Hays zrezygnował ze stanowiska gabinetu 14 stycznia 1922 roku, aby zostać przewodniczącym Motion Picture Producers and Distributors of America (MPPDA) krótko po założeniu organizacji. 6 marca tego roku rozpoczął swoją nową pracę, z rocznym wynagrodzeniem w wysokości 35 360 usd (równowartość 540 000 USD w 2019 roku). Spekulowano, że będzie płacił od $100,000 do $150,000 rocznie.
celem organizacji była poprawa wizerunku przemysłu filmowego w wyniku skandalu wokół rzekomego gwałtu i morderstwa Modelki i aktorki Virginii Rappe, o które oskarżono gwiazdę filmową Roscoe „Fatty” Arbuckle, a wśród rosnących wezwań grup religijnych do Federalnej cenzury filmów. Zatrudnianie Haysa do” sprzątania zdjęć ” było, przynajmniej częściowo, chwytem public relations i wiele zostało zrobione z jego konserwatywnych referencji, w tym jego roli jako diakona Prezbiteriańskiego i byłego przewodniczącego Partii Republikańskiej.
w swoim nowym stanowisku w Hollywood, głównymi rolami Haysa było przekonanie poszczególnych państwowych cenzorów, aby nie zakazywali konkretnych filmów i ograniczali finansowe skutki cięć i edycji tablic. W tym czasie studia były zobowiązane przez prawo państwowe do płacenia tablic cenzorskich za każdą stopę wyciętego filmu i za każdą edytowaną kartę tytułową; ponadto studia ponosiły również koszty powielania i dystrybucji oddzielnych wersji każdego ocenzurowanego filmu dla państwa lub państw, które przestrzegały decyzji danej Rady.
Hays próbował obniżyć koszty studia (i ogólnie poprawić wizerunek branży), doradzając poszczególnym studiom, w jaki sposób produkować filmy, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo, że film zostanie wycięty. Każda rada utrzymywała swoje „standardy” w tajemnicy (jeśli rzeczywiście w ogóle miały jakąś normalizację), więc Hays był zmuszony wyczuć, co będzie lub nie będzie dozwolone przez każdą radę. Początkowo stosował to, co nazwał „formułą”, ale nie było to szczególnie skuteczne; od tego opracował zestaw wytycznych, które nazwał”Don’ ts i bądź ostrożny”. Na ogół jego wysiłki na rzecz przedpremierowej autocenzury nie powiodły się w wyciszaniu apeli o cenzurę federalną.
katoliccy biskupi i ludzie świeccy mieli tendencję do lekceważenia cenzury Federalnej i faworyzowali podejście Haysa do autocenzury; wśród nich był szczery katolicki świecki Martin J. Quigley, wydawca wystawców Herald-World (magazyn branżowy dla niezależnych wystawców). Przez kilka miesięcy w 1929 roku Martin Quigley, Joseph Breen, ojciec Daniel A. Lord S. J., ojciec FitzGeorge Dinneen S. J. i ojciec Wilfred Parsons (redaktor Catholic publication America) dyskutowali o celowości nowego i bardziej rygorystycznego kodeksu zachowania dla filmów. Z błogosławieństwem Kardynała George ’ a W. Mundeleina z Chicago, ojciec Lord stworzył Kodeks, który później stał się znany jako „kodeks produkcyjny”, „Kodeks” i „Kodeks Haysa”. Został on przedstawiony Willowi Haysowi w 1930 roku, który powiedział: „Moje oczy prawie wyskoczyły, kiedy go przeczytałem. Tego właśnie szukałem”.
szefowie studia byli mniej entuzjastyczni, ale zgodzili się uczynić Kod regułą branży, choć z wieloma lukami, które pozwoliły producentom studia na obejście stosowania go przez Biuro Hays. W latach 1930-1934 Kodeks produkcyjny był tylko w niewielkim stopniu skuteczny w zwalczaniu apeli o cenzurę federalną. Jednak w 1934 r.sytuacja doszła do skutku z powszechnymi groźbami katolickich bojkotów „niemoralnych” filmów, a także zmniejszonymi funduszami od katolickich finansistów, takich jak A. P. Giannini z Bank of America. W rezultacie studia przyznały MPPDA pełne uprawnienia do egzekwowania kodu produkcyjnego na wszystkich studiach, tworząc stosunkowo surowy reżim autocenzury, który przetrwał dziesięciolecia. (Kodeks został uchylony w latach 60-tych, kiedy MPAA przyjęło obowiązujący dziś system ocen wiekowych.) Również w 1934 roku, aby zająć się „nieodpowiednimi” personelem przemysłowym, obok troski Kodeksu o dorobek przemysłu, Hays stworzył listę 117 nazwisk wykonawców, których życie osobiste jego zdaniem uczyniło ich niezdolnymi do występowania w filmach.
filozofię Haysa najlepiej podsumować stwierdzeniem, które podobno złożył reżyserowi: „kiedy zmuszasz kobietę do krzyżowania nóg w filmach, może nie musisz widzieć, jak może je przekroczyć i pozostać w ramach prawa; ale jak nisko może je przekroczyć i nadal być interesująca”.
Hays stanął w obliczu dużej międzynarodowej presji, aby zablokować scenariusze filmowe i sceny obraźliwe dla obcych narodów. Wiele krajów europejskich wprowadziło kontyngenty mające na celu zwiększenie produkcji krajowej w stosunku do importu z Hollywood. Kluczowym osiągnięciem Haysa była jego praca z USA. rząd, zwłaszcza Departament Stanu i Departament Handlu, w utrzymaniu dominacji Hollywood na zagranicznych rynkach filmowych.