zarzuty
prawdziwa IRA przyznała się wówczas do zamachu. Jednak 7 lutego 2008 rzecznik IRA stwierdził, że grupa „miała minimalny udział w Omagh. Nasz kod został użyty; nic więcej. Stwierdzenie tego w tym czasie byłoby stracone w zrozumiałej fali emocji” i „Omagh był absolutną tragedią. Każda strata cywilów jest godna ubolewania.”
9 października 2000 roku program Panorama BBC wyemitował specjalny program ” kto zbombardował Omagh?”, prowadzonym przez dziennikarza Johna Ware ’ a. W programie zacytowano naczelnika RUC Ronniego Flanagana, który powiedział: „Niestety do tej pory nie byliśmy w stanie oskarżyć nikogo o to straszne okrucieństwo”. Panorama twierdziła, że policja po obu stronach granicy irlandzkiej znała tożsamość zamachowców. Napisano: „gdy samochód bombowy i samochód zwiadowczy jechały do granicy, policja uważa, że komunikowali się przez telefon komórkowy. Jest to oparte na analizie połączeń wykonanych w godzinach przed, w trakcie i po zamachu. Ta analiza może okazać się kluczem do śledztwa w sprawie bomby w Omagh.”Korzystając z bilingów telefonicznych, program podał nazwiska czterech głównych podejrzanych, takich jak Oliver Traynor, Liam Campbell, Colm Murphy i Seamus Daly. Policja przeciekła informacje do BBC, ponieważ było to zbyt poszlakowe i Przypadkowe, Aby można je było wykorzystać w sądzie.
Sekretarz Irlandii Północnej Peter Mandelson pochwalił program Panorama, nazywając go”bardzo potężnym i bardzo profesjonalnym dziełem”. Skrytykował go irlandzki Taoiseach Bertie Ahern, twierdząc, że „bandowanie wokół nazwisk w telewizji” może utrudniać próby zabezpieczenia wyroków. Premier David Trimble stwierdził, że ma co do tego „bardzo poważne wątpliwości”. Lawrence Rush, którego żona Elizabeth zginęła w zamachu, próbował prawnie zablokować nadawanie programu, mówiąc: „to jest sprawiedliwość medialna, nie możemy na to pozwolić”. Członek Zgromadzenia Partii Demokratycznej Oliver Gibson, którego siostrzenica Esther zginęła w zamachu, powiedział, że rząd nie ma woli ścigania odpowiedzialnych i z zadowoleniem przyjął program.
policja uważa, że zamach bombowy na BBC Television Centre w Londynie w dniu 4 marca 2001 roku był zamachem zemsty za transmisję. 9 kwietnia 2003 pięciu członków Ira stojących za zamachem na BBC zostało skazanych na od szesnastu do dwudziestu dwóch lat.
oskarżenia i sprawy sądowe
22 września 1998 r. RUC i Gardaí aresztowali dwunastu mężczyzn w związku z zamachem. Następnie zwolnili ich wszystkich bez zarzutów. 25 lutego 1999 przesłuchali i aresztowali co najmniej siedmiu podejrzanych. Budowniczy i celnik Colm Murphy z Ravensdale w hrabstwie Louth został oskarżony trzy dni później o spisek i został skazany 23 stycznia 2002 przez specjalny sąd kryminalny Republiki. Został skazany na czternaście lat. W styczniu 2005 roku wyrok Murphy 'ego został uchylony, a Sąd Apelacyjny orzekł ponowny proces z powodu sfałszowania notatek z przesłuchania przez dwóch Gardaí, a poprzednie wyroki Murphy’ ego zostały niewłaściwie uwzględnione przez sędziów procesowych.
