O II Wojnie Światowej: mały świąteczny rozejm

staram się, aby historia była czytelna i interesująca, brodawki i w ogóle. Musimy spojrzeć w przeszłość, aby zrozumieć teraźniejszość i skonfrontować się z przyszłością.

mały domek w lesie Hurtgen

nie było powtórzenia rozejmu Bożonarodzeniowego z 1914 r.

podczas ii Wojny Światowej nie było rozejmu podobnego do tego, który miał miejsce podczas Bożego Narodzenia w 1914 r. podczas I wojny światowej. W tym wcześniejszym konflikcie tysiące żołnierzy brytyjskich, francuskich i niemieckich, wyczerpanych bezprecedensową rzezią ostatnich pięciu miesięcy, opuściło swoje okopy i spotkało wroga w ziemi niczyjej, wymieniając się darami, jedzeniem i opowieściami. Generałowie po obu stronach, zdecydowani zapobiec bratobójstwu w przyszłości, zadbali o to, aby takie działania były surowo karane, a więc nie było już świątecznych trucków do końca tej wojny lub następnej. Ale w grudniu 1944 roku, podczas bitwy o wybrzuszenie, podczas gdy Amerykanie walczyli o życie z masowym niemieckim atakiem, w Wigilię Bożego Narodzenia zdarzył się drobny strzęp ludzkiej przyzwoitości. Niemiecka matka tak zrobiła.

trzech amerykańskich żołnierzy, jeden ciężko ranny, zginęło w pokrytych śniegiem lasach Ardenów, gdy próbowali znaleźć linie Amerykańskie. Szli przez trzy dni, podczas gdy odgłosy bitwy rozbrzmiewały w otaczających ich wzgórzach i dolinach. Następnie, w Wigilię Bożego Narodzenia, natknęli się na małą chatkę w lesie.

Elisabeth Vincken i jej 12-letni syn, Fritz, mieli nadzieję, że jej mąż przyjedzie spędzić z nimi święta, ale teraz było już za późno. Vinckenowie zostali zbombardowani ze swojego domu w Akwizgranie w Niemczech i zdołali przenieść się do chaty myśliwskiej w lesie Hurtgen około czterech mil od Monschau w pobliżu granicy belgijskiej. Ojciec Fritza został w pracy i odwiedzał ich, kiedy tylko mógł. Ich świąteczny posiłek musiałby teraz czekać na jego przyjazd. Elisabeth i Fritz byli sami w chatce.

goście w domku

zapukał do drzwi. Elisabeth zdmuchnęła Świece i otworzyła drzwi, aby znaleźć dwóch wrogich żołnierzy amerykańskich stojących przy drzwiach i trzeciego leżącego w śniegu. Pomimo ich szorstkiego wyglądu, wydawali się prawie starsi od chłopców. Byli uzbrojeni i mogli po prostu wpaść, ale tego nie zrobili, więc zaprosiła ich do środka i zaniosli rannego towarzysza do ciepłej chaty. Elisabeth nie mówiła po angielsku, a oni nie mówili po niemiecku, ale porozumiewali się po francusku. Słysząc ich historię i widząc ich stan-zwłaszcza rannego żołnierza-Elisabeth zaczęła przygotowywać posiłek. Wysłała Fritza po sześć kartofli i Hermanna koguta-jego wstrzymanie egzekucji, opóźnione nieobecnością męża, odwołane. Imiennikiem Hermanna był Hermann Goering, przywódca nazistowski, na którym Elisabeth nie dbała zbytnio.

