pacjent 1
pacjentka 1 Była 32-letnią kobietą rasy kaukaskiej, u której w przeszłości występowały ciężkie przypadki początku snu i podtrzymywania snu, trwające wiele lat, związane z silnym zmęczeniem w ciągu dnia. Średnio pacjentka spała o 23: 00. nie brała leków nasennych, a zasypianie zajęło jej 1-3 godziny. Około pół tygodnia doświadczyła natrętnych myśli związanych z jej niezdolnością do zasypiania. Nigdy nie doświadczyła zespołu niespokojnych nóg.
gdy pacjentka spała, jej partner w łóżku nie był świadkiem chrapania, epizodów bezdechu ani bruksizmu. W nocy nie przewracała się i nie odwracała, a rano jej łóżko nie było w rozsypce. Doświadczyła rozmowy przez sen, ale nie lunatykowała ani nie jadła. Budziła się kilka razy w nocy, zaczynając od pół godziny po zapadnięciu w sen, dławiąc się i dysząc, jakby się dusiła. Po złapaniu oddechu, zajęło jej to od pół godziny do 2 godzin, aby wrócić do snu. Przeżywała koszmary po dwie lub trzy noce w tygodniu.
pacjent obudził się na alarm o 9 rano po pięciu do dziewięciu godzinach snu. Czasami była odświeżona, a więcej snu było bardziej orzeźwiające. Często budziła się z bólem głowy, suchością w ustach, przekrwieniem nosa i bólem gardła. Pacjentka nie drzemała w ciągu dnia, ale czuła się bardzo senna podczas jazdy i senna / zmęczona podczas pracy magisterskiej w dziedzinie zdrowia.
przegląd systemów pacjenta był niezwykły dla bólu stawów/mięśni i uczucia „drętwienia i mrowienia.”Nie odczuwała lęku ani depresji. Jej historia medyczna była niczym innym, a jej jedynym lekiem był doustny środek antykoncepcyjny.
rycina 1 ilustruje wyniki kwestionariusza pacjentki w czasie jej pierwszej konsultacji. Wynik ESS pacjentki wynosił 1/24, co wskazywało na brak senności, a wynik FSS 5,1/7,0 (umiarkowane do ciężkiego zmęczenie). Jej wynik ISI wynosił 26/28, co wskazuje na ciężką bezsenność, a wynik BSQ 29/85, co wskazuje na obecność pobudzenia somatycznego. (W naszych poprzednich badaniach, zdrowi pacjenci kontrolni uzyskali wynik na poziomie 20/85 lub poniżej .)
wyniki czterech kwestionariuszy wypełnionych przez pacjentkę 1 w celu ilościowego określenia nasilenia jej przewlekłej bezsenności (wskaźnik nasilenia bezsenności), pobudzenia somatycznego (kwestionariusz odczuć ciała), zmęczenia (Skala nasilenia zmęczenia) i senności (Skala senności Epworth). Oś x każdego wykresu przedstawia czas trwania, w miesiącach, naszej interakcji z pacjentem, a oś y pokazuje cały zakres punktacji dla każdego kwestionariusza. Data zabiegu jest wskazywana przez znacznik na górnej linii siatki każdego wykresu. Liczba wskazuje na wysoki poziom nasilenia bezsenności, nasilenia zmęczenia i pobudzenia somatycznego przez ponad 2 lata przed postępem szczękowo-żuchwowym z szybkim spadkiem nasilenia wszystkich trzech objawów pooperacyjnych
podczas badania fizykalnego pacjent miał 168 cm wzrostu i ważył 62 kg (wskaźnik masy ciała 22,0 kg/m2). Jej ciśnienie krwi wynosiło 134/87 mmHg, A puls 75/minutę. Wyglądem pacjenta była hipoplazja śródstopia (szczękowa) z wystającą szczęką. Badanie jej jamy ustnej wykazało otwarte ugryzienie (z zębami trzonowymi przeciwstawnymi, ugryzienie pozostawało otwarte przednio; rys. 2). Jej podniebienie twarde było wysoko łukowate i wąskie z wydłużonym podniebieniem miękkim. Jej język wydawał się bardzo duży jak na wielkość jamy ustnej, a jego czubek spoczywał w otwartym ugryzieniu (rys. 2). Migdałki nie były powiększone, a jej wynik Mallampati wynosił 2. Pozostała część jej badań była nijaka.
