Hirshon Costa Rican Christmas Tamales

dzielenie się jest troską, Obywatelu!

Tamales użyte na licencji Creative Commons Z kelkychilds.com

obywatele, Kostaryka (dosłownie: „bogate Wybrzeże”), oficjalnie Republika Kostaryki (Hiszpański: „República de Costa Rica”) – Państwo w Ameryce Środkowej, graniczące z Nikaraguą na północy, Panamą na południowym wschodzie, Oceanem Spokojnym na zachodzie, Morzem Karaibskim na wschodzie i Ekwadorem na południu wyspy Cocos. Ma około 4,5 miliona mieszkańców, z których prawie jedna czwarta mieszka w obszarze metropolitalnym stolicy i największego miasta, San José.

Kostaryka była rzadko zamieszkana przez rdzennych mieszkańców, zanim znalazła się pod panowaniem hiszpańskim w XVI wieku. Pozostawała peryferyjną kolonią Imperium aż do uzyskania niepodległości jako część krótkotrwałego pierwszego Imperium meksykańskiego, a następnie członkostwa w Zjednoczonych Prowincjach Ameryki Środkowej, z których formalnie ogłosiła suwerenność w 1847 roku. Od tego czasu Kostaryka pozostaje jednym z najbardziej stabilnych, zamożnych i postępowych narodów Ameryki Łacińskiej. Po krótkiej, ale krwawej wojnie domowej, w 1949 roku na stałe zlikwidowała swoją armię, stając się pierwszym z niewielu suwerennych państw bez stałej armii.

Kostaryka konsekwentnie działa korzystnie w Human Development Index (HDI), zajmując 69 miejsce na świecie od 2015 roku, wśród najwyższych spośród wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej. Program Narodów Zjednoczonych ds. rozwoju (UNDP) wskazuje również, że osiągnął on znacznie wyższy poziom rozwoju ludzkiego niż inne kraje o tym samym poziomie dochodów, z lepszym wynikiem w zakresie rozwoju ludzkiego i nierówności niż mediana regionu. Jego szybko rozwijająca się gospodarka, niegdyś silnie uzależniona od rolnictwa, zdywersyfikowała się, obejmując takie sektory, jak finanse, Farmaceutyka i ekoturystyka.

Kostaryka jest znana ze swojej postępowej polityki ochrony środowiska, jako jedyny kraj, który spełnia wszystkie pięć kryteriów ustanowionych do pomiaru trwałości środowiska. 2016 Environmental Performance Index, dwukrotnie został uznany za kraj o najlepszych wynikach w indeksie Happy Planet Fundacji New Economics (NEF), który mierzy zrównoważony rozwój środowiska, i został uznany przez NEF za najbardziej zielony kraj na świecie w 2009 roku. Kostaryka oficjalnie planuje stać się krajem neutralnym pod względem emisji dwutlenku węgla do 2021 roku. W 2012 roku stał się pierwszym krajem w obu Amerykach, który zakazał polowań rekreacyjnych.

niezłe miejsce, . 🙂

być może szczytem kuchni kostarykańskiej jest ich wyjątkowy świąteczny tamal-niniejszym przedrukowuję w całości wspaniały post z insidecostarica.com na jego wyjątkowość i chwałę!

By Jack Donnelly

December 4th, 2014 (InsideCostaRica.com) Tamal kostarykański (liczba pojedyncza w języku hiszpańskim to tamal-Tamale to angielski) jest dziełem sztuki, cudownym do zobaczenia i kulinarnym objawieniem do konsumpcji. Nie zawsze spotyka się je na festynach i jarmarkach, ale stanowią istotną część świąt Bożego Narodzenia. Wiele rodzin zrobi ich dużą liczbę przed Świętami Bożego Narodzenia i stara się, aby nie zostały zjedzone zbyt szybko. Wszyscy je kochają. Złota rączka w moim mieszkaniu lubi nazywać wiatry, które bufetują region San José wokół Bożego Narodzenia vientos tamaleros, Tamale winds. Są one właściwie znane jako vientos navideños, świąteczne wiatry.

zadanie przygotowania dużej partii tamales jest długie i żmudne. Kilka lat temu odbyłem intensywne seminarium z dość tradycyjnymi przyjaciółmi z Tico. Zaczęły się około 5 rano, na długo przed moim przybyciem. Była to solidna praca do godziny 17: 00, kiedy pierwsza partia 50 osób trafiła do ogromnego garnka z wrzącą wodą nad drewnianym ogniskiem na otwartej przestrzeni za ich domem. Pierwsza partia wyszła o 18: 00. Tego dnia zrobili 5 partii.

w przeciwieństwie do maleńkich meksykańskich Tamale owiniętych łuskami kukurydzy lub ogromnej kolumbijskiej odmiany, która musi ważyć co najmniej Funt, wersja Tico jest idealnym rozmiarem na lekki posiłek lub solidną przekąskę. Te, które kupujesz w supermarkecie (około roku) ważą 500 gramów za 2, około 8 ½ uncji każdy. Niektóre chinamos (stoiska z żywnością) lub bary oferują mniejsze tamales. Są one wykonane, gotowane i sprzedawane jako para, zwana piña, wiązana sznurkiem. Możesz kupić tylko jeden do natychmiastowej konsumpcji w restauracjach lub stoiskach.

Tamal Tico jest owinięty dużymi liśćmi, czasami nazywanymi liściem bananowca, ale w rzeczywistości jedną z kilku innych roślin. Zbieranie tych liści jest sezonowym źródłem dochodu dla niektórych mieszkańców wsi. Nie jest to przedsięwzięcie wolne od ryzyka. Dwa lata temu kolekcjoner został ugryziony przez jadowitego węża. Żmija musiała trafić w żyłę, bo biedak usiadł i umarł na miejscu.

w tamalu jest trochę mięsa, generalnie wieprzowina i / lub kurczak. Jest to pierwszy krok, aby ugotować mięso w niektórych przyprawach. Kukurydza jest również gotowana, a następnie mielona na ciasto zwane masą. Istnieją małe młyny, które zrobią za Ciebie mielenie. Musisz tylko włożyć do nich mokrą gotowaną kukurydzę i przynieść do domu ciężki worek masy. Cała rodzina jest oddana do pracy, montując tamales, pod czujnym okiem mamy. Właściwe proporcje i struktura są krytyczne.

wraz z masą każda tamal otrzymuje kilka innych składników: mały kawałek mięsa, ziemniaki, ciecierzyca, marchew, groszek, ryż itp. Każdy ma swój własny przepis. Tamales są następnie starannie i pomysłowo składane, aby nie dopuścić do wycieku smakołyków podczas gotowania. Nie było to zadanie, które mi powierzono (cóż, pozwolili mi wypróbować parę, a następnie je ponownie sformowali). Dwa są następnie wiązane sznurkiem, aby uzyskać piña. Zmontowane zielone opakowania są następnie gotowane przez około godzinę. Drewno kominkowe jest tradycyjne.

obywatele-chciałbym pomyśleć, że mój przepis należy do najlepszych na tę latynoamerykańską ucztę! Facebook Instagram iconinterest pinterest iconfacebook facebook iconprint print iconsquares squares iconheart heart iconheart solid heart solid icon