w stanie, który ma prawie wszystko, najbardziej rażąca luka w ogromnym menu opcji outdoorowych Kolorado staje się oczywista na jego granicach. Możliwość przechodzenia przez granice stanu prawie wszędzie bez zmoknięcia stóp jest dowodem podstawowej rzeczywistości: jesteśmy bez dostępu do morza. Wysoko i sucho.
dla dużej części świata wędkarskiego można to uznać za problem. W morzu jest mnóstwo ryb, jak mówią, a możliwość pogoni za szeroką gamą z nich jest tym, co napędza wielu wędkarzy do zwilżenia linki. Ale w sieci rzek i jezior spływających z górzystego kręgosłupa narodu do oceanów na wschód i zachód, cóż, wybór gatunków jest nieco krótki w porównaniu. Oczywiście, mamy szanowany asortyment ponad 40 gatunków ryb zimnowodnych, chłodnych i ciepłowodnych w stanie Kolorado, ale wydaje się, że trawa zawsze może stać się trochę bardziej zielona.
i tak też się stało.
optymiści wśród nas mają tendencję do wychodzenia poza problemy, koncentrując się na rozwiązaniach. A kto może być uważany za bardziej optymistycznego niż rybak? W końcu stanie nad jeziorem lub strumieniem z haczykiem i sznurkiem w nadziei na przyciągnięcie ryby do ugryzienia jest niczym innym jak aktem wiary. Robienie tego w nadziei na złapanie łososia — ponad milę nad poziomem morza i solidne 1000 mil od Oceanu Spokojnego, nie mniej — teraz wymaga to prawdziwego przekonania.
albo jeszcze lepiej jakiś kokanee.
minęło ponad 50 lat od czasu, gdy mieszkający biolodzy wodni wprowadzili rozwiązanie dla wędkarzy z Kolorado poszukujących porywających ryb sportowych, które zazwyczaj spędzają większość swojego życia na morzu. Łosoś sokoli (Oncorhynchus nerka) to anadromiczny gatunek łososia występujący w północnym Oceanie Spokojnym i wielu płynących do niego rzekach. Mniejsza, ale nie mniej zadziorna odmiana sockeye-te, które nazywamy kokanee-żyją całe życie w wodach słodkich i kwitną w jeziorach i rzekach Kolorado od momentu rozpoczęcia hodowli ryb w Blue Mesa Reservoir na górnej rzece Gunnison w 1965 roku.
od tego czasu te ryby znane z płynących pod prąd stworzyły populacje w ponad 25 miejscach w całym stanie, oferując wędkarzom zainteresowanym niezwykłym doświadczeniem wędkarskim alternatywę dla typowego pstrąga. I chociaż istnieją bliższe miejsca, w których można znaleźć połowy łososia z centrów populacji wzdłuż Front Range Colorado – w tym Lake Granby, Williams Fork Reservoir, Spinney Mountain Reservoir, Wolford Mountain Reservoir i Green Mountain Reservoir (i okoliczne rzeki) — epicentrum społeczności kokanee, ręce w dół, pozostaje upper Gunnison River valley.
„czuję, że jest to tak blisko połowów oceanicznych, jak można uzyskać w Kolorado,” Montrose rodowity Alex Hotze powiedział podczas swojej tradycyjnej jesiennej migracji do rzeki Gunnison otaczającej Blue Mesa Reservoir. Ojciec Hotze, Hank, był jednym z oryginalnych Outdoor Outdoor Outdoor Outdoor Outdoor Outdoor Outdoor Outdoor Outdoor Expeditions w latach 80-tych XX wieku i uczył syna kilku rzeczy na temat połowu łososia w Kolorado.
jedną z najbardziej podstawowych zasad jest zrozumienie wrodzonego odcisku odwzorowania kokanee, który kieruje ryby w górę rzeki do miejsca urodzenia każdej jesieni po osiągnięciu odpowiedniego wieku tarła. Zwykle pod koniec trzeciego lata Ryby opuszczają głębokie wody zbiorników, w których dorastały i wbijają pyski w nurt, aby walczyć z powrotem do miejsca pochodzenia. Naładowane hormonami rozrodczymi, samice kokanee rozwijają czerwono-szaro-biały wzór, podczas gdy samce rozwijają szczękę hakową zwaną „kype” i zamieniają ceglastoczerwoną przypominającą jesienne liście, gdy zmierzają w kierunku swojego miejsca pochodzenia, próbując narodzić następne pokolenie.
sukces zależy od długiego ciągu zmiennych, w tym Twojej interpretacji „sukcesu”, która zazwyczaj obejmuje zarządzających dziką fauną łowiących ryby i dojących jaja, gdy ryby próbują dotrzeć do wylęgarni, w której były hodowane. Dla Blue Mesa kokanee, tą jednostką hodowlaną jest Wylęgarnia ryczących Judy wzdłuż brzegów East River tuż nad jej zbiegiem z rzeką Taylor (gdzie przyjmuje nazwę Gunnison) w pobliżu maleńkiego miasteczka Almont.