„otwarty zgryz” pacjenta 1.”W przeciwieństwie do zębów trzonowych, ugryzienie pacjenta jest otwarte przednio, a końcówka języka spoczywa w otworze
polisomnogram pacjenta wykazał opóźnienie snu wynoszące 189,5 minut, a całkowity czas snu wynosił 138 minut. Jej sen był podzielony na dwa około 1-godzinne okresy składające się w dużej mierze z etapów N1 i N2 z niewielką ilością N3 w każdym okresie. (Nietrwały sen oczny klasyfikuje się jako trzy etapy zwiększania głębokości: N1, N2 i N3.) Nie miała szybkiego ruchu gałek ocznych (REM) snu. Jej wzorzec przepływu powietrza podczas snu był w dużej mierze łagodnym ograniczeniem przepływu powietrza wdechowego przy braku słyszalnego chrapania. Wskaźnik bezdechu i niedociśnienia wynosił 0,4/godzinę, a wskaźnik zaburzeń oddechowych (RDI) (w tym pobudzenie związane z wysiłkiem oddechowym) wynosił 15,2/godzinę, zgodnie z łagodnym do umiarkowanego OSA .
pacjentka wróciła do laboratorium snu tydzień później na badanie donosowego miareczkowania CPAP, ale spała równie słabo, jak podczas polisomnogramu diagnostycznego. Nosowy CPAP przy 6 cmH2O został przepisany empirycznie dla łagodnego ograniczenia przepływu powietrza wdechowego. Pacjentka próbowała spać w domu z nosowym CPAP, ale nie była w stanie tego tolerować. Ze względu na młody wiek pacjentki, nasilenie jej bezsenności i zmęczenia, jej otwarty zgryz i kosmetyczne konsekwencje hipoplazji szczęki, lekarze medycyny snu zalecili MMA, a pacjentka zgodziła się na konsultację chirurgiczną szczękowo-twarzową.
chirurg szczękowo-twarzowy ustalił, że szczęka pacjenta była Zarośnięta wąskimi nosowymi drogami oddechowymi. Żuchwa nie była Zarośnięta, ale musiała być wysunięta, aby poszerzyć przestrzeń tylnych dróg oddechowych (rys. 3A, lewy boczny cefalograf). Chirurg szczękowo-twarzowy zalecił podniesienie szczęki LeFort 1 z oddzielnym rozwojem każdej szczęki, ustawiając je w celu poszerzenia nosowych dróg oddechowych (rys. 3); obustronna OSTEOTOMIA strzałkowa w celu wydłużenia ciała żuchwy, pozycjonowanie języka do przodu (rys. 3); i przednia dolna OSTEOTOMIA żuchwy w celu dalszego rozwoju języka i stworzenia bardziej widocznego podbródka (genioplastyka) (Fig. 3). Przed zabiegiem pacjentka została jednak poddana korekcji otwartego ugryzienia przez ortodontę, co trwało około 1 roku.
