: 40 dni daję ci jeden dzień na każdy rok ” (Ezechiel 4:5-6)
podobnie jak Księga Powtórzonego Prawa 8, pierwsza próba Szatana Jezusa (aby zamienić kamień w chleb) dotyczy zaspokojenia głodu na pustyni. Podczas wyjścia Jahwe, jako wierny partner w przymierzu, zaopatruje swój lud. Jednak ludzie nie są zadowoleni: „doświadczyli Boga w swoich sercach, żądając pokarmu, którego pragnęli. Mówili przeciw Bogu, mówiąc: Izali Bóg może rozłożyć stół na puszczy?””(Psalm 78:18). Grzeszne pragnienie Izraelitów jest przedstawiane jako brak zaufania, rodzaj niewiary. W Księdze Wyjścia Bóg poucza Mojżesza, aby powiedział Izraelitom, którzy narzekali na głód, że ” Pan da wam pokarm i będziecie jeść … dopóki nie wyjdzie z Twoich nozdrzy i nie stanie się dla ciebie wstrętny. Wy bowiem odrzuciliście Pana, który jest między wami ” (IV Mojżeszowa 11:18-20). Izraelici byli wierzącymi, o ile poszli za Jahwe na pustynię, ale jednocześnie byli niewierzącymi, ponieważ nie chcieli mu całkowicie zaufać i wierzyć, że Jahwe zaspokoi ich głód. Z taką postawą ludzie pokazali, że ich serca są podzielone.
Jezus, przeciwnie, wykazuje „całość” lub „doskonałe serce” (porównaj Psalmów 24:4; 78:72; 2 Królewska 20:3; Izajasz 38:3 et al.). Podczas swojej pierwszej próby Jezus nie robi żadnego kroku, aby zaspokoić swój głód, ale czeka cierpliwie na jedzenie, które wie, że Bóg da mu, gdy jego post się skończy.

nie wystawiaj Pana, Boga twego na próbę
w drugiej próbie w Ewangelii Mateusza diabeł prowadzi Jezusa do Jerozolimy i instruuje go, aby rzucił się ze świątyni, aby zobaczyć, czy Bóg uratuje mu życie zgodnie z obietnicą Przymierza. Jezus jest proszony, aby domagać się dowodów na to, że Bogu można ufać, nie tylko po to, aby zapewnić pożywienie (jak w pierwszej próbie), ale aby uratować życie Jezusa. Aby w pełni zrozumieć drugą próbę, musimy zwrócić się do Powtórzonego Prawa 6: 16: „nie poddawaj Pana, Boga twego, próbie, jak go doświadczyłeś w Massah”, którą Jezus cytuje w odpowiedzi na wyzwanie Szatana.
historia Izraelitów w Massie, o której mowa w 5 Mojżeszowej 6, jest opowiedziana szerzej w Księdze Wyjścia: Umierając z pragnienia na pustyni, Izraelici narzekają do Mojżesza: „dlaczego wyprowadziłeś nas z Egiptu, aby zabić nas, nasze dzieci i bydło z pragnieniem?”(Ex.17:3). Zmuszają Mojżesza do dokonania cudu, aby zaspokoić ich pragnienie: Mojżesz uderza w skałę, a woda w cudowny sposób tryska. On nazywa miejsce Massah (po hebrajsku, „doświadczyć”), ponieważ tutaj „Izraelici kłócili się i doświadczali Pana, mówiąc:” Czy Pan jest wśród nas, czy nie?””(Ex.17:7).

w Księdze Wyjścia 17:7 Mojżesz również nazywa miejsce Meribah (od czasownika „znaleźć błąd”). Gdzie dokładnie odbył się drugi test? Grecki ma pterygion tou hierou (Mateusza 4: 5), co jest różnie tłumaczone jako „szczyt świątyni” „parapet świątyni” lub „najwyższy punkt świątyni.”Jest to jedyne pojawienie się terminu pterygion (dosłownie” skrzydełko „lub” małe skrzydło”) w Nowym Testamencie.

podstawowym tematem wyjścia jest Opieka Jahwe nad Izraelem. W najbardziej dramatycznym i pamiętnym z tych tekstów Jahwe jest porównywany do orła chroniącego swoje gniazdo: „Jak orzeł podnosi swoje gniazdo i unosi się nad młodymi, jak rozpościera skrzydła, bierze je i nosi wysoko na zębach, Pan też je prowadził… ustawił je na szczytach ziemi ” (Pwt.32:11-13). Najwyraźniej termin „winglet” został użyty w drugim teście, ponieważ wywoływał boską ochronę. Dla rabinów Świątynia była centrum Bożej ochrony, ponieważ koncentrowała się tam Boska obecność.