ponieważ kokanee nie są gatunkiem rodzimym w Kolorado, ich zarządzanie jest nieco skomplikowane. Blue Mesa Reservoir służy jako dom dla ryb odpowiedzialnych za około 60 procent jaj potrzebnych do hodowli kokanee w 26 jeziorach i zbiornikach wodnych w całym stanie. Zanim jednak uda się zebrać te jaja, ryby muszą przepłynąć 20-milową rękawicę w górę rzeki wzdłuż Gunnison, ruchomej uczty, która musi unikać Orłów, wędkarzy i wielu innych niebezpieczeństw na drodze do wylęgarni ryczącej Judy. Łosoś, który przemywa się nad przelewem zbiornika, gromadzi się u podstawy tamy, nie będąc w stanie poruszać się dalej w górę rzeki.
rybakom zabrania się usuwania ryb z rzeki w okresie od 1 sierpnia do 31 października, jednak możliwość połowu i wypuszczenia ryb pozostaje i nie należy jej pomijać. (Ponieważ prawie cała reprodukcja kokanee występuje w wylęgarni, połowy łososia tarłowego w rzece są uważane za uczciwą zwierzynę.)
po upadku, nie ma lepszego sposobu na ożywienie rybaka z Kolorado niż zatopienie haka w zwapnionej kości szczęki hormonalnie zwariowanego łososia kokanee, który podejmuje ostateczną walkę swojego życia(podobnie jak ich morscy kuzyni, ryby są semelparous, umierają po odrodzeniu). Wzdłuż Gunnison, akcja jest wystarczająca, aby utrzymać wędkarzy rozrywkę na kilometry.
„wiesz, że kiedy zaczepisz jednego, to na pewno”, powiedział Spencer Hemker, przewodnik wędkarski Gunnison River, który studiował biologię dzikiej przyrody na pobliskim Western State University. „Złapanie ich na wczesnym etapie tarła jest szczególnie zabawne. Są wciąż świeże, a jeśli są w rzece w tym momencie, prawdopodobnie nigdy nie zostały zahaczone. Więc walczą bardzo ciężko.”
życie jest nie mniej trudne dla kokanee żyjących w Blue Mesa Reservoir, gdzie są one w dużej mierze odpowiedzialne za wzrost i utrzymanie populacji troci Jeziornej trofeum. Drapieżne pstrągi jeziorne wprowadzono również do konfiskaty, ponieważ ryby sportowe są zależne od zdrowej populacji kokanee w celu pożywienia, a ich nienasycony apetyt miał znaczący wpływ na łososia słodkowodnego przez lata.
w pewnym momencie na początku 2000 roku w zbiorniku żyło ponad 1 milion kokanee, zanurzając się do niskiego poziomu poniżej 200 000 ryb z powodu drapieżnictwa przez pstrągi jeziorne, a następnie wspinając się na populację około 400 000 w 2015 roku. Spadek liczby dorosłych kokanee doprowadził do późniejszego spadku liczby jaj pobieranych podczas rocznego tarła. W 2015 roku biolodzy Colorado Parks and Wildlife (CPW) zebrali zaledwie 2,1 miliona jaj, znacznie poniżej średniej ponad 6 milionów. Około 4 milionów jaj musi zostać zebranych, aby wyprodukować 3,5 miliona Kokanee fry wymaganych do magazynowania Blue Mesa każdego roku.
niskie zbiory jaj stwarzają jeszcze większy problem, ponieważ Blue Mesa historycznie wyprodukowała największą liczbę jaj, aby dostarczyć kokanee do innych zbiorników w całym Kolorado. Na szczęście inne wody wyprodukowały wystarczająco dużo jaj, aby nadrobić różnicę w obsadzie w zeszłym roku.
z produkcją kokanee i rybołówstwem wnoszącymi szacunkowo 29 milionów dolarów rocznie do gospodarki Kolorado, rozwój rybołówstwa łososia w Blue Mesa pozostaje priorytetem dla urzędników ds. dzikiej przyrody. Podczas ich cyklu życia szybko rosnące ryby są kluczowym gatunkiem dla utrzymania różnych możliwości wędkarskich w zbiorniku, a składniki odżywcze, które łosoś po odrodzeniu zapewnia rzece Gunnison, pomagają zachować ją jako jedno z najważniejszych połowów w stanie.
