Horn Players illustreert veel van de kwaliteiten die nu kenmerkend zijn voor Basquiat ‘ s oeuvre, van zijn interesse in de hedendaagse Afro-Amerikaanse cultuur tot zijn unieke stijl van schilderen, bezaaid met woorden, figuren en een reeks markeertechnieken. In dit artikel gaat Singulart dieper in op het leven en werk van de kunstenaar en bespreekt hij de Betekenis van zijn meesterwerk hoornspelers. Wie was Jean-Michel Basquiat?
Jean-Michel Basquiat (1960-1988) was een Afro-Amerikaanse kunstenaar die de New Yorkse kunstscene van de jaren 1980 nieuw leven inblies met zijn neo-expressionistische schilderijen en tekeningen. Geboren in Brooklyn, New York, zijn passie voor kunst bloeide op jonge leeftijd en hij werd aangemoedigd door zijn moeder, die hem ingeschreven als junior lid bij het Brooklyn Museum of Art op de leeftijd van zes. Hij werd aangereden door een auto toen hij acht jaar oud was, en terwijl hij herstellende was, kocht zijn moeder hem een exemplaar van het medische leerboek Gray ‘ S Anatomy dat een eye-opening was voor Basquiat en invloed had op zijn autodidactische artistieke opleiding. Hij was een zeer intelligent kind, vloeiend in het Frans, Spaans en Engels op de leeftijd van elf, en in 1967 begon hij het bijwonen van Saint Ann ‘ s, een particuliere school gespecialiseerd in de Kunsten. Toen hij dertien was, werd zijn moeder opgenomen in een psychiatrische inrichting, wat leidde tot veel van de instabiliteit en onrust in Basquiat ‘ s jeugd. Op zijn vijftiende liep hij een week weg van huis en stopte met de middelbare school op zijn zeventiende om naar de alternatieve kunstschool te gaan die bekend staat als “City-As-School”. Zijn vader schopte hem uit het huis voor het laten vallen van de middelbare school, van waaruit Basquiat woonde tussen vrienden ‘ huizen in Brooklyn en ondersteunde zichzelf de verkoop van zelfgemaakte T-shirts en ansichtkaarten. Echter, zijn overgang naar gerenommeerde kunstenaar duurde niet lang, en tegen 1980 verkocht hij schilderijen voor meer dan $ 25.000. = = Geschiedenis = = Basquiat begon in 1976 met het maken van graffiti-gebouwen met zijn vriend al Diaz Onder het pseudoniem “SAMO”. Het paar spoot raadselachtige tags op de muren aan de Lower East Side, waarbij straatkunst en muziekcultuur worden vermengd. Vanaf hier, Hij ging op om een naam te maken voor zichzelf als een kunstenaar in zijn eigen recht, exposeren in “the Times Square Show” in juni 1980, waar hij trok de aandacht van verschillende kunstcritici en curatoren. Na het zien van de tentoonstelling nodigde de Italiaanse gallerist Emilio Mazzoli Basquiat uit naar Modena voor zijn eerste solotentoonstelling in 1981. In hetzelfde jaar publiceerde Artforum een artikel over Basquiat getiteld “The Radiant Child”. Hij had zijn tweede tentoonstelling in Modena in maart 1982 voordat hij verhuisde naar Venetië, Californië om te werken in Larry Gagosian ‘ s studio ruimte. Hier werkte hij aan schilderijen voor zijn tentoonstelling in 1983 in de Gagosian Gallery in West Hollywood, vergezeld door zijn toenmalige vriendin, de toen onbekende, Madonna. Gedurende deze tijd werd hij geïnspireerd door het werk van Robert Rauschenberg, die hij vaak bezocht toen hij werkte bij Gemini G. E. L in West Hollywood, en Rauschenberg ‘ s invloed is te zien in Basquiats gebruik van Gevonden voorwerpen zoals afgedankte deuren in de plaats van een doek. Hij exposeerde ook met Annina Nosei, samen met kunstenaars als Keith Haring en Barbara Kruger voor zijn eerste one man show in Amerika met The gallery in 1982.
op dit moment, Basquiat ontmoette en werd goede vrienden met Andy Warhol en het paar werkte samen aan werken tussen 1983 en 1985, met Warhol helpen om Basquiat te stimuleren in de kunst “establishment” van de tijd, en Basquiat helpen om Warhol ‘ s imago te verjongen. Zijn succes ging door tot zijn voortijdige dood, op 27-jarige leeftijd, door een overdosis heroïne. Ondanks relatief commercieel succes tijdens zijn korte leven, werd zijn werk nog steeds vaak afgewezen door veel instellingen tot na zijn dood, met zijn eerste overzichtstentoonstelling in het Whitney Museum of American Art in 1992. De vooroordelen van de kunstinstelling evenals de vele redenen voor de uitsluiting van Basquiat, behoren tot de vele thema ‘ s die zijn werken doorkruisen.