Jezus stojący na skrzydle świątyni odmawia złożenia tego samego żądania; nie kłóci się, odmawia wypróbowania Pana: nie poprosi o cud, aby go uratować.

Czcij Pana, Boga twego i tylko jego.
Ewangelia Mateusza nie lokalizuje „bardzo wysokiej góry”, która jest miejscem trzeciej próby (Mt.4:8). Dawno temu belgijski benedyktyński uczony Jaques Dupont zwrócił uwagę, że góry nie należy szukać na mapach Palestyny, ale w Księdze Powtórzonego Prawa. Rzeczywiście, istnieją uderzające podobieństwa między Jezusem na górze i Mojżeszem na górze Nebo (5 Moj.34:1-4). Bóg „pokazuje” Mojżeszowi Ziemię Obiecaną, podczas gdy diabeł „pokazuje” Jezusowi wszystkie królestwa świata. Diabeł mówi do Jezusa:” wszystko to dam ci”, podczas gdy Bóg mówi do Mojżesza” dam ” tę ziemię Izraelowi.

w Księdze Powtórzonego Prawa nagromadzenie ziemi i bogactwa stanowi zagrożenie dla Izraelitów. Deut.6: 13, który Jezus cytuje podczas trzeciego testu, jest częścią dłuższego ostrzeżenia dla Izraelitów, przypominając im, aby nie zapomnieli o Bogu, jak prosperują W Ziemi Świętej:

wiadomość jest powtarzana raz po raz w Deut.6-8 rozdziały, z których pochodzą trzy odpowiedzi Jezusa: „gdy ujrzycie, jak rosną stada wasze i stada, obfituje srebro i złoto wasze, a cały dobytek Wasz wielki rośnie, nie bądźcie dumni z serca. Nie zapominajcie więc o Panu, Bogu waszym, który was wywiódł z Egiptu” (5 Moj.8:13-14). Ignorowanie prawdziwego Boga, ostrzega Powtórzonego Prawa, jest tylko o krok od czczenia fałszywych bogów (5 Moj.6:14; 8:19). Później w Księdze Powtórzonego Prawa bałwochwalstwo jest utożsamiane z kultem demonów (Pwt.32,17; por. Psalm 106:36-37).

w przeciwieństwie do Izraelitów Exodus, którzy przytyli i zwrócili się do innych bogów, którzy gardzili Panem i złamali jego przymierze (Pwt.31:20; 32: 15), Jezus, w swojej trzeciej próbie nie jest rozpraszany przez bogactwo i władzę; odmawia czczenia fałszywego boga lub demona, ponieważ zdecydowanie potwierdza swoją lojalność wobec jedynego prawdziwego Boga (Mateusza 4:10).

trzy próby Jezusa zostały skomponowane przez autora o niezwykłej subtelności. Każdy test jest podsumowany minimum słów, ale słowa zostały dobrane tak umiejętnie, że wywołują sieci skojarzeń. Czytelnicy znający Pismo Święte są prowadzeni od jednego tekstu Powtórzonego Prawa do drugiego i jeszcze innego. Gdy są wciągani coraz głębiej w świat wyjścia z Egiptu, są zaproszeni, aby porównać stosunek wyjścia Izraelitów do stosunku Jezusa.