młodzież niemiecka

więcej odwiedzających

podczas gdy Hermann palił się, znowu zapukał do drzwi i Fritz poszedł je otworzyć, myśląc, że może być więcej zaginionych Amerykanów, ale zamiast tego było czterech uzbrojonych niemieckich żołnierzy. Wiedząc, że karą za ukrywanie wroga jest egzekucja, Elisabeth, biała jak duch, przepchnęła Fritza i wyszła na zewnątrz. Był tam kapral i trzech bardzo młodych żołnierzy, którzy życzyli jej Wesołych Świąt, ale byli zagubieni i głodni. Elisabeth powiedziała im, że mogą przyjść do ciepła i jeść, dopóki jedzenie nie zniknie, ale że w środku są inni, których nie uznają za przyjaciół. Kapral zapytaĺ 'Ostro, czy w Ĺ” rodku sÄ … Amerykanie, a ona powiedziaĹ 'a, Ĺźe jest trzech, ktĂłrzy zostali zagubieni i zmarzni jak oni, a jeden zostaĹ’ ranny. Kapral patrzył na nią mocno, aż powiedziała: „Es ist Heiligabend und hier wird nicht geschossen.””Jest Święta Noc i nie będzie tu żadnej strzelaniny.”Nalegała, żeby zostawili broń na zewnątrz. Oszołomieni tymi wydarzeniami, powoli się podporządkowali i Elisabeth weszła do środka, domagając się tego samego od Amerykanów. Wzięła ich broń i ustawiła Na zewnątrz obok Niemców.

Pieczeń Hermann?

napięcie i pieczony Hermann

zrozumiałe jest, że w kabinie było dużo strachu i napięcia, gdy Niemcy i Amerykanie spojrzeli na siebie warownie, ale ciepło i zapach pieczonego Hermanna i ziemniaków zaczęły się zmniejszać. Niemcy wyprodukowali butelkę wina i bochenek chleba. Podczas gdy Elisabeth zajmowała się gotowaniem, jeden z niemieckich żołnierzy, były student medycyny, badał rannego Amerykanina. Po angielsku tłumaczył, że przeziębienie zapobiegło infekcji, ale stracił dużo krwi. Potrzebował jedzenia i odpoczynku.

zanim posiłek był gotowy, atmosfera była bardziej zrelaksowana. Dwóch Niemców miało tylko szesnaście lat, kapral 23. Gdy Elisabeth odmawiała modlitwę, Fritz zauważył łzy w oczach wyczerpanych żołnierzy-zarówno niemieckich, jak i Amerykańskich.

Kompania Rozejmowa

rozejm trwał przez noc i do rana. Patrząc na mapę Amerykanów, kapral powiedział im, jak najlepiej wrócić do linii i zaopatrzył ich w kompas. Na pytanie, czy powinni zamiast tego udać się do Monschau, kapral pokręcił głową i powiedział, że jest teraz w rękach niemieckich. Elisabeth oddała całą broń, a wrogowie podali sobie ręce i poszli w przeciwnych kierunkach. Wkrótce wszyscy zniknęli z pola widzenia; rozejm się skończył.

Przybliżona lokalizacja domku

twoja matka uratowała mi życie

Fritz i jego rodzice przeżyli wojnę. Jego matka i ojciec zmarli w latach sześćdziesiątych i do tego czasu ożenił się i przeniósł się na Hawaje, gdzie otworzył Europejską piekarnię w Kapalama, dzielnicy Honolulu. Przez lata starał się zlokalizować któregoś z niemieckich lub amerykańskich żołnierzy bez powodzenia, mając nadzieję potwierdzić tę historię i zobaczyć, jak sobie poradzili. Prezydent Reagan usłyszał o swojej historii i odniósł się do niej w przemówieniu z 1985 roku, które wygłosił w Niemczech jako przykład pokoju i pojednania. Ale dopiero program telewizyjny Unsolved Mysteries wyemitował tę historię w 1995 roku, okazało się, że mężczyzna mieszkający w domu opieki w Frederick w stanie Maryland opowiadał tę samą historię od lat. Fritz przyleciał do Frederick w styczniu 1996 roku i spotkał się z Ralphem blankiem, jednym z amerykańskich żołnierzy, którzy nadal mieli Niemiecki kompas i mapę. Ralph powiedział Fritzowi „twoja matka uratowała mi życie”. Fritz powiedział, że zjazd był najważniejszym punktem jego życia.

