The New Yorker, June 17, 1974 P. 28
Edgar, nauczyciel trzydziestu młodych uczniów, zapewniał projekty dla tych dzieci, aby miały poczucie odpowiedzialności. Przez okres jednego roku mieli różne sprawy do załatwienia. Ale okazało się, że każdy projekt, którego się podjęli, nie powiódł się. Drzewa pomarańczowe, które zasadzili, zdechły. A wcześniej węże zdechły & ogród ziołowy zawiódł. A przed wężami umierały myszy i myszoskoczki. Uczennica znalazła na ulicy szczeniaka, który przywiozła do klasy i zdechł. I było Koreańskie dziecko, które adoptowali w ramach programu „Pomóż dzieciom”, które zmarło. Uczniowie zaczęli wierzyć, że coś jest nie tak ze szkołą, ale Edgar uważał, że to tylko pech. Ponadto zmarła niezwykła liczba rodziców. Pewnego dnia w klasie była dyskusja na temat śmierci, gdzie rzeczy przeszły i czy śmierć nadaje sens życiu. Następnie uczniowie poprosili Edgara, aby kochał się z Helen, asystentką nauczyciela. Edgar odmówił. Powiedział, że wszędzie jest wartość. Ale wtedy Helen podeszła do Edgara i obie się objęły i przytuliły. Dzieci były podekscytowane. Zapukał do drzwi i wszedł nowy myszoskoczek, a dzieci wiwatowały dziko
zobacz artykuł