Ci czytelnicy uznają, że Jezus, odmawiając zamiany kamienia w chleb podczas pierwszej próby, udowadnia, że nie jest jak Izraelici wyjścia, z ich podzielonymi sercami; raczej całe jego serce jest poświęcone Bogu. W drugiej próbie, na skrzydle świątyni, Jezus ponownie Okazuje się niepodobny do Izraelitów, powierzając swoje fizyczne dobro Bogu i odmawiając prośby o cud, aby uratować go z sytuacji zagrażającej życiu. W trzeciej próbie, na górze nad wszystkimi królestwami świata, potwierdza swoją lojalność wobec Boga, odmawiając sobie bogactwa i władzy, które przyciągnęły Izraelitów.

Szema
wyrafinowany autor, który włożył taki kunszt w kształtowanie tych testów, nie zostawiłby ogólnej aranżacji Przypadkowi. Bardzo konkretna zasada musiała regulować liczbę i rodzaje testów. Aby odkryć tę rządzącą zasadę, musimy ponownie zwrócić się do Powtórzonego Prawa 6, gdzie znajdujemy najbardziej fundamentalne przykazanie ze wszystkich, tradycyjnie znane po hebrajsku jako Szema:

jak zobaczymy, ten krytyczny fragment dostarcza struktury dla trzech prób Jezusa, który udowodnił, że umiłował Boga całym swoim sercem, całą swoją duszą i całą swoją mocą.

ale jak rozumiano Szemę, najistotniejsze stwierdzenie monoteizmu za czasów Jezusa? Odpowiedź można znaleźć w traktacie Miszna Berakoth, który najpierw cytuje tekst biblijny, a następnie wyjaśnia, co oznacza każdy fragment. W Berakoth czytamy:

przyjrzyjmy się pokrótce tym trzem kwestiom. Normalną hebrajską pisownią słowa „serce” jest leb, ale w 5 Mojżeszowej 6: 5 jest napisane lebab, z dwoma b. Dla rabinów cytowanych w Misznie, pisownia ta sugerowała duplikację, serce z dwoma impulsami: dobry impuls, czyli skłonność, która zmierzała ku doskonałemu posłuszeństwu przykazaniom Bożym i jego antytezie, złej skłonności. Bóg musiał być kochany sercem niepodzielonym, a więc i obu impulsami. Dla nas może to wydawać się bezsensowne, te dwa impulsy zdają się wzajemnie usuwać. Ale Semici i Grecy z czasów Jezusa wyrażali całość jako połączenie przeciwieństw, dla nich celem było mieć serce całkowicie poświęcone Bogu. W pierwszej próbie, jak widzieliśmy, Jezus udowodnił, że umiłował Boga całym swoim sercem, w przeciwieństwie do wyjścia Izraelitów, z ich podzielonymi sercami.

drugi test dotyczy zagrożenia życia. To jest wyraźnie znaczenie ” z całej duszy.”Piękną ilustracją jest opis męczeństwa Rabina Akiwy przez Rzymian w 135 roku n. e.kiedy jego uczniowie nie mogli zrozumieć jego spokoju podczas tortur, powiedział do nich: „przez wszystkie moje dni byłem zmartwiony tym wersetem, 'z całej twojej duszy’, nawet jeśli weźmie twoją duszę.”Zapytałem, kiedy będę miał okazję to wypełnić? Czy teraz, gdy mam okazję, nie powinienem jej wypełnić?”Jezus był również gotów zaakceptować śmierć jako część Bożego planu, ale nie chciał narażać się po prostu na próbę Boga.

Hebrajski termin tłumaczony jako „z całej siły” również nosi konotację „obfitości” i może być stosowany do dóbr materialnych. (Z humorem Rabinowi Eliezerowi chodziło o to: „gdyby był człowiek, który ceni swoje życie bardziej niż pieniądze, dla niego mówi się „z całej duszy”; a jeśli jest człowiek, który ceni swoje pieniądze bardziej niż swoje życie, dla niego mówi ” z całej siły.”’) Dlatego diabeł, w trzeciej próbie, oferuje Jezusowi „wszystkie królestwa świata i ich chwałę” (Mateusza 4:8).