Fritzowi Vinckenowi udało się później skontaktować z jednym z pozostałych Amerykanów, ale żaden z Niemców. Zmarł 8 grudnia 2002 roku, prawie 58 lat do dnia świąt Bożego Narodzenia. Był zawsze wdzięczny, że jego matka otrzymała uznanie, na które zasłużyła.

pytania & odpowiedzi

pytanie: mój ojciec służył za granicą podczas II wojny światowej przez 63 miesiące. Mówił o niemieckim rozejmie. Moje pytanie brzmi, co by jedli podczas świątecznego rozejmu w ii wojnie światowej?

odpowiedź: matka była w stanie dostarczyć dużego pieczonego kurczaka, który następnie został zrobiony na gulasz z ziemniakami i, być może, innymi przechowywanymi warzywami korzeniowymi. Niemcy wnieśli butelkę czerwonego wina i bochenek chleba żytniego.

pytanie: czy były jakieś inne ciężarówki z II wojny światowej?

odpowiedź: chociaż możliwe było inne krótkotrwałe zaprzestanie działań wojennych między bardzo małymi grupami żołnierzy, nie znalazłem żadnych innych udokumentowanych przypadków świątecznych ciężarówek podczas ii Wojny Światowej.

© 2012 David Hunt

28, 2018:

jest to Kopia oryginalnej historii napisanej przez Fritza Vinckena, jak pamiętam z Readers Digest 1973

http://storytruceintheforest.blogspot.com/

Tony on wrzesień 16, 2018:

piękne. Absolutnie piękne.

Sean Marcum on September 29, 2017:

sugeruję skontaktowanie się z nimi. Byłem w tym regionie w marcu, a oni wiedzą swoje rzeczy na pewno! Ten cały region jest najlepszy do cieszenia się Niemcami poza Bawarią, ale jestem wielkim facetem od historii.

https://www.museum-huertgenwald.de/

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa w grudniu 29, 2016:

historia tej historii jest również interesująca. Unsolved Mysteries wyemitował go (co skończyło się ujawnieniem Ralpha Blanka jako jednego z Amerykanów) 10 lat po tym, jak prezydent Reagan wspomniał o nim w przemówieniu w 1985 roku w Bitburgu w zachodnich Niemczech. New York Times zbadał ją krótko po przemówieniu Reagana, sprawdzając, czy pojawiła się w wydaniu Reader 's Digest w styczniu 1973 roku i odkrywając, że Reader’ s Digest również przeprowadził szeroko zakrojone badania nad tak trudną do uwierzenia historią. Syn w historii, Fritz Vincken, faktycznie przedstawił go w latach sześćdziesiątych, ale kiedy RD próbowało się z nim skontaktować, nie mogli go zlokalizować. Zamiast tego udało im się zlokalizować matkę Fritza w Akwizgranie w zachodnich Niemczech. Nie wiedząc, co przedstawił jej syn, pani Vincken podała zasadniczo tę samą relację, którą napisał jej syn. Tak więc, w rzeczywistości, ta historia została zweryfikowana przez kilka różnych źródeł.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa w grudniu 29, 2016:

dziękuję faith, brus i isadore za miłe komentarze. Zazdroszczę ci przeżyć za żelazną kurtyną w latach osiemdziesiątych, Brusie. Wyobrażam sobie, że miały trwały wpływ na twoje życie. To bardzo ciekawe, że Readers ’ Digest opublikowało wersję w latach sześćdziesiątych. Zrobię dodatkowe badania na ten temat.

isadore carret w grudniu 29, 2016:

świetna historia, świetnie napisana. Przeczytałem wersję tej historii 50 lat temu. cudownie było jeszcze raz przeczytać

brus w grudniu 21, 2016:

