autor: profesor Mark Thurner (ILAS)
profesor Mark Thurner (ILAS) dzieli się fragmentem nadchodzącej pracy zatytułowanej ” The Names of Spain and Peru.”
23 kwietnia był Światowym Dniem Książki. Chociaż jest mało prawdopodobne, aby wszyscy trzej zmarli w tym dniu, święto książkowe rzekomo upamiętnia lub upamiętnia odejście w 1616 Miguela de Cervantesa Saavedry, Williama Szekspira i Inca Garcilaso de la Vega. W Wielkiej Brytanii i na Uniwersytecie Londyńskim Szekspir kradnie spektakl. Hiszpańskie instytucje w Wielkiej Brytanii, szczególnie Instituto Cervantes, oczywiście świętują Cervantesa, ale zainteresowanie Wielką Brytanią jest niewielkie. Inca Garcilaso de la Vega jest prawie całkowicie ignorowany, lub jeśli wspomniano pojawia się tylko jako znak, wspieranie gracza, który wydaje się, że nikt nic nie wie. Wynika to częściowo z faktu, że dziś Szekspir i Cervantes są znani jako „uniwersalni” autorzy, i że zarówno napisali beletrystykę, jak i dramat, który jest nadal powszechnie czytany i wystawiany dzisiaj. „Uniwersalny” superlatyw nie jest przyznawany Inkom Garcilaso, którzy ponadto nie pisali fikcji, a przynajmniej nie w sensie, w jakim termin ten jest dziś rozumiany. W przeciwieństwie do Cervantesa i Szekspira, Inca Garcilaso był tłumaczem i historykiem, a właściwie tylko Peruwiańczycy i uczeni czytali jego dzieło dzisiaj, a potem, niestety, zwykle nie jako historię, ale jako ” literaturę.”Niemniej jednak będę tu twierdził, że skromny Inca Garcilaso de la Vega, choć nie „Uniwersalny”, był bardziej „globalny” i pionierski niż dwaj giganci, którzy każdego 23 kwietnia karłowali go.
w Plus Ultra domenie Hiszpanów, fikcyjne postacie El Ingenioso hidalgo Don Kichot z La Manchy dziwnie kroczą jako „Hiszpanie”, gdzie jego kastylijski autor nie mógł. Rzeczywiście, kuszące jest spekulowanie, że pierwsza powieść współczesna została napisana w dużej mierze dlatego, że jej przyszłemu autorowi odmówiono udania się do Peru, rzekomo z powodu ran odniesionych w bitwie pod Lepanto. W przeciwieństwie do tego, autor Los Comentarios Reales de los Incas napisał swoją historię Inków podczas andaluzyjskiego wygnania, gdy patrzył, jak jego peruwiańskie metale szlachetne płyną w górę Guadalquivir. Po służbie dla Jego „Świętego, Katolickiego, królewskiego majestatu, obrońcy wiary Króla Królów” w Peru i Andaluzji, urodzony w Peru i ochrzczony Gomez Suarez de Figueroa (1539-1616) odszedł do monkish life w pobliżu Kordowy, przyjmując, w genealogicznym i poetyckim geście autoryzowanym przez patriarchalny zwyczaj, pseudonim ” Inca Garcilaso de la Vega. Gomez był synem kapitana Sebastiana Garcilaso de la Vega y Vargasa i siostrzenicą Inki Huayny Capac (dwunastej Inki „Capac”, która najwyraźniej padła ofiarą ospy przed przybyciem Pizarro do królestwa Inków), ochrzczonej Isabel Suarez Chimpu Ocllo. Gomez urodził się bez związku małżeńskiego, ponieważ w tym czasie Polityka Korony zakazywała zawierania małżeństw między „Indianami” lub „nowymi chrześcijanami” a „starymi chrześcijanami” lub „półwyspami”. Sebastian później ożenił się z Luisą Martel, aranżując małżeństwo Chimpu Ocllo z rodakiem Juanem del Pedroche. Gomez popłynął do Hiszpanii w 1560 roku, a trzy lata później przyjął arystokratyczne nazwisko ojca oraz tytularne i matrylinearne „Inca”.”Niektórzy uczeni sugerują, że faworyzował nazwisko ojca ze względu na jego literacki prestiż: Garcilaso de la Vega (1503-1536) był sławnym poetą-żołnierzem Złotego Wieku. W każdym razie w swojej pracy autor pierwszej historii antypodalnego mestizo w epoce światowej przedstawiłby się w świecie liter jako „Inga yndio” lub Indiańska Inka o prestiżowym hiszpańskim nazwisku o rezonującej sławie literackiej. Ale czy jego dwuczęściowa historia cywilizacji Inków i „rzymskiego” traslatio imperii lub „hiszpańskiego” podboju jest najlepiej rozumiana jako literacki klejnot „hiszpańskiego Złotego Wieku”?