tradycyjne rozumienie Szemy (5 Księga Mojżeszowa 6.4-5) wyjaśnia więc zarówno kolejność prób, jakie przeszedł Jezus, jak i ich treść. Jezus jest doskonałym synem, który, w przeciwieństwie do Izraelitów wyjścia, skrupulatnie przestrzega potrójnego imperatywu, który towarzyszy fundamentalnemu stwierdzeniu monoteizmu, Szemie. Testująca narracja w Ewangelii Mateusza jest żywą przypowieścią o przestrzeganiu najbardziej podstawowych obowiązków wierzącego, wymagań Szemy.

byłoby nie do pomyślenia dla autora Ewangelii, aby powiązać Jezusa z możliwością niepowodzenia, co jest ukryte w pojęciu „próby” – chyba że Jezus powierzył uczniom, że doświadczył napięcia Pokus. Nie musiał wdawać się w żadne szczegóły, ale przynajmniej musiał powiedzieć swoim uczniom odpowiednik: „byłem doświadczony, tak jak wy będziecie doświadczani.”

to wyjaśnia, dlaczego pobieżna relacja Marka po prostu mówi, że Jezus został przetestowany. To ostrzega nas przed możliwością, że uczniowie Jezusa stworzyli narrację testowania w oparciu o ich własną wiedzę o Jezusie i próby, które widzieli go przechodzić.

szukając światła
jak widzieliśmy, celem pierwszej próby, zamiany kamienia na chleb, było ustalenie, czy Serce Jezusa jest całe, czy podzielone. Aby znaleźć historyczne wydarzenie w życiu Jezusa stojące za tym sprawdzianem, musimy poszukać epizodów, w których Jezus był pociągnięty w dwóch kierunkach, sytuacji, w których był zmuszony dokonać wyboru, niekoniecznie między dobrem a złem, ale być może między dobrem mniejszym a większym.

niepodważalnym przykładem takiego napięcia jest Marek 3, w którym Jezus znajduje się w konflikcie ze swoją rodziną:

ten epizod ujawnia wrogość rodziny Jezusa do jego misji. Niedowierzanie braci Jezusa jest wyraźnie zaznaczone w Ew. Jana 7: 5: „Albowiem nawet bracia jego nie wierzyli w niego.”Z perspektywy rodziny Jezus był wstydem, który musiał zostać usunięty z widoku publicznego.

autorytet rodziny, a zwłaszcza matki, w tradycyjnych bliskowschodnich gospodarstwach domowych był silny. Jezus musiał odczuwać silne pociągnięcie, aby przyłączyć się do żądań swojej matki. Jednak odrzucił żądania swojej rodziny i zidentyfikował tych, którzy przyjęli jego misję jako jego prawdziwego „brata, siostrę i matkę” (Mk.3:35). W ten sposób pokazał, że w swoim zaangażowaniu w podążanie za wolą Bożą, jego serce było niepodzielone.

w Ewangelii Łukasza Jezus stoi w obliczu podobnego wewnętrznego konfliktu. W relacji o znalezieniu Jezusa w świątyni (Łk.2:41-51A), Jezus znów stoi na rogach dylematu, jest pociągany w jednym kierunku przez rodziców, a w drugim przez to, co wyobraża sobie jako swoją misję od Boga. Według Łukasza, gdy Jezus miał dwanaście lat, udał się z rodziną do Jerozolimy na Paschę. Po festiwalu jego rodzice opuścili miasto, nie zdając sobie sprawy, że zostawili Jezusa. Po powrocie do Jerozolimy i trzech dniach poszukiwań, znaleźli Jezusa w świątyni, „siedzącego pośród nauczycieli, słuchającego ich i zadającego im pytania.”Zdumieni, rodzice Jezusa pytają:” Synu, dlaczego nam to zrobiłeś?”A Jezus odpowiada:” dlaczego mnie szukaliście? Nie wiedziałeś, że muszę zajmować się sprawami Ojca?”Ale rodzice Jezusa” nie rozumieli stwierdzenia, że mówił do nich.”

dzisiaj odpowiedź Jezusa: „muszę zajmować się sprawami mojego ojca” jest łatwo zrozumiana jako zapowiedź jego służby. Ale co to znaczy dla Jezusa? Mogę tylko myśleć, że Jezus szukał światła na temat swojego powołania. Zwrócił się do ekspertów w dziedzinie prawa, którzy nauczali w portykach świątyni, po wskazówki, co Bóg oczekuje od niego zrobić ze swoim życiem. W umyśle Jezusa pilność tych poszukiwań musiała przeważyć nad obawą, że wiedział, że wywoła Marię i Józefa. Również tutaj jego synowska pobożność została zakwestionowana przez wyższe posłuszeństwo.