Witaj David, ta historia dzieliliśmy się z wieloma i mają drogiego przyjaciela, który pracował w szpitalu w Maryland w tym czasie i uczęszczał Ralph tam. Ta historia dotyka również części mojego życia z powodu Bożej Opatrzności spędziłem w sumie 5 tygodni w latach 80. za żelazną kurtyną i rozpocząłem życiową przyjaźń z kilkoma rodzinami niemieckimi, jedną w byłym DDR i jedną w wolnym Berlinie Zachodnim. Nie byłem pewien, czego się spodziewać w byłym DDR (NRD), ale byliśmy tam miejscami, w których byliśmy pierwszymi Amerykanami, którzy odwiedzili nas po wojnie. Okazano nam tyle życzliwości. Spotkałem tam Pastora, którego ojciec został zabity przez Amerykanów, ale podzielił się tym, jak wdzięczny był za pomoc ze strony Amerykanów, aby uwolnić ich od tyranii. Pastor to historia sama w sobie. Jego ojciec był również pastorem i wstąpił do Kościoła spowiedników kierowanego przez Dietricha Bonhoeffera. To był bardzo wzruszający czas, kiedy pastor, mój wschodnioniemiecki przyjaciel przedstawił mnie również, pokazał małe zdjęcie, które było w kieszeni koszuli jego ojca, kiedy jego ojciec został zabity. Dziura na zdjęciu jest tam, gdzie kula uderzyła i zabiła jego ojca. Jestem wdzięczny, że nigdy nie Służyłem na wojnie, ale chcę zawsze pamiętać o wielkim koszcie naszej wolności. Historia, którą podzieliłeś Dave pokazuje, jak nawet podczas wojny moc Ducha Bożego Narodzenia może wpływać na serca wszystkich.

wiara w grudniu 06, 2016:

LOVED it

David Hunt (author) from Cedar Rapids, Iowa on November 14, 2016:

pieczony Hermann był pieczonym kurczakiem (właściwie Kogutem), który matka Fritza zabiła i ugotowała dla żołnierzy. Ponieważ nie interesowała się ani nazistowskim Reichsministerem Hermannem Goeringiem, ani Kogutem, nazwała go imieniem Goeringa. Inaczej „pieczony Hermann” był po prostu pieczonym kurczakiem.

Sean on November 14, 2016:

świetna historia. Chcę wiedzieć, co to jest Hermann roast? Czy to prażony przepis

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa w listopadzie 18, 2015:

obawiam się, że nie wiem, czy Chatka istnieje. Wiem tylko, że było to około 4 mil od miejscowości Monschau, Niemcy (obecna populacja około 10,000). Z tego co widziałem to piękne miejsce dla turystów i turystów. Jeśli szukasz „Monschau Germany”, być może mógłbyś zapytać o istnienie kabiny.

Rebecca w listopadzie 17, 2015:

planuję wyjazd do Niemiec w przyszłym roku na Boże Narodzenie. Chata nadal stoi? To byłby wspaniały akcent, aby dodać do naszych świąt w przyszłym roku.

Henry Jayawardene on September 27, 2015:

Dziękuję bardzo UnnamedHarald.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa we wrześniu 27, 2015:

Henry, oto kilka adresów, które sprawdziłem w tym artykule. Myślę, że jest to w porządku w komentarzach, ponieważ nie promuję tych innych stron.

www.amazon.com/Silent-Night-Linda-Hamilton/dp/B000C8STSK/ref=pd_sim_sbs_mov_1

unsolvedmysteries.wikia.com/wiki/The_Friends_of_Fritz_Vincken

www.wjpbr.com/vincken.html

pulpitbytes.blogspot.com/2007_01_01_archive.html

ba-ez.org/educatn/LC/OralHist/vincken.htm

Henry Jayawardene on September 27, 2015:

cześć UnnamedHarald. Przeczytałem tę historię po raz pierwszy w Reader ’ s Digest, kiedy byłem dzieckiem. Potem znowu w moim własnym języku Sinhala (ojczysty język Sri Lanki) później. Szukałem tej historii przez długi czas, ale nie mogłem, dopóki inny bloger, taki jak ja, nie odpowiedział na komentarz, który napisałem w poście na blogu, wspominając o tej historii.

czy są dostępne inne wersje tej historii Harald? Jeśli tak, to proszę o linki.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa we wrześniu 02, 2015:

dzięki za poświęcenie czasu na komentarz. Twoje własne doświadczenie jest również przypomnieniem, że, biorąc pod uwagę szansę, zwykli ludzie są w stanie przeoczyć różnice i być przyjaciółmi.