w dniu 28 października 2000 r. rodziny czworga dzieci, które zginęły w zamachu-James Barker, 12 lat, Samantha McFarland, 17 lat, Lorraine Wilson, 15 lat i 20-Miesięczna Breda Devine-wszczęły postępowanie cywilne przeciwko podejrzanym, nazwanym przez program Panorama. 15 marca 2001 roku rodziny wszystkich dwudziestu dziewięciu osób zabitych w zamachu wszczęły 2-milionową akcję cywilną przeciwko Realowi Ira podejrzanym przez Campbella, Murphy 'ego, Daly’ ego, Seamusa McKenna i Michaela Mckevitta. Byli sekretarze Irlandii Północnej Peter Mandelson, Tom King, Peter Brooke, Lord Hurd, Lord Prior i Lord Merlyn-Rees podpisali się pod poparciem funduszu prawnego powodówprzypisy Powództwo cywilne rozpoczęło się w Irlandii Północnej w dniu 7 kwietnia 2008 r.
6 września 2006 roku siostrzeniec Murphy ’ ego, Sean Hoey, elektryk z Jonesborough w hrabstwie Armagh, stanął przed sądem oskarżonym o dwadzieścia dziewięć morderstw oraz o terroryzm i ładunki wybuchowe. Po zakończeniu procesu Hoey 20 grudnia 2007 stwierdził, że nie jest on winny wszystkich 56 oskarżeń przeciwko niemu.
w dniu 24 stycznia 2008 r.były komendant główny Ronnie Flanagan przeprosił rodziny ofiar za brak wyroków skazujących w związku z zamachem w Omagh. Przeprosiny te zostały odrzucone przez niektóre rodziny ofiar. Po wyroku Hoey, reporter BBC News Kevin Connolly stwierdził, że ” rodziny Omaghów były godne porażki, ponieważ były godne na każdym etapie walki o sprawiedliwość. Ich kampania będzie kontynuowana, ale perspektywa z pewnością ustępuje teraz, że ktokolwiek kiedykolwiek zostanie skazany za zamordowanie swoich mężów, braci, sióstr, żon i dzieci.”Szef policji Irlandii Północnej Sir Hugh Orde stwierdził, że wierzył, że nie będzie dalszych oskarżeń.
w dniu 8 czerwca 2009 r.zakończyła się sprawa cywilna podjęta przez krewnych ofiar. McKevitt, Campbell, Murphy i Daly zostali uznani za odpowiedzialnych za zamach. McKenna (zm. 14 lipca 2013) została oczyszczona z zarzutów. Pozostali zostali pociągnięci do odpowiedzialności za szkody w wysokości 1,6 miliona GB. Została opisana jako” przełomowa ” nagroda odszkodowań na arenie międzynarodowej. Murphy i Daly odwołali się i otrzymali ponowny proces, ale ten drugi proces również uznał ich za odpowiedzialnych za zamach, a sędzia określił dowody jako przytłaczające.
10 kwietnia 2014 Daly został oskarżony o zamordowanie dwudziestu dziewięciu ofiar zamachu bombowego w Omagh oraz o inne przestępstwa. Został aresztowany w Newry przez policję po przekroczeniu granicy z Irlandią Północną. Sprawa przeciwko Daly została wycofana w lutym 2016 r., a prokuratura uznała, że „nie ma rozsądnych perspektyw skazania”.
Police Ombudsman reported
Police Ombudsman Nuala o ’ Loan opublikował raport w dniu 12 grudnia 2001 r., w którym ostro skrytykował RUC za prowadzenie śledztwa w sprawie zamachu bombowego. W jej raporcie stwierdzono, że funkcjonariusze RUC zignorowali wcześniejsze ostrzeżenia przed bombą i nie podjęli działań na rzecz kluczowego wywiadu. Powiedziała, że funkcjonariusze nie współpracowali i bronili się podczas śledztwa. W raporcie stwierdzono, że „ofiary, ich rodziny, mieszkańcy Omagh i funkcjonariusze RUC zostali zawiedzeni przez wadliwe przywództwo, zły osąd i brak pilności.- Zaleciła utworzenie nowego zespołu dochodzeniowego niezależnego od nowej służby policyjnej Irlandii Północnej (PSNI), która od tego czasu zastąpiła RUC, kierowanego przez starszego oficera z zewnętrznych sił policyjnych.