świadomość Jezusa o tym, jak uczuciowe więzi rodzinne mogą dzielić serce, jest widoczna w orędziu, które przekazał swoim uczniom. A gdy mu rzekł jeden uczeń: Panie, pozwól mi najpierw iść i pogrzebać Ojca mego, Odpowiedział Jezus: Pójdź za mną, a umarli niech grzebią umarłych swoich…”(Mt.8:21-22; Łk.9:59-60). Jezus wywarł wrażenie na swoich uczniach, że posłuszeństwo Jego Słowu jest wyższym imperatywem i że muszą kochać Boga z całego serca.

aby znaleźć historyczne wydarzenie ukryte w drugim teście, w którym Jezus nie chce rzucić się ze świątyni, musimy zbadać reakcję Jezusa w sytuacjach, w których jego życie było zagrożone. Instynkt samozachowawczy jest tak silny, że nierozsądne byłoby założenie, że groźby śmierci nie dały Jezusowi chwili do namysłu.

Ewangelia Łukasza podaje, że Jezus, podróżując przez Galileę do Jerozolimy, był wyraźnie zagrożony przez Heroda Antypasa:” przyszli niektórzy faryzeusze i rzekli do niego: „Odejdź stąd, bo Herod chce cię zabić „” (Łk.13:31). Odpowiedź Jezusa jest taka, że będzie nadal czynił wolę Bożą, jest wspaniała w swoim sprzeciwie: „Idź i powiedz lisowi:” Oto wypędzam demony i czynię uzdrowienia dzisiaj i jutro, a trzeciego dnia będę udoskonalony. Niemniej jednak muszę wyruszyć dzisiaj, jutro i następnego dnia, ponieważ nie może być tak, że Prorok zginie poza Jerozolimą.”O Jeruzalem, Jeruzalem, ten, który zabija proroków i który kamienuje tych, którzy są do niej posłani!”(Łk.13:32-33). Innymi słowy, Jezus będzie nadal wykonywał swoje dzieło w odpowiedzi na wyższy autorytet, nawet jeśli oznacza to, że musi umrzeć w Jerozolimie.

przepowiednia Jezusa o jego śmierci jest niezwykle prawdopodobna (patrz też Łk. 9:22.20). Jezus i wszyscy jego żydowscy współcześni byli świadomi, że wielu Proroków zginęło w Jerozolimie. W Ew. Jana 11.8 Jezus w wąskim stopniu umyka ukamienowaniu. Co więcej, Jezus wiedziałby o egzekucji Jana Chrzciciela (Mk.6: 17-29; Mt.14:3-12; Josephus, Antiquities of the Jews 18.116-1 19). Rzeczywiście, Jezus żył życiem ukierunkowanym na śmierć, dlatego Paweł opisuje istnienie Jezusa jako długie, bezduszne „umieranie” (2 Koryntian 4.10). Jezus musiał odczuwać wielki ból, kiedy stawiał czoła ludzkiemu lękowi przed śmiercią. Jednak nigdy nie odstąpił od swojej misji, nawet gdy strach prawie przytłoczył go w Getsemane. Pomimo tej najcięższej próby, która dotknęła Sedna jego istoty, Jezus pozostał prawdziwy.

tak jak Jezus ostrzegał swoich uczniów, aby nie odstępowali od swojej misji, aby nie mieli podzielonych serc, tak też ostrzegał swoich naśladowców, że zostaną wypróbowani, tak jak on został wypróbowany: „wszyscy będziecie znienawidzeni przez wzgląd na moje imię, ale ci, którzy przetrwają do końca, będą zbawieni” (Mk.13:13). Musiał przygotować je do testu, którego powagę znał z doświadczenia.