Tom Ware z Sydney w Australii we wrześniu 01, 2015:

to wspaniała historia. Myślę, że powinno się zrobić z tego film.

przypominam sobie, kiedy byłem dwudziestoletnim marynarzem w australijskiej Marynarce. PARĘ przyjaciół i ja spotkaliśmy kilku żeglarzy. Marynarze kupcy byli prawdopodobnie około dziesięciu lat starsi od nas. Zaprosili nas z powrotem na swój statek. Raz tam wyszły Snappy. W niedługim czasie, wszyscy dość pijani, zaczęliśmy śpiewać Marszowe piosenki z II wojny światowej.

okazało się, że ci wszyscy byli załogą U-Bootów zaledwie dziesięć lat wcześniej. Sześćdziesiąt lat później uczucie koleżeństwa zostało ze mną jeszcze.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa w kwietniu 14, 2015:

to niesamowite Anita A. mam nadzieję, że zrobiłem jego historię sprawiedliwości. Dziękuję za informację.

Anita A.:

mój zmarły dziadek był jednym z tych żołnierzy. Robert Wayne Voss. Opowiadał tę historię cały czas. Zmarł około 3-4 lat temu. Był w późnych latach 80-tych.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa w grudniu 25, 2014:

przynajmniej ten Hermann zrobił coś dobrego, w przeciwieństwie do swojego imiennika. Dzięki za komentarz, Saif.

Saif w grudniu 25, 2014:

biedny Hermann, musiał zostać poświęcony dla większego dobra

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa w styczniu 06, 2013:

dzięki christopheranton. Jej syn z pewnością był zadowolony, że jego matka została zapamiętana za jej odważną postawę tej nocy tak wiele lat temu. Jest to wzruszający hołd dla niej i odrobiny człowieczeństwa, które wydarzyło się tej nocy.

Christopher Antony Meade z Gillingham Kent. Wielka Brytania w styczniu 06, 2013:

uwielbiam, gdy niektóre piękno może przysłonić niektóre z horrorów, które czasami robimy z tego świata. Dziękuję za podzielenie się tak poruszającą historią. Ta kobieta musi być teraz święta. Zasługuje na to.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa dnia grudzień 06, 2012:

Judi, dzięki za komentarz. Na szczęście, zwłaszcza gdy pamiętacie, że bitwa o wybrzuszenie wciąż się toczyła. W tym czasie zła pogoda podniosła się i alianckie samoloty wypełniły niebo w ciągu dnia.

Judi Brown z Wielkiej Brytanii w grudniu 06, 2012:

świetna historia, dobrze opowiedziana jak zawsze. Jakie to szczęście, że ci chłopcy natknęli się na dom Elisabeth. Głosował, oczywiście i podzieli się.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa w grudniu 06, 2012:

cześć Joan. Cieszę się, że ci się podobało i masz rację, myślę, że o sensacji. Nie był historycznie doniosły jak nieoficjalny rozejm z 1914 roku, ale był doniosły na poziomie ludzkim. Dziękujemy za podzielenie się i głosowanie.

Joan Veronica Robertson z Concepcion w Chile w grudniu 06, 2012:

cześć David, kolejne arcydzieło! Przegłosowane, niesamowite i piękne, w tym Hermann kogut! Napisałeś to tak dobrze, po prostu właściwy dotyk, myślę, że nie byłoby dobrym pomysłem zrobić z tego” rewelacyjnego ” Huba, było po prostu w porządku! Gratulacje! Podobało mi się! Dzielone!

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa w grudniu 05, 2012:

dzięki, fpherj48. Idealnie pasuje do sezonu, prawda? Cieszę się, że natknąłem się na to, kiedy to zrobiłem.

Suzie z Carson City w grudniu 05, 2012:

Harald to niesamowita i wzruszająca historia! Doskonała Opowieść Wigilijna o wspaniałym znaczeniu. Nigdy nie słyszałem o tym wydarzeniu, więc jeszcze raz dziękuję za kilka nowych i ciekawych informacji.

naprawdę podobało mi się czytanie tego huba, Harald. Opowiadasz wspaniałe historie w tak zabawny sposób………W górę + + +

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa w grudniu 03, 2012:

cześć, aethelthyth. Kiedy znalazłem kilka źródeł, które wspominały o Hermannie kogucie, nie było mowy, żebym go w to nie mieszał. Dzięki za czytanie i komentowanie.

aethelthryth z amerykańskiego południowego zachodu w grudniu 03, 2012:

podobało mi się – zarówno poruszające, jak i zabawne (część o Hermannie kogucie!). Kolejną oznaką dobrego artykułu jest dobra rozmowa w komentarzach, która stała się kontynuacją artykułu!

