Albert Sidney Johnston werd geboren in Washington, Kentucky op 2 februari 1803. Hij werd opgeleid aan de Amerikaanse Militaire Academie in West Point in 1826. Hij verliet het Amerikaanse leger om zich bij het leger in Texas aan te sluiten, waar hij chief commander en minister van oorlog werd.Johnston keerde terug naar het Amerikaanse leger tijdens de Mexicaanse Oorlog (1846-48) en in 1857 stuurde president James Buchanan hem met federale troepen naar Utah om Brigham Young uit de macht te zetten. Johnston voerde het bevel over het Department of the Pacific tot het uitbreken van de Amerikaanse Burgeroorlog.In mei 1861 kreeg hij het bevel over alle troepen ten westen van de Alleghenies.In April 1862 herenigden Johnston en Pierre T. Beauregard hun legers bij de Tennessee-Mississippi line. Met 55.000 man waren ze nu in de minderheid met de troepen onder leiding van Ulysses S. Grant. Op 6 April viel het zuidelijke leger Grants leger aan bij Shiloh. Grants leger leed zware verliezen tot generaal Don Carlos Buell en versterkingen arriveerden.Tijdens de gevechten op 6 April 1862 werd Johnston in zijn been geraakt door een kogel. Albert Sidney Johnston negeerde de wond en bleef vechten tot het zware bloedverlies hem het bewustzijn deed verliezen en doodbloedde. Dit was een zware klap voor het zuidelijke leger. De leider van het noordelijke leger, generaal Ulysses Grant, verklaarde later: “zijn tijdgenoten in West Point, en officieren in het algemeen die hem later persoonlijk leerden kennen en die aan onze kant bleven, verwachtten dat hij de meest formidabele man zou blijken te ontmoeten die de Confederatie zou produceren.”