de stijl & thema ‘ s van Jean-Michel Basquiat
Basquiat had geen traditionele artistieke opleiding en verklaarde:
“ik ben nooit naar de kunstacademie geweest. Ik ben gezakt voor de kunstcursussen die ik op school heb gevolgd. Ik heb veel dingen bekeken. En zo leerde ik over kunst, door ernaar te kijken.”
de meeste thema ‘ s in het werk van Basquiat komen dan ook voort uit zijn hedendaagse cultuur. Over de inspiratie achter zijn werken zei hij: “Ik denk niet aan kunst terwijl ik werk, ik probeer aan het leven te denken.”Hij schilderde inderdaad vaak op jazzmuziek, met de TV aan en de ramen open, omringt zich met de geluiden en invloeden van zijn huidige New York. Basquiat ‘ s artistieke aanpak resulteerde in een focus op “suggestieve dichotomieën” rond thema ‘ s als sterfelijkheid, ras en zelfidentiteit. Basquiat eigende zich referenties en symbolen toe uit een breed scala van bronnen, van muziek tot geschiedenis en religie, en gaf een politiek en sociaal commentaar op zijn persoonlijke ervaring als Afro-Amerikaan in de samenleving. Zijn zeer unieke, persoonlijke stijl was een even gevarieerde mix, een combinatie van invloeden van zijn street art debuut tot neo-expressionisme en vaak gemengde terugkerende symbolen zoals hoofden of kronen met getextureerde krabbels, kleuren en woorden.
Wat gebeurt er bij hoornspelers?In Horn Players brengt Basquiat een hommage aan twee van de grote jazzspelers: Charlie Parker en Dizzy Gillespie. Links een halflange portret van Parker en zijn saxofoon, rechts een portret van Gillespie en zijn trompet. Jazzmuziek was een gemeenschappelijk thema in Basquiat ‘ s kunst, omdat hij zelf muzikant en jazzfan was en vaak op jazzmuziek schilderde. Het kan ook worden gezegd dat zijn bijzondere stijl van schilderen was vergelijkbaar met de improvisatie kwaliteit van jazz.
Jean-Michel Basquiat, hoornspelers (1983)
Horn Players combineert veel van Basquiat ‘ s meest bekende schilderkunstige eigenschappen, van het onderwerp jazz tot zijn stijl. Het schilderij is georganiseerd als een drieluik over drie panelen. Tegen een zwarte achtergrond zijn de twee portretten van de muzikanten en hun instrumenten, muzieknoten in rood en roze, een ander gezicht in het midden van de compositie, zwaden van dikke witte verf, en woorden gekrast in het doek. Het beperkte kleurenpalet, waaronder bruin, geel, roze, blauw, wit en rood dient om de zwarte achtergrond te benadrukken.
veel van de woorden, hoewel ze willekeurig lijken, dienen om de Betekenis van de compositie te versterken. De meeste hebben betrekking op jazz en Parker en Gillespie ‘ s geschiedenis. Hun namen zijn geëtst in het centrale paneel van de compositie, en aan de linkerkant verschijnen woorden als “oor”, “zeep” en “voeten” samen met “ornithologie” en “pree”. “Ornithology” (de studie van vogels) is een verwijzing naar een compositie van Parker uit 1946 met dezelfde titel. “Pree” en “Chan” verwijzen ook naar de namen van Parkers vrouw en dochter. De “Doh Shoo de Obee”, geschreven naast het portret van Gillespie, verwijst naar zijn neiging om op het podium te improviseren, en het woord “alchemie” wordt hieronder meerdere malen herhaald, misschien als verwijzing naar het proces van jazz.Horn Players is een voorbeeld van Basquiat ‘ s unieke stijl, met zijn combinatie van woorden die gebruikt worden als penseelstreken, zijn interesse in de hedendaagse cultuur, in het bijzonder de hedendaagse Afro-Amerikaanse cultuur en de mensen die er de kern van vormen.
wilt u meer kunstwerken in een vergelijkbare stijl ontdekken? Bekijk Singulart ‘ s Inspired by Jean-Michel Basquiat collectie.