boczne cefalogramy pacjenta 1 przedoperacyjnie (a) i pooperacyjnie (b), a także ilustracja operacji związanej z zaawansowaniem szczękowo-żuchwowym pacjenta. a hipoplazja śródstopia pacjenta, z poziomą strzałką podkreślającą końcówkę języka w otwartym zgryzie. Nieco pionowa biała linia umieszczona nad podstawą języka ilustruje jego bliskość do tylnej ściany gardła. Trzy elementy zaawansowania szczękowo-żuchwowego to LeFort 1 (LF), postępujący w szczęce; obustronna OSTEOTOMIA ramusowa rozszczepiona Strzałkowo (BSSRO), tworząca „przesunięcie puzonowe” zaawansowania żuchwy; i przednia OSTEOTOMIA żuchwy dolnej (AIMO) lub „genioplastyka”, przesuwająca do przodu wstawianie genioglossus na żuchwę. b pooperacyjny boczny cefalogram pacjenta 1. Hipoplazja śródstopia została skorygowana, a otwarty zgryz został zamknięty przez interwencję ortodontyczną. Pionowa biała linia podkreśla zwiększoną przestrzeń między podstawą języka a tylną ścianą gardła
pacjentka przeszła zabieg MMA 2 lata i 4 miesiące po pierwszej konsultacji snu (rys. 3b, pooperacyjny lewy boczny cefalograf ilustrujący ortodoncję i MMA). W pierwszym dniu pooperacyjnym pacjentka miała niewielki obrzęk i zgłosiła chirurgowi, że spała „bardzo dobrze” poprzedniej nocy. Po 6 tygodniach pacjentka zgłosiła, że potrzeba od 5 do 15 minut, aby zasnąć, że nie obudziła się już z dyszeniem i że szybko wróciła do snu po przebudzeniach, które zwykle były związane z zaburzeniami zewnętrznymi (jej pies). Nie doświadczała już koszmarów i nie miała już bólów stawów/mięśni, które zdała sobie sprawę, że były spowodowane ” napięciem mięśni.”Pacjent nie stosował już żadnych opioidów i stosował niewielkie środki przeciwbólowe w leczeniu bólu pooperacyjnego. Nasilenie bezsenności pacjenta, poziom pobudzenia somatycznego i nasilenie zmęczenia pozostawały stale podwyższone przez ponad 2 lata, aż do wykonania operacji. Wszystkie wyniki kwestionariusza znormalizowały się w ciągu 6 tygodni bez dalszej interwencji (rys. 1). Kilka miesięcy po operacji pacjentka przyjęła ofertę pracy w innym stanie i nie wróciła na polisomnogram, aby obiektywnie ocenić wpływ MMA na sen i oddychanie.
pacjent 2
pacjent 2 był 22-letnim mężczyzną rasy kaukaskiej skierowanym przez psychiatrę z powodu kłopotów ze snem przez wiele lat. Czasami spał całą noc bez problemów, ale obudził się nie odświeżony i zmęczony, nie mogąc poradzić sobie z codziennymi czynnościami. Czasami nie mógł spać przez trzy lub cztery kolejne noce i nie mógł w ogóle funkcjonować. Jego niezdolność do spania była epizodyczna, nie miała wzorca ani spustu. Zgłosił minimalne spożycie kofeiny i zaprzeczył nadużywaniu substancji lub używaniu narkotyków rekreacyjnych. Próbował różnych leków, a żaden nie poprawił jego snu (zolpidem, escitalopram, trazodon i melatonina). Nie był w stanie utrzymać pracy ani uczęszczać na studia, co było powodem, dla którego poprosił o ocenę snu.
w nocy, że nie mógł zasnąć, pacjent doświadczył natrętnych myśli, ale nie Zespół Niespokojnych Nóg. Po spaniu pacjent nie chrapał, był świadkiem bezdechu, lub obudzić dławienia lub dysząc. Zgrzytał zębami. Był niespokojnym śpiącym, a rano jego łóżko było w rozsypce. Nie był świadomy chodzenia ani mówienia przez sen. Dwa razy w miesiącu doświadczał koszmarów.
w dzieciństwie pediatra wysłał go na polisomnogram. Wynik był „niejednoznaczny”i nigdy nie wrócił do specjalisty medycyny snu w celu obserwacji. W wieku 15 lat miał rozszerzacz podniebienia przez około 8 miesięcy, ale miał z nim „wiele problemów” i został przerwany. Oprócz bezsenności, cierpiał na przewlekłe infekcje zatok, lęk, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, zaburzenia koncentracji/nadpobudliwości, migrenowe bóle głowy, refluks żołądkowo-przełykowy i zespół jelita drażliwego. Nie brał żadnych leków.
wynik ESS pacjenta wynosił 3/24, co wskazywało na brak senności; wynik FSS wynosił 5,2/7,0, co wskazywało na umiarkowane do ciężkiego zmęczenie; wynik ISI 17/28 charakteryzował ciężką bezsenność w czasie snu bez problemów z utrzymaniem snu; a wynik BSQ 33/85 był zgodny z obecnością pobudzenia somatycznego. Pacjent wypełnił samodzielną skalę depresji, kwestionariusz zdrowia pacjenta – 9 (PHQ-9), na którym uzyskał wynik 21/27, ciężka depresja, z myślami samobójczymi przez ponad połowę dni. Dlatego dane kwestionariusza odzwierciedlały ciężką depresję z ciężką bezsennością o nasilonym początku snu, charakteryzującą się podnieceniem somatycznym i silnym zmęczeniem (rys. 4).
