Reed, herinner ik me de dag dat ik voor het eerst leerde fietsen. Het was een angstaanjagende, maar leuke ervaring. Mijn opa was degene die het me leerde, en hij hielp me toen ik gewond raakte. De eerste keer dat ik op een fiets stapte, had ik geen idee wat ik aan het doen was, en zo ongeveer ging alles mis. Het stuur was achterstevoren, net als mijn helm. M ’n opa zei dat ik m’ n voeten op de pedalen moest zetten. Hij vertelde me ook dat hij de hele tijd de achterkant van de fiets zou vasthouden, maar dat deed hij niet.
zodra ik begon te proberen mezelf in evenwicht te brengen, liet hij los. Ik keek toevallig om toen hij losliet. Ik was doodsbang dat ik zou vallen. Toen ik bang was, werd mijn geest leeg van het leuren, en ik wilde gewoon weg. Ik vergat hoe ik moest remmen en viel van de motor. Mijn opa bleef me aanmoedigen om op te staan en het opnieuw te proberen, en na ongeveer 15 minuten stopte ik eindelijk met huilen, stond op en probeerde het opnieuw. Van alle rampen die gebeurden, dacht ik niet dat er iets anders mis kon gaan, maar natuurlijk deed het dat.
zodra ik weer begon te leuren, raakte mijn broek in de ketting en viel ik plat op mijn gezicht en stootte mijn neus. Sinds dat gebeurd is, besloot mijn opa het voor gezien te houden en het de volgende ochtend opnieuw te proberen. De volgende ochtend werd ik helder en vroeg wakker, en erg enthousiast om te proberen om mijn fiets te rijden. Mijn neus voelde beter, dus ik ben niet meer zo bang om te vallen. Deze keer had ik kniebeschermers, elleboogbeschermers, polsbeschermers en natuurlijk mijn helm.
ik was helemaal klaar om te gaan, toen het begon te regenen. Mijn opa vertelde me dat het nog steeds “OK” was om te rijden omdat het niet zo hard regende. Toen ik weer begon te rijden, leek alles goed te gaan. Ik dacht dat ik de kunst van het fietsen onder de knie had, en toen opeens gleed mijn achterband onder me uit terwijl ik draaide, en opnieuw viel ik op de grond en begon te huilen. Ik zei tegen mijn opa: “ik ben hopeloos, want ik kan niet eens fietsen! Wat is er mis met
…