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa w grudniu 01, 2012:

dzięki za komentarz, Cyganko. Są jeszcze lepsze, gdy są oparte na faktach. Rozumiem, że Cicha noc (the Lifetime movie) dodała na końcu dramatycznego akcentu, który się nie wydarzył, ale ogólnie jest oparty na tym incydencie.

Gypsy Rose Lee z Daytona Beach na Florydzie w grudniu 01, 2012:

przegłosowano. Co za wspaniała i wzruszająca historia. Dzięki za podzielenie się. Uwielbiam wszystkie filmy, które przychodzą w czasie Świąt Bożego Narodzenia z żołnierzami rozrywką i tak dalej w czasie Świąt Bożego Narodzenia. Cieszę się, że niektórzy z nich znów się spotkali. Przekazuję to dalej.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids w Iowa w listopadzie 30, 2012:

Alex, masz absolutną rację – to byli żołnierze Wehrmachtu („zwykli”) i oczywiście zupełnie różniący się od Waffen SS. Dzięki za świetny komentarz.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids w Iowa w listopadzie 30, 2012:

Witaj, Leah. Dziękuję bardzo za czytanie i komentowanie. Byłem w połowie pisania tego, gdy przyszło mi do głowy, że jest to terminowa opowieść świąteczna. No cóż, napisałbym w styczniu, nawet gdybym przegapił wakacje. Wzruszające wydarzenie, prawda?

AlexDrinkH2O z południowej Nowej Anglii, USA w listopadzie 30, 2012:

piękna historia-przegłosowana i udostępniona. Służyłem w Wietnamie i nie było mowy, żeby doszło do tego między nami a VC lub NVA! Jestem pewien, że byli to żołnierze Wehrmachtu-masakry, o której mowa w Malmedy, dokonał Waffen SS dowodzony przez” Seppa ” Dietricha.

LeahMia8911 30, 2012:

przegłosowane i ciekawe / piękne. Jest to zdecydowanie opowieść o tym, jak ludzkość może nadal istnieć, jeśli są tacy, którzy o nią walczą. Dziękujemy za podzielenie się z nami tą mało znaną historią!!

David Hunt (autor) z Cedar Rapids w Iowa w listopadzie 30, 2012:

cześć, Graham. Jeśli nie będziesz ostrożna, może Ci zrobić guzek w gardle. Zawsze miło cię słyszeć.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids w Iowa w listopadzie 30, 2012:

cześć Larry. Zgaduję, że to nie było oficjalne. Ten z 1914 roku zdecydowanie nie był oficjalny. Generałowie po obu stronach byli oburzeni, że ich żołnierze brali udział. Wymierzano kary i bardzo surowo grożono, gdyby to się powtórzyło. Rozumiem, że próba na znacznie mniejszą skalę została podjęta w Boże Narodzenie 1915, ale do tego czasu wojna i generałowie mieli swój sposób. Nie stać Cię na to, by ludzie postrzegali twojego wroga jako człowieka czy coś poza potworami… inaczej nie pozabijają się tak skutecznie.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa 30 listopada 2012:

rlbertoo, też o tym nie słyszałem, chociaż wiedziałem, że w ii wojnie światowej nie ma nic lepszego niż rozejm w I wojnie światowej. Dzięki.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids w Iowa w listopadzie 30, 2012:

Pavlo, myślę, że masz rację w obu sprawach. Pomimo początkowego ogromnego sukcesu, jaki Niemcy odnieśli w momencie rozpoczęcia ataku, był to ostatni, desperacki atak wyczerpanej armii, więc zwykły żołnierz mógł czuć, że wojna staje się bezcelowa. Ale mogło pójść zupełnie inaczej. spójrzcie na rzeźnię w Malmady, gdzie 80 amerykańskich więźniów zostało zastrzelonych z karabinu maszynowego. Świetny komentarz, jak zwykle.

Graham Lee z Lancashire. Anglia. w listopadzie 30, 2012:

cześć. Łza w oku, David. Tak dobrze napisane, jak to zwykle dla ciebie. Dobra robota.

głosował i w ogóle.