wyniki tych samych czterech kwestionariuszy zilustrowanych na Fig. 1: Wskaźnik nasilenia bezsenności, kwestionariusz odczuć ciała, Skala nasilenia zmęczenia i Skala senności Epworth, oceniając odpowiednio nasilenie bezsenności, podniecenia somatycznego, zmęczenia i senności. Kwestionariusze te wypełniał pacjent 2 podczas oceny i leczenia. Oś x każdego wykresu zapewnia czas trwania naszej interakcji z pacjentem w miesiącach, a oś y zapewnia cały zakres punktacji dla każdego kwestionariusza. Data zabiegu jest wskazywana przez znacznik na górnej linii siatki każdego wykresu. Ponieważ pacjent 2 doświadczył choroby afektywnej dwubiegunowej, skala depresji, dziewięcioelementowy kwestionariusz zdrowia pacjenta, jest zilustrowana na dole rysunku. Liczba wskazuje na wysoki, ale nieco zmienny poziom nasilenia bezsenności, pobudzenia somatycznego, zmęczenia/senności i depresji wpływa na nieco ponad 1 rok przed zaawansowaniem szczękowo-żuchwowym, z szybkim i trwałym zmniejszeniem nasilenia wszystkich objawów pooperacyjnych. Nieznaczny wzrost poziomu stresu pacjenta (odczucia ciała) i zmęczenia (około miesiąca 24) zbiega się z jego przeniesieniem do południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych. Ostatni zestaw punktów uzyskano po zakończeniu relokacji
podczas badania fizykalnego wzrost pacjenta wynosił 178 cm, a jego waga wynosiła 109 kg (BMI 34,4 kg/m2). Pacjent przytył 18 kg w ciągu ostatnich 6 miesięcy po silnym bólu pleców, który ograniczył jego aktywność. Jego ciśnienie krwi wynosiło 127/80 mmHg, Tętno obwodowe 80. Jego ustne drogi oddechowe charakteryzowały się wysokim łukowatym, lekko zwężonym podniebieniem twardym z wydłużonym podniebieniem miękkim i liczbą Mallampati 3. Reszta jego badań fizykalnych była niczym niezwykłym.
rano po polisomnogramie pacjenta twierdził, że „długo” zajęło mu zasypianie i że spał lekko tylko przez 3 do 4 godzin. Polisomnogram wykazał opóźnienie snu wynoszące 28 minut (górna granica normy wynosi 30 minut), Całkowity czas snu wynoszący 375 minut i sprawność snu wynoszącą 89% (normalna). Odsetek snu N2 był nieznacznie zwiększony (60%); opóźnienie REM było wydłużone (czas do wystąpienia snu REM 148,5 minuty); a odsetek snu REM był zmniejszony (14%). Wskaźnik bezdechu pacjenta-hipopnea wynosił 6,2, A RDI 12.2, zgodne z łagodnym OSA .
aby leczyć łagodny OSA pacjenta, przepisaliśmy nosowy AUTOTITRATING CPAP (APAP) z ograniczeniami ciśnienia 4 cmH2O i 8 cmH2O. jednocześnie skierowano go do chirurga szczękowo-twarzowego, aby rozważono leczenie MMA. Po tygodniach prób zasypiania z APAP nosa, pacjent nie był w stanie. Skierowaliśmy pacjenta do dentysty po urządzenie do zaawansowania żuchwy i poszedł na konsultację, ale nie kupił urządzenia. Chirurg szczękowo-twarzowy powiedział pacjentowi, że jest kandydatem do MMA, ale najpierw musi usunąć zęby mądrości i pozwolić 6 miesięcy na wyleczenie. Postanowił usunąć zęby mądrości.
podczas gdy pacjent czekał 6 miesięcy, jego schemat objawów utrzymywał się bez zmian. Przeżył kilka kolejnych dni „bez snu”, po których nastąpiła lepsza noc, ale bez poprawy zmęczenia w ciągu dnia lub jego wpływu. Martwił się, że jego zdolności intelektualne się pogarszają. Wyraził również sceptycyzm co do poprawy jego bezsenności po MMA.