początkowo Stowarzyszenie Policji, które reprezentuje zarówno wyższych oficerów, jak i szeregowych członków policji Irlandii Północnej, wystąpiło do sądu, aby spróbować zablokować publikację raportu O ’ Loan. Stowarzyszenie stwierdziĺ ’ o, Ĺźe „sprawozdanie rzecznika i zwiÄ … zane z nim decyzje stanowiÄ … naduĺźycie jej statutowych uprawnieĺ”, obowiÄ … zkăłw i funkcji.”Grupa później porzuciła swoje wysiłki. Komendant RUC Ronnie Flanagan nazwał raport „rażąco niesprawiedliwym” i ” błędnym wnioskiem wyciągniętym z góry, a następnie desperacką próbą znalezienia wszystkiego, co mogłoby się do tego dopasować.”Inni wyżsi funkcjonariusze policji również zakwestionowali ustalenia raportu. Flanagan wydał w odpowiedzi 190-stronicowy raport kontrsprawozdawczy, a także stwierdził, że rozważa podjęcie działań prawnych. Twierdził, że liczne ostrzeżenia zostały udzielone przez RIRA, aby spowodować zamieszanie i doprowadzić do większej utraty życia. Zastępca szefa policji Alan McQuillan i Sam Kincaid wysłali Oświadczenia zawierające informacje, które poparły raport.
rodziny ofiar wyraziły różne reakcje na raport. Kevin Skelton, którego żona Philomena zginęła w ataku, powiedział: „po bombie w Omagh, Tony Blair i Taoiseach, Bertie Ahern, powiedzieli nam, że żaden kamień nie zostanie odwrócony … Wydaje mi się, że wiele kamieni zostało pozostawionych bez ruchu”, ale potem wyraził wątpliwość, że bombardowanie można było zapobiec. Lawrence Rush, którego żona Elizabeth zginęła w ataku, powiedział: „nie ma powodu, dla którego Omagh miałoby się stać – policja zaniedbała swoje obowiązki.”Inni mieszkańcy Omagh powiedzieli, że policja zrobiła wszystko, co mogli. Belfast Telegraph nazwał raport ” przełomem w odpowiedzialności policji „i stwierdził, że”złamał tabu wokół oficjalnej krytyki policji w Irlandii Północnej”. Po odejściu z urzędu 5 listopada 2007, Nuala o ’ Loan stwierdziła, że raport nie był osobistą bitwą między nią a Sir Ronniem i nie doprowadził do niej. Stwierdziła, że”zalecenia, które wydaliśmy, były przestrzegane”.
independent bombing investigationedytuj
w dniu 7 lutego 2008 roku Rada Policji Irlandii Północnej podjęła decyzję o powołaniu zespołu niezależnych ekspertów do zbadania śledztwa policji w sprawie zamachu. Część krewnych ofiar zamachu skrytykowała tę decyzję, twierdząc, że zamiast tego powinno zostać wszczęte międzynarodowe dochodzenie publiczne obejmujące zarówno Republikę Irlandii, jak i Irlandię Północną. Kontrola ma na celu ustalenie, czy istnieją wystarczające dowody do dalszego ścigania. Ma również zbadać możliwe krzywoprzysięstwo dwóch świadków policyjnych popełnione podczas procesu Hoey ’ a. Członek zarządu Sinn Féin Policing Board Alex Maskey stwierdził, że: „Sinn Féin w pełni popiera prawo rodzin do wezwania do pełnego transgranicznego niezależnego dochodzenia, podczas gdy zarząd Policji ma jasny i prawny obowiązek kontroli policyjnej obsługi dochodzeń … Zdajemy sobie sprawę, że zarząd ponosi dużą odpowiedzialność za wypełnianie naszego obowiązku w zakresie rozliczania PSNI w interesie sprawiedliwości dla rodzin Omaghów”.
zarzuty Ostrzeganiaedytuj
w 2001 roku podwójny agent Kevin Fulton twierdził, że trzy dni przed zamachem powiedział swoim pracownikom MI5, że prawdziwa IRA ma zamiar sprowadzić „ogromną bombę” przez granicę. Fulton twierdzi, że powiedział im także, kto i gdzie ją robił. Powiedział, że MI5 nie przekazało jego informacji policji.
