de Hongerwinter was een grote hongersnood die plaatsvond in Nederland, met name in het door de Nazi ‘ s bezette Westelijke deel van het land. Van november 1944 tot de bevrijding van Nederland door de geallieerden op 5 mei 1945 stierven 22.000 mensen en werden 4,5 miljoen getroffen door de directe en indirecte gevolgen van de hongersnood. De “Hollandse Hongerwinter” werd veroorzaakt door een aantal redenen: naast een uitzonderlijk strenge winter, slechte oogsten en vier jaar wrede oorlog, legden de nazi ‘ s in September 1944 een embargo op voedseltransport naar West-Nederland op als vergelding voor de Nederlandse regering die de geallieerden steunde bij de bevrijding van zuidelijke delen van Nederland. De bevolking werd gedwongen te leven op rantsoenen van 400-800 calorieën per dag; om te overleven moesten mensen gras en tulpenbollen eten. Naast de nawerkingen op de Nederlandse overlevenden, zoals een slechte lichamelijke gezondheid, resulteerde de hongersnood in langetermijneffecten op de nakomelingen van de Hongerwintergeneratie. Baby ‘ s geboren in deze periode waren opvallend klein en zeer kwetsbaar voor diabetes, schizofrenie, en longziekten.
bijgedragen door Dorothea Föcking
Deutsches Museum München