około 1 roku po pierwszym stwierdzeniu, pacjent powrócił do sbusdc. Jego objawy były zawsze gorsze późną jesienią i zimą, i wyczuł, że się pogarszają. Skarżył się na ciężką bezsenność, zmęczenie i senność z napięciowymi bólami głowy co drugi dzień i przewlekłym bólem pleców, który był leczony zastrzykami. Jego wynik ISI wynosił 24/28, a BSQ 47/85, co wskazuje na ciężką bezsenność z wyraźnym podnieceniem somatycznym. Jego wynik FSS wynosił 6,3/7,0, co wskazuje na silne zmęczenie, a wynik PHQ-9 wynosił 17/27, co wskazuje na umiarkowanie objawową depresję (rys. 4). Pacjent został zachęcony do kontynuowania MMA jako procedury leczniczej dla wszystkich jego objawów, a on opuścił wizytę zobowiązał się do kontynuowania MMA.
MMA pacjenta wykonano 13 miesięcy po pierwszej konsultacji snu. Procedura obejmowała zaawansowanie szczękowe LeFort 1, obustronną osteotomię strzałkową w celu wydłużenia ciała żuchwy, pozycjonowanie języka do przodu i przednią dolną osteotomię żuchwy (genioplastykę) w celu dalszego rozwoju języka i stworzenia bardziej widocznego podbródka (procedura przedstawiona na Fig. 3). Rysunek 5 przedstawia anatomię górnych dróg oddechowych pacjenta przed i po operacji.
boczne cefalogramy pacjenta 2 przed i po postępie szczękowo-żuchwowym. Dwa cefalogramy po lewej stronie to widoki śródstopia podkreślające struktury tkanek miękkich. Na początku badania u pacjenta stwierdzono zwężenie dróg oddechowych u podstawy języka, z poszerzeniem po zabiegu. Dwa cefalogramy po prawej stronie podkreślają anatomię kości i ilustrują procedurę Leforta 1, obustronną osteotomię strzałkową żuchwy i genioplastykę (patrz ryc. 3 Legenda)
wpływ MMA na bezsenność pacjenta przyszedł szybko. W 6 tygodniu pooperacyjnym pacjent obserwował „bardziej spokojny sen”, uczucie zmęczenia i gotowości do łóżka późnym popołudniem/wieczorem i łatwiejsze przebudzenie rano. Przed operacją wymagał bardzo głośnego alarmu, aby go obudzić, podczas gdy po operacji obudził się z wibrującym telefonem komórkowym. Ogólnie rzecz biorąc, pacjent czuł się lepiej, a jego rodzina zauważyła. W 7 miesiącach pooperacyjnych pacjent spał średnio 8 godzin na noc, co uważał za „fantastyczny” wynik.
nieprzewidzianym efektem zabiegu MMA była duża utrata masy ciała. Pacjent zauważył, że chociaż nie odżywiał się ani nie zwiększał ćwiczeń fizycznych, nie „stale łaknął kalorii”, a jadł „znacznie mniej”, przechodząc dłużej między przekąskami a posiłkami. Pacjent stracił 19 kg między pierwszą a ostatnią wizytą 23 miesiące później.
przez 7 miesięcy wpływ pacjenta znacznie się poprawił, a jego zaufanie do jego poprawy zdrowia znacznie wzrosło. Został przyjęty do internetowego programu studiów i planował przenieść się z Long Island do miasta w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych, gdzie jego szanse na zrównoważenie pracy ze szkołą i rekreacją były lepsze. Wyniki kwestionariusza pacjenta w ciągu roku po operacji (rys. 4) wykazać szybkie i trwałe rozwiązanie jego bezsenność, zmęczenie, pobudzenie somatyczne (BSQ), i depresja.
