od Davida Cronenberga do Ridleya Scotta: 10 największych horrorów sci-fi

” myślę o horrorach jako sztuce, jako filmach konfrontacji.”- David Cronenberg

z tym wszystkim, co działo się w 2020 roku, już teraz mamy wrażenie, że żyjemy w horrorze science-fiction, który nigdy się nie skończy. Kiedy rzeczywistość staje się niewiarygodna, czy Horrory zachowują swoją magię? Dziesięć klasyków gatunku wymienionych tutaj na pewno zrobić.

John Carpenter powiedział kiedyś: „Horror jest gatunkiem od początku kina, aż do czasów kina niemego. Nie sądzę, że to kiedyś zniknie, bo jest takie uniwersalne. Humor nie zawsze podróżuje do innych krajów, ale horror tak.

dodał: Horror to uniwersalny język, wszyscy się boimy. Rodzimy się przestraszeni, wszyscy boimy się rzeczy: śmierci, zniekształcenia, utraty bliskiej osoby. Wszystko, czego się boję, ty się boisz i vice versa. Więc każdy czuje strach i napięcie. Byliśmy kiedyś małymi dziećmi, więc to bierze tę podstawową ludzką kondycję i emocje i po prostu się z tym bawi. Możesz wymyślać nowe okropności.”

jako element naszego „Far Out Fear Club”, zanotowaliśmy kilka arcydzieł horroru sci-fi, do odwiedzenia.

10 klasycznych horrorów sci-fi:

Re-Animator (Stuart Gordon – 1985)

luźno oparty na klasycznej horrorze H. P. Lovecrafta film Stuarta Gordona z 1985 roku opowiada historię młodego studenta medycyny Herberta Westa (granego przez Jeffreya Combsa). Herbert wynalazł odczynnik, który może ożywić martwe ciała. Re-Animator zdobył pierwszą nagrodę na Festiwalu Fantasy, Science Fiction i horroru w Paryżu, Nagrodę Specjalną na Festiwalu Filmowym w Cannes.

Gordon powiedział: „kiedy robiliśmy badania nad tym, spędzaliśmy dużo czasu rozmawiając z patologami w różnych kostnicach, i mieli najczarniejsze poczucie humoru, jakie kiedykolwiek spotkałem! Myślę, że musisz, jeśli masz zamiar wykonywać taką pracę. Myślę, że jakoś udało się dostać do filmu.

dodał: To fantastyczne.”

Scanners (David Cronenberg – 1981)

klasyk mistrza gatunku horroru ciała, Scanners mistrzowsko łączy te dwa gatunki w opowieści o złej korporacji, która atakuje czytelników umysłu. Jest nadal pamiętany ze swojej kultowej sceny, w której głowa mężczyzny jest wysadzana przez koncentrację umysłową.

zespół ds. efektów specjalnych ujawnił, w jaki sposób wykonał kultową scenę eksplodowania głowy. „Skrawki lateksu, trochę wosku, i tylko kawałki i Boby i wiele ciągliwych rzeczy, które myśleliśmy, że będą latać w powietrzu trochę lepiej”, zauważyli. Według wizażysty Stephana Dupuisa, używali również ” resztek hamburgerów.”

Altered States (Ken Russell – 1980)

kultowy klasyk Kena Russella podąża za Eddiem Jessupem (granym przez Williama Hurta), naukowcem z Harvardu, który przeprowadza na sobie eksperymenty z halucynacyjnym lekiem i komorą deprywacji sensorycznej. Próbuje uzyskać dostęp do odmiennych stanów świadomości, ale ostatecznie zmienia swój genetyczny makijaż. Altered States to zachwycająco psychodeliczna interpretacja gatunku.

w trakcie produkcji Russell był w konflikcie ze scenarzystą Paddy Chayefsky. „Przypominał Trockiego przebranego za przewodniczącego Mao, mówił o demokracji i praktykował faszyzm” – napisał Russell. „Miał również dwa fałszywe nazwiska, Paddy i Chayefsky…i jeśli w końcu zaczął akceptować mój wkład w halucynacje, to tylko dlatego, że był pozbawiony jakichkolwiek własnych wizji.”

Cube (Vincenzo Natali – 1997)

Cube przedstawia sześcioro obcych sobie ludzi, którzy budzą się i zostają uwięzieni w dziwacznym, niebezpiecznym, zaawansowanym technologicznie labiryncie. Aby to zrobić, są zmuszeni polegać na swoich unikalnych talentach i unikać wszelkiego rodzaju wewnętrznych konfliktów (co jest łatwiejsze niż się wydaje).

„staram się nie być zbyt samoświadoma w tych sprawach, ale jestem wielką fanką Kafki” – zdradziła Natali. „Zawsze czuję, że najbardziej przerażającą rzeczą na świecie jest coś, czego nie możesz zdefiniować… siła, która jest większa od Ciebie, której nie możesz w pełni zrozumieć. Myślę, że żyjemy w czasach, które są bardzo trudne do zasymulowania.

” tak wiele się dzieje, tak szybko, i nikt nie wie, dokąd to zmierza–a wszystko wymyka się spod kontroli-i myślę, że dla większości ludzi właśnie tak się czujemy. Jesteśmy uwięzieni w jakiejś gigantycznej grze wideo i ktoś inny jest za sterami.”

