de uitdrukking “culturele eutrofiëring” (=culturele verrijking) wordt steeds meer gebruikt om organische verontreiniging als gevolg van menselijke activiteiten aan te duiden. Mensen, door hun verschillende culturele activiteiten, hebben dit proces enorm versneld in duizenden meren over de hele wereld. Culturele of antropogene “eutrofiëring” is waterverontreiniging veroorzaakt door overmatige voedingsstoffen voor planten. Verhoogde productiviteit in een aquatisch systeem kan soms gunstig zijn. Vissen en andere gewenste soorten kunnen sneller groeien, waardoor ze een welkome voedselbron vormen (1). Eutrofiëring veroorzaakt “bloei” van algen of dikke gezwellen van waterplanten die worden gestimuleerd door een verhoogd fosfor-of stikstofgehalte. Er is enige onzekerheid over de vraag of algenbloei het gevolg is van verhoogde concentraties nitraat of fosfaat of van een andere oorzaak. Het is nu algemeen aanvaard dat de groei van algen in zoet water over het algemeen wordt beperkt door fosfaatconcentraties, terwijl in zeewateren de groei wordt beperkt door nitraatconcentratie (2). In zoetwater kan de nitraatconcentratie echter invloed hebben op de soorten algen die groeien, waarvan sommige in drinkwater tasten of giftig zijn voor dieren.