„kokanees są po prostu fenomenalnym źródłem energii dla rzeki” – powiedział Hemker. „Wyrzucają jaja, które zjadają inne ryby. Po odrodzeniu umierają, więc dodają do wody składniki odżywcze. Myślę, że dzięki temu nasze ryby stają się tak duże, jak są.”
aby utrzymać cykl, konieczne jest jednak utrzymanie równowagi relacji drapieżnik / ofiara w zbiorniku Blue Mesa, aby każdy gatunek mógł się rozwijać. Ponieważ liczba pstrągów jeziornych w Blue Mesa wzrosła w ostatnich latach, liczba kokanee spadła, co skłoniło Parki Colorado i biologów wodnych dzikich zwierząt do zwiększenia obsady kokanee i usunięcia pstrągów jeziornych mierzących 32 cale i mniejszych w celu zmniejszenia drapieżnictwa. Oprócz 3,5 miliona zapasów kokanee CPW rocznie, Agencja usuwa około 1300 pstrągów jeziornych.
biolodzy uważają również, że wyższy poziom wody w zbiorniku w ciągu ostatnich kilku lat pomoże kokanee. Przy większej ilości wody w zbiorniku, ten gatunek otwartej wody zyskuje więcej siedlisk, szerzej się rozprowadza i powinien być mniej podatny na drapieżnictwo.
taka wiadomość dobrze wróży 80 procent rybaków, którzy odwiedzają największy Stanowy zbiornik w pogoni za opiekunem kokanee (niedawno zrestrukturyzowane przepisy pozwalają na dzienny limit worków pięciu ryb w niegazowanej wodzie, limit posiadania 10), pstrąga tęczowego i potokowego. Nawet mniejszość rybaków pstrągów jeziornych korzysta z obfitego zaopatrzenia w żywność, które zapewnia kokanee.
limity worków i posiadania pozostają liberalne dla pstrągów jeziornych, chociaż jedna z ostatnich zmian ma na celu umożliwienie wzrostu w jeziorze większej liczby ryb „wielkości trofeum”. Wędkarze mogą teraz trzymać tylko jedną rybę dziennie, która jest większa niż 32 cale, w dół od 38 cali. Poza tym wędkarze są zachęcani do trzymania wszystkich złowionych troci jeziornych. Biolodzy CPW tłumaczą, że mniejsze pstrągi jeziorne, ze względu na ich liczebność, zużywają najwięcej kokanee. Średnia wielkość pstrąga jeziorowego złowionego przez wędkarzy to 19 cali. Duży kokanee mierzy na Ogół około 18 cali, chociaż rekordzista stanu Lee Cox zdołał wyłowić 7-funtową, 5-uncjową kokanee mierzącą 27 cali w Blue Mesa w 2002 roku.
z kokanee jednak mniej chodzi o rozmiar ryby w walce niż rozmiar walki w rybach, szczególnie jesienią. Łosoś słodkowodny, kierowany misją utrwalania gatunku, ma skłonność do zrywania linki z kołowrotka, ponieważ po zahaczeniu wbija szerokie ramiona w prąd i biegnie z pozornie niewyczerpaną wolą.
„z pstrągiem poddają się, gdy się zmęczą-powiedział Hemker. „Nie łosoś. Będą walczyć aż do siatki.”
przekonanie łososia przed odrodzeniem do jedzenia może często stanowić największy problem, ponieważ jedzenie jest teraz przemyślane. Konwencjonalna mądrość sugeruje użycie jaskrawych pomarańczowych i czerwonych wzorów much, z imitacją jaj służącą jako najlepszy wybór. Kolor czerwony ma tendencję do wywoływania ataku u wielu agresywnych zwierząt, a łosoś nie różni się od siebie, instynktownie gryząc i rozcinając postrzegane zagrożenie.
wzory jaj zwiększają szansę na złapanie samic kokanei, które często zbierają jaja, aby przenieść je z powrotem do czerwonych lub zmiażdżyć jaja konkurujących gatunków, w zależności od teorii, którą subskrybujesz. Z tego powodu samice są częściej łapane w ustach. Chociaż nadal możliwe jest wbicie haka w kącik pyska, odpowiednia teoria głosi, że samce są często zaczepiane przez ogon, gdy próbują zapłodnić sztuczne jajko rybaka.
jedno jest jednak pewne, że wzory jaj zwiększają możliwość połowu dużych pstrągów, które siedzą za strąkami łososia kokanee i zjadają się na jajach, które są popychane w dół rzeki. Duży pstrąg brązowy również wspina się w górę rzeki jesienią na tarło, chętnie chwytając oportunistyczną dawkę białka po drodze i utrudniając wybór połowów z jasnym wzorem jaj obok nimfy o dużej wadze. Wymagane są solidne przypony wraz z agresywnymi zestawami haków, aby przebić grubą, zębatą kość szczęki i mocno przeciągnąć.
trzymaj się. Kiedy już się zahaczysz, czeka cię dzika jazda. Nawet nie stawiając stopy w samolocie.