Komendant RUC Ronnie Flanagan nazwał zarzuty ” absurdalnymi „i powiedział, że informacje, które przekazał swoim opiekunom, były pełne”zniekształceń i nieścisłości”. Flanagan przyznał jednak, że część informacji Fultona nie została przekazana do Oddziału Specjalnego RUC z powodu „błędu administracyjnego”. We wrześniu 2001 roku informator brytyjskich sił bezpieczeństwa Willie Carlin powiedział, że Rzecznik uzyskał dowody potwierdzające zarzuty Fultona. Rzecznik Rzecznika nie potwierdził ani nie zaprzeczył temu twierdzeniu.
David Rupert, obywatel amerykański, był wspólnie kierowany jako agent przez MI5 i Federalne Biuro Śledcze (FBI). Pracował jako fundraiser dla prawdziwej IRA. 11 sierpnia 1998, cztery dni przed zamachem, Rupert poinformował swoich pracowników MI5, że prawdziwa IRA planuje zamach bombowy w Omagh lub Derry. Nie wiadomo, czy informacja ta została przekazana do Oddziału Specjalnego RUC.
Gardaí mieli również własnego agenta blisko prawdziwego IRA w tym czasie, Paddy ’ ego Dixona, który kradł samochody, które były używane przez grupę do transportu bomb. Kilka dni przed zamachem, prawdziwa IRA kazała Dixonowi ukraść Vauxhall Cavalier, którego użyłby w ataku. Dixon natychmiast powiedział o tym swojemu opiekunowi, detektywowi sierżantowi Johnowi White ’ owi. 12 sierpnia White przekazał to swojemu przełożonemu, Nadinspektorowi Dermot Jenningsowi. Według White ’ a, Jennings powiedział mu, że pozwolą na wybuch bomby, głównie po to, aby prawdziwa IRA nie stała się podejrzliwa wobec Dixona.
w 2003 roku ukazał się zapis rozmowy Dixona z White ’ em. W nim Dixon potwierdza, że Gardaí pozwolił wybuchnąć bombie i mówi, że „Omagh wybuchnie im w twarz”. W lutym 2004 roku Naczelnik PSNI Hugh Orde wezwał Republikę Irlandii do przekazania Dixonowi. W marcu 2006 roku Nadinspektor Orde stwierdził, że”służby bezpieczeństwa nie wstrzymały wywiadu, który byłby istotny lub mógłby prowadzić dochodzenie w sprawie Omagh”. Stwierdził, że dysydenccy Republikanie badani przez MI5 byli członkami innej komórki niż sprawcy zamachu w Omagh.
w niezależnym raporcie z 2013 roku stwierdzono, że Brytyjskie, Irlandzkie i amerykańskie agencje wywiadowcze „zagłodziły” policję w Omagh, która mogła zapobiec zamachowi. Raport został napisany na zlecenie rodzin ofiar i wyprodukowany przez Rights Watch (UK).
GCHQ
dokument BBC Panorama, zatytułowany „Omagh: What The Police Were Never Told”, został wyemitowany we wrześniu 2008 roku. Ujawnił on, że brytyjska agencja wywiadowcza GCHQ monitorowała rozmowy telefoniczne między bombowcami, gdy samochód bombowy wjeżdżał do Omagh. Ray White, były zastępca szefa Oddziału Specjalnego RUC, powiedział, że GCHQ monitorował telefony komórkowe na ich prośbę. Powiedział, że wierzy, że GCHQ słuchało rozmów telefonicznych „na żywo”, a nie tylko nagrywało je na później. John Ware twierdził, że urządzenie podsłuchowe było ukryte w samochodzie i że GCHQ miało nagrania tego, co zostało powiedziane. Żadna z tych informacji nie została wówczas przekazana RUC w Omagh. Stenogramy rozmów telefonicznych zostały później przekazane oddziałowi specjalnemu RUC.