do Redakcji:
zespół Schnitzlera występuje z triadą przewlekłej pokrzywki, nawracającymi gorączkami i gammopatią monoklonalną. Został uznany za podmiot kliniczny w 1972; obecnie w literaturze medycznej opisano prawie 200 pacjentów.1-3 objawy Flulike, bóle stawów, bóle kości, limfadenopatia i hepatosplenomegalia również są objawami klinicznymi.4,5 szybkość sedymentacji erytrocytów (ESR) jest często znacznie podwyższona, podobnie jak inne reagenty ostrej fazy. Opisano leukocytozę z neutrofilami oraz gammopatie monoklonalne IgM i IgG.4
zespół Schnitzlera ma wiele cech klinicznych z podzbiorem zaburzeń samozapalnych, określanych jako okresowe zespoły związane z kriopiryną (CAPS), które obejmują rodzinny zimny zespół samozapalny i Muckle-Wellssyndrome. Zespoły te są związane z mutacjami w genie AUTOINFLAMMATORY syndrome 1 indukowanym przez zimno, CIAS1, który koduje stan zapalny NALP3, prowadząc do nadprodukcji IL-1β.U pacjenta z zespołem Schnitzlera opisano mutację gain-of-function w CIAS1.6
leczenie pokrzywki i objawów konstytucyjnych związanych z zespołem Schnitzlera jest trudne. Leki przeciwhistaminowe są nieskuteczne, chociaż Wysokie dawki ogólnoustrojowych glikokortykosteroidów kontrolują większość objawów klinicznych. Metotreksat sodu, cyklosporyna i antagoniści czynnika martwicy nowotworu są wykorzystywane jako środki oszczędzające glikokortykosteroidy. Anakinra, przeciwciało monoklonalne receptora IL-1, które jest zatwierdzone do stosowania w CAPS, donoszono, że indukuje całkowite ustąpienie zespołu Schnitzlera, gdy jest podawany codziennie; jednak nie jest zatwierdzony przez Amerykańską Agencję ds. żywności i leków dla tego zaburzenia.Kanakinumab, przeciwciało monoklonalne IL-1β, które jest dawkowane co 8 tygodni, został zatwierdzony przez Amerykańską Agencję ds. żywności i Leków w 2009 r.do leczenia CAPS. Biorąc pod uwagę podobne cechy kliniczne i mutacje genetyczne występujące w zespole Capsa i Schnitzlera, kanakinumab może być skutecznym leczeniem obu zaburzeń. Informujemy, że skuteczne leczenie tym przeciwciałem monoklonalnym U 2 pacjentów z zespołem Schnitzlera.
63-letni mężczyzna zgłosił nocne poty i zmęczenie, ale nie miał bólu stawów ani zapalenia stawów. Miał roczną historię ciężkiej pokrzywki i nawracającej gorączki (Temperatura do 38,4°C), a także chorował na cukrzycę typu 1, niedoczynność tarczycy i celiakię. Badanie fizykalne wykazało podwyższoną temperaturę (38,4°C) i uogólnioną pokrzywkę, ale nie ma dowodów na hepatosplenomegalię, adenopatię lub zapalenie stawów. Stwierdzono leukocytozę (liczba białych krwinek, 12 400/µL ) z neutrofilami (88,5% ), podwyższonym ESR (81 mm/h) i gammopatią Monoklonalną IgM (0,37 g / l ). Badania kliniczne oraz badania laboratoryjne i obrazowe nie wykazały obecności nowotworów złośliwych ani chorób autoimmunologicznych. Biopsja skóry zidentyfikowała pokrzywkę neutrofilową bez zapalenia naczyń. Prednizon 20 mg na dobę kontrolował pokrzywkę i gorączkę, ale objawy nawróciły w ciągu kilku dni od odstawienia glikokortykosteroidów.
u 47-letniej kobiety stwierdzono ciężką pokrzywkę, gorączkę (temperatura 38,9°C), bóle mięśni i stawów. Miała historię choroby alergicznego nieżytu nosa, refluksu żołądkowo-przełykowego, przewlekłego zespołu bólowego i depresji. Badanie fizykalne ujawniło uogólnioną pokrzywkę z limfadenopatią szyjną i pachową o wielkości 1 do 2 cm, ale bez hepatosplenomegalii lub zapalenia stawów. Wcześniejsze badania w kierunku gorączki nieznanego pochodzenia oraz chorób autoimmunologicznych i złośliwych były negatywne. Biopsje skóry zgłaszały pokrzywkę neutrofilową bez zapalenia naczyń, a biopsja węzła chłonnego z lewej pachy wykazała zapalenie neutrofilowe. Liczba białych krwinek wynosiła 17 800 / µL z 61,6% neutrofilami, zwiększonym stężeniem białka C-reaktywnego (153,4 mg/l ) i ESR (90 mm/h) oraz gammopatią Monoklonalną IgG λ. Wcześniej była leczona etanerceptem, metotreksatem sodowym, golimumabem i adalimumabem, z tylko częściową odpowiedzią. Przez ponad 5 lat prednizon 20 do 50 mg na dobę był niezbędny do kontrolowania objawów. Cyklosporyna 200 mg dwa razy na dobę została dodana jako lek oszczędzający kortykosteroidy z częściową odpowiedzią.
u obu pacjentów zdiagnozowano zespół Schnitzlera i rozpoczęto leczenie kanakinumabem w dawce 150 mg podawanym podskórnie w górną część ramienia co 8 tygodni. Ustąpienie pokrzywki i gorączki nastąpiło w ciągu 2 tygodni, a wszystkie inne leki stosowane w leczeniu zespołu Schnitzlera zostały wycofane bez nawrotu objawów po 3 latach. Liczba granulocytów obojętnochłonnych i reagentów ostrej fazy powracały w zakresie odniesienia u każdego pacjenta, ale gammopatie monoklonalne pozostały niezmienione. Pacjent 2 odnotował nasilenie bólu stawów po rozpoczęciu leczenia kanakinumabem, ale za przyczynę uznano długotrwałe odstawienie kortykosteroidów. Pacjentowi 1 udało się wydłużyć odstępy między dawkami do 3 do 4 miesięcy bez nawrotu objawów. Pacjent 2 nie tolerował podobnych zmian odstępów między dawkami.
Kanakinumab podawany w odstępach 8-tygodniowych był bezpiecznym i skutecznym leczeniem zespołu Schnitzlera w tym otwartym badaniu z udziałem 2 pacjentów. Anakinra również indukuje remisję, ale wymagane jest codzienne dawkowanie. Koszt może być istotnym czynnikiem w wyborze terapii, ponieważ kanakinumab kosztuje znacznie więcej rocznie niż anakinra. Konieczne jest dalsze badanie w celu ustalenia, czy leczenie kanakinumabem spowoduje długotrwałą remisję i czy mniej częste dawkowanie zapewni ciągłą skuteczność.