28 Days Later (Danny Boyle – 2002)

jedno z najważniejszych dzieł gatunku, dzieło Danny 'ego Boyle’ a z 2002 roku słynie z tego, że „zainfekowany” podgatunek jest powszechną praktyką w filmach o zombie. W społeczeństwie, które jest spustoszone przez wirusa (tak, jest to szczególnie istotne teraz), 28 dni później prowadzi fascynujące badanie samotności pośród upadku społecznego.

Uwielbiamy to robić. Pomaga sprzedawać filmy, a studia lub ktokolwiek dystrybuuje film kochają to i kontaktuje się z publicznością głównego nurtu, co jest dla nas częścią umowy. Chcemy publiczności głównego nurtu.

dodał: Więc fani zombie, którzy się na to pojawią, nie tylko zobaczą film o zombie gore-fest. Dostaną coś w dodatku, I myślę, że to naprawdę świetna dynamika.”

Videodrome (David Cronenberg-1983)

genialna metaforyczna eksploracja natury horrorów i rzeczywistości / FANTASY binarnej Filmowej przemocy, Videodrom jest jednym z najlepszych w tym gatunku. Cronenberg łączy bezpośredniość body horroru z dystansem filozoficznych spekulacji.

„Ale nigdy nie uważałem tego za przerażające. Oczywiście, jesteś showmanem, a jeśli robisz niskobudżetowy horror—było ich wtedy dużo-jak dać się zauważyć? Na pewno byłem na świecie, a nie abstrakcjonistą.

Ale jest filozoficzne podłoże dla tego wszystkiego. Jeśli Neurologia jest rzeczywistością, to niesamowity temat-Jak zorganizować narrację, która będzie o tym dyskutować? Natychmiast zaczynasz zmieniać ciało, aby zmienić rzeczywistość, i to doprowadziło mnie do tych wszystkich rzeczy, takich jak Videodrom.”

Inwazja porywaczy ciał (Philip Kaufman – 1978)

remake oryginału Kaufmana z 1956 r. przekształca komunistyczną alegorię polowania na czarownice z lat 50. W Boom rozwodowy Lat 70., aby uruchomić odpowiedni komentarz społeczny poprzez surrealistyczną narrację sci-fi. Fabuła dotyczy inspektora sanitarnego z San Francisco i jego kolegi, którzy odkrywają, że ludzie są zastępowani przez obce duplikaty, które są identyczne pod każdym względem, z wyjątkiem faktu, że brakuje im ludzkich emocji.

„teraz jest tak samo ważne, jak było wtedy, może bardziej” „na końcu filmu może być bardzo Trumpiański krzyk. Sposób, w jaki Trump wskazuje na prasę z tyłu audytorium i wszyscy się odwracają, masz to przerażające uczucie „poddy”. Mamy tu do czynienia z zarazą.”

Mucha (David Cronenberg – 1986)

magnum Opus Davida Cronenberga jest często uważany za najlepszy horror wszech czasów. Opowiada historię naukowca Setha Brundle ’ a (granego przez Jeffa Goldbluma), który przechodzi mutację, która czyni go pół-owadem, pół-człowiekiem. Cronenberg przekłada Kafkejski koszmar na Filmowe medium, czyniąc niepokojącą wizję całkowicie własną.

Po pierwsze, to bardzo romantyczne. To naprawdę historia miłosna, bardzo obsesyjna, bardzo seksualna, i bardzo zabawna. Robiłem te wszystkie rzeczy wcześniej w niektórych filmach, ale nigdy nie miałem ich wszystkich do pracy w jednej rzeczy. Ale to nie gwarantuje sukcesu. Może to banalne, ale to prawda: jednym z powodów jest to, że 20th Century Fox wykonało bardzo dobrą robotę, rozprowadzając to.”

The Thing (John Carpenter – 1982)

osadzony w nieprzyjaznym krajobrazie Antarktydy thriller sci-fi / horror o obcej istocie, która ma zdolność do asymilacji żywych istot. W remake ’ u The Thing from Another World (1951) John Carpenter wplata w swoje arcydzieło poczucie klaustrofobii.

mimo, że w momencie wydania został uznany za krytyczną i komercyjną porażkę, czas był łaskawy dla genialnej pracy Johna Carpentera. W wywiadzie udzielonym w 2001 roku Carpenter stwierdził: „gdyby to zadziałało, moja kariera byłaby zupełnie inna. Zupełnie inaczej.”

obcy (Ridley Scott – 1979)

film Ridleya Scotta z 1979 roku Alien stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych dzieł tego gatunku, jeśli nie najbardziej. Bada relacje między załogą statku kosmicznego, Nostromo tylko po to, aby poddać wszystko intensywnej destabilizacji, gdy obcy najeżdża statek. Wszechogarniający wpływ obcego jest niezaprzeczalny, a postać Sigourney Weaver pomogła spopularyzować kobiecą bohaterkę akcji jako wspólny archetyp.

„nadal uważam, że w Alien jest dużo kilometrów, ale myślę, że będziesz musiał teraz ponownie ewoluować” – powiedział Scott. „To, co zawsze myślałem, kiedy to robiłem, pierwsze, dlaczego takie stworzenie miałoby być zrobione i dlaczego podróżowało w czymś, co zawsze myślałem, że jest rodzajem statku wojennego, który przewoził ładunek tych jaj.

„jaki był cel pojazdu i jaki był cel jajek? To jest pytanie-kto, dlaczego i w jakim celu jest następny pomysł, myślę.”