Graham.

Larry Fields z Północnej Kalifornii w listopadzie 30, 2012:

cześć David. Nie wiem, czy to był oficjalny rozejm. Jest bardzo możliwe, że kreślarze i inni żołnierze po obu stronach Wojny Secesyjnej naprawdę nie chcieli tam być, a typowy żołnierz żywił cenną niechęć do swoich odpowiedników po przeciwnej stronie.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids w Iowa w listopadzie 30, 2012:

Witaj, wtaylorjr2001. Cieszę się, że poruszył Cię Mój Hub.to jest coś, czego pisarze nigdy nie męczą słuchania. Nie zawsze jest to łatwe do ściągnięcia – ale temat tutaj robi większość „ruchu”. Poruszyło mnie badanie tego. Cieszę się, że moja interpretacja wpływa na ludzi. Dziękuję bardzo za miły komentarz.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids w Iowa w listopadzie 30, 2012:

Gus, miło cię słyszeć. Dzięki za miłe słowa.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids w Iowa w listopadzie 30, 2012:

Larry, nie słyszałem o rozejmie w wojnie secesyjnej. Muszę przyznać, że to trochę przerażające spędzać noc przed wielką bitwą, ale czy generał Sherman nie powiedział czegoś w stylu „wojna jest przerażająca” lub coś w tym stylu? Dzięki za komentarz!

rlbert00 z USA 29 listopada 2012:

ładnie zrobione. Oczywiście słyszałem o świątecznym rozejmie podczas I wojny światowej, ale nigdy wcześniej nie słyszałem tej historii. Bardzo mi się podobało.

Pavlo Badovskyi z Kijowa na Ukrainie w listopadzie 29, 2012:

jest to wyjątkowa sytuacja, która stała się możliwa, ponieważ żołnierze niemieccy i amerykańscy podążają za tymi samymi tradycjami . Właściwie wątpię, żeby tak się stało, gdyby spotkali się przedstawiciele absolutnie różnych religii. Muzułmanie nie obchodzą świąt, a chrześcijanie nie obchodzą muzułmańskich świąt.

inny czynnik, który mógłby to umożliwić-koniec wojny. Propaganda i pranie mózgu w Niemczech nie były tak silne, jak na początku wojny. I ostatnia rzecz – wszyscy byli zbyt zmęczeni i wyczerpani, aby walczyć między nimi. Najpierw musieli przeżyć. Ciekawa historia. To jest jak cud, który może się wydarzyć tylko w czasach Chrtmas.

William H Taylor z Binghamton NY w listopadzie 29, 2012:

jest to naprawdę niesamowita i potężna historia pokazująca, co ludzie mają ze sobą wspólnego. Wstydzę się przyznać, że kiedy to przeczytałem i zdałem sobie sprawę z różnicy w naszym poziomie umiejętności jako pisarzy, stałem się zazdrosny. Proszę, wybacz mi. Nauczę się więcej o pisaniu i pewnego dnia stworzę coś tak poruszającego i tak potężnego jak to. Na razie jednak mogę tylko podziękować za podzielenie się czymś, co warto studiować.

Gustave Kilthau z USA w listopadzie 29, 2012:

cześć David (Bezimienny Harald) –

Dziękuję bardzo za przedstawienie tak znaczącej i dobrze napisanej historii. To było wspaniale zrobione. I dziękuję też Willowi Starrowi za podzielenie się. to zostało bardzo docenione.

Gus :-)))

Larry Fields z Północnej Kalifornii w listopadzie 29, 2012:

Hi David,

niesamowita historia!

pamiętam, że czytałem, że coś podobnego do rozejmu świątecznego z 1914 roku wydarzyło się podczas amerykańskiej wojny secesyjnej. Wieczorem przed jedną z wielkich bitew niektórzy żołnierze Unii i Konfederaci odwiedzili obozy swoich „wrogów” i spędzili trochę czasu, zanim powrócili do swoich własnych obozów, aby się zamknąć.

głosował, podzielił i nie tylko.

David Hunt (autor) z Cedar Rapids, Iowa 29 listopada 2012: