Jesse Schultz
na powierzchni 7.Prezydent Stanów Zjednoczonych wydaje się gotowy na płaszcz bohatera. Urodził się w ubóstwie rodziców irlandzkich imigrantów w 1767 roku, walczył krótko w rewolucji amerykańskiej, studiował prawo i został prokuratorem w zachodniej Karolinie Północnej, wybrany do Izby Reprezentantów w 1796 roku, a później do Senatu w następnym roku w 1797 roku. Zasiadał nawet w stanowym Sądzie Najwyższym.
zyskał sławę podczas wojny w 1812 roku, kiedy solidnie pokonał Brytyjczyków w bitwie o Nowy Orlean, używając niezwykle egalitarnej siły niewolników, Haitańczyków, Choctawów, francuskich piratów, Wysp Kanaryjskich i frontierów. Prasa uznała go za bohatera i nazwała „Old Hickory”. Następnie pełnił funkcję gubernatora nowo nabytego Terytorium Florydy. W 1824 r. kandydował na prezydenta, wygrywając w głosowaniu powszechnym, ale przegrywając z Kolegium Elektorskim. Ponownie kandydował w 1828 i wygrał, a 4 lata później uzyskał reelekcję. Andrew Jackson wydawał się żyć życiem, które, gdyby było wytworem jakiegoś dzieła fikcji, wydawałoby się prawie zbyt wiele, by w to wierzyć. Z pewnością Bohater.
ale…
była inna strona Andrew Jacksona. Brał udział w pojedynkach, zabijając w 1806 Charlesa Dickinsona. Podczas I wojny Seminolskiej wymierzył swoim oddziałom surową dyscyplinę, w tym egzekucje za bunt. Konieczność niektórych została zakwestionowana. Później pojmał dwóch brytyjskich poddanych, Roberta Ambristera i Alexandra Arbuthnot, i wierząc, że są agentami wysłanymi do zaopatrywania Seminoli, Jackson skazał ich na próbę i egzekucję. Wątpliwe aspekty incydentu Arbuthnot-Ambrister, który obejmował inwazję na terytorium Hiszpanii, pozwoliłyby Jacksonowi na zbadanie przez Kongres. Podczas gdy Kongres uznałby „winę” za to, że Jackson prowadził proces i egzekucję, nie podjąłby żadnych działań przeciwko Jacksonowi.
i jako prezydent Jackson nadzorowałby jeden z bardziej haniebnych momentów w amerykańskiej historii. W 1830 roku podpisał ustawę o usunięciu Indian, która nakazywała przymusowe usunięcie rdzennych Amerykanów z ich ziem. Naród Czirokezów faktycznie podjąłby walkę do sądu federalnego, próbując zachować swoje ziemie, a w Worcester przeciwko Georgii Sąd Najwyższy orzekł przeciwko relokacji. O orzeczeniu Jackson powiedziałby rzekomo: „John Marshall (ówczesny sędzia główny) podjął swoją decyzję; teraz pozwól mu ją egzekwować!”. Był spór o to, czy Jackson rzeczywiście wypowiedział te słowa, ale niestety zdawały się one podsumowywać jego postawę. Podczas gdy Cherokee nie zostaliby usunięci dopóki Administracja Van Burena, Choctaw, Seminoles i Creek zostaliby usunięci pod nadzorem Jacksona.
ale nic z tego nie wpłynęło na popularność Jacksona, która tylko wzrosła. 
po jego śmierci jego wizerunek pojawiłby się na nie mniej niż 13 znaczkach pocztowych, miał liczne pomniki, powiaty i miasta nazwane jego imieniem, jego wizerunek znajduje się na 20-dolarowym rachunku i przez lata był na wielu innych nominałach. W sondażu C-SPAN z 2009 roku, historycy umieścili go na 13.
czy Andrew Jackson był bohaterem swojego przywództwa podczas prezydentury? Złoczyńcą za swoje czyny? Jedno i drugie? Żadnego? Dlatego pojęcie „bohatera” jest tak mgliste. Konsensus społeczny i historyczny koncentrował się na jego działaniach w wojnie 1812 roku, radzeniu sobie z kryzysem nieważności, czy po prostu jego gwiazdorskiej karierze politycznej. Mroczne aspekty jego osobowości są ignorowane lub usprawiedliwiane. Jackson z pewnością nie byłby bohaterem dla rdzennych Amerykanów, Brytyjczyków czy Hiszpanów. Po dziś dzień stawiamy czoła tym pytaniom, ogłaszając bohaterów. Czy godne podziwu cechy danej osoby przeważają nad kruchością ludzkiej kondycji? Kto decyduje?