w ciągu ostatnich kilku dekad profil tradycyjnego studenta znacznie się zmienił. Nie jest niczym niezwykłym, na przykład, dla studenta jest znacznie starszy niż on lub ona byłaby w 1970 roku, i bardziej prawdopodobne, aby uczęszczać do szkoły w niepełnym wymiarze godzin podczas żonglowania pracy, rodziny i innych obowiązków. Według danych Departamentu Edukacji USA, średni wiek licencjata w 2012 roku wynosił 26 lat, a nie 20. Ponadto kampusy uczelni stają się coraz bardziej zróżnicowane: o wiele więcej studentów jest pierwszej generacji, o niskich dochodach i nie-białych. W miarę jak więcej pracujących dorosłych wraca na studia, aby zdobyć nowe umiejętności i rozwijać swoją karierę, tendencje te prawdopodobnie będą się utrzymywać.
aby pomóc studentom odnieść sukces w college ’ u, liderzy instytucji szkolnictwa wyższego i decydenci muszą opracować polityki, które pomogą wszystkim studentom—akademickim, społecznym i finansowym—w dążeniu do szkolnictwa wyższego, a nie tylko studentom w wieku tradycyjnym. Że 58 procent Amerykanów uważa, że przywódcy instytucjonalni stawiają na pierwszym miejscu długoterminowe interesy swoich szkół, a nie najlepsze interesy i potrzeby uczniów, tylko dalej napędza ten punkt do domu.
dwie zasady, które znacznie ułatwią zrozumienie uczniów i ułatwią im sukces: policz wszystkich uczniów w metrykach sukcesu i skaluj praktyki, które udowodniły, że przyspieszają naukę.
Policz wszystkich uczniów w metrykach sukcesu
jednym z warunków, aby zaspokoić potrzeby uczniów, jest uwzględnienie ich wszystkich podczas pomiaru i rozliczania sukcesu uczelni. To niestety nie jest aktualna praktyka. Proste pytania, takie jak ” czy większość ludzi, którzy idą na studia, kończy z dyplomem?”niełatwo odpowiedzieć. Wynika to z faktu, że Federalne wskaźniki ukończenia studiów wykluczają studentów niepełnoetatowych i transferowych, z których wielu ma niskie dochody, jest słabo przygotowanych lub nie-białych. Inne dane, takie jak zarobki studentów, wykluczają tych, którzy nie otrzymali federalnej pomocy finansowej, w tym wielu studentów uczelni społecznych, którzy płacili czesne z kieszeni.
po części to wykluczenie danych jest funkcją federalnego zakazu rewizji federalnych mechanizmów raportowania, aby uczynić je bardziej włączającymi miliony różnych studentów studiujących na studiach wyższych. Zakaz ten powinien zostać odwrócony, aby decydenci polityczni i liderzy instytucjonalni w pełni zrozumieli dzisiejszych uczniów, ich trajektorie i miejsca, w których istnieją blokady do sukcesu. Ponadto dane dotyczące stóp ukończenia studiów, zadłużenia i spłaty oraz zatrudnienia po ukończeniu studiów powinny być publicznie dostępne. Studenci mają prawo do tych informacji, zanim zainwestują tysiące dolarów w kierunku studiów.
Kongres dąży do zmiany legislacyjnej, aby to osiągnąć. Członkowie Izby i Senatu wprowadził prawo studenta wiedzieć zanim pójdziesz ustawy w 2012 do uchylenia tego zakazu; inny projekt ustawy, College Transparency Act, wprowadzone przez Izby i Senatu Komisji Edukacji tej wiosny, następuje garnitur. Ustawa o przejrzystości uczelni, jeśli stanie się prawem, pozwoli rządowi połączyć istniejące dane studentów w agencjach federalnych w celu uzyskania informacji na temat ukończenia studiów, kosztów i wyników zatrudnienia. Projekt ustawy pozwoli rządowi lepiej zrozumieć, w jaki sposób uczniowie radzą sobie w różnych instytucjach, a także zwiększy przejrzystość, aby zapewnić lepsze i jaśniejsze informacje studentom i ich rodzinom. Ponowna autoryzacja ustawy o szkolnictwie wyższym—ustawodawstwa federalnego zapewniającego wsparcie dla kolegiów i studentów-stanowi idealną okazję do ponownego rozpatrzenia i odwrócenia tego zakazu.