Tarcza rodzinna Garcilaso de la Vega
Los Comentarios Reales była według współczesnych standardów „historią” lub „komentarzem historycznym” lub „kroniką”, a nie „literaturą”, „fikcją” lub ” bajką.”Te anachroniczne znaczniki zostały zastosowane do tekstu przez krytyków, wieki później. W swojej ogólnej konstrukcji, Komentarze Królewskie można scharakteryzować jako opatrznościową, Neoplatonistyczną lub egzegetyczną historię dynastyczną, lub to, co w tym czasie było znane, po Starym Testamencie i klasycznych tradycjach królewskiej historii genealogicznej, jako ” Księgę królów.”Poprzez metodę egzegetyczną lub etymologiczną i ze znaczną erudycją wyraźnie rozróżnia „bajkę” od „podobieństwa”, które jest miarą prawdy we wczesnej historiografii nowożytnej. W tym opisie, dynastia Inków lub Capac niesamowicie dorównuje Rzymianom i nie jest przypadkiem, że przed upadkiem dynastii jest dwunastu Inków, jak w dwunastu Cezarach Suetoniusza. Krwawy i opatrznościowy finał dynastii odbija się również na opowieściach późnej tetrarchii cesarskiej, a w szczególności Konstantyna, opowiadanych przez Euzebiusza. Nie jest to jednak zwykły aping historii rzymskiej i nie przedstawia się jako „hiszpański” opis. Nie byłoby jednak błędem argumentować, że pod pewnymi względami było to genialne „naśladowanie” historii rzymskiej we wczesnym nowożytnym znaczeniu tego słowa, Kiedy dobrze wykonane „podobieństwo” implikowało genialną sztuczkę, która mogła ulepszyć, a tym samym przekroczyć jej oryginał.
rzeczywiście, podobnie jak inne relacje z tego okresu, Imperium Inków Garcilaso przewyższa rzymskie pod każdym względem, z wyjątkiem jednego: słowa pisanego. Pisząc opatrznościową historię Inków, opartą przede wszystkim na egzegezie Inków i innych rodzimych źródłach ustnych, uzupełnioną obserwacjami wiarygodnych naocznych świadków i wczesnych kronikarzy, nasz peruwiański autor zapewnił, w retrospektywnym geście żałoby, która otworzyła nową przyszłość, ten brakujący element. Na papierze, przynajmniej, „peruwiańskie Imperium” pióra Inki może teraz konkurować i rzeczywiście przewyższać starożytne imperium rzymskie Wergiliusza i Suetoniusza, to samo, które podbiło i cywilizowane ” Hispania.”Zdecydowanie, to wielkie imperium książki miało teraz swojego antypoda i mestizo, historyka „Inków”.
23 kwietnia możemy świętować Inkę jako autora pierwszej prawdziwie „globalnej” lub antypodalnej Książki Historycznej.
uwagi
poglądy wyrażone w tym artykule są własne i niekoniecznie reprezentują stanowisko ILAS lub School of Advanced Study, University of London.
Mark Thurner jest profesorem Studiów Latynoamerykańskich w Instytucie Studiów Latynoamerykańskich Uniwersytetu Londyńskiego i emerytowanym profesorem na Uniwersytecie Florydy. Jego obecne badania i pisanie wskazują na krytyczne miejsce obu Ameryk w globalnej historii wiedzy. Kieruje finansowanym przez Trust Leverhulme projektem LAGLOBAL, międzynarodową siecią badawczą badającą globalne historyczne znaczenie wiedzy Latynoamerykańskiej. Zwołuje także Londyńskie seminarium studiów Andyjskich.