polisomnografię wykonano 9 miesięcy po operacji. Rano po badaniu pacjent twierdził, że nie wie, ile czasu zajmuje zasypianie i że spał słabo w porównaniu z domem, przez 5 do 6 godzin. Polisomnogram wykazał opóźnienie snu wynoszące 7,5 minuty, całkowity czas snu wynoszący 346,5 minuty i sprawność snu wynoszącą 75%. W porównaniu z jego pierwszym polisomnogramem, sen pacjenta był mniej skonsolidowany. Po początkowym zasypianiu na 45 minut, pacjent obudził się na prawie 2 godziny, a następnie wrócił do snu na resztę nocy. Odsetek snu N2 był nieznacznie zwiększony (58%); opóźnienie REM było wydłużone (223,5 minuty); a odsetek snu REM był normalny (19%). U pacjenta nadal występowały zaburzenia oddychania ze wskaźnikiem bezdechu-niedociśnienia wynoszącym 3,3 i RDI wynoszącym 6,8, nie spełniając już kryteriów OSA (RDI ≥ 15 u osoby bezobjawowej). Pogorszenie snu pacjenta przypisywano „efektowi pierwszej nocy”, lżejszemu, mniej ciągłemu zasypianiu” zdrowego ” osobnika śpiącego w nowym środowisku .
pacjentka 3
pacjentka 3 Była 27-letnią kobietą rasy kaukaskiej, skierowaną do oceny snu przez chirurga szczękowo-twarzowego, do którego została skierowana na artroplastykę stawu skroniowo-żuchwowego (TMJ) po latach bruksizmu. W wieku 15 lat miała wykonywane prace ortodontyczne i powiedziano jej, że potrzebuje „operacji TMJ”, ale nie miała wtedy zabiegu.
po konsultacji snu pacjent przyznał, że jest przez całe życie ” słabym śpiochem.”Poszła spać o 21: 30 po zażyciu suplementu magnezu i zasnęła w 30 do 60 minut. Jednak w okolicach miesiączki jej opóźnienie snu znacznie wzrosło i twierdziła, że ma epizody całkowitej bezsenności trwające od 3 dni do 1,5 tygodnia. W oczekiwaniu na sen pacjentka zauważyła dyskomfort w nogach i epizodyczne halucynacje wzrokowe hipnagogiczne połączone z paraliżem. Po spaniu pacjentka była niespokojna, chrapała, zgrzytała zębami i doświadczała bezdechu, który czasami budził ją w stanie bezdechu. Około trzy razy w tygodniu przeżywała powtarzający się koszmar bycia uwięzioną/skrzywdzoną. Pacjent miał również bezsenność podtrzymującą sen, budząc się trzy lub cztery razy w nocy i za każdym razem poświęcając pół godziny na powrót do snu.
pacjent obudził się o 7:00 rano nie odświeżony, mimo że zwykle spał 8 godzin. Obudziła się z przekrwieniem nosa, suchością w ustach i bólem gardła, a często bólem głowy. W ciągu dnia była zarówno Senna, jak i zmęczona, szczególnie po nocach, kiedy w ogóle nie spała. Podczas jazdy mogła zasnąć na czerwonych światłach i doświadczyć okresów, gdy wierzyła, że nie śpi, ale nie pamiętała o wydarzeniach.
pacjent miał skrzywioną przegrodę nosową z nieżytem nosa/zapaleniem zatok i sezonowymi alergiami na nos. Doświadczyła również lęku i została przepisana fluoksetyna (20 mg) przez ginekologa, jej jedyne leki, które zapewniły ulgę.
w badaniu fizykalnym pacjent miał 158 cm wzrostu i ważył 59 kg (BMI 23,6 kg/m2 pc.). Jej ciśnienie krwi wynosiło 111/69 mmHg, A tętno obwodowe 70. Jej górne drogi oddechowe były niezwykłe dla rozczłonkowanych TMJ z tylnie przesuniętą żuchwą (rys. 6; widoki przedoperacyjne). Jej ustne drogi oddechowe charakteryzowały się wynikiem Mallampati 3 z wąskim, wysoko łukowatym podniebieniem twardym i 1 + migdałkami.
