niezależny butelkarz Douglas Laing wietrzył suche lata (dekady?) z boomu single malt, tworząc swoją nazwę na blended malt whisky takie jak Timorous Beastie, Rock Island i Big torf. Bottler wciąż wystawia doskonałe beczki single malt pod swoją starą, specyficzną etykietą, a ja byłem bardzo mile zaskoczony wartością oferowaną przez niektóre z nich. To powiedziawszy, jest to czas suchy dla niezależnych rozlewni, ponieważ w magazynach jest tak mało „dodatkowej” szkockiej, aby mogły się zatrzasnąć, co skutkuje odpowiednim spadkiem jakości (lub, częściej, drastycznym wzrostem ceny) na całym niezależnym rynku. Niektórzy rozlewnicy, jak Gordon i MacPhail, postanowili przestać próbować ich pokonać i dołączyli do nich poprzez zakup destylarni (Benromach), podczas gdy inni, jak brat Douglasa Hunter Laing, poszli inną drogą i rozpoczęli budowę destylarni (Ardnahoe), aby pozostać w grze. W rzeczywistości Douglas Laing buduje również w Glasgow destylarnię Clutha, która powinna rozpocząć destylację w tym roku.
Big Peat jest swego rodzaju kultowym ulubieńcem, a wczesne partie zdobywają uznanie wśród młodszych pijących whisky, które kojarzą markę z odejściem od starych, sztywnych norm szkockich. Maskotką marki jest dmuchany brodaty Kreskówka Ileach (to słowo dla Szkota, który mieszka na Islay), który wygląda bardziej jak w domu na pudełku płatków śniadaniowych niż butelce whisky i pomaga przekazać to opierzenie tradycji. Szczególnie zabawne są świąteczne butelki o mocy cask, które przedstawiają Wielki torf przebrany za świętego Mikołaja.
sam płyn to 100% Islay single malt z destylarni Caol Ila, Bowmore, Ardbeg i Port Ellen i jest butelkowany bez dodatku koloru i filtracji chłodniczej przy 46% ABV. Whisky ta jest tak blada, że prawie czysta i wykazuje uderzające podobieństwo do Lagavulin 8 year, choć to samo można powiedzieć o większości młodszych słodów torfowych. Ten komponent Port Ellen jest interesujący, ponieważ Port Ellen praktycznie zniknął z rynków detalicznych. Prawdopodobnie niezależne ramię Douglas Laing ma zapas beczek Port Ellen i zanurza się w nich, aby utrzymać stałą zawartość w dużym torfie, chociaż rzeczywiste wartości procentowe są tajemnicą. Może to być dosłownie łyżeczka, chociaż czytałem, że świąteczne edycje zawierają znaczny procent rzadkiego słodu. Według mnie większość mieszanki to Caol Ila, a całość dość młoda.
nos: początkowy aromat jest zagadkowy. Wytrawne białe wino, blanco tequila i wyraźny brak torfu. Odpoczynek w szklance otwiera trochę torfu w postaci klasycznej solanki pod wpływem oceanu i odległego ogniska dymu. Nacisk na „mało”.
podniebienie: ciało lekko syropowate. Torf jest tu bardziej widoczny, z dużą ilością torfu ziemno-grzybowego i odrobiną smolistego. Wytrawny, z nutą mdłego syropu cukrowego dla słodyczy.
wykończenie: średnio-długie. Odrobina mentolu i odrobina skórki pomarańczowej. Te same nuty torfu z podniebienia ciągną się tutaj, ale zanikają bez zmian. Duch wiśni lub tartej śliwki kończy finisz.
Z Wodą: Kilka kropli wody sprawia, że aromat jest bardziej przenikliwy,a torf bardziej Dymiony. Podniebienie, teraz cieńsze, jest tylko nieco słodsze (krówka waniliowa). Ogólnie rzecz biorąc, doświadczenie jest lepsze. O 10% lepiej. Idź po wodę.
ogólnie: próbowałem Big torf kilka razy w przeszłości, ale to moja pierwsza formalna recenzja. Wcześniej myślałem – i nadal myślę dzisiaj-że ta butelka jest błędnie nazwana. Nic w tym – nie mówiąc już o torfie-nie jest duże. 46% ABV to dobry wybór, ale mało „duży” w kontekście dostępnych potworów torfowych. Wszystkie smaki są powściągliwe i nic się nie wyróżnia. Z pewnością jest mniej zuchwały i bardziej pijalny niż niektóre tanie słodowe słody torfowe, ale nie jest bardziej interesujący do picia. Jeśli jestem niezachwiany (po co teraz przestać?) jest to torfowy blended malt dla ludzi, którzy boją się rzeczywistych torfowych single maltów. Wspomniałem o kosztach? Tutaj kosztuje około 65 dolarów za butelkę, a najlepsza cena jaką znalazłem w Internecie to 56 dolarów. To całkiem nieźle, biorąc pod uwagę, że Ardbeg 10 jest nadal poniżej 50 dolarów.
wreszcie – i to jest czysto moja estetyka-etykieta na butelce jest głupia. Nie wolę kojarzyć poważnych whisky z postaciami z kreskówek. Chyba, że reklamują to nieletnim (mam nadzieję, że nie!) lub komicznych konwentów, nie widzę sensu.
jestem pewien, że w komentarzach jest dużo wielbicieli torfu i jak zwykle z bardzo subiektywnym hobby degustacji whisky, powiem ci dobrze, że wiesz, co lubisz! To o wiele ważniejsze niż zgadzanie się z jakimś noobem w Internecie. Ta butelka nie jest dla mnie.