praktyki skali, które przyspieszają uczenie się i Ukończenie studiów
szkolnictwo wyższe zaczęło ewoluować, aby zaspokoić różne potrzeby różnych uczniów. Zmiany te obejmują przyznawanie kredytów za wcześniejsze uczenie się, zapewnienie edukacji opartej na kompetencjach (CBE), aby studenci mogli przejść przez programy studiów we własnym tempie, włączenie kursów w pełni online lub kursów hybrydowych, które łączą nauczanie online i osobiste, wdrożenie analizy predykcyjnej, aby zrozumieć, jak uczniowie osiągają wyniki i jak ułatwić uczniom sukces, oraz wykorzystanie otwartych zasobów edukacyjnych (Oer) w celu poprawy dostępu do przystępnych cenowo i wysokiej jakości materiałów szkoleniowych.
jednym z powodów przyjęcia na stosunkowo niewielką skalę tych innowacyjnych metod nauczania, uczenia się i obniżania cen uczelni może być brak oceny i dowodów stojących za tymi praktykami. Dopóki nie pojawią się większe dowody na to, że innowacyjne podejścia lepiej służą studentom, pomagając im zdobywać wysokiej jakości stopnie naukowe w przystępnej cenie, instytucje i decydenci polityczni powinni zachować ostrożność przy przyjmowaniu takich nowych metod. Kluczowe znaczenie ma dokładne zrozumienie, jakie strategie działają dla studentów, szczególnie uczniów niedostatecznie obsłużonych. Na przykład istnieje obawa-i dowody od naukowców Erica Bettingera z Uniwersytetu Stanforda i Susanny Loeb z Instytutu Brookings-że edukacja online może nie być najlepsza dla niektórych z najbardziej narażonych uczniów: tych, którzy przystępują do college ’ u niedostatecznie przygotowani.
rygorystyczna ocena poszczególnych podejść lub interwencji może pomóc w określeniu, co działa, a co nie, i dla kogo; może również umożliwić naukowcom i decydentom ocenę i wymianę najlepszych praktyk. Złożoność systemu szkolnictwa wyższego-w tym bardzo zróżnicowanych studentów o różnych potrzebach-stanowi dodatkowe wyzwanie dla polityki skalowania. Na przykład to, co działało dobrze dla białych studentów o umiarkowanych dochodach w Tucson, AZ może nie działać dobrze dla latynoskich studentów o niskich dochodach w El Paso, TX.
praktycy i naukowcy potrzebują zasobów i wsparcia ze strony decydentów federalnych, stanowych i instytucjonalnych, ponieważ zbierają dowody, których potrzebują, aby umocnić swoje zaufanie do tego, co działa dobrze w różnych demografiach studentów i zbadać, jak skutecznie wdrażać strategie, aby uczniowie o niskich dochodach i w niekorzystnej sytuacji czerpali korzyści.
po udowodnieniu, że praktyka spełnia potrzeby dzisiejszych uczniów, należy zrobić więcej, aby nowe metody nauczania lub wsparcia osiągnęły pełny potencjał. Obecnie istnieje niewiele federalnych lub stanowych mandatów dla instytucji, aby zaspokoić różnorodne potrzeby edukacyjne studentów. Nowelizacja ustawy o szkolnictwie wyższym w 2008 r. wprowadziła nowe zasady udostępniania informacji o podręcznikach i ich pakowaniu, umożliwiając profesorom i studentom dokonywanie mądrzejszych i tańszych zakupów. Sama ta zmiana nie ułatwiła jednak powszechnego przyjęcia OER przez większość instytucji.
większość instytucji stoi również przed wyzwaniami w przyjmowaniu innowacyjnych programów ze względu na strukturę systemu pomocy finansowej. Niewiele programów koncentruje się na CBE i daje uczniom kredyt za udowodnienie tego, co wiedzą, zamiast skupiać się na tym, ile czasu spędzili w klasie. A to dlatego, że system pomocy finansowej i akredytacji Szkolnictwa Wyższego opiera się na stosunkowo sztywnych definicjach czasu i zajęć, które nie są łatwe do dostosowania do nowych kontekstów kompetencji lub uczenia się. Utrudnia to studentom otrzymywanie federalnej pomocy finansowej na te innowacyjne programy. Jeśli studenci nie mają do dyspozycji federalnej pomocy finansowej, innowacyjne programy, takie jak CBE, stają się trudną sprzedażą, ponieważ wielu opiera się na tej pomocy, aby pozwolić sobie na studia.
gdy badania wystarczająco dowiodą obiecujących wyników różnych innowacyjnych strategii nauczania i uczenia się, Kongres i Departament Edukacji USA powinny pracować nad przetestowaniem najlepszych sposobów wdrażania obiecujących praktyk przed ich skalowaniem. Obiekty doświadczalne i / lub projekt demonstracyjny mogłyby dostarczyć cennych informacji na temat najlepszych i najbezpieczniejszych sposobów wdrażania nowych polityk.