anatomia jamy ustnej i gardła pacjentki 3 przed i po operacji szczękowo-twarzowej, aby zastąpić stawy skroniowo-żuchwowe i złagodzić obturacyjny bezdech senny. Przedoperacyjnie, zwyrodniałe kłykciny żuchwy pacjenta mogą być postrzegane disarticulated z dołu glenoidalnego kości skroniowej, okrążone z cienką białą linią w widoku kości bocznej. W konsekwencji ciało żuchwy (i podbródek, w bocznym widoku tkanki miękkiej) cofnęło się, a drogi oddechowe są znacznie zwężone. Zabieg chirurgiczny obejmował artroplastykę, osteotomię Leforta 1 i osteotomię żuchwy przedniej dolnej (genioplastyka; patrz także Fig. 5). Wykonane na zamówienie protezy kłykciowe służyły zarówno do artykulacji z dołem glenoidalnym, jak i do przesuwania ciała żuchwy, dzięki czemu obustronna OSTEOTOMIA strzałkowa Ramusa nie jest konieczna (patrz ryc. 3 Legenda). Boczny i czołowy widok kości pokazuje wszczepiony podczas operacji sprzęt oraz aparat ortodontyczny. Pooperacyjny widok tkanek miękkich pokazuje wydłużenie linii szczęki i poszerzenie dróg oddechowych gardła
badanie kwestionariusza wykazało wynik ESS 15/24 lub umiarkowaną senność; wynik FSS 4,9/7.0 lub umiarkowane zmęczenie; wynik ISI 9/28, subkliniczna bezsenność (wizyta pacjentki nie pokrywała się z ciężką bezsennością w czasie jej okresu); I wynik BSQ 39/85, zwiększone pobudzenie somatyczne (rys. 7).
wyniki pacjentki 3 w tych samych czterech kwestionariuszach wypełnionych przez pacjentki 1 i 2 w trakcie leczenia (patrz ryc. 1 legenda). Po początkowym zestawie kwestionariuszy pacjentka została umieszczona na nosowym autotrującym ciągłym dodatnim ciśnieniu w drogach oddechowych, które stosowała, z zachowaniem wyjątkowej zgodności, przez 6 miesięcy przed wypełnieniem drugiego zestawu kwestionariuszy. Pooperacyjnie wyniki wszystkich pacjentów uległy poprawie do poziomu minimalnie objawowego. Data zabiegu jest wskazywana przez znacznik na górnej linii siatki każdego wykresu
ze względu na dolegliwości pacjenta sugerujące zaburzenia oddychania, zespół niespokojnych nóg i halucynacje hipnagogiczne z paraliżem (objawy narkolepsji), pacjent przeszedł polisomnografię diagnostyczną, a następnie test wielokrotnego opóźnienia snu (MSLT). Jej fluoksetyna nie została przerwana przed rozpoczęciem badań.
w noc polisomnogramu pacjent spędził 499 minut w łóżku, spając przez 364,5 minuty, sprawność snu 73%. Jej opóźnienie snu wydłużyło się o 102 minuty. Sen NREM charakteryzował się zmniejszonym odsetkiem N2 (36%) i zwiększonym odsetkiem N3 (33%). Opóźnienie REM zostało zwiększone o 132,5 minuty z normalnym odsetkiem snu REM (24%). Pacjent chrapał z bezdechem indeks hipopnea 5,8 i RDI 10,9. Nie obserwowano żadnych ruchów nóg zgodnych z okresowymi zaburzeniami ruchu nóg. Podczas pobudzenia ze snu aktywność elektromiograficzna (EMG) skóry głowy była znacznie zwiększona, a w całym badaniu występowały epizodyczne wybuchy zwiększonej aktywności EMG podbródka, ale krótkie, powtarzające się wybuchy aktywności EMG podbródka powszechnie obserwowane w przypadku bruksizmu były nieobecne. Podczas MSLT pacjent nie spał podczas czterech z pięciu prób drzemki. Opóźnienie snu pozostałej drzemki wynosiło 17 minut bez początku REM. U pacjenta zdiagnozowano łagodny OSA związany z przewlekłą bezsennością i zespołem TMJ.
ponieważ OSA pacjentki mogła poprzedzać zniszczenie jej TMJs (jej bruksizm mógł być wskaźnikiem niedrożności gardła podczas snu), chirurg szczękowo-twarzowy postanowił wykonać osteotomię LeFort 1 z zaawansowaniem szczękowym i genioplastyką wraz z obustronną artroplastyką TMJ. Endoprotezoplastykę wykonano za pomocą wykonanych na zamówienie protez kłykciowych, które nie tylko zastąpiły kłykcie żuchwy pacjenta, ale także pchnęły ciało żuchwy do przodu, czyniąc obustronną osteotomię strzałkową. Przed zabiegiem chirurg szczękowo-twarzowy skierował pacjenta do ortodoncji korekcyjnej w celu wyrównania ukąszenia pooperacyjnego (rys. 6). W oczekiwaniu na operację pacjentowi przepisano APAP nosowy z limitami ciśnienia 5 cmH2O i 8 cmH2O, odpowiedni zakres ciśnienia dla jej łagodnego OSA.