trzeci Test u Mateusza
w końcu przechodzimy do trzeciego testu (Mt.4:8-10). Aby znaleźć historyczne wydarzenie stojące za tym sprawdzianem, musimy szukać epizodu, w którym Jezus odrzuca bogactwo i prestiż, aby kontynuować swoją misję.

w Ewangelii Jana, Jezus cudownie karmi tłum zgromadzony na brzegu Morza Galilejskiego tylko pięcioma bochenkami chleba i dwiema małymi rybkami. „A gdy lud ujrzał znak, który uczynił,” mówi nam Jan, „rzekli:” to jest prorok, który ma przyjść na świat.”Widząc wtedy, że mieli przyjść i wziąć go siłą, aby uczynić go Królem, Jezus sam wycofał się na wzgórza” (Jn. 6:14-15).

biorąc pod uwagę rewolucyjny temperament Galilejczyków, ta historia niesie wyraźny znak wiarygodności. To by wyjaśniało, dlaczego Herod Antypas chciał zabić Jezusa, jak widzieliśmy wcześniej (Łuk.13:31). A odpowiedź Jezusa, jego odrzucenie wszelkich wysiłków, aby awansować go do przywództwa politycznego, wyjaśniałoby, dlaczego Herod później stracił zainteresowanie i uwolnił Jezusa, gdy został przyprowadzony przed siebie (Łuk.23:8-12). Implikacja dla nas jest jednak taka, że przynajmniej raz Jezus był zmuszony ocenić związek swojej służby z władzą polityczną i odmówił prestiżu i bogactwa ze względu na swoją misję.

również tutaj próba Jezusa została przemieniona w ostrzeżenie dla swoich uczniów: „nie możecie służyć zarówno Bogu, jak i mamonie”, powiedział im (Mt.6: 24; Łk.16: 13);” łatwiej wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego ” (Mk.10:25; Mt. 19: 24; Łk.18:25).

jak widzieliśmy, Jezus, jak każda istota ludzka, cierpiał sytuacje, w których był ciągnięty w dwóch kierunkach. Wiemy, jak Jezus odpowiedział na te próby, ponieważ wyraził je w ostrzeżeniach dla swoich uczniów. W opisie próby Jezusa, te właśnie wydarzenia zostały zamienione w przypowieści. Być może sam Jezus parabolizował swoje własne doświadczenia, aby zaimponować swoim naśladowcom swoimi ostrzeżeniami. Nikt nie może zaprzeczyć, że Jezus był zdolny do takiej subtelności.

ale gdyby Jezus parabolizował swoje doświadczenia i umieścił je w kontekście wyjścia, cytując Deuteronomy, wtedy marek znałby całą historię. Mark Nie zapożyczyłby po prostu motywów wyjścia z pustyni i 40 dni bez uwzględnienia szczegółów wszystkich trzech testów. Tak więc jest bardziej prawdopodobne, że Marek, poprzez dyskretne przywołanie wyjścia, parabolizował uwagę Jezusa, że został wypróbowany i że późniejsi Chrześcijańscy teologowie stworzyli niezwykłą narrację, którą znajdujemy w Ewangelii Mateusza i Łukasza.

pierwsi chrześcijanie rozumieli Jezusa jako człowieka w takim samym sensie jak oni. Nie był zupełnie inny ani niewytłumaczalnie obcy. Ci, którzy żyli z nim, lub którzy znali tych, którzy tak czynili, uważali za całkowicie naturalne wykorzystanie własnego doświadczenia jako istoty ludzkie, często ciągnięci w dwóch kierunkach, aby zgłębić i zgłębić wgląd, jaki dał im Jezus, dotyczący jego własnej walki o pozostanie wiernym temu, co uznał za swoje przeznaczenie i powołanie. Jezus również musiał stawić czoła wymaganiom rodziny i przyjaciół. Musiał się bronić przed instynktem samozachowawczym. Musiał być czujny na podstępne atrakcje bogactwa i władzy. Otrzymał misję, ale nie otrzymał immunitetu od nacisków, które komplikują ludzkie życie