pacjent powrócił na obserwację około 6 miesięcy po rozpoczęciu APAP nosa. Jej raport zgodności za 30 dni przed wizytą wykazał codzienne stosowanie APAP z poduszkami do nosa średnio 8 godzin i 42 minuty na noc. Średnie ciśnienie w jamie nosowej wynosiło 6.6 cmH2O z 95% nocy spędzonej przy ciśnieniu poniżej 7,9 cmH2O (jej górna granica ciśnienia wynosiła 8,0 cmH2O). Pacjentka zgłosiła, że jej zwykłe opóźnienie snu zmniejszyło się do 10 minut od rozpoczęcia APAP nosa i nie doświadczała już hipnagogicznych halucynacji z paraliżem. Podczas miesiączki nie spała już „przez kilka dni”, ale mimo to zasypiała” od 2 do 3 godzin”. Podczas snu nie obudziła się już dławiąc się i dysząc, ale wierzyła, że nadal jest poturbowana. Jej nocne przebudzenia były nieznacznie zmniejszone i była w stanie powrócić do snu w ciągu 10 minut. Rano już nie obudziła się z przekrwieniem nosa i bólem głowy. Ogólnie rzecz biorąc, wierzyła, że jej zdolność koncentracji i koncentracji poprawiła się, ale jej niepokój nie poprawił się.
wyniki kwestionariusza wskazywały na poprawę stanu pacjenta (ryc. 7). Jej wynik ESS spadł do 6/24. Jej wynik FSS zmniejszył się do 3,6/7,0, a wynik BSQ zmniejszył się do 31/85. Jej wynik ISI nie zmienił się na 10/28. Utrzymujący się podwyższony poziom pobudzenia somatycznego i zmęczenia był zgodny z kontynuacją pacjenta, jeśli jest łagodniejszy, bezsennością i niepokojem.
około 8 miesięcy po wizycie kontrolnej wykonano artroplastykę/MMA pacjentki. Widoki pooperacyjne na Rys. 6 zademonstrować wykonaną pracę chirurgiczną i ortodontyczną. Natychmiast po operacji pacjentka przerwała APAP nosa, a 6 tygodni po operacji miała powtórną polisomnografię.
w nocy pooperacyjnego polisomnogramu pacjent spędził 477,5 minut w łóżku, spając przez 422.5 minut, normalna sprawność snu 88%. Jej opóźnienie snu zostało znacznie zmniejszone z początkowego badania do 21,5 minuty. W porównaniu z początkowym polisomnogramem, sen NREM stał się lżejszy wraz ze wzrostem N1 (26%), normalnym N2 (55%) i zmniejszeniem N3 (5%). Opóźnienie REM pozostało przedłużone po 177 minutach ze zmniejszonym snem REM (14%). Wskaźnik bezdechu pacjenta-hipopnea zmniejszył się do 0,9 z RDI 3,0, poniżej progu rozpoznania OSA. Lżejszy sen pacjenta z opóźnionym, zmniejszonym snem REM przypisywano „efektowi pierwszej nocy „występującemu u” zdrowego ” pacjenta śpiącego po raz pierwszy w nowym środowisku .
pacjentka powróciła do sbusdc około 2 miesięcy po polisomnogramie pooperacyjnym. Zgłosiła dalszą poprawę objawów ze względu na ich poziom za pomocą APAP nosa, całkowite ustąpienie bezsenności (nawet podczas miesiączki) i dalszą poprawę zdolności poznawczych i lęku (chociaż nie odstawiła fluoksetyny). Jej wyniki w kwestionariuszu odzwierciedlały wyraźną poprawę, minimalizując wynik ESS, wynik FSS, wynik BSQ i wynik ISI. Poprawa została potwierdzona przez inny zestaw wyników kwestionariusza 3 miesiące później (ryc. 7).